English: The origins of normal reality:

Yes, sir, after 493 eons (give or take a couple hundred years) I found out where the origin of normal reality starts out. And, you will also know. So, I stand before you, humbly, so that you may know that the beginning of this long journey is not in vain; I just need to know whether you are a boy (with a dangle) or a girl (with an extra pocket) or you are unsure … Take your time, as I now have the time, to take you on the most fantastic journey that one could ever possibly go on … You are not sure, huh? Well I understand that, so I give you three humans, the left is with a dangle, the middle is not quite sure whether it’s a he or a she, and on the far right, the one squatting (yeah she is urinating) is a woman, and since you are unsure what your sex is, we shall choose to enter into the body of the middle one (she - he, or maybe it is a he - she, is equally unsure), in order for us to enter this human we will need to be smaller … Oh, how you ask, my workers assistants will wrap us up, together in the newest scientific discovery, this sheathing will protect our (already) fragile bodies and allow us to make the journey with little discomfort, yes, yes, it is called ‘shrink wrap’ after we are covered we shall enter that box right over there to be shrunk, it is called a microwave, and it will shrink us to the size of 100 µm in diameter, or the size of a human cell, (a rather fat ‘red blood’ cell to be exact). So are you ready? No, it should not take us more than 158775 days or 435 years, but with the new scientific instrument “the stromberger effect” it will actually only take us 1.551 years, because this instrument wraps us in an inpentratable shield made up of neutrons which allows us to travel 102359 years in a single year, and a magnetic cover made up of hydrargyrum which will allow us to go even faster, but I guarantee that we should be back before the sunrise of (let’s see, today is Saturday morning, so, it should be right around Sunday, at 2337 hrs. yeah I’ll just say …) Monday afternoon (yeah that’s on the safe side). No you will not need to pack a lunch, (as I truly doubt, very seriously, that your stomach will hold any food), and yes you shall be quite delighted (and nauseated) by this trip, the wonders that you will see (and stare at while asking yourself ‘what the …) will more than make up for the time that we spend on this journey. Thus, you need not concern yourself over these minute details, as it will be fantastic, breath taking (as in you might want to stop breathing now), you will be amazed (and quite disgusted) by the sights and sounds (pack some ear plugs and a gas mask) of his magnificent journey. No, the admission is free (so pay at the door) you may be a wee bit tired by the long journey so you just pull up a chair (and sit on the floor). Now, are we ready? Good, let us begin … You need to speak up as all I am hearing is mumbling. What is that? Eh? Here let me make some minor adjustments to your voice box, because if I cannot hear you then if you become lost or injured I will not know and therefore I will not be able to assist; calm down this will only take a few seconds, let me get my toolbox, yes, a screw driver will work wonderfully … lift your chin up, and stop trying to cover your neck, how am I to adjust if I cannot see what I am doing … Ahh, there it is, I would say just a half a turn will be sufficient … There not say something … ‘growl’ okay let me try again, can you say something now? “What the hell are you doing to me?” Ahh, yes, you needed a little adjusting.

Now shall we begin? “How are we going to get into his or her mouth, without being chewed on?” That is the easy part, the assistants will stuff us into that straw over there, and put some tissue behind us, then shoot us out to the mouth with the rubber band that is used for that purpose. “Oh, well then I guess I am ready.” Then we shall go. Wait, wait, and wait! “What, are we going or not?’” Yes, we are going, but …One of my assistants just informed me that there just might be an easier path. “Huh?” You see there is a spreading red spot on his right side, “his, I thought you said he was a she, or she was a he, an undecided one;” it’s just a reference, most folks call someone a he, his, or him when making a general reference. “Oh, okay, so there is an easier path to go?” Well, it seems that he has been shot, “he does not look like he is in any pain, so how can you be sure?” Look here, I seen this one walk about with a broken arm for over 20 days before he figured there was something wrong, then went to medical to get it fixed.

“Wow, really, he didn’t feel any pain?” Well, with all the drugs that he puts in his system, it’s a wonder he is still with us. “Why does he put drugs in his system?” Oh it is a voluntary act, I think that people who do that just want the feeling, and really do not care of the damage they are doing to their bodies. “Hmm, so what you’re saying is, that people voluntarily poison themselves to feel good?” Yup, it happens all the time. “So, what’s the easiest way to get to this mystical place, where normal reality begins?” We go through the whole made by the projectile and it should, as my assistant is telling me, lead us to the opening of the organ where the normal reality is born. “Whew, and here I thought it will take us years to get there now you’re saying it may only be just a couple hours?” Hours hell! Minutes! So my assistants are adjusting our cannon now, and we are ready to load her up, so let’s go. You in first, “Wait, why do I have to be first?” That is just the nature of the flight I am the rudder of sorts to guide us to where we need to go. “Oh, okay I suppose.” So in you go, “Hey, watch what you’re doing with that hand, pal!” what? “Get your hand off my ass, I don’t do that anymore.” Or any less. “What did you just say?” Nothing. “Yeah, I thought so.” Whatever. Alright we are cocked. “We are not, like said I don’t do that anymore,” and loaded, and here we go ….. Swoosh. “Wow, what a stench, it smells like an old outhouse that hasn’t been cleaned in years that someone just tipped over!” Get used to it, we will be here for just a few minutes… “So where are we?” Well you see that opening right over there at the base of that tube full of half predigested junk, “Yeah, and?” Well, we, made it to what humans knows are the appendix, you see we are at the bottom if the large intestine, that smaller tunnel over there (pointing) is the beginning of the small intestine, and the stench is a natural process, whereby the body processes food (if what he is eating can be called that) and takes out all the nutrients before expelling the stuff that it no longer needs. “What? I need to get out of here!” Calm down, a couple of deep breaths, count to ten slowly… “I don’t need deep breaths, I am already gagging.”

Let us, continue. “Why are there all these red globes hanging all over the place?” Oh that’s just disease, and the least of his worries. “Really, hmm.” So we are almost there, let’s go! Now through the opening. Ahh, it’s still there. “What?” Sir, I give you the birth place of normal reality, ta da… “Really, where I don’t see anything other than bits and pieces of junk and a couple rusty nails.” No it’s right there (pointing). “Really, it’s a cell that has split into two halves where it looks like, one half of the cell is a bit wrinkled.” Yup that’s it, do you see the little speck at the base of the cell? “Oh yeah, I do see that, hmmm.” Well on the fully mature side of the cell is the normal reality birth place, and the other side who started out as normal, got educated before it was meant to be. Now that speck needs to decide whether to travel the path of least resistance , and go normal, or be enlightened and travel to the other side, and, and, yippppeeee, we have another birth of abnormal reality… wheeeee

In bird’s reality nothing is impossible.

- bird.

***

Afrikaans: Die oorsprong van die normale werklikheid:

Ja, meneer, na 493 eons (gee of neem 'n paar honderd jaar) Ek het uitgevind waar die oorsprong van die normale werklikheid begin. En jy sal ook weet. So staan ​​ek nederig voor julle, sodat julle kan weet dat die begin van hierdie lang reis nie tevergeefs is nie; Ek moet net weet of jy 'n seun is (met 'n dangle) of 'n meisie (met 'n ekstra sak) of jy is onseker ... Neem jou tyd, soos ek nou die tyd het, om jou op die mees fantastiese reis te neem wat daardie een kan ooit aangaan ... Jy is nie seker nie, huh? Wel, ek verstaan ​​dit, so ek gee jou drie mense, die linkerkant is met 'n dangle, die middel is nie heeltemal seker of dit 'n hy of sy is nie, en aan die heel regs is die een wat homself besig is om te urineer vrou, en aangesien jy nie seker is wat jou seks is nie, sal ons kies om in die middel van die middel te gaan (sy is, of dalk is dit 'n hy - sy is ewe onseker), sodat ons dit kan betree mens sal ons kleiner moet wees. O, hoe jy vra, my werkersassistente sal ons in die nuutste wetenskaplike ontdekking saamvat. Hierdie skede sal ons (al) brose liggame beskerm en ons toelaat om die reis met min ongemak te maak, Ja, ja, dit word 'krimpwrap' genoem, nadat ons bedek is, sal ons daardie boks daar regs kry om gekrimp te word, dit word 'n mikrogolf genoem, en dit sal ons krimp tot die grootte van 100 μm in deursnee, of die grootte van 'n menslike sel, ('n baie vet 'rooi bloed' sel om presies te wees). So is jy gereed? Nee, dit behoort ons nie meer as 158775 dae of 435 jaar te neem nie, maar met die nuwe wetenskaplike instrument "die stromberger-effek" sal ons eintlik net 1.551 jaar neem, want hierdie instrument draai ons in 'n ondompelbare skild wat bestaan ​​uit neutrone wat toelaat ons reis oor 102359 jaar in 'n jaar en 'n magnetiese omslag wat bestaan ​​uit hydrargyrum wat ons sal toelaat om nog vinniger te gaan, maar ek verseker dat ons terug moet wees voor die sonsopkoms van (laat ons sien, vandag is Saterdagoggend, Dit behoort sondag om 2337 uur te wees. Ja, ek sal net sê.) Maandagmiddag (ja dit is aan die kant van die kant). Nee, jy sal nie 'n middagete moet pak nie (soos ek werklik twyfel, dat jou maag enige kos sal hou), en ja, jy sal nogal verheug wees oor hierdie reis, die wonders wat jy sal sien ( en staar na terwyl jouself vra wat die ...) sal meer as die tyd wat ons spandeer op hierdie reis. So, jy hoef nie jouself te bekommer oor hierdie minuut besonderhede nie, aangesien dit fantasties sal wees, asem neem (soos jy dalk nou wil stop asem), sal jy verbaas wees (en nogal walglik) deur die beelde en klanke proppe en 'n gasmasker) van sy pragtige reis. Nee, die toegang is gratis (betaal dus by die deur). Jy kan 'n bietjie moeg wees deur die lang reis, sodat jy net 'n stoel opklim (en sit op die vloer). Nou is ons gereed? Goed, laat ons begin ... Jy moet praat, want alles wat ek hoor, is mompel. Wat is dit? Eh? Hier laat ek 'n paar kleiner aanpassings aan jou stemkas maak, want as ek jou nie kan hoor nie, as jy verlore raak of beseer word, sal ek nie weet nie en daarom sal ek nie kan help nie; Laat my kuier afkom, en laat my probeer om jou nek te bedek, hoe moet ek aanpas as ek nie kan sien wat ek is nie? doen ... Ahh, daar is dit, ek sal sê dat net 'n halwe beurt voldoende sal wees... Moenie iets sê nie... "Oke, oke, laat my weer probeer, kan jy nou iets sê? "Wat gaan dit met jou doen?" Ahh, ja, jy het 'n bietjie aangepas. Nou sal ons begin? "Hoe gaan ons in sy mond inkom, sonder om gekou te word?" Dit is die maklike deel, die assistente sal ons daar in die strooi spat en 'n bietjie weefsel agter ons sit en ons dan na die mond skiet met die rubber band wat vir daardie doel gebruik word. "O ja, ek dink ek is gereed." Dan gaan ons gaan. Wag, wag en wag! "Wat gaan ons of nie?" "Ja, ons gaan maar ... Een van my assistente het my net ingelig dat daar net 'n makliker pad kan wees. "Huh?" Jy sien daar is 'n verspreide rooi plek aan sy regterkant, "hy het gedink jy was 'n sy, of sy was 'n onbesliste een;" dit is net 'n verwysing, die meeste mense noem iemand 'n hy, sy of hom wanneer hy 'n algemene verwysing maak. "O, oke, so, daar is 'n maklike pad om te gaan?" Wel, dit lyk of hy geskiet is, "hy lyk nie of hy in enige pyn is nie, so hoe kan jy seker wees?" Kyk hier, ek het gesien Hierdie een loop meer as 20 dae met 'n gebroke arm voordat hy uitgepluis het, daar was iets verkeerds, en toe na mediese om dit vas te stel.

"Wow, regtig, hy het geen pyn gevoel nie?" Wel, met al die dwelms wat hy in sy stelsel plaas, is dit 'n wonder dat hy nog by ons is. "Hoekom plaas hy dwelms in sy stelsel?" O, dit is 'n vrywillige daad, ek dink dat mense wat dit doen net die gevoel wil hê en regtig nie omgee vir die skade wat hulle aan hul liggame doen nie. "Hmm, so wat jy sê, is dat mense hulself vrywillig vergiftig om goed te voel?" Ja, dit gebeur al die tyd. "So, wat is die maklikste manier om by hierdie mistieke plek te kom, waar die normale werklikheid begin?" Ons gaan deur die hele deur die projektiel gemaak en dit moet, soos my assistent my vertel, ons lei tot die opening van die orrel waar die normale werklikheid word gebore. "Whew, en hier het ek gedink dit sal ons jare vat om daar te kom, nou sê jy dit kan net net 'n paar uur wees?" O, hel! Minute! So my assistente pas nou ons kanon aan, en ons is gereed om haar op te laai, so kom ons gaan. U in die eerste plek, "Wag, hoekom moet ek eerste wees?" Dit is net die aard van die vlug. Ek is die roer van soorte om ons te lei na waarheen ons moet gaan. "O, oke, ek veronderstel." So in jou gaan, "Hey, kyk wat jy met daardie hand doen, pal!" Wat? "Haal jou hand af, ek doen dit nie meer nie." Of minder. 'Wat het jy net gesê?' Niks. 'Ja, ek het so gedink.' Wat ook al. Goed, ons is in die haak. "Ons is nie, soos gesê ek doen dit nie meer nie," en gelaai, en hier gaan ons ... .. Swoosh. 'Wow, wat stank, dit ruik soos 'n ou buitegebou wat nie in jare skoongemaak is nie!' Het iemand sommer net oorgeslaan! 'Wend daaraan, ons sal net 'n paar minute hier wees ...' So waar is ons? ' Wel, jy sien die opening daar regs daar by die basis van daardie buis vol met die helfte van die voorgespoegte rommel, "Ja, en?" Wel, ons het dit gemaak aan wat mense weet, is die aanhangsel, jy sien ons is aan die onderkant as die groot dunderm, die kleiner tonnel daarvandaan (wys) is die begin van die dunderm, en die stank is 'n natuurlike proses waardeur die liggaam kos verwerk (as wat hy eet, kan dit genoem word) en al die voedingstowwe uitneem voordat dit verdryf word. die dinge wat dit nie meer nodig het nie. "Wat? Ek moet hier wegkom! "Kalmeer, 'n paar diep asem, tel stadig tot tien ..." Ek het nie diep asem nodig nie, ek is reeds besig om te gag. "Kom ons gaan voort. "Hoekom is daar al hierdie rooi globes wat oral oor die plek hang?" O, dis net siekte, en die minste van sy bekommernisse. "Regtig, hmm." So ons is amper daar, kom ons gaan! Nou deur die opening. Ahh, dit is nog daar. "Wat?" Meneer, ek gee jou die geboorteplek van die normale werklikheid, ta da ... "Regtig, waar ek niks anders as stukkies rommel en 'n paar roestige naels sien nie." Nee dit is reg daar (wys) . 'Dis werklik 'n sel wat in twee helftes verdeel het, waar dit lyk, een helfte van die sel is effens rimpels.' Ja, sien jy die klein vlek aan die basis van die sel? "O ja, ek sien dit, hmmm." Wel, op die volwasse kant van die sel is die normale werklikheid geboorteplek, en die ander kant wat normaalweg begin het, het opgevoed voordat dit veronderstel was om te wees. Nou moet daardie spikkel besluit of die pad van die minste weerstand moet reis, en gaan normaal, of verlig wees en reis na die ander kant, en, en, jy het nog 'n geboorte van abnormale werklikheid. Wheeee ....

In die voël se realiteit is niks onmoontlik nie.

- voël.

***

Albanian: Origjina e realitetit normal:

Po, zotëri, pas 493 eons (jepni ose merrni disa qindra vjet) kuptova se ku fillon origjina e realitetit normal. Dhe, gjithashtu do ta dini. Pra, unë qëndroj para jush, me përulësi, kështu që ju mund ta dini se fillimi i këtij udhëtimi të gjatë nuk është i kotë; Unë vetëm duhet të di nëse ju jeni një djalë (me një përkulje) ose një vajzë (me një xhep shtesë) ose jeni i pasigurt ... Merrni kohën tuaj, ashtu si tani kam kohë, për të marrë ju në udhëtimin më fantastik që një ndoshta mund të vazhdoni ... Ju nuk jeni të sigurt, apo jo? Unë e kuptoj këtë, kështu që unë ju jap tre njerëz, e majta është me një përkulje, e mesme nuk është mjaft e sigurt nëse është ai ose ajo, dhe në të djathtën ekstreme, ajo që mbledh (po që ajo urinon) është një grua, dhe pasi që nuk jeni të sigurt se çfarë është seksi juaj, ne do të zgjedhim të hyjmë në trupin e mesit (ajo - ai, ose ndoshta është ai - ajo, është po aq e pasigurt), në mënyrë që ne të hyjmë në këtë njeriu do të duhet të jetë më i vogël ... Oh, si e kërkoni, asistentët e punëtorëve të mi do të na mbyllin, së bashku në zbulimin më të ri shkencor, kjo mbështjellje do të mbrojë trupat (tashmë) të brishtë dhe do të na lejojë ta bëjmë udhëtimin me pak shqetësim, po, po, quhet "mbështjellës i tkurrur" pasi të jemi të mbuluar, do të hyjmë në kutinë e duhur atje ku do të zvogëlohemi, quhet mikrovalë dhe do të na zvogëlohet në madhësinë 100 μm në diametër ose në madhësi e një qelize njerëzore, (një qelizë e gjakut të kuq '' të kuq ''). Pra, a jeni gati? Jo, nuk duhet të na marrë më shumë se 158775 ditë ose 435 vjet, por me instrumentin e ri shkencor "Efekti stromberger", ajo do të na marrë vetëm 1.555 vjet, sepse ky instrument na fut në një mburojë të papërshtatshme të përbërë nga neutrone që lejon ne të udhëtojmë 102359 vjet në një vit të vetëm, dhe një mbulesë magnetike të përbërë nga hydrargyrum që do të na lejojë të shkojmë edhe më shpejt, por garantoj që ne duhet të kthehemi para lindjes së diellit (le të shohim sot është e shtuna në mëngjes, kështu, ajo duhet të jetë e drejtë të dielën, në orën 2337. Po unë vetëm do të them ...) Të hënën pasdite (po kjo është në anën e sigurt). Jo, nuk do të keni nevojë për të ngrënë një drekë, (me të vërtetë dyshoj, shumë seriozisht, se stomaku juaj do të mbajë ndonjë ushqim), dhe po do të jeni mjaft të kënaqur (dhe të shqetësuar) nga ky udhëtim, mrekullitë që do të shihni dhe ngulisni në ndërkohë duke pyetur veten se çfarë ...) do të bëjë më shumë se sa për kohën që kalojmë në këtë udhëtim. Kështu, nuk duhet të shqetësoheni për këto detaje minutë, pasi do të jetë fantastike, duke marrë frymë (siç mund të dëshironi të ndalni frymëmarrjen tani), do të jeni të habitur (dhe mjaft të lodhur) nga pamjet dhe tingujt (paketoni pak vesh priza dhe një maskë me gaz) të udhëtimit të tij madhështor. Jo, pranimi është i lirë (kështu paguani në derë) mund të jeni pak të lodhur nga udhëtimi i gjatë, kështu që vetëm të ngrini një karrige (dhe uleni në dysheme). Tani, a jemi gati? Mirë, le të fillojmë ... Ju duhet të flisni, sepse të gjitha që po dëgjoj është duke rënkuar. Cfare eshte ajo? Eh? Këtu më lejoni të bëj disa ndryshime të vogla në kutinë tënde zanore, sepse nëse nuk të dëgjoj, atëherë nëse bëhesh i humbur apo i plagosur unë nuk do të di dhe prandaj nuk do të jem në gjendje të ndihmoj; qetësohem kjo do të marrë vetëm disa sekonda, më lejoni të marr kutinë e veglave të mia, po, një shofer vidhosje do të punojë mrekullisht ... hiqeni mjekrën tuaj dhe mos u përpiqni të mbuloni qafën tuaj, si do të përshtateni nëse nuk mund ta shoh atë që jam duke bërë ... Ahh, atje është, do të thosha vetëm gjysma e një kthese do të jetë e mjaftueshme ... Nuk do të thotë diçka ... 'gëzohem' në rregull më lejoni të provoj përsëri, a mund të thoni diçka tani? "Çfarë dreqin po bëni për mua?" Ahh, po, ju nevojitej pak përshtatje. Tani do të fillojmë? "Si do të shkojmë në gojën e tij, pa u përtypur?" Kjo është pjesa e lehtë, asistentët do të na futin në atë kashtë atje, dhe vendosni inde prapa nesh, pastaj na gjuaj në gojë me shiritin e gomës që përdoret për këtë qëllim. "Oh, edhe atëherë mendoj se jam gati." Pastaj do të shkojmë. Prisni, prisni dhe pritni! "Çfarë, po shkojmë apo jo?" "Po, ne po shkojmë, por ... Një nga ndihmësit e mi më ka informuar se mund të ketë vetëm një rrugë më të lehtë. "Huh?" Ju shikoni se ka një pikë të kuqe përhapur në anën e tij të djathtë, "e tij, kam menduar ju tha se ai ishte ajo, ose ajo ishte një ai, një i pavendosur," është vetëm një referencë, shumica e njerëzve e quajnë dikush ai, ai ose ai kur bën një referencë të përgjithshme. "Oh, okay, kështu që ka një rrugë më të lehtë për të shkuar?" Epo, duket se ai është qëlluar, "ai nuk duket sikur ai është në ndonjë dhimbje, kështu që si mund të jesh i sigurt?" Shikoni këtu, pashë kjo ecën rreth me një krah të thyer për më shumë se 20 ditë para se ai të kuptoi se kishte diçka të gabuar, pastaj shkoi në mjekësore për ta marrë atë fikse.

"Po, me të vërtetë, ai nuk ndjeu ndonjë dhimbje?" E pra, me të gjitha barnat që ai vendos në sistemin e tij, është çudi që ai është akoma me ne. "Pse ai vendos drogë në sistemin e tij?" Oh, është një akt vullnetar, mendoj se njerëzit që bëjnë këtë vetëm duan ndjenjën, dhe me të vërtetë nuk kujdesen për dëmin që po i bëjnë trupave të tyre. "Hmm, kështu që ju jeni duke thënë është, se njerëzit vullnetarisht helm veten të ndihen mirë?" Yup, kjo ndodh gjatë gjithë kohës. "Pra, cila është mënyra më e lehtë për të arritur në këtë vend mistik, ku fillon fillimi i realitetit normal?" Ne kalojmë nëpër tërë projektin dhe duhet, siç më thotë asistentja ime, të na çojë në hapjen e organit ku lind realiteti normal. "Me siguri, dhe këtu mendova se do të na duhen vite që të shkojmë atje tani ju jeni duke thënë se mund të jetë vetëm disa orë?" Orë ferr! Minuta! Pra, asistentët e mi po rregullojnë topin tonë tani dhe ne jemi të gatshëm ta ngarkojmë atë, kështu që le të shkojmë. Ju në fillim, "Prisni, pse duhet të jem i pari?" Kjo është vetëm natyra e fluturimit Unë jam timoni i llojit për të na udhëhequr në vendin ku duhet të shkojmë. "Oh, në rregull unë mendoj." Pra, në ju shkoni, "Hej, shikoni se çfarë jeni duke bërë me atë dorë, pal?" Çfarë? "Largoje dorën nga gomari, nuk e bëj më." Ose më pak. "Çfarë thua vetëm?" Asgjë. "Po, mendoja kështu." Çfarëdo. Ne jemi të ngrënë. "Ne nuk jemi, siç thashë se nuk e bëj më," dhe të ngarkuar, dhe këtu shkojmë ... .. Swoosh. "Wow, çfarë erë e keqe, ajo erë si një shtrat i vjetër që nuk është pastruar në vitet që dikush vetëm informoi!" Përdorej për të, ne do të jetë këtu për vetëm disa minuta ... "Pra, ku jemi ne?" Epo e shihni se hapja e duhur atje poshtë në bazën e tubit të mbushur me gjysmë junk të paracaktuar, "Po, dhe?" Epo, ne e bëmë atë me atë që njerëzit e dinë janë shtojca, e shihni se jemi në fund nëse e madhe zorrët, tuneli më i vogël atje (duke treguar) është fillimi i zorrëve të vogla, dhe erëza është një proces i natyrshëm, ku trupi përpunon ushqimin (nëse ajo që ai hahet mund të quhet atë) dhe merr të gjitha ushqyesve para se të dëbojë sende që nuk i nevojiten më. "Çfarë? Unë kam nevojë të dal nga këtu! "Qetësohuni, disa frymë thellë, numëroni deri në dhjetë ngadalë ..." Nuk kam nevojë për frymë thellë, unë jam tashmë gagging. "Le të vazhdojmë. "Pse ka të gjitha këto globusë të kuq të varur në të gjithë vendin?" Oh kjo është vetëm sëmundje, dhe më pak shqetësimet e tij. "Me të vërtetë, hmm." Pra, ne jemi pothuajse atje, le të shkojmë! Tani përmes hapjes. Ahh, është ende atje. "Çfarë?" Zotëri, po ju jap vendin e lindjes të realitetit normal, ta da ... "Në të vërtetë, ku unë nuk shoh asgjë tjetër përveç copave dhe copave të hedhjes dhe disa thonjve të ndryshkur". Nuk është e drejtë atje (duke treguar) . "Me të vërtetë, është një qelizë që është ndarë në dy gjysma kur ajo duket, gjysma e qelizës është pak e rrudhur." Po, ae shihni shaminë e vogël në bazën e qelizës? "Oh yeah, unë e shoh atë, hmmm." E pra në anën plotësisht të pjekur të qelizave është normale lindje vend reale, dhe pala tjetër që filloi si normale, u arsimuar para se ajo kishte për qëllim të jetë. Tani që pika duhet të vendosë nëse do të udhëtojë në rrugën e rezistencës më të vogël, dhe të shkojë normalisht, ose të jetë i shkolluar dhe të udhëtojë në anën tjetër, dhe, dhe, më shumë, kemi një tjetër lindje të realitetit jonormal ... wheeeee.

Në realitetin e shpendëve asgjë nuk është e pamundur.

- zog.

***

Azerbajani: Normal reallığın kökləri:

Bəli, sir, 493 il sonra (verin və ya bir neçə yüz il çəkin) normal reallığın mənşəyi başlandığı yeri öyrəndim. Və siz də biləcəksiniz. Beləliklə, mən sizin qarşınızda, təvazökarlıqla dururam ki, bu uzun yolun başlanğıcının boş deyildir. Yalnız bir oğlan (bir sürtüşmə ilə) və ya bir qız (əlavə cib ilə) olub-olmadığını və ya əmin deyilsinizsə, bilmək lazımdır ... İndi vaxtınız olduğu kimi vaxtınızı götürün, Bəlkə heç bir şeyə gələ bilməz ... Əmin deyilsən, huh? Yaxşı başa düşürəm ki, mən sizə üç nəfər verərəm, sol bir sürüngə ilə, ortada bir o və ya bir olub-olmadığına tam əmin deyil və ən uzaqda bir çölə atmaq (bəli, idrar edir) qadın və cinsinizin nə olduğundan əmin deyilsinizsə, biz orta bir cisimə daxil olmağı seçəcəyik (o, o, ya da bəlkə də o, eyni dərəcədə etibarsızdır) insan üçün daha kiçik olmağımız lazımdır ... Oh, nə soruşursanız, mənim işçiləri köməkçilərimiz, yeni elmi kəşfdə bir yerə toplayacaqlar, bu örtüklər artıq (zatən) kövrək bədənlərimizi qoruyacaq və bizi az narahatlıqla səyahət etməyə imkan verir, Bəli, buna bənzərdir ki, biz örtülməmişdən sonra 'şrink sarğı' deyilir, orada kük olmaq üçün bu qutuya doğru daxil edəcəyik, mikrodalğalı deyilir və bizi 100 mikrometrelik diametrə və ya ölçüsü bir insan hüceyrəsinin (olduqca yağlı 'qırmızı qan' hüceyrəsi) olmasıdır. Yəni hazırsınız? Xeyr, bizi 158775 gündən və ya 435 ildən çox vaxt götürməməlidir, amma yeni elmi alətlə "stromberger təsiri" ilə əslində bizi yalnız 1.551 il alacaqdır, çünki bu alət bizi neytronlardan ibarət olan bir inpentratable qalxanda saxlayır bir il içində 102359 il keçməyimiz və hidrarqirumdan ibarət bir maqnit örtüyümüz daha da sürətlə getməyə imkan verəcək amma günəş doğma günündən əvvəl geri dönməyimizə zəmanət verirəm (baxın, bu gün şənbə sabahı, Bazar ertəsi gün (bəli, bu, təhlükəsiz tərəfdədir), Bazar günü, 2337-ci ildə sağ olmalıdır. Xeyr, siz nahar etməyə ehtiyacınız olmayacaqdır (mən həqiqətən şübhə edirəm ki, sizin mədə hər hansı bir yemək saxlayacaq) və bəli, siz bu səfərdə çox sevinəcəksiniz (və nəfəs alacaqsınız), görəcəyiniz möcüzələr ( və özünüzü soruşarkən gözünüzə baxın ...) bu səfərdə sərf etdiyimiz vaxtdan daha çox olacaqdır. Beləliklə, bu dəqiqə detalları üzərində özünüzü maraqlandırmırsınız, çünki fantastik, nəfəs alacaqsınız (indi nəfəs verməyinizi istəməyiniz kimi), görməli yerlər və səslər (təəccüblü bir şəkildə) fişləri və qaz maskası). Xeyr, giriş pulsuzdur (qapıda ödəyin), uzun bir səfərdən yorğun bir şey ola bilərsən, belə ki, bir stul düzəltmək üçün (və yerə otur). İndi hazırıqmı? Yaxşı, başlamalıyıq ... Mən eşitdiyim bütün eşitdiyim kimi danışmaq lazımdır. Bu nədir? Eh? Burada səs qutunuza bəzi kiçik düzəlişlər edim. Çünki əgər eşitməsə, itirildikdə və ya yaralansanız mən bilməyəcəyəm və buna görə kömək edə bilməyəcəyəm; Sakin olma, yalnız bir neçə saniyə çəkəcək, mənə alət qutusunu alsın, bəli, bir vida sürücüsü gözəl işləyəcək ... çeninizi qaldırın və boynunuzu örtməyə çalışmayın, mən nə olduğumu görə bilməyəcəyəm necə düzəltməyim Ahh, orada, demək olar ki, yarım növbədə kifayət edəcək ... Bir şey demirəm ... 'gülmək' Tamam, yenidən cəhd edim, indi bir şey deyə bilərsinizmi? "Mənə nə cəsarət edirsən?" Ahh, bəli, bir az tənzimləmə lazım idi. İndi başlayacağıq? "Biz onun ağzına necə çeynirdik ki, necə gedirik?" Bu asan bir hissəsidir, köməkçilər bizi o samanın içində saxlayır və arxadan bir parça toxuma qoyub sonra ağzına vurur bu məqsəd üçün istifadə edilən rezin bantla. "Oh, yaxşı deyirəm ki, hazıram". Sonra gedəcəyik. Gözləyin, gözləyin və gözləyin! "Nə, gedirik və ya getmirik?" "Bəli, gedirik, amma ... Köməkçilərimdən biri mənə yalnız asan bir yol ola bilərdi. "Huh" deyirsiniz? Sağ tərəfində qırmızı bir qırmızı ləkə olduğunu görürsünüz, "onun, mən o olduğunu söylədiyini düşündüm, ya da o, qərarsızdır"; bu yalnız bir müraciətdir; o, onun və ya onun ümumi bir istinad edərkən. "Oh, tamam, buna görə daha asan bir yol var?" Şübhəsiz ki, o, vurulduğu kimi görünür, "o, hər hansı bir ağrı olduğu kimi görünmür, buna necə əmin ola bilərsiniz?" bu bir səhv bir şey var düşündüm əvvəl 20 gün ərzində qırılan bir qol ilə haqqında getmək, sonra sabit almaq üçün tibbi getdi.

"Vay, həqiqətən, heç bir ağrı hiss etmədimi?" Şübhəsiz ki, onun sisteminə qoyduğu bütün narkotiklərlə birlikdə, hələ də bizimlə bir möcüzə. "Niyə onun sisteminə dərmanlar qoyur?" Könüllü bir hərəkətdir, buna bənzər insanlar bunu hiss etmək istəyirlər və həqiqətən də bədənlərinə verdikləri ziyanlardan qaynaqlanmırlar. "Hmm, deməyin ki, insanlar könüllü olaraq özlərini yaxşı hiss etmək üçün zəhərləyirlər?" Yup, bu hər zaman olur. "Beləliklə, normal həqiqət başlandığı bu mistik bir yerə çıxmanın ən asan yolu nədir?" Biz bütün mərmi ilə hazırlaşırıq və mənim köməkçim deyir ki, bizi orqanın açılmasına gətirib çıxardı. normal gerçəklik doğulur. "Artıq bura gəldiyimiz üçün illər götürəcəklərini düşünürdüm, ancaq bunun yalnız bir neçə saat olacağını söyləyirsiniz?" Cəhənnəm saatları! Dəqiqə! Beləliklə, köməkçilərimiz indi topumuzu düzəldir və biz onu yükləməyə hazırıq, gedək. Əvvəlcə, "Gözləyin, niyə ilk olmalıdır?" Bu uçuşun xarakteri mən olduğum yerə doğru yol göstərən bir növ döyənəm. "Oh, tamam güman edirəm." Beləliklə, siz "Hey, bu əllə nə etdiyinizi izah edin!" Nədir? "Əlini eşşəmdən çıxarın, mən də bunu etməyəcəyəm." Və ya daha az. "Nə deyirsiniz?" Heç bir şey. "Bəli, belə düşündüm." Nə olursa olsun. Alright biz xoruzlaşdıq. "Biz deyildik ki, artıq bunu etməyəcəyəm" və yükləndi və biz bura getdik ... .. Swoosh. "Vay, nə bir xəcalət, nə bir illərdir təmizlənməmiş köhnə bir evə bənzəyir!" Ona alışdıq, bir neçə dəqiqə burada olacağıq ... "Biz harada?" Yaxşı ki, yarım predigested junk dolu bu boru əsasında sağ açılması görürsünüz, "Bəli, və?" Yaxşı, biz, insanlar bilir ki, appendix edir nə, biz böyük bağırsağın içərisində olan kiçik tunel (bağırsaq) kiçik bağırsağın başlanğıcıdır və kədər təbii bir prosesdir və bədənin yeməyini (yeyib edərsə bu adlandırıla bilər) və emaldan əvvəl bütün qidaları çıxarır artıq lazım olan şeylər. "Nə? Mən buradan çıxmalıyam! "Sükunət, bir neçə dərin nəfəs, yavaş-yavaş ona qədər sayılır ..." Mən dərin nəfəslərə ehtiyac duymuyorum, artıq gagging edirəm ". "Niyə bütün bu qırmızı küləklər yer üzünə asılıdır?" Bu yalnız xəstəlikdir və ən az narahatlığıdır. "Həqiqətən, hmm." Demək olar ki, biz orada, gedək! İndi açılış vasitəsilə. Ahh, hələ də var. "Nə?" Xeyir, mən sizə normal reallıq doğma yerini verərəm ... "Şübhəsiz ki, bitlərin, parçaların və bir neçə dırnaqlı dırnaqdan başqa heç bir şey görmürəm". Xeyr, . "Həqiqətən, bu, iki yarıya bölünmüş bir hüceyrədir. Göründüyü kimi, bir yarısı bir az qırışdır". Yup, bu da hüceyrənin bazasında kiçik bir ləkəni görürsənmi? "Oh yeah, bunu görürəm, hmmm". Hüceyrənin tam yetkin tərəfində normal normal reallıq doğum yeri, normal olaraq başlayan digər tərəf isə, əvvəlcədən hazırlanmışdır. İndi bu çubuq ən az müqavimətin yolunu seyr etmək, normal keçmək və ya aydınlaşdırmaq və digər tərəfə səyahət etmək qərarına gəlmək lazımdır, və, yippppeeee, anormal reallıqdan başqa bir doğumumuz var. Wheee....

Quşun əslində heç bir şey mümkün deyildir.

- quş.

***

Basque: Errealitate arruntaren jatorria:

Bai, jauna, 493 eon ondoren (eman edo hartu ehunka urte) errealitate arruntaren jatorria non hasten den jakin nuen. Eta, jakingo duzu ere. Beraz, zure aurrean zintzilikatzen naiz, apaltasunez, jakingo duzula bidaia luzearen hasieran ez dela alferrik; Mutil bat (zintzilik) edo neskatoa (poltsiko gehigarriarekin) edo ez badakizu ziur egon beharra daukat ... Hartu zure denbora, oraingoz, denbora guztian bidaia zoragarriena eramateko. Agian seguru asko ... Ez zaude ziur, ezta? Beno ulertzen dut, beraz, hiru gizakume ematen ditut, ezkerrekoa zartadura dauka, erdian ez dago oso ziur bat edo zuen, ala ez, eta eskuineko muturrean okupatuta dago (bai, gezurra egiten du). emakumea eta zure sexua zer den ez badakizu gero, erdiko gorputzera joatea aukeratuko dugu (berak - edo, beharbada, hura da - ere ez da ziur), gurekin sartu ahal izateko Gizakiak txikiagoak izan beharko lirateke ... Oh, nola galdetzen duzue, nire langile laguntzaileak biltzen gaituzte, aurkikuntza zientifiko berriena batera, gorputz hauskorrak babesten dituen gure gorputz hauskorrak babesten eta bidaiarekin batera, Bai, bai, "estalki txikia" deritzo. Estalki ondoren estaltzen dugun koadroa sartuko dugu, hustu egingo da, mikrouhina deritzo, eta 100 μm-ko diametroa izango duen tamaina txikitu egingo da edo tamaina giza zelula baten (zehazki, "odol gorri" zelularra). Beraz, prest zaude? Ez, ez dugu 158775 egun edo 435 urte baino gehiago behar, baina "stromberger efektua" tresna zientifiko berriarekin 1,551 urte besterik ez da bakarrik hartuko, instrumentu honek neutroi osatua duen ezkutu eskas batean biltzen baititu, Urte bakarrean 102359 urtez bidaiatzen gaitu, eta hidrargiozko estalki magnetikoa, are azkarrago joateko aukera ematen digu, baina eguzkia baino lehenago itzuli behar dugula bermatzen dut (ikus dezagun gaur larunbat goizean, beraz, Igandean zehar egongo da egokia, 2337 orduetan, esango dut ...) astelehen arratsaldez (segurua da segurua). Ez, ez duzu bazkaleku bat jartzeko (zeren dudan dudan bezala, oso serioski, zure sabeleko janaria janaraziko duenik), eta bai, oso pozik egongo zara (eta nauseatedaz) bidaia honetatik, ikusiko dituzun mirariak ( eta begiratzen baduzu zeure buruari galdetuz "zer da ..." egingo dugu bidaia honetan gastatzen dugun denbora baino gehiago. Horrela, minutuko xehetasun hauei ez zaizu axola, fantasiazko arnasa hartuko duzu (orain arnasa geldiarazi nahi duen bezala), harritu eta nahastu egingo dituzu begirada eta soinuak tapoiak eta gas maskara) bere bidaia zoragarrian. Ez, onarpena doakoa izango da (beraz atea ordaindu), bidaia luze batek nekatuta uzten gaitu, kotxea (eta eserita solairuan) jarrita. Orain, prest gaude? Ona, hasi gaitezen ... Hitz egin behar duzu entzun dudan guztia mintzo da. Zer da hori? Eh? Hemen utzi zure ahots-kutxa txikien doikuntza batzuk, entzuten ez bazaizkizu, galdu egingo zara edo zauritu ez banu jakingo dut eta, beraz, ezin izango dut lagundu; lasaitu hau, segundo batzuk bakarrik hartuko ditut, utzi nire tresna-kaxatik, bai, torlojua kontrolatzaileek ondo lan egingo dute ... zure kokotsa altxatu eta zure lepoa estutu nahian, nola ezingo dut ikusi egiten ... Ahh, han dago, esan nahiko nuke txanda erdi bat nahikoa izango dela ... Ez dut esan zerbait ... "hazten" utz nazazu berriro saiatu, orain esango al dizu? "Zer arraio egiten al duzu nirekin?" Ahh, bai, apur bat doitu behar duzu. Orain hasiko gara? "Nola egingo dugu bere ahoan sartuko, mokadurik egin gabe?" Horixe da parte erraza, laguntzaileek lastozko zaporea topatuko digute eta ehuna moztuko dugu atzean, aho zabalduko gara Horretarako erabiltzen den kautxuzko bandarekin. "Oh, ondo prest nagoela uste dut". Gero, joango gara. Itxaron, itxaron eta itxaron! "Zer egingo dugu, ala ez?" "Bai, aurrera egingo dugu, baina ... Nire laguntzaile batek besterik ez zidan informatu bidea errazagoa izan daitekeela. "Huh?" Ikusten duzu ez dagoela bere eskuinaldean lekuen gorri zabala, "bere, pentsatu nuen izan zen zuen, edo zuen zuen, indecisible bat izan zen;" erreferentzia bat besterik ez da, jende gehienak deitu norbaitek bere, edo hura erreferentzia orokor bat egiten denean. "Oh, ados, beraz, bidea errazagoa da?". Beno, tiro egin duela dirudi, "ez du inolako mina sentitzen, beraz, nola egin dezaket ziur?" Begiratu hemen, ikusi dut Hau 20 bat egun pasa ahala gurutzean jarrita, zerbait gaizki zegoela pentsatu baino lehen, joan medikuari konpondu arte.

"Beno, benetan, ez zuen minik sentitzen". Beno, bere sisteman jartzen dituen botika guztiekin, oraindik ere harritzekoa da gurekin. "Zergatik botatzen ditu drogak bere sisteman?". Oh, borondatezko ekintza bat da, uste dut sentimendua besterik ez dutela egiten duten pertsonek, eta benetan ez dutela gorputzari egiten ari zaien kalteaz arduratzen. "Hmm, beraz, zer ari zaren esaten, jendeak borondatez pozoitu bere burua sentitzen ona?" Yup, denbora guztian gertatzen da. "Beraz, zein modurik errazena da leku mistiko horretara iristeko, non errealitate arruntak hasten diren?" Proyectilek egindako guztia zeharkatzen dugu eta nire laguntzaileak kontatzen duen moduan, organoaren irekitzea ekarriko digu. errealitate arrunta jaio da. "Guk, eta hemen pentsatu genuen urte batzuk iritsiko direla orain esatea ordu pare bat besterik ez dela esatea?" Hours hell! Minutu! Beraz, nire laguntzaileak gure kanoi egokituz ari dira orain, eta bere kargarako prest egongo gara, joan gaitezen. Lehenik eta behin, "Itxaron, zergatik lehen izan behar dut?" Hegaldiaren izaera besterik ez da nagoen tokiraino gidatzeko norabidean. "Oh, ongi uste dut." Beraz, joan zaren, "Hola, ikusi zer egiten ari zaren eskuan, pal!" Zer? "Talde eskua nire ipurdian, ez dut gehiago egiten". Edo gutxiago. "Zer esan duzu?" Ezer ez. "Bai, pentsatu nuen." Whatever. Guztia gara. "Ez gara, esan dudan bezala, ez dut gehiago egiten", eta kargatu zen, eta hemen joan gara ... .. Swoosh. "Wow, stench bat, aspaldiko urteetan garbitu ez duen antzinako zahar baten usaina da, norbait besterik ez zetorren baino gehiago!". Erabili hemen, hemen egongo gara minutu gutxiren buruan ... "Non gaude?" Beno, haraino zabaltzen den hodiaren oinarria hustu iragazki erdiz betea dagoela ikusten duzu, "Bai, eta?". Beno, gizakiok badaki zer den eranskina, behean ikusten badugu handiak baldin badira Hesteetan heste txikia daukaten tunel txikiena da (apuntatzea), eta hostoak prozesu naturala da. Horrela, gorputzak elikagaiak prozesatzen ditu (jaten dutenak deitzen badira) eta elikagai guztiak kanporatzen ditu aurretik kanporatzen Jada ez du gauzak behar. "Zer? Hemen irten beharra dut! "Lasai, arnasa sakon pare bat, hamar poliki-poliki kontatu ..." Ez dut sakon arnasa behar, gagging naiz dagoeneko. "Utzi, jarraitu. "Zergatik dago leku osoan zintzilik dauden globo gorri horiek guztiak?" Oh, gaixotasuna besterik ez da, eta bere kezkarik gutxien. "Benetan, hmm." Beraz, ia gara, goazen! Orain inaugurazioaren bidez. Ahh, han dago oraindik. "Zer?" Jauna, errealitate arruntaren jaiotza ematen dut, ta da ... "Benetan, non ez dut ezer ikusten, zabor zatiak eta zerriak eta pare bat iltze oxidatuak". Ez dago bertan (seinalatuz). . "Benetan, zelulak bi zatitan banatzen duen zelula bat da, itxura duenez, zelula erdia pixka bat zimurra da." Yup hori da, zelularen oinarrian txikiena ikusten duzu? "Oh, bai, ikusten dut, hmmm". Gelaxkaren alde guztiz heldua jaiotze-tokia jaiotzearen tokia da normalean, eta normalean hasi zen beste aldera, hezi zen. Orain, motak erresistentzia gutxien duen bidea bidaiatzea erabakitzen du eta normala izaten da, edo argitu eta beste aldera bidaiatu behar du, eta, eta, yippppeeee, errealitate anormalaren beste jaiotza bat dugu ... wheeeee.

Hegaztien errealitatean ez da ezer ezinezkoa.

- hegazti.

***

Belarusian: Вытокі нармальнай рэальнасці:

Так, сэр, пасля 493 эр (даць або ўзяць пару сотняў гадоў) я даведаўся, дзе пачатак нармальнай рэальнасці пачынаецца. І, вы таксама будзеце ведаць. Такім чынам, я стаю перад вамі, пакорліва, так што вы ведаеце, што ў пачатку гэтага доўгага шляху нездарма; Мне проста трэба ведаць, ці з'яўляюцца хлопчык (з звісае) ці дзяўчынка (з дадатковым кішэняй) ці вы не ведаеце ... Не спяшайцеся, так як зараз у мяне ёсць час, каб прыняць вас на самай фантастычным падарожжы, што адзін можа калі-небудзь, магчыма, пайсці на ... Вы не ведаеце, да? Ну я разумею, што, таму я даю вам тры чалавекі, злева з звісае, сярэдзіна не зусім упэўнены, ці з'яўляецца гэта ён ці яна, і на крайнім правым, то адна на кукішках (ды яна мочыцца) з'яўляецца жанчына, і так як вы не ведаеце, што ваш сэкс, мы павінны выбраць, каб увайсці ў цела сярэдняга адзін (яна - ён, ці можа быць, гэта ён - яна, у роўнай ступені ўпэўненыя), для таго, каб нам увайсці ў гэтую чалавек, мы павінны быць менш ... о, як вы пытаецеся, мае рабочыя памочнікі ахінуць нас разам у найноўшых навуковых адкрыццях, гэтая абалонка будзе абараняць нашы (ужо) далікатныя цела і дазваляюць зрабіць падарожжа з невялікім дыскамфортам, так, так, гэта называецца «парніковай плёнкай» пасля таго, як мы зачыненыя, мы павінны ўвайсці ў гэтую скрынку прама там, каб быць сціснутая, гэта называецца мікрахвалевай печчу, і яна будзе сціскацца нас памерам 100 мкм у дыяметры, або памер чалавечай клеткі, (даволі тоўсты «чырвонай крыві» клетка, каб быць дакладным). Такім чынам, вы гатовыя? Не, гэта не павінна заняць нас больш, чым 158775 дзён ці 435 гадоў, але з новым навуковым інструментам «эфектам stromberger» гэта будзе на самой справе толькі ўзяць нас 1.551 гадоў, так як гэты інструмент абгортвае нас у inpentratable шчыта, якія складаюцца з нейтронаў, што дазваляе нам падарожнічаць 102359 гадоў на працягу аднаго года, і магнітнае пакрыццё з ртуці, якая дазволіць нам ісці яшчэ хутчэй, але я гарантую, што мы павінны быць яшчэ да ўзыходу сонца (давайце паглядзім, сёння раніцай у суботу, так што, гэта павінна быць прама ў нядзелю, у 2337 гадзін. да я проста скажу ...) у панядзелак у другой палове дня (ды гэта на ўсялякі выпадак). Не, не трэба спакаваць абед, (я сапраўды сумневу, вельмі сур'ёзна, што ваш страўнік будзе трымаць любую ежу), і так, вы павінны быць вельмі рады (і падванітоўвала) гэтай паездкі, цуды, якія вы ўбачыце ( і глядзець на той час пытацца сябе «, што ...) будзе больш чым на той час, што мы праводзім на гэтым шляху. Такім чынам, вам не трэба турбавацца за гэтыя дробныя падрабязнасці, як гэта будзе фантастыка, дыханне прымаючы пад увагу (як у вы можаце спыніць зараз дыхаць), вы будзеце здзіўлены (і даволі агідны) ад славутасцяў і гукаў (пакет некаторы вуха відэльцы і процігаз) яго цудоўнай паездкі. Няма, уваход вольны (так плацяць за дзвярыма), вы можаце быць ледзь-ледзь стаміліся ад доўгага шляху, так што вы проста вырываць крэсла (і сядзець на падлозе). Цяпер мы гатовыя? Добра, давайце пачнем ... Вы павінны гаварыць, як усе, што я чую гэта мармытанне. Што гэта? А? Тут дазвольце мне ўнесці некаторыя нязначныя карэктывы ў свой галасавой скрыню, таму што, калі я не магу чуць вас тады, калі вы згубіліся або атрымалі раненні, я не ведаю, і таму я не буду ў стане дапамагчы; супакойцеся гэта зойме ўсяго некалькі секунд, дазвольце мне атрымаць мой набор інструментаў, ды, кіроўца шруба будзе працаваць пышна ... падніміце падбародак ўверх, і спыніць спробы пакрыць вашу шыю, як мне наладзіць, калі я не магу бачыць тое, што я рабіць ... Аааа, там, я б сказаў, проста полоборота будзе дастаткова ... там не сказаць што-то ... «рык» добра дазвольце мне паспрабаваць яшчэ раз, вы можаце сказаць нешта зараз? «Якога чорта ты робіш са мной?» Ах, так, вам трэба трохі наладцы. Цяпер мы пачнем? «Як мы збіраемся, каб патрапіць у яго рот, не будучы жаваў?» Гэта лёгкая частка, памочнікі будуць забяспечваць нас у гэтую салому там, і паставіць некаторыя тканіны ззаду нас, а затым страляць нас у роце з гумовай стужкай, якая выкарыстоўваецца для гэтай мэты. «О, ну тады я думаю, я гатовы.» Тады пойдзем. Пачакайце, пачакайце, і чакаць! «Што, мы будзем ці не?» Так, мы збіраемся, але ... Адзін з маіх памочнікаў толькі што паведаміў мне, што толькі мог бы быць больш лёгкім шляхам. «? Так» Вы бачыце, што гэта распаўсюджваецца чырвоная пляма на яго правай баку, «яго, я думаў, ты сказаў, што ён ёй, ці яна была яму, нявырашаным адзін,» гэта проста спасылка, большасць людзей называюць кагосьці ён яго, ці ён, робячы агульную спасылку. «О, добра, так што ёсць больш лёгкі шлях, каб ісці?» Ну, гэта, здаецца, што ён быў зняты, «ён не выглядае, як быццам ён знаходзіцца ў якой-небудзь болю, так як вы можаце быць упэўнены?» Паслухайце, я не бачыў гэта адна шпацыр па са зламанай рукой на працягу больш чым 20 дзён, перш чым ён зразумеў, што нешта было не так, то пайшоў у медыцынскі, каб яе выправіць.

«Ух ты, на самай справе, ён не адчуваў ніякага болю?» Ну, з усімі прэпаратамі, якія ён ставіць у сваёй сістэме, гэта дзіўна, што ён усё яшчэ з намі. «Чаму ён паклаў наркотыкі ў яго сістэме?» О, гэта добраахвотны акт, я думаю, што людзі, якія робяць што хочуць проста пачуццё, а на самай справе не клапаціцца аб шкодзе, які яны робяць, каб іх цела. «Хм, так, што вы кажаце, што людзі добраахвотна атручваць сябе, каб адчуваць сябе добра?" Так, гэта адбываецца ўвесь час. «Такім чынам, што гэта самы просты спосаб, каб дабрацца да гэтага містычнага месцы, дзе пачынаецца нармальная рэальнасць?» Мы праходзім праз увесь з снарада, і ён павінен, як і мой памочнік кажа мне, прыводзіць нас да адкрыцця органа, дзе нармальная рэальнасць нараджаецца. «Уф, і тут я падумаў, што гэта прывядзе нас года, каб атрымаць там цяпер вы кажаце, гэта можа быць толькі праз пару гадзін?» Гадзіннік пекла! Хвіліны! Так што мае памочнікі карэктуюць нашы гарматы зараз, і мы гатовыя загрузіць яе, так што давайце ісці. Вы першы, «Пачакайце, чаму я павінен быць першым?» Гэта проста прырода палёту я знаходжуся руль свайго роду, каб накіроўваць нас туды, дзе мы павінны ісці. «О, добра, я мяркую.» Дык вы ідзяце, «Гэй, глядзіце, што вы робіце з гэтага боку, прыяцель!» Што? «Атрымаць руку з маёй попкі, я не раблю гэтага больш.» Або менш. "Не Што ты сказаў?» Нічога. «Так, я так і думаў.» Што б ні. Добра мы взведен. «Мы не так, як я сказаў не рабіць гэтага больш,» і загружаныя, і тут мы ідзем ... .. Swoosh. «Нічога сабе, які пах, пахне як стары флігель, які не быў вымыты гадоў, што хтосьці проста перакуліўся!» Абвыкайце да гэтага, мы будзем тут усяго за некалькі хвілін ... «Дык дзе мы?» Ну вы бачыце, што адкрыццё прама там у падставы гэтай трубкі поўнай паловы лёгказасваяльным барахла, «Так, а?» Ну, мы, зрабілі гэта да таго, што людзі ведаюць, з'яўляюцца апендыкс, вы бачыце, што мы знаходзімся на дне, калі вялікая кішачнік, што менш тунэль там (паказвае) з'яўляецца пачаткам тонкай кішкі, і смурод з'яўляецца натуральным працэсам, у выніку чаго арганізм пераварвае ежу (калі тое, што ён есць можна назваць) і вымае ўсе пажыўныя рэчывы, перш чым выштурхоўвання матэрыял, што ён больш не мае патрэбы. "Што? Мне трэба прыбірацца адсюль! »Супакойся, пару глыбокіх удыхаў, палічыце да дзесяці, павольна ..." Я не маю патрэбу ў глыбокіх удыхаў, я ўжо зноў яго хапіла. "Давайце, працягвайце. «Чаму там усе гэтыя чырвоныя шары вісяць паўсюль?» О, гэта проста хвароба, і яго менш клопатаў. «На самой справе, хмм.» Такім чынам, мы амаль там, пойдзем! Зараз праз адтуліну. Ааа, гэта ўсё яшчэ там. «Што?» Сэр, я даю вам месца нараджэння нармальнай рэальнасці, то да ... «На самой справе, дзе я не бачу нічога, акрамя біт і кавалкаў сьмецьця й пару іржавых цвікоў.» Не, гэта прама там (паказвае) , «На самой справе, гэта клетка, якая была падзелена на дзве часткі, дзе яна выглядае, адна палова ячэйкі трохі маршчыністай.» Ды гэта так, вы бачыце маленькую парушынку ў падставы клеткі? «О так, я бачу, што, хммм.» Ну на цалкам спелымі баку клеткі нармальнае месца рэальнасці нараджэння, а з другога боку, хто пачаў, як звычайна, атрымаў адукаваны перш, чым гэта павінна было быць. Цяпер, калі плямка неабходна вырашыць, ці варта падарожнічаць па шляху найменшага супраціўлення, і ісці нармальна, або быць прасветленым і паехаць у іншы бок, і, і, yippppeeee, у нас ёсць яшчэ адно нараджэнне ненармальнай рэальнасці ... wheeeee.

У птушынай рэальнасці няма нічога немагчымага.

- птушка.

***

Bulgarian: Началото на нормалната реалност:

Да, господине, след 493 години (давам или вземам няколко стотин години) разбрах къде започва началото на нормалната реалност. И вие също ще знаете. Затова стоя пред вас смирено, за да знаете, че началото на това дълго пътуване не е напразно; Просто трябва да знам дали си момче (с дръжка) или момиче (с допълнителен джоб) или не сте сигурни ... отделете време, тъй като сега имам време, за да ви отведа на най-фантастичното пътуване, което един може ли някога да продължи ... Не сте сигурен, а? Ами аз разбирам това, така че аз ви дам трима човека, лявата е с глупак, средата не е съвсем сигурна дали е той или тя, и в крайнадясно, един клекнал (да уринира) е жена, и тъй като не сте сигурни какво е вашият пол, ние ще изберем да влезе в тялото на средната (тя - или може би тя е - тя, също е несигурна), за да влезем в това човек ще трябва да бъдем по-малки ... О, как ви поиска, моите работници помощници ще ни обгърнат, заедно в най-новото научно откритие, тази обвивка ще защитава нашите (вече) крехки тела и ще ни позволи да направим пътуването с малко дискомфорт, Да, да, това се нарича "свиване обвивка" след като сме покрити, ние ще влязат в това поле точно там, за да се свие, тя се нарича микровълнова печка и тя ще се свие до размер на 100 μm в диаметър, или размера на човешка клетка (по-скоро мазна "червена кръв", за да бъде точна). Така ли сте готови? Не, не трябва да ни отнема повече от 158775 дни или 435 години, но с новия научен инструмент "дървеният ефект", той действително ще ни отнеме само 1,551 години, защото този инструмент ни обгръща в един отблъскващ се щит, съставен от неутрони, да пътуваме 102359 години за една година и магнитна покривка, съставена от хидраргиум, която ще ни позволи да отидем още по-бързо, но аз гарантирам, че трябва да се върнем преди изгрева на (да видим, днес е събота сутрин, това трябва да е точно около неделя, в 2337 часа. Да, просто ще кажа ...) понеделник следобед (да, това е на сигурно място). Не, няма да ви трябват обяд (както наистина се съмнявам, много сериозно, че стомахът ви ще има храна) и да, ще бъдете много развълнувани от това пътуване, чудесата, които ще видите ( и да се взирате, докато се питате "какво ...) повече ще компенсира времето, което прекарваме в това пътуване. По този начин не е нужно да се занимавате с тези минути подробности, тъй като ще бъде фантастично, дишане (както в теб може да искате да спрете да дишате сега), ще бъдете изумени (и доста отвратени) от гледките и звуците запушалки и газова маска) на неговото велико пътешествие. Не, приемането е безплатно (затова платете на вратата), може би сте малко уморени от дългото пътуване, така че просто извадете един стол (и седнете на пода). Сега сме готови ли сме? Добре, нека започнем ... Трябва да говорите, докато всичко, което чувам, мърмори. Какво е това? А? Тук позволете да направя някои малки промени в гласовата ви кутия, защото ако не мога да ви чуя, тогава ако се изгубите или ранете, няма да зная и затова няма да мога да помогна; да се успокоя това ще отнеме само няколко секунди, ще ми дам инструментариума си, да, драйверът ще работи чудесно ... повдигнете брадичката си и престанете да се опитвате да покриете врата си, как да коригирам, ако не мога да видя какво съм правейки ... Ах, ето, бих казал, че само половин завой ще бъде достатъчен ... Не казвай нещо ... "ръмжи" добре, нека да опитам отново, можеш ли да кажеш нещо сега? "Какво, по дяволите, ми правиш?" Ах, да, имахте нужда от малко приспособяване. Сега ще започнем ли? "Как ще се вмъкнем в устата му, без да се сдъвкваме?" Това е лесната част, асистентите ще ни заредят в тази слама и ще сложат някаква тъкан зад себе си, а после ще ни изстрелят навън с гумената лента, която се използва за тази цел. "О, добре тогава предполагам, че съм готов." Тогава ще тръгваме. Изчакайте, изчакайте и изчакайте! "Какво, отиваме или не?" "Да, ние отиваме, но ... Един от помощниците ми просто ме информира, че може би е по-лесен път. "Виждате ли, че от дясната му страна има разсеяно червено петно", неговата, мислех, че сте казали, че тя е тя, или тя е била "нерешителна" - това е просто позоваване, повечето хора наричат ​​някого той, неговият или неговият, когато прави обща препратка. "О, добре, така че има по-лесен път, за да отида?" Изглежда, че той е бил застрелян, "той не изглежда като той е в някаква болка, така че как можете да сте сигурни?" Ето, аз видях този човек се разхожда с разбита ръка за повече от 20 дни, преди да разбере, че има нещо нередно, след това отишъл в медицината, за да го оправи.

"Уау, наистина, той не изпитва никаква болка". Е, с всички наркотици, които поставя в своята система, чудно е, че е все още с нас. "Защо той вкарва наркотици в системата си?" О, това е доброволно действие, мисля, че хората, които правят това просто искат усещането и наистина не се интересуват от щетите, които те причиняват на телата си. "Хм, така че вие ​​казвате, че хората доброволно отрови себе си, за да се чувстват добре?" Да, това се случва непрекъснато. "И така, какъв е най-лесният начин да стигнете до такова мистично място, където започва нормалната реалност?" Ние минаваме през цялото изработено от снаряда и трябва, както казва моят асистент, да ни доведе до отварянето на органа, където нормалната реалност се ражда. "Къде, и тук си помислих, че ще ни отнеме години, за да стигнем дотам, че казвате, че може да са само няколко часа?" Часове по дяволите! Минути! Така че моите асистенти сега приспособяват нашето оръдие и сме готови да я заредим, така че нека да отидем. На първо място, "Чакай, защо трябва да съм първи?" Това е само естеството на полета, аз съм рулевият сорт, който ни води към мястото, където трябва да отидем. "О, добре, предполагам." Така че в теб, "Хей, гледай какво правиш с тази ръка, приятелю!" Какво? - Махни ръката ми от задника, вече не го правя. Или по-малко. - Какво казахте? Нищо. - Да, мислех си. Добре, че сме овладени. "Ние не сме, както казах, че вече не правя това", и се зареждат, и тук ние отиваме ... .. Swoosh. "Уау, каква миризма, мирише като стара къща, която не е била почистена от години, когато някой просто се наклони!" Останете свикнали с това, ние ще сме тук само за няколко минути ... "И къде сме? Ами вие виждате това право на отваряне там в основата на тази тръба, пълна с половин предварително заразени боклуци, "Да, и?" Е, ние, стигнахме до това, което хората знаят, че са придатък, виждате, че сме на дъното, ако големите че по-малкият тунел там е насочен към началото на тънките черва и миризмата е естествен процес, при който тялото преработва храната (ако това, което яде, може да се нарече това) и изважда всички хранителни вещества преди да ги изгони неща, от които вече не се нуждае. "Какво? Трябва да се махна оттук! "Успокой се, няколко дълбоко вдишвания, брои до десет бавно ..." Нямам нужда от дълбоко вдишване, аз вече съм изтръпнал. "Нека продължим. "Защо всички тези червени глобуси висят навсякъде?" О, това е просто болест и най-малкото от тревогите му. "Наистина, чм." Така че ние сме почти там, да вървим! Сега през отвора. Ах, все още е там. "Какво?" Сър, аз ви давам мястото на раждане на нормалната реалност, та да ... "Наистина, където не виждам нищо друго освен парченца боклуци и няколко ръждясали нокти." Не е точно там (посочва) , "Наистина, това е клетка, която се е разцепила на две половини, където изглежда, че половината от клетката е малко набръчкана." Това е, виждате ли малката петна в основата на килията? "О, да, виждам това, нали." Ами на напълно зрялата страна на клетката е нормалното място за раждане, а другата страна, която започна нормално, се възпитаваше, преди да е трябвало да бъде. Сега този спектър трябва да реши дали да пътува по пътя на най-малкото съпротивление и да върви нормално, или да бъде просветен и да пътува от другата страна и, а именно, имаме още раждане на необичайна реалност ...

В действителността на птицата нищо не е невъзможно.

- птица.

***

Catalan: Els orígens de la realitat normal:

Sí, senyor, després de 493 eons (donar o prendre un parell de centenars d'anys) vaig descobrir on comença l'origen de la realitat normal. I, també ho sabreu. Així doncs, estic davant teu, humilment, perquè sàpigues que l'inici d'aquest llarg viatge no és pas en va; Només necessito saber si sou un nen (amb un ganivet) o una noia (amb una butxaca extra) o no està segur ... Preneu-vos el temps, com ara tinc el temps, per fer-vos el viatge més fantàstic que un podria seguir ... Encara no estàs segur, eh? Bé, ho entenc, així que et dono tres éssers humans, l'esquerra està amb un colgall, el mig no està gaire segur de si és ell o ella i, a l'extrem dret, el que està en cuclillas (sí que orina) és un dona i, donat que no està segur del que és el seu sexe, optarem per ingressar en el cos de la mitja (ella, o tal vegada sigui ella, ella també no està segura), per poder entrar a aquest humà, hauríem de ser més petits ... Oh, com ho demana, els meus treballadors assistents ens envoltaran, junts en el nou descobriment científic, aquesta revestiment protegirà els nostres cossos (ja) fràgils i ens permetrà fer el viatge amb molèsties, sí, sí, se l'anomena "embolcall retràctil" després que estiguem tapats, entrarem a la caixa que hi ha a la dreta per reduir-la, es diu microones i ens reduirà a la mida de 100 μm de diàmetre o la mida d'una cèl·lula humana (una cèl · lula de sang vermella bastant exacta). Estàs preparat? No, no ens hauria de portar més de 158775 dies o 435 anys, però amb el nou instrument científic "l'efecte Stromberger" només ens portarà 1.551 anys, perquè aquest instrument ens envolta en un escut inseparable format per neutrons que permet viatgem 102359 anys en un sol any, i una coberta magnètica formada per hidrargyrum que ens permetrà anar encara més ràpid, però vull garantir que tornem abans de la sortida del sol (vegem, avui és el dissabte al matí, així que, hauria de ser el proper diumenge, a les 2337 hores, sí, acabo de dir ...) Dilluns a la tarda (sí, això és al costat segur). No, no necessiteu paquetar un dinar (ja que realment dubto, molt seriosament, que el vostre estómac mantindrà qualsevol aliment), i si us n'alegraràs (i us farà nàusees) amb aquest viatge, les meravelles que veureu ( i mirar-se al mateix temps preguntant-se què és el ... més que compensar el temps que gastem en aquest viatge. Per tant, no necessiteu preocupar-vos per aquests detalls mínims, ja que serà fantàstic, amb la respiració (ja que és possible que vulgueu deixar de respirar ara), se't sorprendrà (i molt disgustat) pels punts de vista i els sons (embalseu una mica d'orella endolls i una màscara de gas) del seu magnífic viatge. No, l'entrada és gratuïta (així que pagueu a la porta), pot ser que estigui una mica cansat pel llarg recorregut, de manera que només tireu una cadira (i seure a terra). Ara estem preparats? Bé, comencem ... Haureu de parlar perquè tot el que estic escoltant es mulla. Què és això? Eh? Aquí permeti'm fer alguns ajustos menors a la vostra caixa de veu, perquè si no puc escoltar-te, llavors, si et perdsis o ferits, no ho sé i, per tant, no podré ajudar-me; calmar això només trigarà uns segons, deixeu-me obtenir la meva caixa d'eines, sí, un controlador de cargol funcionarà de manera meravellosa ... aixequeu la barbeta cap amunt i deixeu d'intentar cobrir el coll, com puc ajustar si no veig el que sóc fent ... Ahh, allà és, diria que només un torn serà suficient ... No diuen alguna cosa ... "grunyit", voldria tornar a intentar, puc dir alguna cosa ara? "Què demano m'està fent?" Ahh, sí, necessitava una mica d'ajustament. Ara anem a començar? "Com anem a ficar-nos a la boca, sense mossegar-se?". Aquesta és la part fàcil, els assistents ens introdueixen en aquesta palla allà, i posem un teixit darrere nostre, ens disparen a la boca amb la goma que s'utilitza amb aquesta finalitat. "Oh, bé, crec que estic preparat". Llavors anem. Espereu, espereu i espereu. "Què anem o no?" "Sí, anem, però ... Un dels meus assistents m'ha informat que podria ser un camí més fàcil. "Huh?" Vostè veu que hi ha una taca roja que s'estén al seu costat dret, "el seu, vaig pensar que va dir que era ella o que era ell, un indecís," és només una referència, la majoria de la gent crida a algú ell, el seu o quan fa una referència general. "Ah, està bé, així que hi ha un camí més fàcil d'anar?" Bé, sembla que ha estat disparat, "no sembla que tingui cap dolor, així que, com pots estar segur?" Mira aquí, he vist aquest caminava amb un braç trencat durant més de 20 dies abans que s'assabentés que hi havia alguna cosa malament, després es va anar a metge per arreglar-lo.

"Wow, de debò, no sentia cap dolor?" Bé, amb totes les drogues que posa al seu sistema, és una meravella que encara estigui amb nosaltres. "Per què col·loca drogues en el seu sistema?" Oh, és un acte voluntari, crec que les persones que ho fan només volen sentir-les, i realment no els importa el mal que estan fent als seus cossos. "Hmm, així que el que estàs dient és que les persones es envenenen voluntàriament per sentir-se bé". Sí, passa tot el temps. "Així que, quina és la forma més senzilla d'arribar a aquest lloc místic, on comença la realitat normal?" Passem per tot el conjunt realitzat pel projectil i, com el meu ajudant em diu, ens portarà a l'obertura de l'òrgan on la neix la realitat normal. "Whew, i aquí vaig pensar que ens portarà anys per arribar-hi ara que dius que només pot ser un parell d'hores?" Hores, l'infern! Minuts! Així que els meus ajudants estan ajustant el nostre canó ara, i estem preparats per carregar-los, així que anem. En primer lloc, "Espera, per què haig de ser el primer?" Aquesta és només la naturalesa del vol, sóc el timó de la classe per guiar-nos a on hem d'anar. "Oh, sí, suposo". D'aquesta manera, "Veu, mira què fas amb aquesta mà, pal!" Què? "Agafeu la mà del cul, ja no ho faig". O menys. "Què acaba de dir?" Res. "Sí, ho vaig pensar". Sigui el que sigui. Està molt bé. "No som, com ho dic ja no ho faig", i carregat, i aquí anem ... Swoosh. "Wow, quina pudor, fa olor d'una casa vella que no s'ha netejat en anys que algú acaba d'inclinar!" Acostuma-ho, estarem aquí per uns minuts ... "On estem?" Bé, veus que l'obertura allà mateix a la base d'aquell tub ple de mig brossa predigested, "Sí, i?" Bé, nosaltres, ens hem convertit en allò que els humans sabem són l'apèndix; veus que estem a la part inferior si els grans L'intestí, que el túnel més petit allà (apuntant) és el començament de l'intestí prim, i el pudor és un procés natural, pel qual el cos processa aliments (si es pot anomenar allò que menja) i treu tots els nutrients abans d'expulsar les coses que ja no necessita. "Què? Necessito sortir d'aquí! "Calm, respiracions profundes, comptem a deu a poc a poc ..." No necessito una respiració profunda, ja estic fent mordassaç ". Continuem. "Per què hi ha tots aquests globus vermells penjats per tot el lloc?" Oh, això és només la malaltia, i el menys de les seves preocupacions. "Realment, mmm." Així que estem gairebé allà, anem! Ara, a través de l'obertura. Ahh, encara hi és. "Què?" Senyor, us dono el lloc de naixement de la realitat normal, ta de ... "De debò, on no veig res més que trossos i escombraries i un parell d'ungles rovellades". No està aquí (assenyalant) . "De debò, és una cel·la que s'ha dividit en dues meitats on sembla que la meitat de la cel·la està una mica arrugada." Sí, és que veus la petita mota a la base de la cel·la? "Oh, sí, ho veig, hmmm". Bé, al costat totalment madur de la cel·la, es troba el lloc de naixement de la realitat normal, i l'altra banda que va començar com a normal, es va educar abans que fos destinat. Ara que la mena ha de decidir si recórrer el camí de la menor resistència, anar normal, o estar il·luminat i viatjar a l'altre costat, i, i, ippppeeee, tenim un altre naixement de realitat anormal ... wheeeee.

En la realitat de l'ocell, res és impossible.

- ocell.

***

Chinese: 正常現實的起源：

是的，先生，在493個月之後（給予或花了幾百年）我發現了正常現實的起源。而且，你也會知道。所以，我謙卑地站在你面前，這樣你就可以知道這漫長旅程的開始並非徒然;我只需要知道你是一個男孩（有一個搖晃）還是一個女孩（有一個額外的口袋）或你不確定...花時間，因為我現在有時間，帶你去一個最美妙的旅程可能會繼續...你不確定，是嗎？好吧，我理解，所以我給你三個人，左邊有一個懸掛，中間不太確定是他還是她，而在最右邊，一個人蹲（是的，她在小便）是一個女人，既然你不確定你的性別是什麼，我們就會選擇進入中間人的身體（她 - 或者也許是他 - 她，同樣不確定），為了讓我們進入這個人類，我們需要變得更小......哦，你怎麼問，我的工人助理會把我們包起來，在最新的科學發現中，這種護套將保護我們（已經）脆弱的身體，讓我們可以輕鬆地完成旅程，是的，是的，它被稱為'收縮包裝'，我們被覆蓋後，我們將進入那裡的那個盒子縮小，它被稱為微波爐，它將縮小我們直徑100微米的大小，或大小一個人體細​​胞，（確切地說是一個相當肥胖的'紅血'細胞）。那你準備好了嗎？不，它不應該超過158775天或435年，但是使用新的科學儀器“眩暈效應”它實際上只需要我們1.551年，因為這種儀器將我們包裹在由中子組成的不可磨損的屏蔽中我們在一年內旅行102359年，還有一個由水銀組成的磁性蓋子，它可以讓我們走得更快，但我保證我們應該在日出之前回來（讓我們看看，今天是星期六早上，所以，它應該在星期天，2337點左右。是的，我只會說...）星期一下午（是的，這是安全的一面）。不，你不需要打包午餐，（我真的很懷疑，非常認真地說，你的肚子會拿著任何食物），是的，你會非常高興（和噁心）這次旅行，你會看到的奇蹟（並且盯著自己'問自己'是什麼......）將超過我們花在這個旅程上的時間。因此，你不必關心這些微小的細節，因為它會很棒，吸氣（因為你現在可能想停止呼吸），你會被景象和聲音驚訝（並且非常厭惡）（收拾一些耳朵）他的壯麗旅程的插頭和防毒面具。不，入場是免費的（所以在門口付款）你可能會因長途旅行而疲憊不堪，所以你只需拉起一把椅子（並坐在地板上）。現在，我們準備好了嗎？好，讓我們開始......你需要說出來，因為我所聽到的只是咕。道。那是什麼？嗯？在這裡，讓我對你的語音盒進行一些小的調整，因為如果我聽不到你，那麼如果你迷路或受傷，我將不知道，因此我將無法提供幫助;冷靜下來這只需要幾秒鐘，讓我拿到我的工具箱，是的，一個螺絲刀會很好地工作......抬起你的下巴，不要試圖遮住你的脖子，如果我看不到我是什麼，我該如何調整做......啊，就是這樣，我會說只需半個轉就足夠......沒有說些什麼......'咆哮'好吧讓我再試一次，你現在能說點什麼嗎？ “你到底對我做了什麼？”啊，是的，你需要一點調整。我們現在要開始嗎？ “我們怎麼會進入他或她的嘴裡，而不是被人咀嚼？”這是一件容易的事，助手們會把我們塞進那邊的那根稻草里，把一些紙巾放在我們身後，然後把我們射到嘴裡用於此目的的橡皮筋。 “哦，那麼我想我已經準備好了。”然後我們就走了。等等，等等！ “我們要去的是什麼？”“是的，我們要去了，但是......我的一位助手告訴我，這可能是一條更容易的道路。 “嗯？”你看到他的右側有一個紅色斑點，“他，我以為你說他是她，或者她是一個他，一個未定的人;”這只是一個參考，大多數人稱之為某人他，他或他在做一般性參考時。 “哦，好吧，那麼還有一條更容易走的路？”好吧，似乎他已被槍殺，“他看起來並不像他有任何痛苦，所以你怎麼能確定？”看這裡，我看到了這一個人用胳膊斷了20多天走路，然後才發現有什麼不對勁，然後去醫療處理它。

“哇，真的，他沒有感到任何疼痛？”好吧，他把所有藥物都放在他的系統中，這真是一個奇蹟，他仍然和我們在一起。 “他為什麼要在他的系統中加藥？”哦，這是一種自願的行為，我認為這樣做的人只是想要這種感覺，而且真的不關心他們對自己的身體造成的傷害。 “嗯，所以你說的是，人們自願毒害自己感覺良好？”是的，它總是發生。 “那麼，到達這個神秘的地方，正常的現實開始的最簡單的方法是什麼？”我們通過彈丸製造的整個過程，正如我的助手告訴我的那樣，它應該引導我們進入器官的開口處。正常現實誕生了。 “哇，在這裡，我想我們需要幾年的時間才到達那裡，你說這可能只是幾個小時？”幾個小時下地獄！分鐘！所以我的助手現在正在調整我們的大砲，我們已經準備好裝上她，所以我們走吧。你首先要說：“等等，為什麼我必須先行？”這就是飛行的本質我是各種方向舵引導我們到達我們需要去的地方。 “哦，好吧，我想。”所以，你走了，“嘿，看看你用那隻手做什麼，伙計！”什麼？ “把你的手從我的屁股上取下來，我不再那樣做了。”或者更少。 “你剛剛說了什麼？”沒什麼。 “是的，我是這麼認為的。”無論如何。好吧，我們翹起來了。 “我們不是，就像說我不再這樣做了，”然後裝滿了，我們走了...... Swoosh。 “哇，多麼惡臭，它聞起來像一個古老的外屋，多年來一直沒有清理過，有人剛剛翻過來！”習慣了，我們將在這裡待幾分鐘......“那麼我們在哪裡？”好吧，你看到那個管子的底部正好在那裡開了半個預先消化的垃圾，“是的，而且？”好吧，我們，按照人類知道的闌尾，你看我們在底部是否大腸道，那邊較小的隧道（指向）是小腸的開始，惡臭是一個自然過程，身體處理食物（如果他正在吃的東西可以稱之為），並在驅逐前取出所有營養素它不再需要的東西。 “什麼？我需要離開這裡！“冷靜下來，幾次深呼吸，慢慢數到十......”我不需要深呼吸，我已經在嘔吐。“讓我們繼續吧。 “為什麼所有這些紅色球體都懸掛在整個地方？”哦，這只是疾病，而且是他最不擔心的。 “真的，嗯。”所以我們快到了，走吧！現在通過開幕。啊，它還在那裡。 “什麼？”先生，我告訴你正常現實的誕生地，ta da ......“真的，除了點點滴滴的垃圾和生鏽的指甲外，我什麼也看不見。”不，它就在那裡（指著） 。 “真的，它是一個分成兩半的細胞，看起來像是細胞的一半有點皺了。”是的，是的，你看到細胞底部的小斑點了嗎？ “噢，是的，我確實看到了，嗯。”在細胞完全成熟的一側是正常的現實出生地，而另一方開始正常，在它應該被教育之前。現在，斑點需要決定是否走最小阻力的路徑，正常，或開悟並前往另一邊，而且，和yippppeeee，我們又有另一個異常現實的誕生...... wheeeee。

在鳥的現實中，沒有什麼是不可能的。

- 鳥

***

Croatian: Porijeklo normalne stvarnosti:

Da, gospodine, nakon 493 eona (dati ili uzeti nekoliko stotina godina) otkrio sam gdje počinje porijeklo normalne stvarnosti. I, također ćete znati. Dakle, stojim pred vama, ponizno, kako biste mogli znati da početak ovog dugog puta nije uzalud; Samo trebam znati da li ste dječak (s lutkom) ili djevojka (s dodatnim džepom) ili niste sigurni ... Uzmite si vremena, kao što sada imam vremena, da vas odvesti na najveličanstveniji put koji je jedan može li ikada ići dalje ... Niste sigurni, ha? Pa, razumijem to, pa vam dajem tri čovjeka, a lijeva je s kratkim rukavima, sredina nije sasvim sigurna je li to on ili ona, a na krajnjoj desnoj strani onaj koji čučne (da mokri) je žena, a budući da niste sigurni koji je vaš spol, odlučit ćemo ući u tijelo srednje (ona - on ili možda je on - ona, jednako je nesigurna), da bismo ušli u ovo ljudima moramo biti manji ... Oh, kako pitate, suradnici mojih radnika će nas zajedno, zajedno u najnovijem znanstvenom otkriću, zaštititi naša (već) krhka tijela i omogućiti nam da putujemo s malom nelagodom, da, da, zove se "shrink wrap" nakon što smo pokriveni, ulazit ćemo u onaj kutić tamo gdje se smanjuje, naziva se mikrovalna pećnica i smanjit će nas do veličine od 100 μm promjera ili veličine ljudske stanice, (prilično debela crvena krvna stanica točna). Jeste li spremni? Ne, ne bi trebalo trajati više od 158775 dana ili 435 godina, ali s novim znanstvenim instrumentom "strombergerov učinak" to će nam zapravo trajati samo 1,555 godine, jer nas ovaj instrument zamotava u nepropusni štit sastavljen od neutrona koji omogućuje da putujemo 102359 godina u jednoj godini, a magnetski pokrov sačinjen od hidrargyrum koji će nam omogućiti da ići brže, ali jamčim da se trebamo vratiti prije izlaska sunca (vidimo, danas je subota ujutro, tako da, to bi trebalo biti oko nedjelje, u 2337 sati. Da, samo ću reći ...) Ponedjeljak poslijepodne (da, to je na sigurnoj strani). Ne, nećete morati pohraniti ručak (kao što sumnjam, vrlo ozbiljno, da će vaš želudac držati hranu), i da ćete se ovom putovanju oduševiti (i mučnati), čuda koje ćete vidjeti ( i zagledavajući se u pitanje "što ...) će više nego nadoknaditi vrijeme koje provodimo na ovom putovanju. Dakle, ne trebate se brinuti o ovim detaljima, jer će to biti fantastično, uzimajući dah (kao u slučaju da sada želite prestati disati), vi ćete biti zaprepašteni (i prilično odvratni) po znamenitostima i zvukovima čepovi i maska ​​za plin) svog veličanstvenog putovanja. Ne, prijem je besplatan (pa platite na vratima) možda ćete biti umorni od dugog putovanja, tako da jednostavno podignete stolac (i sjedite na podu). Sada smo spremni? Dobro, započnimo ... Morate govoriti kako sve što čujem jest da mrmlja. Što je to? Eh? Dopustite mi da napravim neke manje prilagodbe vašem glasačkom sandučiću, jer ako te ne mogu čuti onda, ako izgubite ili ozlijedite, neću znati i stoga neću moći pomoći; smirite se, to će potrajati samo nekoliko sekundi, dopustite da dobijem alatni okvir, da, vozač vozača će raditi čudesno ... podigni glavu i prestani pokušavati pokriti vrat, kako ću se prilagoditi ako ne vidim što sam radi ... Ahh, tamo je, rekao bih da će samo pola skretanja biti dovoljno ... Ne govoriti nešto ... "režati" u redu, pustite me da pokušam ponovno, možete li sada nešto reći? "Što me dovraga radiš?" Ahh, da, trebalo si malo prilagoditi. Sad ćemo početi? "Kako ćemo se ući u usta, bez da se žvakamo?" To je jednostavan dio, pomoćnici će nas staviti u onu slamu tamo, i staviti malo tkiva iza nas, a zatim nas izbaciti do usta s gumenom trakom koja se koristi u tu svrhu. "Pa, onda mislim da sam spreman." Onda ćemo ići. Čekaj, pričekaj i pričekaj! "Što idemo ili ne?" "Da, idemo, ali ... Jedan od mojih pomoćnika upravo me je obavijestio da postoji samo lakši put. "Huh?" Vidiš da se na njegovoj desnoj strani nalazi širenje crvene mrlje ", mislio sam da si rekao da je ona, ili ona bila on, neodlučan;" to je samo referenca, većina ljudi naziva nekoga on, njegov, ili njega kada se općenito upućuje. "O, u redu, pa postoji lakši put?" Čini se da je ubijen, "ne izgleda kao da je u boli, pa kako možete biti sigurni?" Pogledajte ovdje, vidio sam ovaj je prošao oko 20 dana prije nego što je shvatio da nešto nije u redu, a potom je otišla u medicinsku službu kako bi je fiksirala.

"Wow, stvarno, nije osjetio nikakvu bol?" Pa, sa svim drogama koje stavlja u svoj sustav, čudo je što je još uvijek s nama. "Zašto stavlja droge u svoj sustav?" Oh, to je dobrovoljni čin, mislim da ljudi koji to žele samo žele osjećaj, i zaista ne brinu za štetu koju rade na svojim tijelima. "Hmm, pa što govoriš, da se ljudi dobrovoljno otrovaju da bi se dobro osjećali?" Yup, to se događa cijelo vrijeme. "Dakle, što je najlakši način da dođete do ovog mističnog mjesta, gdje počinje normalna stvarnost?" Prolazimo kroz cijeli projektil i trebao bi, kako mi moj pomoćnik kaže, dovesti do otvaranja orgulja gdje se normalna stvarnost se rađa. "Pa, i ovdje sam mislio da će nam trebati godine da dođemo tamo, sad kažete da može biti samo par sati?" Slušaj, pakao! Minute! Znači, mom pomoćnici prilagođavaju naš top i spremni smo je da je opteremo, pa idemo. Prvo, "Čekaj, zašto moram biti prvi?" To je samo priroda leta Ja sam kormilo koji nas vodi do mjesta gdje trebamo ići. "O, u redu, pretpostavljam." I tako idi, "Hej, pazite što radiš s tom rukom, prijatelju!" Što? "Spusti ruku s moje dupe, više ne radim." Ili manje. "Što ste upravo rekli?" Ništa. "Da, mislio sam tako." Što god. U redu smo. "Nismo, kao što smo rekli da više ne radim", i napunjeni, a ovdje idemo ... .. Swoosh. "Wow, kakav smrad, to miris poput stare kuće koja nije bila očišćena u godinama koje je netko upravo prevrnuo!" Upotrijebite se, mi ćemo biti ovdje samo nekoliko minuta ... "Pa gdje smo mi?" Pa, vidite to otvaranje desno tamo u podnožju te cijevi pune polovice predigested junk: "Da, i?" Pa, mi smo to učinili onome što ljudi znaju za dodatak, vidite da smo na dnu ako veliki crijevo, taj manji tunel tamo (upućujući) je početak tankog crijeva, a smrad je prirodan proces, pri čemu tijelo procesira hranu (ako se ono što jede može nazvati) i izvadi sve hranjive tvari prije istjerivanja stvari koje više nije potrebna. "Što? Moram izaći odavde! "Smirite se, nekoliko dubokih udaha, polako se spominju do deset ..." Ne trebam duboke dahove, već sam gagging. "Pusti nas, nastavi. "Zašto su sve te crvene kugle visjele po cijelom mjestu?" Oh, to je samo bolest i najmanje brige. "Stvarno, hmm." Dakle, gotovo smo tamo, idemo! Sada kroz otvor. Ah, još je tamo. "Što?" Gospodine, dajem vam rodno mjesto normalne stvarnosti, ta da ... "Doista, gdje ne vidim ništa drugo osim komadića i komadića smeća i par zahrđalih noktiju." Ne, to je točno tamo (pokazujući) , "Stvarno, to je stanica koja se podijelila na dvije polovice gdje izgleda, jedna polovica ćelije je malo naborana." Yup to je, vidite li malo čekati u podnožju ćelije? "Oh, da, vidim to, hmmm." Pa na potpuno zreloj strani ćelije je normalno mjesto rođenja, a druga strana koja je počela normalno postala je obrazovana prije nego što je trebala biti. Sada taj čamac treba odlučiti hoće li putovati najmanjeg otpora, ići normalno, ili biti prosvijetljen i putovati na drugu stranu, a, i, ipak, imamo još jedno rađanje abnormalne stvarnosti ... wheeeee.

U stvarnosti ptica ništa nije nemoguće.

- ptica.

***

Czech: Původy normální reality:

Ano, pane, po 493 eonech (dávat nebo vzít pár stovek let) zjistil jsem, kde začíná původ normální reality. A budete také vědět. Stojím před tebou pokorně, abyste věděli, že začátek této dlouhé cesty není marné; Potřebuji vědět, jestli jste chlapec (s dangle) nebo dívka (s extra kapsou), nebo si nejste jisti ... Udělejte si čas, protože teď mám čas, abych vás vzal na fantastickou cestu, mohl by někdy pokračovat ... Nejsi si jistý, že jo? Dobře to chápu, takže vám dávám tři lidi, levici je s dangle, střední není si zcela jistá, zda je to on nebo ona, a na pravé straně, ten, který dřepěl (jo, močí), je žena a protože si nejste jisti, jaký je váš sex, rozhodneme se vstoupit do těla středního (ona, nebo možná je to ona, je stejně jistá), abychom mohli vstoupit člověku budeme muset být menší ... Oh, jak se ptáte, moji pracovní dělníci nás zabají dohromady v nejnovějším vědeckém objevu, toto opláštění bude chránit naše (již) křehké tělo a umožní nám cestovat s malým nepohodlí, Ano, ano, nazývá se to "smršťovací fólií" poté, co jsme pokryty, vstoupíme do tohoto boxu přímo tam, abychom se zmenšili, nazýváme mikrovlnnou troubu a zmenší nás na velikost 100 μm v průměru nebo velikost lidské buňky, (přesně tučná "červená krve"). Takže jste připraveni? Ne, to by nemělo trvat déle než 158775 dní nebo 435 let, ale s novým vědeckým nástrojem "stromberger efekt" to vlastně bude trvat jen 1,551 let, protože tento nástroj nás obalí v inpentratable štít složený z neutronů, který dovolí abychom cestovali 102359 let za jeden rok a magnetický kryt tvořený hydrargyrem, který nám umožní jít ještě rychleji, ale zaručuji, že bychom se měli vrátit před východem slunce (uvidíme, dnes je sobotní ráno, takže, mělo by to být pravé kolem neděle v 2337 hod. jo, prostě řeknu ...) Pondělí odpoledne (jo, to je na bezpečném místě). Nebudete potřebovat obal (jak opravdu pochybuji, velmi vážně, že váš žaludek bude mít nějaké jídlo), a ano, budete touto cestou docela potěšeni (a znechuceni), divy, které uvidíte ( a podívej se, když se ptáš sami sebe, "co to ...) bude víc než vynahradit čas, který trávíme na této cestě. Nemusíte se proto zaobírat nad těmito detailními detaily, protože to bude fantastické, dýchání (jak byste chtěli přestat dýchat teď), budete ohromeni (a docela znechuceni) zázraky a zvuky zástrčky a plynová maska) jeho nádherné cesty. Ne, vstup je zdarma (takže plaťte za dveřmi), můžete být trochu unaveni dlouhou cestou, takže stačí vytahovat židli (a sedět na podlaze). Teď jsme připraveni? Dobře, pojďme začít ... Musíte mluvit, protože vše, co slyším, mumlá. Co to je? Eh? Zde mi dovolte učinit nějaké drobné úpravy hlasové schránky, protože pokud vás neslyším, pak pokud se ztratíte nebo zraníte, nebudu vědět, a proto nebudeme moci pomoci; uklidni to bude trvat jen pár vteřin, dovol mi, abych dostal svou sadu nástrojů, ano, šroubovák bude skvěle fungovat ... zvedněte bradu a přestanete pokoušet se pokrýt krk, jak se přizpůsobím, pokud nevidím, co jsem dělám ... Ahoj, tam je, řekl bych, že jen půl otáčky bude stačit ... Neřeknu něco ... "vrčím" ok, nech mě to zkusit znovu, můžeš něco říct? "Co to sakra děláte se mnou?" Ach, ano, potřebovali jste trochu se přizpůsobit. Teď začneme? "Jak se dostaneme do jeho úst, aniž bychom ji žvýkali?" To je snadná část, asistenti nás zavedou do té slámy a položí nějakou tkáň za sebou, a pak nás vystřelí do úst s gumovým pásem, který je k tomuto účelu používán. "Ach, dobře, pak myslím, že jsem připraven." Pak půjdeme. Počkejte, počkejte a počkejte! "Co, jdeme nebo ne?" "Ano, jdeme, ale ... Jeden z mých asistentů mě právě informoval, že je snad snadnější cesta. "Vidíš, že na jeho pravém boku je šířící se červené místo," jeho, myslel jsem, že jsi říkal, že je to ona, nebo ona byla on, nerozhodný, "je to jen odkaz, většina lidí volá někoho on, on, nebo on při generálním odkazu. "Jo, dobře, tak je snadnější cesta?" No, zdá se, že byl zastřelen, "nevypadá to, že je v nějaké bolest, tak jak si můžete být jisti?" Podívejte se, viděl jsem tento člověk chodí asi po 20 dnech se zlomenou paží, než si uvědomil, že je něco špatně, a pak šel na lékařskou, aby si to opravil.

"Wow, opravdu, necítil žádnou bolest?" No, se všemi léky, které vkládá do svého systému, je div, že je stále s námi. "Proč dává drogy do svého systému?" Je to dobrovolný čin, myslím, že lidé, kteří to dělají, jen chtějí pocit, a opravdu se nestará o škody, které dělají na jejich těle. "Hmm, takže to, co říkáte, je to, že lidé dobrovolně otravují, aby se cítili dobře?" Yup, to se stává pořád. "Takže, jaký je nejjednodušší způsob, jak se dostat na toto mystické místo, kde začíná normální realita?" Procházíme celou střelou z projektilu a musejí, jak říká můj asistent, vést nás k otevření orgánu, kde normální realita se rodí. "A když jsem si myslela, že nám bude trvat léta, než se tam dostanu, říkáte, že to může být jen pár hodin?" Minut! Takže moji asistenti nyní upravují naše dělo a my jsme připraveni ji načíst, tak jdeme. Nejdřív jste: "Počkejte, proč musím být první?" To je jen povaha letu Jsem kormidelník, který nás vede, kam musíme jít. "Jo, dobře, předpokládám." Takže ve vás jděte, "Hej, sledujte, co děláte s tou rukou, kamaráde!" Co? "Ztrapněte ruku z prdele, už to neudělám." Nebo méně. "Co jsi jen řekl?" Nic. "Jo, myslím, že ano." Cokoliv. Dobře, jsme nakloněni. "My nejsme, jak jsem řekl, že už to neudělám," a naloženo, a tady jdeme ... .. Swoosh. "Wow, jakýsi zápach, to voní jako starý sklep, který už léta nebyl vyčištěn, že se někdo jen sklonil!" Zvykneš si, budeme tu na pár minut ... "Tak kde jsme?" No dobře vidíte, že to tam bylo otevřeno u základny té zkumavky plné poloviny předem vyloučeného odpadu: "Jo, a?" No, my jsme to udělali tomu, co lidé ví, že jsou to příloha, vidíte, že jsme spodní, střeva, ten menší tunel tam je ukazatel je počátek tenkého střeva a zápach je přirozený proces, při kterém tělo zpracovává jídlo (jestliže to, co jedí, může být nazýváno tímto) a vylučuje všechny živiny před vyloučením věci, které už nepotřebuje. "Co? Potřebuji se odsud dostat! "Uklidni se, pár hlubokých dechů, pomalu počítá deset ..." Nepotřebuji hluboké dechy, už jsem se zarazil. "Pokračujme. "Proč jsou všechny tyto červené koule visely všude?" Ach, to je prostě nemoc a nejmenší z jeho starostí. "Opravdu, hmm." Takže jsme skoro tam, jdeme! Teď přes otvor. Aha, stále je tam. "Co?" Pane, dávám vám rodné místo normální reality, ta da ... "Opravdu, kde nevidím nic jiného než kousek nevyžádané pošty a pár hrdzavých nehtů." Ne, je to tam, . "Opravdu je to buňka, která se rozdělila na dvě poloviny, kde to vypadá, že jedna polovina buňky je trochu vrásčitá." To je to, vidíš tu malou skvrnu v základu buňky? "Jo jo, vidím to, hmmm." No na úplně zralé straně buňky je normální skutečné místo narození a druhá strana, která začala jako normální, se dostala vzdělaná, než to mělo být. Teď, když se speck musí rozhodnout, zda má cestovat po nejmenším odporu a jít normální, nebo být osvícený a cestovat na druhou stranu, a, a jippppeeee, máme další zrodení abnormální reality ... wheeeee.

V ptačí realitě není nic nemožné.

- pták.

***

Danish: Oprindelsen af ​​normal virkelighed:

Ja, herre, efter 493 eoner (giv eller tag et par hundrede år) fandt jeg ud af, hvor oprindelsen af ​​den normale virkelighed begynder. Og du vil også vide. Så står jeg ydmygt for dig, så du kan vide, at starten på denne lange rejse ikke er forgæves; Jeg skal bare vide, om du er en dreng (med en dangle) eller en pige (med en ekstra lomme) eller du er usikker ... Tag din tid som jeg nu har tid til at tage dig på den mest fantastiske rejse den ene kunne nogensinde fortsætte ... Du er ikke sikker, huh? Nå forstår jeg det, så jeg giver dig tre mennesker, den venstre er med en dingle, midten er ikke helt sikker på om det er en han eller en hun, og helt til højre er den ene, der hælder (ja hun vandrer) en kvinde, og da du er usikker på, hvad dit køn er, vælger vi at komme ind i den midterste krops legeme (hun eller han er lige så usikker), så vi kan komme ind i dette menneske, vi bliver nødt til at være mindre ... Åh, hvordan du spørger, mine medarbejderassistenter vil pakke os sammen sammen i den nyeste videnskabelige opdagelse, vil denne beklædning beskytte vores (allerede) skrøbelige kroppe og lade os gøre rejsen med lidt ubehag, Ja, ja, det hedder 'krympe wrap' efter at vi er dækket, vi skal komme ind i boksen lige over for at blive krympet, det kaldes en mikrobølgeovn, og det vil krympe os til størrelsen 100 μm i diameter eller størrelsen af en human celle, (en ret fedt "rød blodcelle" for at være præcis). Så er du klar? Nej, det burde ikke tage os mere end 158775 dage eller 435 år, men med det nye videnskabelige instrument "stromberger-effekten" vil det faktisk kun tage os 1.551 år, fordi dette instrument ombryder os i et upredeligt skjold, der består af neutroner, der tillader os til at rejse 102359 år på et år og et magnetisk dæk bestående af hydrargyrum, som gør det muligt for os at gå endnu hurtigere, men jeg garanterer at vi skal være tilbage før solopgangen af ​​(lad os se, i dag er det lørdag formiddag, det skulle være lige omkring søndag kl 2337. ja, jeg siger bare ...) Mandag eftermiddag (ja det er på den sikre side). Nej, du behøver ikke at pakke en frokost (som jeg virkelig tvivler meget på, at din mave vil holde mad), og ja, du skal være meget glad for (og kvalme) ved denne tur, de vidundere, du vil se ( og stirre på, mens du spørger dig selv, hvad ...) vil mere end gøre op for den tid, vi bruger på denne rejse. Således behøver du ikke bekymre dig selv over disse minut detaljer, da det vil være fantastisk, åndedræt (som i måske vil stoppe med at trække vejret nu), vil du blive overrasket (og ret afskyet) af seværdigheder og lyde (pakk noget øre stik og en gasmaske) af sin storslåede rejse. Nej, optagelsen er gratis (så betalt ved døren) du kan være en smule smule træt af den lange rejse, så du bare trækker op en stol (og sidder på gulvet). Nu er vi klar? Godt, lad os begynde ... Du skal tale, da alt jeg hører, er mumlende. Hvad er det? Eh? Her laver jeg nogle mindre justeringer til din stemmeboks, fordi hvis jeg ikke kan høre dig, så hvis du bliver tabt eller såret, vil jeg ikke vide, og derfor kan jeg ikke hjælpe; rolig ned dette vil kun tage et par sekunder, lad mig få min værktøjskasse, ja en skruetrækker vil fungere vidunderligt ... løft din hage op og stop med at forsøge at dække halsen, hvordan skal jeg justere, hvis jeg ikke kan se, hvad jeg er gør det ... Ahh, der er det, jeg vil sige, at en halv omgang vil være tilstrækkelig ... Der siger ikke noget ... "grin" okay lad mig prøve igen, kan du sige noget nu? "Hvad fanden laver du med mig?" Ahh, ja, du havde brug for en lille justering. Nu skal vi begynde? "Hvordan skal vi komme ind i munden uden at tygge på?" Det er den lette del, assisterende vil sætte os ind i det halm derovre og lægge noget væv bag os og skyde os ud til munden med gummibåndet der bruges til dette formål. "Åh, så tror jeg, jeg er klar." Så skal vi gå. Vent, vent og vente! "Hvad skal vi eller ej?" "Ja, vi går, men ... En af mine assistenter informerede mig lige om, at der bare kunne være en lettere vej. "Huh?" Du ser, der er en spredende rød plet på hans højre side, "hans, jeg troede du sagde, at han var en hun, eller hun var en han, en ubestemt," det er bare en reference, de fleste mennesker kalder nogen en han, hans eller ham, når han gør en generel reference. "Åh, okay, så der er en nemmere vej at gå?" Nå, det ser ud til at han er blevet skudt, "han ser ikke ud som om han har nogen smerte, så hvordan kan du være sikker?" Se her, jeg har set denne går rundt med en brudt arm i over 20 dage, før han regnede med, at der var noget galt, så gik til læge for at få det fikset.

"Wow, virkelig, han følte ikke nogen smerte?" Nå, med alle de stoffer, han lægger i hans system, er det et underligt, at han stadig er hos os. "Hvorfor lægger han stoffer i sit system?" Åh det er en frivillig handling, jeg tror, ​​at folk, der gør det, bare vil have følelsen og virkelig er ligeglad med den skade de har på kroppen. "Hmm, så hvad siger du er, at folk frivilligt forgifter sig til at føle sig godt?" Ja, det sker hele tiden. "Så, hvad er den nemmeste måde at komme til dette mystiske sted, hvor den normale virkelighed begynder?" Vi går igennem det hele lavet af projektilet, og det skal som min assistent fortæller mig føre os til åbningen af ​​orgelet, hvor normal virkelighed er født. "Whew, og her tænkte jeg, det vil tage os år at komme derhen, du siger, det kan kun være et par timer?" Timer helvede! Minutter! Så min assistenter justerer vores kanon nu, og vi er klar til at hente hende op, så lad os gå. I først, "Vent, hvorfor skal jeg være først?" Det er bare flyets art, jeg er roret af sorter for at vejlede os til, hvor vi skal gå. "Åh, okay, jeg formoder." Så i du går, "Hey, se hvad du laver med den hånd, kammerat!" Hvad? "Få din hånd væk fra mig, det gør jeg ikke længere." Eller noget mindre. "Hvad sagde du bare?" Intet. "Ja, jeg troede det." Hvad endda. Okay, vi er i cocked. "Vi er ikke, som sagt, at jeg ikke gør det mere," og lastet, og her går vi ... .. Swoosh. "Wow, hvilken stank, det lugter som et gammelt udhus, der ikke er blevet rengjort i år, at nogen lige tippet over!" Vænne sig til det, vi vil være her i et par minutter ... "Så hvor er vi?" Nå ser du den åbning lige derovre ved bunden af ​​det rør, der er fuld af halvt predigested junk, "Ja og?" Nå, vi lavede det til, hvad mennesker ved, er bilaget, vi ser, at vi er i bunden, hvis den store tarmen, den mindre tunnel deraf (peger) er starten på tyndtarmen, og stanken er en naturlig proces, hvorved kroppen behandler mad (hvis det han spiser, kan kaldes det) og tager ud af alle næringsstoffer, før de udvises de ting, det ikke længere behøver. "Hvad? Jeg er nødt til at komme ud herfra! "Calm down, et par dybe vejrtræk, tæller ti langsomt ..." Jeg har ikke brug for dybe vejrtrækninger, jeg griber allerede. "Lad os fortsætte. "Hvorfor er der alle disse røde glober, der hænger overalt?" Åh, det er bare sygdom og det mindste af hans bekymringer. "Virkelig, hmm." Så vi er næsten der, lad os gå! Nu gennem åbningen. Ahh, det er der stadig. "Hvad?" Herre, jeg giver dig fødestedet for den normale virkelighed, ta da ... "Virkelig, hvor jeg ikke kan se noget andet end stykker junk og et par rustne negle." Nej det er lige der (peger) . "Det er virkelig en celle, der har splittet sig i to halvdele, hvor det ser ud, en halvdel af cellen er lidt rynket." Ja det ser du det lille spejl i bunden af ​​cellen? "Åh ja, jeg ser det, hmmm." Nå på den fuldt modne side af cellen er det normale virkelighedsfødested, og den anden side, der startede som normalt, blev uddannet, før den skulle være. Nu skal speck beslutte, om man skal rejse den mindste modstands vej og gå normalt, eller være oplyst og rejse til den anden side, og, og yippppeeee, har vi en anden fødsel af unormal virkelighed ... wheeeee.

I fuglens virkelighed er ingenting umuligt.

- fugl.

***

Dutch: De oorsprong van de normale realiteit:

Ja, mijnheer, na 493 eeuwigheden (een paar honderd jaar te geven of te nemen) kwam ik erachter waar de oorsprong van de normale werkelijkheid begint. En je zult het ook weten. Dus sta ik nederig voor je, zodat je weet dat het begin van deze lange reis niet tevergeefs is; Ik wil alleen weten of je een jongen bent (met een bengeling) of een meisje (met een extra zak) of dat je het niet zeker weet ... Neem je tijd, want ik heb nu de tijd, om je mee op de meest fantastische reis te nemen zou ooit kunnen doorgaan ... Je weet het niet zeker, huh? Welnu, ik begrijp dat, dus ik geef je drie mensen, de linker is met een bengeling, het midden is niet helemaal zeker of het een hij of een zij is, en helemaal rechts, degene die zit te hurken (ja, ze is aan het urineren) is een vrouw, en aangezien je niet zeker weet wat je geslacht is, zullen we ervoor kiezen om in het lichaam van de middelste in te gaan (zij - hij, of misschien is hij - zij is evenzeer onzeker), zodat we dit kunnen invoeren menselijke we zullen kleiner moeten zijn ... Oh, hoe je het vraagt, mijn arbeiders-assistenten zullen ons inpakken, samen in de nieuwste wetenschappelijke ontdekking zal deze omhulling onze (reeds) kwetsbare lichamen beschermen en ons toestaan ​​om de reis met weinig ongemak te maken, ja, ja, het wordt 'krimpfolie' genoemd nadat we bedekt zijn. We gaan die doos daar in om gekrompen te worden, het wordt een magnetron genoemd en het zal ons verkleinen tot een diameter van 100 μm of de grootte van een menselijke cel, (een nogal dikke 'rode bloedcel' om precies te zijn). Dus ben je klaar? Nee, het zou ons niet meer dan 158775 dagen of 435 jaar moeten kosten, maar met het nieuwe wetenschappelijke instrument "het stromberger-effect" duurt het ons eigenlijk maar 1,551 jaar, omdat dit instrument ons omwikkelt met een onschadelijk schild dat bestaat uit neutronen waardoor ons om 102359 jaar in een enkel jaar te reizen, en een magnetische hoes gemaakt van hydrargyrum die ons in staat zal stellen om nog sneller te gaan, maar ik garandeer dat we terug moeten zijn voor de zonsopgang van (laten we zien, vandaag is het zaterdagochtend, dus, het zou rond Zondag moeten zijn, om 2337 uur. Ja, ik zal gewoon zeggen ...) Maandagmiddag (ja dat is aan de veilige kant). Nee, je hoeft geen lunch te verpakken, (zoals ik echt twijfel, heel serieus, dat je maag voedsel vasthoudt), en ja, je zult heel blij (en misselijk gemaakt) zijn door deze reis, de wonderen die je zult zien ( en staar naar terwijl je jezelf afvraagt ​​'wat de ...' meer dan goed zal maken voor de tijd die we op deze reis doorbrengen. Je hoeft je dus geen zorgen te maken over deze minieme details, want het zal fantastisch zijn, adembenemend (omdat je nu misschien wilt stoppen met ademen), je zult versteld staan ​​(en heel walgelijk zijn) door de bezienswaardigheden en geluiden (pak wat oor pluggen en een gasmasker) van zijn magnifieke reis. Nee, de toegang is gratis (dus betaal aan de deur) je bent misschien een beetje vermoeid door de lange reis, dus je trekt gewoon een stoel omhoog (en gaat op de grond zitten). Zijn we nu klaar? Goed, laten we beginnen ... Je moet spreken want alles wat ik hoor, mompelt. Wat is dat? Eh? Hier laat ik een paar kleine aanpassingen in je stembox maken, want als ik je niet kan horen, als je verdwaald of gewond raakt, zal ik het niet weten en daarom zal ik niet kunnen helpen; kalmeer dit zal slechts een paar seconden duren, laat me mijn gereedschapskist pakken, ja, een schroevendraaier zal prachtig werken ... til je kin op en stop met proberen je nek te bedekken, hoe moet ik me aanpassen als ik niet kan zien wat ik ben doen ... Ah, daar is het, ik zou zeggen dat slechts een halve draai voldoende zal zijn ... Er niet iets zeggen ... 'grommen' oke laat me het opnieuw proberen, kun je nu iets zeggen? "Wat doe je me in vredesnaam?" Ah, ja, je had een beetje aanpassing nodig. Nu zullen we beginnen? "Hoe komen we in zijn of haar mond, zonder erop gekauwd te worden?" Dat is het makkelijke gedeelte, de assistenten stoppen ons daar in dat rietje en leggen wat weefsel achter ons, schieten ons dan naar de mond met de rubberen band die voor dat doel wordt gebruikt. "Oh, wel dan denk ik dat ik er klaar voor ben." Dan zullen we gaan. Wacht, wacht en wacht! "Wat, gaan we of niet?" "Ja, we gaan, maar ... Een van mijn assistenten heeft me net verteld dat er misschien een eenvoudiger pad is. "Huh?" U ziet dat er een rode vlek aan zijn rechterkant is, "hij, ik dacht dat u zei dat hij een zij was, of zij was een hij, een onbesliste;" het is slechts een verwijzing, de meeste mensen noemen iemand een hij, zijn of hem bij het maken van een algemene referentie. "Oh, oke, dus er is een gemakkelijker pad om te gaan?" Nou, het lijkt erop dat hij is neergeschoten, "hij ziet er niet uit alsof hij pijn heeft, dus hoe kun je er zeker van zijn?" Kijk hier, ik heb gezien deze liep meer dan 20 dagen rond met een gebroken arm voordat hij dacht dat er iets mis was, ging toen naar de dokter om het te repareren.

"Wow, echt, hij voelde geen pijn?" Nou, met alle medicijnen die hij in zijn systeem stopt, is het een wonder dat hij nog steeds bij ons is. "Waarom stopt hij drugs in zijn systeem?" Oh het is een vrijwillige daad, ik denk dat mensen die dat doen gewoon het gevoel willen hebben en echt niet schelen wat ze hun lichaam aandoen. "Hmm, dus wat je zegt is, dat mensen vrijwillig zichzelf vergiftigen om zich goed te voelen?" Ja, het gebeurt de hele tijd. "Dus, wat is de gemakkelijkste manier om naar deze mystieke plek te gaan, waar de normale realiteit begint?" We gaan door het geheel gemaakt door het projectiel en het moet, zoals mijn assistent me vertelt, ons leiden naar de opening van het orgel waar de de normale realiteit is geboren. "Oei, en hier dacht ik dat het ons jaren zou kosten om daar te komen nu je zegt dat het misschien maar een paar uur is?" Hel uur geleden! Notulen! Dus mijn assistenten passen ons kanon nu aan en we zijn klaar om haar op te laden, dus laten we gaan. Jij eerst: "Wacht, waarom moet ik de eerste zijn?" Dat is gewoon de aard van de vlucht. Ik ben het roer van soorten om ons te leiden naar waar we heen moeten. "Oh, oke, denk ik." Dus als je gaat, "Hé, kijk wat je doet met die hand, vriend!" Wat? "Haal je hand van mijn reet, dat doe ik niet meer." Of minder. "Wat zei je net?" Niets. "Ja, dat dacht ik al." Wat dan ook. Oké, we zijn gespannen. "We zijn niet, zoals gezegd doe ik dat niet meer," en geladen, en hier gaan we ... .. Swoosh. "Wauw, wat een stank, het ruikt naar een oud bijgebouw dat in jaren niet is schoongemaakt dat iemand net omgevallen is!" Wen er maar aan, we zullen hier slechts een paar minuten zijn ... "Dus waar zijn we?" Nou, je ziet die opening precies daar aan de voet van die buis vol met half voorverteerde rommel, "Ja, en?" Wel, we hebben het gehaald tot wat de mensen weten, is de appendix, je ziet dat we onderaan staan ​​als de grote darm, die kleinere tunnel daar (wijzend) is het begin van de dunne darm, en de stank is een natuurlijk proces, waarbij het lichaam voedsel verwerkt (als datgene wat hij eet, dat kan worden genoemd) en alle voedingsstoffen verwijdert voordat het wordt verdreven de dingen die het niet langer nodig heeft. "Wat? Ik moet hier weg! "Kalm, een paar keer diep ademhalen, telt langzaam tot tien ..." Ik heb geen diepe ademteugen nodig, ik ben al aan het kokhalzen. "Laten we doorgaan. "Waarom hangen al deze rode bollen overal?" Oh dat is gewoon een ziekte en de minste van zijn zorgen. "Echt, hmm." Dus we zijn er bijna, laten we gaan! Nu door de opening. Ah, het is er nog steeds. "Wat?" Mijnheer, ik geef u de geboorteplaats van de normale realiteit, ta da ... "Echt waar, waar ik niets anders zie dan stukjes rommel en een paar roestige spijkers." Nee, het is precies daar (wijzend) . "Echt, het is een cel die in twee helften is verdeeld waar het lijkt, de helft van de cel is een beetje gerimpeld." Yup dat is het, zie je het kleine stipje aan de basis van de cel? "Oh ja, dat zie ik wel, hmmm." Nou, aan de volledig volwassen kant van de cel is de geboorteplaats van de normale realiteit, en de andere kant die als normaal begon, werd geschoold voordat het bedoeld was. Nu moet dat stipje beslissen of het de weg van de minste weerstand moet afleggen en normaal moet worden, of verlicht moet zijn en naar de andere kant moet reizen, en, yippppeeee, we hebben weer een geboorte van een abnormale realiteit ... wheeeee.

In de realiteit van de vogel is niets onmogelijk.

- vogel.

***

Esperanto: La originoj de normala realaĵo:

Jes, sinjoro, post 493 eonoj (donu aŭ prenu kelkajn jarojn) mi eksciis, kie komenciĝas la origino de normala realaĵo. Kaj vi ankaŭ scios. Do mi staras antaŭ vi humile, por ke vi sciu, ke la komenco de ĉi tiu longa vojaĝo ne vane; Mi nur bezonas scii ĉu vi estas knabo (kun danĝero) aŭ knabino (kun kroma poŝo) aŭ vi estas certa ... Prenu vian tempon, ĉar mi nun havas la tempon, preni vin sur la plej mirinda vojaĝo, ke tiu Eble ajn povus iri ... Vi ne certas, ĉu? Nu, mi komprenas tion, do mi donas al vi tri homojn, la maldekstra estas per danĝero, la mezo tute ne certas, ĉu ĝi estas li aŭ ŝi, kaj en la malproksima rajto, tiu, kiu svingas (se ŝi urĝas) estas virino, kaj ĉar vi ne scias, kia estas via sekso, ni elektos eniri en la korpon de la mezo unu (ŝi - li, aŭ eble ĝi estas - ŝi, same same nepre), por ke ni eniru ĉi tion Homaj ni bezonos esti pli malgrandaj ... Ho, kiel vi petos, miaj laboristoj helpos nin, kune en la plej nova scienca eltrovo, ĉi tiu ŝirmado protektos niajn (jam) malfortajn korpojn kaj permesos nin fari la vojaĝon kun malmulte da malkomforto, jes, jes, ĝi estas nomata 'kraĉiĝanta ŝtopilo' post kiam ni estas kovritaj, ni eniros tiun skatolon rekte por esti ruĝigita, ĝi estas nomata mikroondo, kaj ĝi kroĉigos nin ĝis 100 μm de diametro, aŭ la grandeco de homa ĉelo, (iomete dika "ruĝa sango"). Do vi pretas? Ne, ĝi ne devus preni nin pli ol 158775 tagojn aŭ 435 jarojn, sed kun la nova scienca instrumento "la eksplodo efektive" ĝi efektive nur prenos al ni 1,551 jarojn, ĉar ĉi tiu instrumento envolvas nin en senpira ŝildo formita de neŭtronoj, kiuj permesas ni vojaĝos 102359 jarojn en unu jaro kaj magnetan kovradon de hidraŭguro, kiu permesos al ni iri pli rapide, sed mi garantias, ke ni devas reveni antaŭ la sunleviĝo (vidu, hodiaŭ estas sabata mateno, do, Ĝi devus esti ĝuste ĉirkaŭ dimanĉo, je 2337 hrs. Jes, mi nur diros ...) lundon posttagmeze (jes tio estas sur la sekura flanko). Vi ne bezonos paŝi lunĉon, (ĉar mi vere dubas, tre serioze, ke via stomako havos manĝaĵon), kaj jes vi tre ĝojos (kaj naŭziĝos) per ĉi tiu vojaĝo, la mirindaĵojn, kiujn vi vidos ( kaj rigardu, dum vi demandas vin "kio la ...) pli ol kompensos la tempon, kiun ni pasigas ĉi tiun vojaĝon. Tiel vi ne bezonas koncerniĝi pri ĉi tiuj minutaj detaloj, ĉar ĝi estos mirinda, spirado (kiel eble vi volas ĉesi spirado nun), vi miros (kaj tute malestimataj) per la rigardoj kaj sonoj (paŝu iom da orelo ŝtopoj kaj gaso masko) de lia superba vojaĝo. Ne, la eniro estas senpaga (do pagu ĉe la pordo) vi eble iomete laciĝis de la longa vojaĝo, por ke vi nur trenu seĝon (kaj sidi sur la planko). Nu, ĉu ni pretas? Nu, ni komencu ... Vi devas paroli, ĉar ĉio, kion mi aŭdas, estas mumbling. Kio estas tio? Ĉu? Jen lasu min fari iujn malgrandajn aranĝojn al via voĉa skatolo, ĉar se mi ne povas aŭdi vin tiam se vi perdiĝos aŭ vundiĝos, mi ne scios kaj do mi ne povos helpi; trankviligu ĝin nur daŭros kelkajn sekundojn, permesu al mi ricevi mian ilon, jes, ŝraŭba ŝoforo funkcios mirinde ... leviĝu vian mentonon kaj ĉesu provi kovri vian kolon, kiel mi povas ĝustigi se mi ne povas vidi, kio mi estas? farante ... Ahh, tie ĝi estas, mi dirus, ke nur duono turnos sufiĉa ... Tie ne diras ion ... 'grumbli' bone permesu al mi provi denove, ĉu vi povas diri ion nun? "Kion infero vi faras al mi?" Ahh, jes, vi bezonis iom ĝustigi. Nun ni komencu? "Kiel ni eniros en lian buŝon, sen esti maĉita?" Tio estas la facila parto, la helpantoj enmetos nin en tiun pajlon tie kaj metos iom da ŝtofo malantaŭ ni, kaj ĵetos nin al la buŝo kun la kaŭĉuko, kiu estas uzata por tiu celo. "Nu, do mi supozas, ke mi estas preta." Tiam ni iros. Atendu, atendu kaj atendu! "Kion ni iros aŭ ne?" "Jes, ni iras, sed ... Unu el miaj helpantoj simple informis min, ke tie nur povus esti pli facila vojo. "Ho," vi vidas, ke estas disvastiganta ruĝa makulo sur sia dekstra flanko, "lia, mi pensis, ke vi diris, ke ŝi estas ŝi, aŭ ŝi estis li, senkonsidera;" ĝi estas nur referenco, plej multaj homoj vokas iun li, lia, aŭ li, kiam li faras ĝeneralan referencon. "Ho, bone, do estas pli facila vojo por iri?" Nu, ŝajnas, ke li estas pafita, "li ne aspektas kiel li estas en doloro, do kiel vi povas esti certa?" Jen ĉi tie mi vidis ĉi tiu marŝas pri rompita brako dum pli ol 20 tagoj antaŭ ol li imagis, ke estas io malbona, tiam iris al kuracisto por ripari ĝin.
"Vere, vere, li ne sentis doloron?" Nu, kun ĉiuj drogoj, kiujn li metas en sian sistemon, estas mirinda, ke li ankoraŭ estas kun ni. "Kial li metas drogojn en sia sistemo?" Ho estas propra-vola ago, mi opinias, ke homoj, kiuj faras tion nur volas senti, kaj vere ne zorgas pri la damaĝo, kiun ili faras al iliaj korpoj. "Hmm, do, kion vi diras, ke homoj volonte venigas sin por senti bonon?" Nu, ĝi okazas dum la tuta tempo. "Do, kia estas la plej facila maniero atingi ĉi tiun mistikan lokon, kie normala realeco komenciĝos?" Ni trairas la tutan faritaĵon de la ĵetaĵo kaj, kiel mia asistanto diras al mi, konduku nin al la malfermo de la organo kie la normala realaĵo naskiĝas. "Whew, kaj ĉi tie mi pensis, ke ĝi daŭros al ni jarojn por iri tien, nun vi diras, ke ĝi nur povas esti nur kelkaj horoj?" Horoj infero! Minutoj! Do miaj helpantoj nun ĝustigas nian kanonon, kaj ni pretas ŝarĝi ŝin, do ni iru. Vi unue, "Atendu, kial mi devas esti unua?" Tio estas nur la naturo de la flugo. Mi estas la direktilo de varoj por gvidi nin al kie ni devas iri. "Ho, ĉu mi supozas." Do vi iras, "Aŭskultu, rigardu, kion vi faras kun tiu mano, pal!" Kio? "Akiru vian manon de mia azeno, mi ne plu faras tion." Aŭ malpli. "Kion vi diris nur?" Nenio. "Jes, mi pensis tiel." Kion ajn. Bone ni estas kokitaj. "Ni ne estas, kiel diris mi ne plu faras tion," kaj ŝarĝis, kaj ĉi tie ni iras ... Swoosh. "Wow, kia fraŭdo, ĝi odoras kiel malnova vespermanĝo, kiu ne purigis en jaroj, ke iu ĵus transpasis!" Ĝenerale ni estos ĉi tie por nur kelkaj minutoj ... "Do kie ni estas?" Nu, vi vidas, ke ĝi malfermas ĉi tie ĉe la bazo de tiu tubo plena de duono predigata junko, "Jes, kaj?" Nu, ni faris ĝin, kion homoj scias, estas la apendico, vi vidas, ke ni estas ĉe la fundo, se la granda intesto, tiu pli malgranda tunelo tie montras la komencon de la malgranda intesto, kaj la stenko estas natura procezo, per kiu la korpo procezas manĝaĵon (se oni povas nomi tion, kion li manĝas) kaj prenas ĉiujn nutraĵojn antaŭ forpeli La aĵoj, kiujn ĝi ne plu bezonas. "Kio? Mi bezonas eliri ĉi tien! "Kalmuŝu, kelkaj profundaj spiroj, kalkulu al dek malrapide ..." Mi ne bezonas profundajn spirojn, mi jam estas ŝanceliĝanta. "Lasu nin, daŭrigu. "Kial estas ĉiuj ĉi tiuj ruĝaj globoj pendantaj tra la tuta loko?" Ho, tio estas nur malsano, kaj la plej malgranda el liaj zorgoj. "Vere, hmm." Do ni estas preskaŭ tie, ni iru! Nun tra la malfermo. Ahh, ĝi estas ankoraŭ tie. "Kion?" Sinjoro, mi donas al vi la naskiĝan lokon de normala realaĵo, ta da ... "Vere, kie mi vidas nenion krom pecoj kaj frakasoj kaj kelkaj rustaj najloj." Ne estas ĝuste (montrante) . "Vere, ĝi estas ĉelo, kiu dividiĝis en du duonojn, kie ĝi aspektas, duono de la ĉelo iomete ruliĝita." Jen, ĉu vi vidas la malgrandan mason ĉe la bazo de la ĉelo? "Ho jes, mi vidas tion, hmmm." Nu sur la tute matura flanko de la ĉelo estas la normala realeza naskiĝo, kaj la alia flanko, kiu eksterordinare komencis, estis edukita antaŭ ol ĝi devis esti. Nun ĉi tiu miksaĵo devas decidi ĉu vojaĝi la vojon de malplej rezisto kaj iri normala, aŭ esti lumigita kaj vojaĝi al la alia flanko, kaj, kaj, yippppeeee, ni havas alian naskiĝon de anormala realaĵo ... Wheeeee.
En la realaĵo de birdo nenio estas neebla.
- birdo.
***