Η ενδοοικογενειακή βία έχει ευρεία και συχνά μακροπρόθεσμες συνέπειες για τα θύματα. Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι τόσο σωματική όσο και ψυχολογική και μπορεί να επηρεάσει το άμεσο θύμα, καθώς και τυχόν παιδιά που γίνονται μάρτυρες γονική βία.
Οι φυσικές συνέπειες:
Οι φυσικές επιπτώσεις στην υγεία από την ενδοοικογενειακή βία είναι ποικίλα, αλλά τα θύματα είναι γνωστό ότι υποφέρουν σωματικά και ψυχικά προβλήματα, ως αποτέλεσμα της ενδοοικογενειακής βίας. Πολιορκητικοί είναι η μοναδική κύρια αιτία τραυματισμού των γυναικών, πιο σημαντικό ότι τα ατυχήματα αυτοκινήτων, βιασμοί ή ληστείες. Πολλές από τις σωματικές βλάβες που υπέστησαν οι γυναίκες φαίνεται να προκαλούν ιατρικά προβλήματα όπως οι γυναίκες μεγαλώνουν. Αρθρίτιδα, την υπέρταση και την καρδιακή νόσο έχουν εντοπιστεί από τις κακοποιημένες γυναίκες και προκαλείται άμεσα από επιδεινώνεται από την ενδοοικογενειακή βία νωρίς στην ενήλικη ζωή τους. Ιατρικές παθήσεις, όπως ο διαβήτης ή η υπέρταση μπορεί να επιδεινωθεί σε θύματα ενδοοικογενειακής βίας, διότι ο θύτης δεν μπορεί να επιτρέψει την πρόσβαση σε φάρμακα ή επαρκή ιατρική φροντίδα. Τα θύματα μπορεί να εμφανίσουν σωματική βλάβη (εκδορές, μώλωπες, κατάγματα, τραύματα στο κεφάλι, εσωτερική αιμορραγία), χρόνιο πυελικό άλγος, κοιλιακή και γαστρεντερικές ενοχλήσεις, συχνές λοιμώξεις του κόλπου και του ουροποιητικού συστήματος, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και HIV. Τα θύματα μπορούν επίσης να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη. Οι γυναίκες που ταλαιπώρησε κατά τη διάρκεια της κύησης διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για μικρή αύξηση του βάρους, πρόωρο τοκετό, αποβολή, χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση βρέφους, και τον τραυματισμό ή θάνατο του εμβρύου.
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις:
Ενώ η κύρια και άμεση προσοχή για πολλούς ανθρώπους είναι η σωματική βλάβη που υπέστησαν τα θύματα? η συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση που υπέστη από χτυπάνε έχει πιθανόν πλέον μακροχρόνιες επιπτώσεις και μπορεί να είναι πιο δαπανηρές για τη θεραπεία σε βραχυπρόθεσμα από σωματική βλάβη.
Η κατάθλιψη παραμένει η κύρια απάντηση, με το 60% των κακοποιημένων γυναικών κατάθλιψη αναφορά
Επιπροσθέτως? κακοποιημένες γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για απόπειρα αυτοκτονίας, με το 25% των αποπειρών αυτοκτονίας από λευκές γυναίκες και το 50% των αποπειρών αυτοκτονίας από τις αφρικανικές αμερικανικές γυναίκες πριν από την κατάχρηση. Μαζί με την κατάθλιψη, θύματα ενδοοικογενειακής βίας μπορεί επίσης να εμφανίσουν διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), η οποία χαρακτηρίζεται από συμπτώματα όπως αναδρομές στο παρελθόν, ενοχλητικές εικόνες, εφιάλτες, άγχος, συναισθηματικό μούδιασμα, αϋπνία, υπερ-επαγρύπνηση, και αποφυγή των τραυματικών ωθήσεις. Πολλές εμπειρικές μελέτες έχουν διερευνήσει τη σχέση μεταξύ βιώνουν ενδοοικογενειακή βία και την ανάπτυξη PTSD. Vitanza, Vogel, και Marshall (1995) συνέντευξη 93 γυναίκες που ανέφεραν ότι είναι σε μακροχρόνια, αγχωτικές σχέσεις. Οι ερευνητές εξέτασαν τις σχέσεις μεταξύ ψυχολογική κακοποίηση, η σοβαρότητα της βίας στη σχέση, και PTSD. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ της ενδοοικογενειακής βίας και της PTSD. Σε κάθε ομάδα στη μελέτη (μόνο ψυχολογική κακοποίηση, μέτρια βία, και σοβαρή βία), οι γυναίκες που θα σημειωθούν στο σημαντικό εύρος για την PTSD. Συνολικά, το 55,9% του δείγματος ανταποκρίνονταν στα διαγνωστικά κριτήρια για την PTSD. Σε περαιτέρω στήριξη της ισχυρής σχέσης μεταξύ της ενδοοικογενειακής βίας και της PTSD, Mertin και Mohr (2000), συνεντεύξεις 100 γυναικών σε καταφύγια, καθένας από τους οποίους είχαν υποστεί ενδοοικογενειακή βία. Διαπίστωσαν ότι 45 από τις 100 γυναίκες ανταποκρίνονταν στα διαγνωστικά κριτήρια για την PTSD.
Τα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν διαταραχές της συμπεριφοράς ή συναισθηματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν μετά τη σωματική κακοποίηση, στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ή μετά μάρτυρες γονική κακοποίηση. Απαντήσεις στα παιδιά μπορεί να διαφέρουν από την επιθετικότητα προς απόσυρση σε σωματικά ενοχλήματα. Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης, του άγχους, ή PTSD.
Οι οικονομικές επιπτώσεις:
Τα θύματα συχνά χάνουν τις δουλειές τους λόγω των απουσιών λόγω ασθένειας, ως αποτέλεσμα της βίας. Οι απουσίες λόγω εμφανίσεις δικαστήριο μπορεί επίσης να θέσει σε κίνδυνο την επιβίωσή τους. Τα θύματα μπορεί να χρειαστεί να μετακινήσετε πολλές φορές για να αποφύγουν τη βία. Η μετακίνηση είναι δαπανηρή και μπορεί να επηρεάσει τη συνέχεια της απασχόλησης. Πολλά από τα θύματα έπρεπε να παραιτηθεί από την οικονομική ασφάλεια κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του διαζυγίου για να αποφευχθεί η περαιτέρω κακοποίηση. Ως αποτέλεσμα, είναι φτωχοί καθώς μεγαλώνουν.
Οι επιπτώσεις για τα παιδιά:
Το ένα τρίτο των παιδιών που μαρτυρούν την κακοποίηση της μητέρας τους, επιδεικνύουν σημαντική συμπεριφοράς ή / και συναισθηματικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων των ψυχοσωματικών διαταραχών, τραύλισμα, το άγχος και τους φόβους, διαταραχή του ύπνου, υπερβολικό κλάμα και τα προβλήματα του σχολείου. Τα αγόρια που γίνονται μάρτυρες κακοποίησης της μητέρας τους από τον πατέρα τους, είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν σοβαρή βία ως ενήλικες. Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα κορίτσια που είναι μάρτυρες της κακοποίησης της μητέρας μπορεί να ανεχθεί την κατάχρηση ως ενήλικες περισσότερο από ό, τι τα κορίτσια που δεν κάνουν. Αυτές οι αρνητικές συνέπειες μπορεί να είναι μειωμένη εάν το παιδί ωφελείται από την παρέμβαση από το νόμο και εγχώρια προγράμματα βία. Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης περιλαμβάνουν κατάθλιψη και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, θυμός και η εχθρικότητα, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αισθήματα απομόνωσης και του στιγματισμού, δυσκολία να εμπιστευθεί τους άλλους (κυρίως άνδρες), και των πολεμικών και προβλήματα σχέσεων, και μια τάση προς την ενδεχόμενη επαναθυματοποίηση. Άλλες επιπτώσεις που προσδιορίζονται περιλαμβάνουν ανεξέλεγκτη συμπεριφορά, υστερικές κρίσεις, ψυχαναγκαστικές τελετουργίες, και το φάρμακο σε συνδυασμό με τα προβλήματα του σχολείου.
Πώς οι επιπτώσεις της ενδοοικογενειακής βίας αντιμετωπίζεται;
Ψυχολογική θεραπεία για τα θύματα και οι δράστες μπορεί να είναι χρήσιμη στον απόηχο της ενδοοικογενειακής βίας. Για τις κακοποιημένες γυναίκες, το 1997, μια συνιστώμενη θεραπευτική προσέγγιση στην οποία παραδοσιακούς ρόλους των δύο φύλων αμφισβητούνται και ενδυνάμωση του θύματος είναι ένας πρωταρχικός στόχος. Ατομική θεραπεία για τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας θα ξεκινήσει με επίκεντρο κυρίως την ασφάλεια, ιδιαίτερα αν το θύμα είναι σήμερα σε μια καταχρηστική σχέση. Ο θεραπευτής θα αξιολογήσει το τρέχον επίπεδο της επικινδυνότητας και της θνησιμότητας στη σχέση που βασίζεται στα ακόλουθα στοιχεία που αφορούν το batterer: απειλές της ανθρωποκτονίας ή αυτοκτονίας, κατοχή όπλων, οξεία κατάθλιψη, το αλκοόλ / ναρκωτικών, ιστορικό κακοποίησης ζώων συντροφιάς, καθώς και το επίπεδο της οργής . Η παρουσία αυτών των παραγόντων αυξάνει το επίπεδο της δυνητικής θνησιμότητας στην batterer.
Εκτός από την αξιολόγηση της θνησιμότητας, θεραπευτές και συνήγοροι των θυμάτων θα πρέπει να αναπτύξει ένα σχέδιο ασφάλειας με το θύμα. Ένα πρόγραμμα ασφαλείας μπορεί να περιέχει μια στρατηγική για το πώς να αφήσει μια επικίνδυνη κατάσταση? η προετοιμασία ενός κιτ ασφαλείας - ρούχα, φάρμακα, κλειδιά, χρήματα, και αντίγραφα των σημαντικών εγγράφων - να τηρούνται είτε κοντά σε μια διαδρομή εξόδου ή με έναν έμπιστο φίλο? και ρυθμίσεις για στεγάσει άγνωστες προς το batterer.
Μόλις θνησιμότητα και η ασφάλεια έχουν αντιμετωπιστεί, οι πιο μακροπρόθεσμους στόχους της θεραπείας για τα θύματα μπορούν να αντιμετωπιστούν. Οι στόχοι αυτοί περιλαμβάνουν βοηθώντας το θύμα προσδιορίσει τον αντίκτυπο της κατάχρησης στη ζωή τους και βοηθώντας τους να εργαστούν προς την κατεύθυνση της ενδυνάμωσης. Τα θύματα μπορεί να εξουσιοδοτηθεί από την ανάκτηση της ανεξαρτησίας τους και την επανασύνδεση με στηρίγματα και τους πόρους που μπορούν να έχουν αποκοπεί λόγω της απομόνωσης της ενδοοικογενειακής βίας. Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί να χρειάζονται τη δική τους θεραπεία για την αντιμετώπιση των απαντήσεών τους σε μάρτυρες ή θύματα κακομεταχείρισης. Για ορισμένες θύματα, μπορεί να απαιτείται πρόσθετη θεραπεία για να στοχεύουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης, PTSD, κατάχρηση ουσιών, ή άλλες διαταραχές που βρέθηκαν να συμβεί με την παρουσία της ενδοοικογενειακής βίας.
Χτυπάνε μπορούν επίσης να επωφεληθούν από τη θεραπεία, αν και παραμένει ασαφές το πώς ακριβώς αποτελεσματική θεραπεία είναι να σπάσει ο κύκλος της βίας τους. Χτυπάνε επωφελούνται περισσότερο από τα προγράμματα θεραπείας batterer, η οποία εν μέρει έμφαση στον εντοπισμό τι ενδοοικογενειακή βία είναι. Τα προγράμματα αυτά επικεντρώνονται επίσης στην παροχή βοήθειας χτυπάνε αναπτύξουν μια αίσθηση της προσωπικής ευθύνης για τις πράξεις τους και για να σταματήσει η βία. Χτυπάνε μπορούν επίσης να αντιμετωπίζονται σε ατομική θεραπεία, αλλά η εστίαση της θεραπείας πρέπει να είναι για τη βία. Ενώ κάποιοι χτυπάνε και τα θύματα μπορούν να ζητήσουν να συμμετάσχουν σε θεραπεία ζευγαριού να αντιμετωπίσουν την κατάχρηση στη σχέση τους, όπως η θεραπεία δεν συνιστάται, ενώ η βία συμβαίνει στη σχέση. Επιπλέον, συνιστάται ότι κάθε μέλος του ζευγαριού ολοκληρώσουν την ατομική μεταχείριση τους πρώτα, πριν από την έναρξη κάθε κοινή θεραπεία
Μακροχρόνιες επιπτώσεις της ενδοοικογενειακής βίας σε γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση μπορεί να περιλαμβάνει:
άγχος
χρόνια κατάθλιψη
χρόνιο πόνο
θάνατο
αφυδάτωση
διασχιστικές κράτη
ναρκωτικών και εξάρτηση από το αλκοόλ
διατροφικές διαταραχές
συναισθηματική -πάνω-reactions- σε ερεθίσματα
γενική συναισθηματικό μούδιασμα
προβλήματα υγείας
υποσιτισμό
κρίσεις πανικού
κακή προσήλωση σε ιατρικές συστάσεις
φτώχεια
επαναλαμβανόμενες αυτο-τραυματισμού
αυτο-παραμέληση
σεξουαλική δυσλειτουργία
διαταραχές του ύπνου
διαταραχές σωματοποίησης
τεταμένες οικογενειακές σχέσεις
απόπειρες αυτοκτονίας
αδυναμία να ανταποκριθούν επαρκώς στις ανάγκες των παιδιών τους.
Σε μια μελέτη το 2012 από το Johns Hopkins, αναφέρθηκε ότι οι κακοποιημένες γυναίκες είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο αποβολών, θνησιγενείς, και οι θάνατοι των βρεφών, και είναι πιο πιθανό να γεννήσουν παιδιά χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση, ένα παράγοντα κινδύνου για την νεογνική και βρεφική θανάτους. Επιπλέον, τα παιδιά των κακοποιημένων γυναικών ήταν πιο πιθανό να υποσιτίζονται και είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν υποστεί πρόσφατα ανεπεξέργαστων περίπτωση διάρροιας και λιγότερο πιθανό να έχουν εμβολιαστεί κατά των ασθενειών της παιδικής ηλικίας. Οι περισσότερες κακοποιημένες γυναίκες να λαμβάνουν ενεργά μέτρα για να προστατεύσουν τα παιδιά τους, ακόμη και αν αυτοί δεν αφήνουν batterer τους. Η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την ικανότητα του γονέα να τροφοδοτούν την ανάπτυξη των παιδιών τους. Μητέρες που κακοποιούνται μπορεί να πιεστεί ή απασχολημένοι με τη βία. Μπορούν να είναι συναισθηματικά αποσυρθεί ή μουδιασμένα, οξύθυμος ή έχουν αισθήματα απελπισίας. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένας γονέας που είναι λιγότερο συναισθηματικά διαθέσιμες για τα παιδιά τους ή δεν μπορούν να φροντίσουν για τις βασικές ανάγκες των παιδιών τους. Πολιορκητικός πατέρες είναι λιγότερο στοργικός, λιγότερο διαθέσιμο, και λιγότερο ορθολογική αντιμετώπιση με τα παιδιά τους. Μελέτες δείχνουν ότι ακόμη και κακοποιημένες γυναίκες μπορούν να χρησιμοποιήσουν πιο τιμωρητική στρατηγικές ανατροφής των παιδιών ή να επιδεικνύουν επιθετικότητα προς τα παιδιά τους.
Όταν τα παιδιά δεν μπορούν να εξαρτώνται από τους γονείς ή κηδεμόνες τους - για συναισθηματική υποστήριξη και πρακτική υποστήριξη - ανάπτυξη τους μπορεί να καθυστερήσει σοβαρά ή, σε σοβαρές περιπτώσεις, μόνιμη παραμόρφωση. Παιδιά χωρίς συναισθηματικά διαθέσιμη γονέας μπορεί να αποχωρήσει από τις σχέσεις και κοινωνικές δραστηριότητες. Από την παιδική ηλικία είναι η εποχή που οι κοινωνικές δεξιότητες και στάσεις μάθει, η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να επηρεάσει την ικανότητά τους να σχηματίσουν σχέσεις για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Οι γονείς που έχουν τραυματιστεί από τη βία πρέπει να αντιμετωπίσει με τις δικές τους τραυματικές εμπειρίες πριν να είναι σε θέση να βοηθήσουν τα παιδιά τους. -Birdy
Οι φυσικές συνέπειες:
Οι φυσικές επιπτώσεις στην υγεία από την ενδοοικογενειακή βία είναι ποικίλα, αλλά τα θύματα είναι γνωστό ότι υποφέρουν σωματικά και ψυχικά προβλήματα, ως αποτέλεσμα της ενδοοικογενειακής βίας. Πολιορκητικοί είναι η μοναδική κύρια αιτία τραυματισμού των γυναικών, πιο σημαντικό ότι τα ατυχήματα αυτοκινήτων, βιασμοί ή ληστείες. Πολλές από τις σωματικές βλάβες που υπέστησαν οι γυναίκες φαίνεται να προκαλούν ιατρικά προβλήματα όπως οι γυναίκες μεγαλώνουν. Αρθρίτιδα, την υπέρταση και την καρδιακή νόσο έχουν εντοπιστεί από τις κακοποιημένες γυναίκες και προκαλείται άμεσα από επιδεινώνεται από την ενδοοικογενειακή βία νωρίς στην ενήλικη ζωή τους. Ιατρικές παθήσεις, όπως ο διαβήτης ή η υπέρταση μπορεί να επιδεινωθεί σε θύματα ενδοοικογενειακής βίας, διότι ο θύτης δεν μπορεί να επιτρέψει την πρόσβαση σε φάρμακα ή επαρκή ιατρική φροντίδα. Τα θύματα μπορεί να εμφανίσουν σωματική βλάβη (εκδορές, μώλωπες, κατάγματα, τραύματα στο κεφάλι, εσωτερική αιμορραγία), χρόνιο πυελικό άλγος, κοιλιακή και γαστρεντερικές ενοχλήσεις, συχνές λοιμώξεις του κόλπου και του ουροποιητικού συστήματος, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και HIV. Τα θύματα μπορούν επίσης να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη. Οι γυναίκες που ταλαιπώρησε κατά τη διάρκεια της κύησης διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για μικρή αύξηση του βάρους, πρόωρο τοκετό, αποβολή, χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση βρέφους, και τον τραυματισμό ή θάνατο του εμβρύου.
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις:
Ενώ η κύρια και άμεση προσοχή για πολλούς ανθρώπους είναι η σωματική βλάβη που υπέστησαν τα θύματα? η συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση που υπέστη από χτυπάνε έχει πιθανόν πλέον μακροχρόνιες επιπτώσεις και μπορεί να είναι πιο δαπανηρές για τη θεραπεία σε βραχυπρόθεσμα από σωματική βλάβη.
Η κατάθλιψη παραμένει η κύρια απάντηση, με το 60% των κακοποιημένων γυναικών κατάθλιψη αναφορά
Επιπροσθέτως? κακοποιημένες γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για απόπειρα αυτοκτονίας, με το 25% των αποπειρών αυτοκτονίας από λευκές γυναίκες και το 50% των αποπειρών αυτοκτονίας από τις αφρικανικές αμερικανικές γυναίκες πριν από την κατάχρηση. Μαζί με την κατάθλιψη, θύματα ενδοοικογενειακής βίας μπορεί επίσης να εμφανίσουν διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), η οποία χαρακτηρίζεται από συμπτώματα όπως αναδρομές στο παρελθόν, ενοχλητικές εικόνες, εφιάλτες, άγχος, συναισθηματικό μούδιασμα, αϋπνία, υπερ-επαγρύπνηση, και αποφυγή των τραυματικών ωθήσεις. Πολλές εμπειρικές μελέτες έχουν διερευνήσει τη σχέση μεταξύ βιώνουν ενδοοικογενειακή βία και την ανάπτυξη PTSD. Vitanza, Vogel, και Marshall (1995) συνέντευξη 93 γυναίκες που ανέφεραν ότι είναι σε μακροχρόνια, αγχωτικές σχέσεις. Οι ερευνητές εξέτασαν τις σχέσεις μεταξύ ψυχολογική κακοποίηση, η σοβαρότητα της βίας στη σχέση, και PTSD. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ της ενδοοικογενειακής βίας και της PTSD. Σε κάθε ομάδα στη μελέτη (μόνο ψυχολογική κακοποίηση, μέτρια βία, και σοβαρή βία), οι γυναίκες που θα σημειωθούν στο σημαντικό εύρος για την PTSD. Συνολικά, το 55,9% του δείγματος ανταποκρίνονταν στα διαγνωστικά κριτήρια για την PTSD. Σε περαιτέρω στήριξη της ισχυρής σχέσης μεταξύ της ενδοοικογενειακής βίας και της PTSD, Mertin και Mohr (2000), συνεντεύξεις 100 γυναικών σε καταφύγια, καθένας από τους οποίους είχαν υποστεί ενδοοικογενειακή βία. Διαπίστωσαν ότι 45 από τις 100 γυναίκες ανταποκρίνονταν στα διαγνωστικά κριτήρια για την PTSD.
Τα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν διαταραχές της συμπεριφοράς ή συναισθηματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν μετά τη σωματική κακοποίηση, στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ή μετά μάρτυρες γονική κακοποίηση. Απαντήσεις στα παιδιά μπορεί να διαφέρουν από την επιθετικότητα προς απόσυρση σε σωματικά ενοχλήματα. Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης, του άγχους, ή PTSD.
Οι οικονομικές επιπτώσεις:
Τα θύματα συχνά χάνουν τις δουλειές τους λόγω των απουσιών λόγω ασθένειας, ως αποτέλεσμα της βίας. Οι απουσίες λόγω εμφανίσεις δικαστήριο μπορεί επίσης να θέσει σε κίνδυνο την επιβίωσή τους. Τα θύματα μπορεί να χρειαστεί να μετακινήσετε πολλές φορές για να αποφύγουν τη βία. Η μετακίνηση είναι δαπανηρή και μπορεί να επηρεάσει τη συνέχεια της απασχόλησης. Πολλά από τα θύματα έπρεπε να παραιτηθεί από την οικονομική ασφάλεια κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του διαζυγίου για να αποφευχθεί η περαιτέρω κακοποίηση. Ως αποτέλεσμα, είναι φτωχοί καθώς μεγαλώνουν.
Οι επιπτώσεις για τα παιδιά:
Το ένα τρίτο των παιδιών που μαρτυρούν την κακοποίηση της μητέρας τους, επιδεικνύουν σημαντική συμπεριφοράς ή / και συναισθηματικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων των ψυχοσωματικών διαταραχών, τραύλισμα, το άγχος και τους φόβους, διαταραχή του ύπνου, υπερβολικό κλάμα και τα προβλήματα του σχολείου. Τα αγόρια που γίνονται μάρτυρες κακοποίησης της μητέρας τους από τον πατέρα τους, είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν σοβαρή βία ως ενήλικες. Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα κορίτσια που είναι μάρτυρες της κακοποίησης της μητέρας μπορεί να ανεχθεί την κατάχρηση ως ενήλικες περισσότερο από ό, τι τα κορίτσια που δεν κάνουν. Αυτές οι αρνητικές συνέπειες μπορεί να είναι μειωμένη εάν το παιδί ωφελείται από την παρέμβαση από το νόμο και εγχώρια προγράμματα βία. Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης περιλαμβάνουν κατάθλιψη και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, θυμός και η εχθρικότητα, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αισθήματα απομόνωσης και του στιγματισμού, δυσκολία να εμπιστευθεί τους άλλους (κυρίως άνδρες), και των πολεμικών και προβλήματα σχέσεων, και μια τάση προς την ενδεχόμενη επαναθυματοποίηση. Άλλες επιπτώσεις που προσδιορίζονται περιλαμβάνουν ανεξέλεγκτη συμπεριφορά, υστερικές κρίσεις, ψυχαναγκαστικές τελετουργίες, και το φάρμακο σε συνδυασμό με τα προβλήματα του σχολείου.
Πώς οι επιπτώσεις της ενδοοικογενειακής βίας αντιμετωπίζεται;
Ψυχολογική θεραπεία για τα θύματα και οι δράστες μπορεί να είναι χρήσιμη στον απόηχο της ενδοοικογενειακής βίας. Για τις κακοποιημένες γυναίκες, το 1997, μια συνιστώμενη θεραπευτική προσέγγιση στην οποία παραδοσιακούς ρόλους των δύο φύλων αμφισβητούνται και ενδυνάμωση του θύματος είναι ένας πρωταρχικός στόχος. Ατομική θεραπεία για τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας θα ξεκινήσει με επίκεντρο κυρίως την ασφάλεια, ιδιαίτερα αν το θύμα είναι σήμερα σε μια καταχρηστική σχέση. Ο θεραπευτής θα αξιολογήσει το τρέχον επίπεδο της επικινδυνότητας και της θνησιμότητας στη σχέση που βασίζεται στα ακόλουθα στοιχεία που αφορούν το batterer: απειλές της ανθρωποκτονίας ή αυτοκτονίας, κατοχή όπλων, οξεία κατάθλιψη, το αλκοόλ / ναρκωτικών, ιστορικό κακοποίησης ζώων συντροφιάς, καθώς και το επίπεδο της οργής . Η παρουσία αυτών των παραγόντων αυξάνει το επίπεδο της δυνητικής θνησιμότητας στην batterer.
Εκτός από την αξιολόγηση της θνησιμότητας, θεραπευτές και συνήγοροι των θυμάτων θα πρέπει να αναπτύξει ένα σχέδιο ασφάλειας με το θύμα. Ένα πρόγραμμα ασφαλείας μπορεί να περιέχει μια στρατηγική για το πώς να αφήσει μια επικίνδυνη κατάσταση? η προετοιμασία ενός κιτ ασφαλείας - ρούχα, φάρμακα, κλειδιά, χρήματα, και αντίγραφα των σημαντικών εγγράφων - να τηρούνται είτε κοντά σε μια διαδρομή εξόδου ή με έναν έμπιστο φίλο? και ρυθμίσεις για στεγάσει άγνωστες προς το batterer.
Μόλις θνησιμότητα και η ασφάλεια έχουν αντιμετωπιστεί, οι πιο μακροπρόθεσμους στόχους της θεραπείας για τα θύματα μπορούν να αντιμετωπιστούν. Οι στόχοι αυτοί περιλαμβάνουν βοηθώντας το θύμα προσδιορίσει τον αντίκτυπο της κατάχρησης στη ζωή τους και βοηθώντας τους να εργαστούν προς την κατεύθυνση της ενδυνάμωσης. Τα θύματα μπορεί να εξουσιοδοτηθεί από την ανάκτηση της ανεξαρτησίας τους και την επανασύνδεση με στηρίγματα και τους πόρους που μπορούν να έχουν αποκοπεί λόγω της απομόνωσης της ενδοοικογενειακής βίας. Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί να χρειάζονται τη δική τους θεραπεία για την αντιμετώπιση των απαντήσεών τους σε μάρτυρες ή θύματα κακομεταχείρισης. Για ορισμένες θύματα, μπορεί να απαιτείται πρόσθετη θεραπεία για να στοχεύουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης, PTSD, κατάχρηση ουσιών, ή άλλες διαταραχές που βρέθηκαν να συμβεί με την παρουσία της ενδοοικογενειακής βίας.
Χτυπάνε μπορούν επίσης να επωφεληθούν από τη θεραπεία, αν και παραμένει ασαφές το πώς ακριβώς αποτελεσματική θεραπεία είναι να σπάσει ο κύκλος της βίας τους. Χτυπάνε επωφελούνται περισσότερο από τα προγράμματα θεραπείας batterer, η οποία εν μέρει έμφαση στον εντοπισμό τι ενδοοικογενειακή βία είναι. Τα προγράμματα αυτά επικεντρώνονται επίσης στην παροχή βοήθειας χτυπάνε αναπτύξουν μια αίσθηση της προσωπικής ευθύνης για τις πράξεις τους και για να σταματήσει η βία. Χτυπάνε μπορούν επίσης να αντιμετωπίζονται σε ατομική θεραπεία, αλλά η εστίαση της θεραπείας πρέπει να είναι για τη βία. Ενώ κάποιοι χτυπάνε και τα θύματα μπορούν να ζητήσουν να συμμετάσχουν σε θεραπεία ζευγαριού να αντιμετωπίσουν την κατάχρηση στη σχέση τους, όπως η θεραπεία δεν συνιστάται, ενώ η βία συμβαίνει στη σχέση. Επιπλέον, συνιστάται ότι κάθε μέλος του ζευγαριού ολοκληρώσουν την ατομική μεταχείριση τους πρώτα, πριν από την έναρξη κάθε κοινή θεραπεία
Μακροχρόνιες επιπτώσεις της ενδοοικογενειακής βίας σε γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση μπορεί να περιλαμβάνει:
άγχος
χρόνια κατάθλιψη
χρόνιο πόνο
θάνατο
αφυδάτωση
διασχιστικές κράτη
ναρκωτικών και εξάρτηση από το αλκοόλ
διατροφικές διαταραχές
συναισθηματική -πάνω-reactions- σε ερεθίσματα
γενική συναισθηματικό μούδιασμα
προβλήματα υγείας
υποσιτισμό
κρίσεις πανικού
κακή προσήλωση σε ιατρικές συστάσεις
φτώχεια
επαναλαμβανόμενες αυτο-τραυματισμού
αυτο-παραμέληση
σεξουαλική δυσλειτουργία
διαταραχές του ύπνου
διαταραχές σωματοποίησης
τεταμένες οικογενειακές σχέσεις
απόπειρες αυτοκτονίας
αδυναμία να ανταποκριθούν επαρκώς στις ανάγκες των παιδιών τους.
Σε μια μελέτη το 2012 από το Johns Hopkins, αναφέρθηκε ότι οι κακοποιημένες γυναίκες είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο αποβολών, θνησιγενείς, και οι θάνατοι των βρεφών, και είναι πιο πιθανό να γεννήσουν παιδιά χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση, ένα παράγοντα κινδύνου για την νεογνική και βρεφική θανάτους. Επιπλέον, τα παιδιά των κακοποιημένων γυναικών ήταν πιο πιθανό να υποσιτίζονται και είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν υποστεί πρόσφατα ανεπεξέργαστων περίπτωση διάρροιας και λιγότερο πιθανό να έχουν εμβολιαστεί κατά των ασθενειών της παιδικής ηλικίας. Οι περισσότερες κακοποιημένες γυναίκες να λαμβάνουν ενεργά μέτρα για να προστατεύσουν τα παιδιά τους, ακόμη και αν αυτοί δεν αφήνουν batterer τους. Η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την ικανότητα του γονέα να τροφοδοτούν την ανάπτυξη των παιδιών τους. Μητέρες που κακοποιούνται μπορεί να πιεστεί ή απασχολημένοι με τη βία. Μπορούν να είναι συναισθηματικά αποσυρθεί ή μουδιασμένα, οξύθυμος ή έχουν αισθήματα απελπισίας. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένας γονέας που είναι λιγότερο συναισθηματικά διαθέσιμες για τα παιδιά τους ή δεν μπορούν να φροντίσουν για τις βασικές ανάγκες των παιδιών τους. Πολιορκητικός πατέρες είναι λιγότερο στοργικός, λιγότερο διαθέσιμο, και λιγότερο ορθολογική αντιμετώπιση με τα παιδιά τους. Μελέτες δείχνουν ότι ακόμη και κακοποιημένες γυναίκες μπορούν να χρησιμοποιήσουν πιο τιμωρητική στρατηγικές ανατροφής των παιδιών ή να επιδεικνύουν επιθετικότητα προς τα παιδιά τους.
Όταν τα παιδιά δεν μπορούν να εξαρτώνται από τους γονείς ή κηδεμόνες τους - για συναισθηματική υποστήριξη και πρακτική υποστήριξη - ανάπτυξη τους μπορεί να καθυστερήσει σοβαρά ή, σε σοβαρές περιπτώσεις, μόνιμη παραμόρφωση. Παιδιά χωρίς συναισθηματικά διαθέσιμη γονέας μπορεί να αποχωρήσει από τις σχέσεις και κοινωνικές δραστηριότητες. Από την παιδική ηλικία είναι η εποχή που οι κοινωνικές δεξιότητες και στάσεις μάθει, η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να επηρεάσει την ικανότητά τους να σχηματίσουν σχέσεις για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Οι γονείς που έχουν τραυματιστεί από τη βία πρέπει να αντιμετωπίσει με τις δικές τους τραυματικές εμπειρίες πριν να είναι σε θέση να βοηθήσουν τα παιδιά τους. -Birdy
No comments:
Post a Comment
Please be considerate of others, and please do not post any comment that has profane language. Please Do Not post Spam. Thank you.