คาร์ล
Panzram เป็นฆาตกรต่อเนื่องชาวอเมริกัน
ในขณะที่ถูกขัง Panzram เขียนอัตชีวประวัติชัดเจนเกี่ยวกับชีวิตและเชื้อสายของเขาในการก่ออาชญากรรมของเขา
หลายของการเรียกร้องที่เขาทำอยู่ในนั้นไม่ได้ยืนยัน
1. อารัมภบทการชั่วร้าย
เขาเป็นคนที่ไร้ความปราณีฆ่าหินเด็กข่มขืนคนที่มีจิตวิญญาณไม่มี
เกิดในชนบทมินนิโซตาใน
1891 เขาเริ่มการผจญภัยตลอดชีวิตของอาชญากรรมและการฆาตกรรมตอนอายุสิบแปด
ตามเวลาที่เขาเป็นสิบเอ็ดครอบครัวของเขาส่งเขาไปโรงเรียนปฏิรูปเป็นส่วนหนึ่งของการต่อรองในข้อหาลักทรัพย์
sodomized ซ้ำและทรมานร่างกายในช่วงสองปีที่ผ่านมาที่บ้านของเด็กและเยาวชนปัญหาทางอารมณ์ของเขาเติบโตก้าวหน้าที่เลวร้ายยิ่ง
ในฐานะที่เป็นวัยรุ่นเขามีความสุขกับการตั้งค่าไฟเพื่อที่เขาจะดูการเผาไหม้อาคารและมักจะจินตนาการเกี่ยวกับการกระทำการฆาตกรรมหมู่
หลังจากที่เขาข่มขืนและฆ่าเด็ก
12 ปีในปี 1922 เขามีความสุขนึกถึงการฆ่า:.
"สมองของเขาออกมาจากหูของเขาเมื่อฉันทิ้งเขาผมไม่เสียใจที่ฉันมีสติไม่รำคาญฉันฉันนอนหลับ..
เสียงและมีความฝันหวาน.
"
ชื่อของเขาคือคาร์ล
Panzram หนึ่งในดุร้ายมากที่สุดของอเมริกาฆาตกรต่อเนื่องไม่เสียใจทีหลัง
ขมขื่นโดยปีของการทรมานเฆี่ยนและล่วงละเมิดทางเพศทั้งในและออกจากคุก
Panzram พัฒนาเป็นคนที่ถูกความถ่อยเป็นตัวเป็นตน
เขาเกลียดทุกคนรวมทั้งตัวเอง
"ผมจึงเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีห้องพักในตัวผมไม่มีความรู้สึกเช่นความรักความสงสารความเมตตาหรือเกียรติหรือความเหมาะสม"
เขากล่าวว่า "เสียใจเพียงของฉันเป็นที่ฉันไม่ได้เกิดตายหรือไม่ได้เลย."
เขาอาศัยอยู่ดำรงอยู่เร่ร่อนก่ออาชญากรรมในยุโรปก็อตแลนด์,
สหรัฐอเมริกา, อเมริกาใต้และเมื่อหกคนถูกฆ่าตายในวันที่ในแอฟริกาและเลี้ยงร่างกายของพวกเขาที่จะจระเข้หิว
เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตที่วุ่นวายของเขาในเรือนจำที่วิธีโบราณของการปราบปรามรวมทรมานทางกายภาพที่เป็นที่ชวนให้นึกถึงยุคกลาง
แต่เมื่อเขาอยู่บนหลวม
Panzram ฆ่าข่มขืนและเผาทางของเขาทั่วประเทศในการปฏิบัติภารกิจของการทำลายนั่นคือแตกต่างจากการบังคับใช้กฎหมายอะไรที่เคยเห็นมาก่อน
เพื่ออธิบายการมึนเมาของเขาเขากล่าวว่าพ่อแม่ของเขา
"เป็นที่โง่เขลาและผ่านคำสอนที่ไม่เหมาะสมของพวกเขาและสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสมผมก็นำค่อยๆเป็นวิธีที่ผิดในการดำรงชีวิต."
แต่มันก็เป็นเรือนจำที่
Panzram เกลียดที่สุด ตลอดชีวิตของเขาเขาถูกขังอยู่ในวงจรความหวังของการจำคุกอาชญากรรมและคุก
ดร. คาร์ลนิงเกอร์เคยเล่า Panzram เป็นคน "ต้องเผชิญกับปัญหาของความชั่วร้ายในตัวเขาและในส่วนที่เหลือของเรา.
ผมได้ดำเนินการตลอดเวลาเขาอยู่ในใจของฉันเป็นผลิตภัณฑ์ตรรกะของระบบเรือนจำของเรา."
ในวันของการดำเนินการของเขาในเรือนจำของรัฐบาลกลางเวนเวิร์
ธ ในปี 1930 เขาวิ่งไปอย่างมีความสุขขึ้นตะแลงแกงขั้นตอนการถ่มน้ำลายรดหน้าเพชฌฆาตและตะโกน:
"รีบขึ้นไอ้คุณฉันจะฆ่าสิบคนขณะที่คุณกำลังหลอกลวงรอบ"
นี่คือเรื่องราวของผู้ชายคนหนึ่งที่เป็น
"ความชั่วร้ายเกินไปที่จะมีชีวิตอยู่."
เขาเป็นคนที่เกลียดจริงคนที่เกลียดมนุษย์
เขาทำไม่ขอโทษสำหรับสิ่งที่เขาเป็นและวางโทษสำหรับการเบี่ยงเบนของเขาเรียบร้อยบนบันไดหน้าประตูของสถาบันของสังคม ไม่จำเป็นต้องพูดเกินจริงหรือขยายตัวในการดำเนินชีวิตและการก่ออาชญากรรมของคาร์ล
Panzram คือ ความจริงก็คือพอ
2. มินนิโซตา
คาร์ล
Panzram เกิดเมื่อวันที่
28 มิถุนายน 1891 ในฟาร์มรกร้างในภาคเหนือมินนิโซตา
พ่อแม่ของเขามีเชื้อสายเยอรมัน,
ทำงานหนัก, สเติร์นและชอบอพยพอื่น ๆ ส่วนใหญ่ในยุคนั้นสิ่งสกปรกที่ไม่ดี คาร์ลในที่สุดก็มีห้าน้องชายและน้องสาวคนหนึ่ง
หลังจากนั้นเขาก็บอกว่าพี่น้องเกษตรกรที่ซื่อสัตย์และทุ่มเทแม้ว่าลักษณะเดียวกันไม่ได้ถูกส่งให้กับเขา
"ฉันได้รับสัตว์มนุษย์นับตั้งแต่ผมเกิดมา.
ผมเป็นขโมยและโกหก" เขากล่าว "พี่ผมได้ meaner ผมได้." เมื่อคาร์ลถึงอายุ 7, พ่อแม่ของเขาสิ้นสุดวันแต่งงานของพวกเขา
แน่นอนว่าสำหรับคนที่มีระดับเศรษฐกิจของประเทศมีการหย่าร้างไม่มีศาลไม่มีและไม่มีค่าเลี้ยงดู
พ่อของเขาก็เหลือฟาร์มหนึ่งวันและไม่เคยกลับมา
เป็นผลให้ครอบครัวที่ต้องเผชิญกับอนาคตที่เยือกเย็น
พวกเขาทำงานในฟาร์มจาก
sunup พระอาทิตย์ตกดินจะมีน้อยมากที่จะแสดงสำหรับแรงงานของพวกเขา
ในช่วงปีแรกเหล่านี้คาร์ลถูกตีด้วยพี่น้องของเขาอย่างต่อเนื่องด้วยเหตุผลใดก็ตามไม่ว่าไม่มีนัยสำคัญ
"ทุกคนคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะหลอกลวงฉันนอนกับผมและเตะฉันไปรอบ
ๆ เมื่อใดก็ตามที่รู้สึกเหมือนมันและพวกเขารู้สึกเหมือนมันปกติสวย"
เขาเขียน คาร์ลบุกเข้าไปในบ้านของเพื่อนบ้านเมื่อเขาอายุ
11 เขาขโมยสิ่งที่เขาได้รับในมือของเขาในรวมทั้งปืนพก
เขาได้พบได้อย่างรวดเร็วโดยพี่ชายของเขาที่เอาชนะเขาหมดสติ
คาร์ลถูกจับในภายหลังสำหรับอาชญากรรมและในปี
1903 ที่ส่งไปยังโรงเรียนรัฐมินนิโซตาปฏิรูปสถาบันการศึกษาสำหรับเด็กและเยาวชน
ตั้งอยู่ในเมืองเรดวิงบนแม่น้ำมิสซิสซิปปีทางตอนใต้ของเซนต์ปอล,
โรงเรียนรัฐมินนิโซตามีประมาณ
300 เด็กผู้ชายที่มีทุกเพศทุกวัยที่แตกต่างกันตั้งแต่วันที่
10 ถึง 20 โรงเรียนประชากรอยู่ที่ความเมตตาของผู้คุมที่อยู่ภายใต้การเล็ก
ๆ น้อย ๆ หรือ
ไม่มีการกำกับดูแลนอกเงื่อนไขที่การเลื่อนตำแหน่งหรืออย่างน้อยได้รับอนุญาตระดับของการละเมิดที่ไม่สามารถคิดในวันนี้
เข้าสู่ระบบการรับสมัครวันที่
11 ตุลาคม 1903, อาชญากรรม Panzram แสดงเป็น
"incorrigibility" และความสัมพันธ์ของพ่อแม่ของเขาเป็น
"ทะเลาะวิวาท."
เมื่อมาถึงที่คาร์ลเรดวิงเขาถูกนำเข้ามาในสำนักงานการต้อนรับที่พนักงานชายตรวจสอบเขา
เด็กกลัวถูกปล้นเปลือยกายและถามเกี่ยวกับการปฏิบัติทางเพศของเขา
"เขาตรวจสอบอวัยวะเพศและทวารหนักของฉันถามฉันว่าฉันมีความมุ่งมั่นที่เคยเป็นชู้หรือเล่นสวาทหรือเคยได้เล่นสวาทมุ่งมั่นกับฉันหรือถ้าฉันได้
masturbated เคย" เขาเขียน มันเป็นคำตักเตือนของสิ่งที่กำลังจะมาถึง
ผู้ต้องขังที่ได้รับการฝึกอบรมที่นับถือศาสนาคริสต์และเมื่อพวกเขาเรียบร้อยหรือล้มเหลวในการเรียนรู้บทเรียนที่ถูกต้องพวกเขาถูกโจมตีโดยโกรธพยาบาทผู้เข้าร่วมประชุม
เพราะคาร์ลได้รับการศึกษาอย่างเป็นทางการเล็กน้อยเมื่อเขาอาศัยอยู่ในฟาร์มของเขาไม่สามารถที่จะอ่านได้เป็นอย่างดี
สำหรับเรื่องนี้เขาก็ยังพ่ายแพ้เป็นประจำ
"ผมอาจจะไม่ได้ประสบความสำเร็จมากในทางวิชาการในขณะที่มี
แต่ผมได้เรียนรู้วิธีที่จะเป็นคนโกหกชั้นแรก.
และจุดเริ่มต้นของความเสื่อม"
เขากล่าว เร็ว ๆ นี้เขาได้พัฒนาความเกลียดชังสำหรับผู้เข้าร่วมประชุมและทุกอย่างที่เชื่อมต่อกับศาสนาซึ่งเขาเห็นว่าเป็นสาเหตุของความทุกข์ทรมานของเขา
"ครั้งแรกที่ผมเริ่มที่จะคิดว่าฉันถูกกำหนดอย่างไม่เป็นธรรมเมื่อ.
แล้วฉันเริ่มที่จะเกลียดชังผู้ที่ทำร้ายฉัน.
จากนั้นผมเริ่มที่จะคิดว่าผมจะต้องแก้แค้นของฉันเพียงแค่เร็วและบ่อยเท่าที่ฉันจะทำร้ายคนอื่น.
ทุกคนที่ ทั้งหมดจะทำ "เขากล่าวในภายหลังว่า
การเฆี่ยนตีมากขึ้นเขาทนความเกลียดชังมากขึ้นเขาก็กลายเป็น
เขาได้รับการตีด้วยไม้กระดาน,
สายหนังหนาแส้และพายหนัก แต่ในช่วงเวลานั้นคาร์ลกำลังวางแผนที่จะแก้แค้น
ในคืนวันที่ 7 กรกฎาคม 1905 เขาเตรียมอุปกรณ์ง่ายๆที่เริ่มต้นไฟหลังจากที่เขาออกจากตึก
ไฟได้อย่างรวดเร็วการบริโภคการประชุมเชิงปฏิบัติการที่โรงเรียนและไฟไหม้ที่พื้นในขณะที่คาร์ลนอนอยู่บนเตียงของเขาหัวเราะที่น่าตื่นเต้นของการแก้แค้นหวาน
ในช่วงปลายปี 1905 คาร์ลเป็นในทางของเขาออกจากความน่าสะพรึงกลัวของโรงเรียนรัฐมินนิโซตา
เขาได้เรียนรู้ที่จะพูดในสิ่งที่พนักงานต้องการที่จะได้ยินและเมื่อเขาปรากฏตัวต่อหน้าคณะกรรมการพิจารณาทัณฑ์บนเขาทำให้พวกเขาเชื่อว่าเขาเป็นเด็กที่มีการเปลี่ยนแปลงและได้รับการ
"ปฏิรูป" โดยโรงเรียน "ผมได้รับการปฏิรูปสิทธิทั้งหมด.
ฉันได้รับการสอนโดยคริสเตียนวิธีการที่จะเสแสร้งและฉันได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการขโมยโกหกเกลียด,
การเผาไหม้และการฆ่า"
เขากล่าวว่า "ผมได้เรียนรู้ที่อวัยวะเพศของเด็กสามารถใช้สำหรับ
สิ่งที่นอกเหนือจากที่มีปัสสาวะและทวารหนักที่สามารถนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์อื่น ๆ . "
ในช่วงฤดูหนาวที่แม่ของคาร์ล, ลิซซี่ Panzram มาถึงที่โรงเรียนปีกสีแดงที่จะนำเขากลับบ้าน
คาร์ลที่มีการเปลี่ยนแปลง
ไม่เคยเด็กออกแม้แต่ที่บ้านเขาก็ถอนตัวมากขึ้นที่เงียบสงบและครุ่นคิด
แต่แม่ของเขามีสิ่งอื่น ๆ อีกมากมายเกินกว่าที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับ หนึ่งในพี่น้องของคาร์ลเพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อเร็ว
ๆ นี้ในอุบัติเหตุจมน้ำและสุขภาพของเธอเป็นที่เปราะบาง
เธอมีเวลาไม่นานสำหรับเด็กกบฏที่มีนิสัยของการเป็นปัญหา
เธออาจจะคิดว่าคาร์ลในที่สุดก็จะทำงานออกปัญหาของเขาเอง
แต่ถึงแม้จะอยู่ในวัยต้นนี้เขารู้สึกไม่พอใจลึกที่มีต่อแม่ของเขา
"แม่เป็นใบ้เกินไปที่จะรู้ว่าอะไรที่ดีที่จะสอนให้ผม"
เขากล่าวว่าปีต่อมา
"มีความรักเล็ก ๆ น้อย ๆ
ก็หายไป. ครั้งแรกที่ผมชอบเธอและเป็นที่เคารพของเธอ.
ความรู้สึกของฉันค่อยๆหันกลับมาจากความไม่ไว้วางใจที่จะไม่ชอบและรังเกียจและจากที่นั่น
มันเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับความรู้สึกของฉันที่จะหันไปลงในความเกลียดชังที่ดีต่อเธอ.
" เขารู้ว่าไม่มีอะไรในชีวิตสั้น
ๆ ของเขายกเว้นความทุกข์ทรมานและเฆี่ยนตี
ใจความอ่อนเยาว์ของเขาอาศัยอยู่ในสิ่งที่เด็กส่วนใหญ่รู้เล็ก
ๆ น้อย ๆ "ผมตัดสินใจอย่างเต็มที่เมื่อผมออกมีเพียงแค่ว่าฉันจะมีชีวิตอยู่ของฉัน.
ฉันขึ้นใจของฉันที่ฉันจะปล้นเผาทำลายและฆ่าทุกที่ที่ผมไปและทุกคนที่ฉันสามารถตราบเท่าที่ฉันอาศัยอยู่"
เขาเขียนปีต่อมา มันเป็นมกราคม 1906 และคาร์ล Panzram กำลังจะถูกปลดปล่อยในโลก
3. โอดิสซีเริ่มต้น
ตอนอายุ
14 Panzram ถูกผลักไสให้ไปทำงานในฟาร์มสาขาแม่ของเขา
Envisioning อนาคตกลุ้มใจแรงงานเหนื่อยกับรางวัลที่ไม่มีเขาเชื่อว่าแม่ของเขาจะส่งเขาไปโรงเรียนอื่น
ที่นั่นเขาก็กลายเป็นส่วนร่วมในความขัดแย้งกับครูที่ชนะเขาหลายต่อหลายครั้งด้วยแส้
คาร์ลที่มีการจัดการที่จะได้รับปืนและนำมันไปโรงเรียนเพื่อที่เขาจะฆ่าครูอยู่หน้าชั้นเรียน
แต่พล็อตล้มเหลวเมื่อช่วงการต่อสู้มือต่อมืออาวุธหลุดออกมาจากกางเกงของเขาและบนพื้นห้องเรียน
เขาถูกโยนออกมาจากโรงเรียนและกลับไปที่ฟาร์ม
สองสัปดาห์ต่อมาเขากระโดดรถไฟบรรทุกสินค้าและทิ้งฟาร์มมินนิโซตาตลอดไป
ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าคาร์ลเดินทั่วมิดเวสต์,
นอนหลับอยู่ในรถบรรทุกขี่ภายใต้การรถไฟและทำงานจากตำรวจรถไฟที่ในหลายกรณีเป็นอันตรายกว่าโจร
เขาขอร้องสำหรับอาหารและขโมยมันเมื่อใดก็ตามที่เขาสามารถทำได้
เขาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกว้างใหญ่วัฒนธรรมโทรศัพท์มือถือของจรจัดและขอทานที่มีประชากรราวของอเมริกาในยุคที่
เหล่านี้เป็นปีสงครามเป็นเวลาของความบ้าคลั่งกิจกรรมคลั่งกวาดและการเปลี่ยนแปลงทางสังคม
มันเป็นช่วงเวลาของการขยายตัวในประเทศสหรัฐอเมริกา,
บูมทางการเงินที่เพิ่มขึ้นที่จะมาจบลงด้วยการล่มสลายของตลาดหุ้นดำวันอังคารในปี
1929 หลังจากนั้นจะมาช่วงเวลาของความวุ่นวายแรงบันดาลใจจากการทดลองของการห้ามแห่งชาติ
1919 ซึ่งสร้างดูหมิ่นสากลเกือบอำนาจ
ทุกที่ก็ลำบากอาชญากรอยู่ในที่ทำงาน
รางก็ไม่มีข้อยกเว้น ไม่นานหลังจากที่เขาออกจากมินนิโซตา,
คาร์ลขี่รถไฟบรรทุกสินค้าขบวนมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกจากมอนแทนา
เขามาถึงสี่คนที่ได้รับการตั้งแคมป์ในรถไม้
พวกเขากล่าวว่าพวกเขาสามารถซื้อเขาเสื้อผ้าที่ดีและให้เขาสถานที่อบอุ่นที่จะนอนหลับ
"แต่ก่อนที่พวกเขาต้องการให้ผมทำบางสิ่งบางอย่างเล็ก
ๆ น้อย ๆ สำหรับพวกเขา"
Panzram เขียนปีต่อมา เขาถูกข่มขืนโดยชายสี่คน "ฉันร้องไห้ขอร้องและอ้อนวอนขอความเมตตาสงสารและเห็นอกเห็นใจ
แต่ไม่มีอะไรที่ฉันจะพูดหรือทำอะไรจะแกว่งไปแกว่งมาพวกเขาจากวัตถุประสงค์ของพวกเขา" เขาหนีกับชีวิตของเขา แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอาจจะมีสิ่งที่ทำลายความรู้สึกของความเห็นอกเห็นใจเขาทิ้ง
หลังจากนั้นไม่นาน
Panzram ได้ขังไว้ในบัตต์,
มอนแทนา, ลักทรัพย์และได้รับประโยคหนึ่งปีในโรงเรียนรัฐมอนแทนาปฏิรูปไมล์ที่เมือง
ในฤดูใบไม้ผลิ
1906 คาร์ล Panzram อายุ 14 ถึงสถาบันการปฏิรูป เขามีร่างกายของมนุษย์และชั่งน้ำหนักเกือบ
180 £ ในไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาเขาได้พัฒนาชื่อเสียงเป็นความผิดทางอาญาเกิดและเจ้าหน้าที่เรือนจำให้ความสนใจเป็นพิเศษกับวัยรุ่นท้าทาย
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งทำให้มันเป็นธุรกิจของเขาที่จะทำให้ชีวิตมีความสุขสำหรับ
Panzram "เขาเก็บไว้ในที่ผมจู้จี้จนในที่สุดฉันตัดสินใจที่จะฆ่าเขา"
เขาเขียน เขาพบว่าไม้กระดานไม้หนักนอกหนึ่งในการประชุมเชิงปฏิบัติการและในคืนหนึ่งเมื่อยามหันกลับมาของเขา
Panzram กระบองคนกว่าด้านบนของหัวของเขา "สำหรับเรื่องนี้ผมได้รับการเฆี่ยนตีหลายแห่งและถูกขังและเฝ้าดูอย่างใกล้ชิดกว่าก่อน"
เขากล่าวว่าปีต่อมา เขามีมากพอกับชีวิตในคุกและตัดสินใจที่จะแยกออกถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงการตายของเขา
ในปี 1907, Panzram และนักโทษอีกจิมมี่เบนสันหนีออกมาจากโรงเรียนปฏิรูปรัฐมอนแทนา
พวกเขาพยายามที่จะขโมยปืนหลายแห่งในเมืองใกล้เคียงและมุ่งหน้าไปยังเมืองเทอร์รี่
"ผมอยู่กับเขาประมาณเดือน
hoboing วิธีการของเราทางตะวันออกขโมยและทุกอย่างที่เราสามารถเผาไหม้"
Panzram เขียน "ผมสอนเขาถึงวิธีการจุดไฟเผาโบสถ์หลังจากที่เราปล้นมัน.
เราได้ยุ่งมากเกี่ยวกับที่ปล้นและการเผาไหม้โบสถ์ปกติโอกาสที่เราได้ทุก."
ตลอดชีวิตของเขาทุกที่ที่เขาไป
Panzram ขโมยและเผาโบสถ์หนึ่งของการก่ออาชญากรรมที่เขาชื่นชอบ
คริสตจักรจัดความสำคัญเป็นพิเศษในใจของคาร์ล
Panzram นับตั้งแต่เขาได้เรียนรู้ที่จะเกลียดศาสนาคริสต์ในขณะที่เรดวิง
"ธรรมชาติตอนนี้ผมรักพระเยซูมาก"
เขากล่าวว่า "ใช่ฉันรักเขามากจึงด่าว่าฉันต้องการที่จะตรึงเขาทั้งหมดอีกครั้ง!"
เบนสันและ Panzram เดินทางไปตามถนนเพื่อให้รัฐผ่านเมือง
Glendive, เครนและซิดนีย์ปล้นคนและบ้านไปพร้อมกัน
เมื่อพวกเขามาถึงในที่สุดในภาคตะวันตกของมินนิโซตาพวกเขาถูกอาวุธสองปืนแต่ละคนและหลายร้อยดอลลาร์ในเงินที่ถูกขโมย
พวกเขาตัดสินใจที่จะแยกทางกันในเมืองฟาร์โกและไปทางแยกของพวกเขา
Panzram ที่ได้เปลี่ยนชื่อมาเป็นเจฟเฟอร์สันบอลด์วินลอยในที่สุดตะวันตกกลับข้ามรัฐและเข้าไปในที่ราบกว้างใหญ่ของนอร์ทดาโคตา
4. ศาลของเขาต่อสู้
ในเดือนธันวาคม
1907 Panzram มาถึงในเมืองเฮเลนา,
มอนแทนา, เมืองที่เปิดกว้างที่มีการบังคับใช้กฎหมายเล็ก
ๆ น้อย ๆ และผู้คนยังคงสวมปืนบนเข็มขัดของพวกเขา
ประชากรโดยพ่อค้าขนสัตว์แคนาดาและยากเป็นเล็บชาวประมงแม่น้ำมันก็ไม่ใช่สถานที่สำหรับวัยรุ่น
คืนหนึ่งในโรงเตี๊ยมท้องถิ่น
Panzram ดื่มคนเดียวที่บาร์และได้ยินคำพูดที่กำหนดโดยนายหน้ากองทัพท้องถิ่น
ต่อมาในคืนเดียวกันเขาโกหกเรื่องอายุของเขาและทหารในกองทัพสหรัฐ
Panzram เหลือสำหรับบูตค่ายซึ่งในเวลานั้นถูกจัดขึ้นในฟอร์ตวิลเลียมเฮนรีแฮร์ริสัน,
โพสต์ที่ห่างไกลในภาคตะวันตกของมอนแทนา
เขาได้รับมอบหมายให้เป็นส่วนตัวให้กับ
บริษัท ในทหารราบที่ 6 ในวันแรกของเขาในเครื่องแบบ
Panzram ถูกนำขึ้นในข้อหาดื้อรั้นไม่ยอมรายละเอียดการทำงาน
กว่าเดือนต่อมาเขาถูกตัดสินจำคุกหลายครั้งสำหรับความผิดลหุโทษต่างๆ
อย่างต่อเนื่องเมาและไม่สามารถที่จะควบคุม
Panzram ไม่สามารถที่จะเป็นไปตามระเบียบวินัยทหาร
ในเดือนเมษายนปี 1908 ที่เขาบุกเข้าไปในอาคารเรือนจำและขโมยปริมาณของเสื้อผ้ามูลค่า
$ 88.24 ขณะที่เขาพยายามที่จะแหกคุกไปกับรายการที่ถูกขโมยเขาถูกจับโดยทหารตำรวจและโยนในค่าย
เขาได้รับการต่อสู้ศาลทั่วไปวันที่
20 เมษายน 1908 ก่อนที่ศาลทหารเก้าเจ้าหน้าที่รุ่นพี่รุ่นน้องที่มีความอดทนสำหรับกิจกรรมทางอาญาจากคนในเครื่องแบบ
Panzram สารภาพกับสามข้อหาลักขโมย
ใบรับรองผลการเรียนตามที่ศาลเขาถูกตัดสิน
"ที่จะออกจากโรงพยาบาลอับอายจากการให้บริการของประเทศสหรัฐอเมริกา,
สละทุกค่าใช้จ่ายและค่าใช้จ่ายอันเนื่องมาจากเขาและจะถูก
จำกัด อยู่ที่การทำงานหนักในสถานที่ดังกล่าวเป็นผู้มีอำนาจตรวจสอบอาจโดยตรงเป็นเวลาสามปีที่ผ่านมา."
นักโทษของรัฐบาลกลางในช่วงเวลาที่มักจะถูกส่งไปยังฟอร์ตเวิร์ทแคนซัส
อนาคตประธานาธิบดีวิลเลียมโฮเวิร์ดเทฟท์ที่ในเวลานั้นเป็นเลขานุการของสงครามได้รับการอนุมัติพิพากษาจำคุก
มันจะไม่เป็นครั้งสุดท้ายที่ข้ามเส้นทางของพวกเขา
Panzram ถูกล่ามโซ่ขึ้นและถูกนำตัวไปยังสถานีรถไฟท้องถิ่นที่มีจำนวนนักโทษทางทหารอื่น
ๆ พวกเขาถูกใส่กุญแจมือกับภายในของรถวัวโดยยามติดอาวุธและได้รับไม่มีอาหารหรือน้ำสำหรับการเดินทาง
1,000 ไมล์ รถไฟแล่นออกจากสถานีรถไฟเฮเลนาและรวบรวมข้อมูลทางใต้ไวโอมิงข้ามข้าวโพดเนบราสก้าและเข้าสู่ภาคตะวันออกของแคนซัสที่กำแพงสูงตระหง่านของ
Leavenworth เรือนจำกลางลุกขึ้นจากธนาคารโคลนของแม่น้ำมิสซูรี่เช่นหลุมฝังศพยักษ์
5. เข้าไป
Leavenworth
เรือนจำกลางสหรัฐที่ฟอร์ตเวิร์ทแคนซัสเป็นสายตาที่น่ากลัว
ล้อมรอบไปด้วย 40 ฟุตผนังคอนกรีตสูงที่สืบเชื้อสายมา
20 ฟุตใต้ดินมันเป็นป้อมปราการจริง
ตั้งอยู่บนมากกว่า 1,500 ไร่ของที่ดินที่ไม่มีสิ่งกีดขวางแบนคุกถูกสร้างขึ้นหลังจากสงครามกลางเมืองที่บ้านนักโทษทหารและแม้ว่ามันจะถูกนำมาใช้อย่างต่อเนื่องตั้งแต่นั้นมาโดยปี
1890 สถาบันการศึกษาได้ลดลงในสภาพทรุดโทรมผ่าน
underfunding และละเลย แผนการก่อสร้างใหม่ที่ถูกใส่ลงในผลโดย
1895 และเริ่มทำงานอย่างจริงจังไม่กี่ปีต่อมา
ผู้ต้องขังอยู่ในหน่วยเก่าสงครามกลางเมืองดำเนินการทั้งหมดในการก่อสร้างและแรงงาน
ส่วนหลักเสร็จสมบูรณ์โดยผู้ต้องขังในช่วงกลางเดือน
1903 ต่อปีมากกว่า 400 นักโทษที่ถูกย้ายเข้าไปอยู่ในสถานที่ใหม่
เกือบ 23 ไร่ถูกบรรจุอยู่ภายในผนังคุกซึ่งล้อมรอบสี่ค่ายทหารและสถานที่การสนับสนุนต่างๆ
โดยปี 1906 สองปีก่อนที่จะมาถึง Panzram; นักโทษทั้งหมดจากส่วนเก่าจากคุกได้รับการโอนประสบความสำเร็จในคุกใหม่
ในเดือนพฤษภาคมปี 1908 มือของเขาใส่กุญแจมือและเตารีดขาติดแน่น,
Panzram ป้อนเข้าสู่ขอบเขตมืดมนของ
Leavenworth เรือนจำกลางเป็นครั้งแรก
เจ้าหน้าที่เรือนจำไม่ทราบว่าเขาเป็นเพียงอายุ
16 ปีเพื่อให้เขาได้รับการปฏิบัติเหมือนคนอื่น
ๆ นักโทษต้องยืนในการสร้างทุกเช้าโดยไม่คำนึงถึงสภาพอากาศ
ยามเรียกระบบการปกครองที่เข้มงวดของการมีวินัยและเชื่อฟังคำสั่งบังคับ
เช่นเดียวกับสถาบันอื่น ๆ อีกมากมายในวันที่รหัสที่เข้มงวดของความเงียบถูกบังคับและถ้านักโทษถูกจับได้พูดออกมาของเทิร์น;
เขาถูกวิปปิ้งครีมและโยนลงไปในโดดเดี่ยว
รหัสแห่งความเงียบนี้เกิดในเรือนจำในออเบิร์นรัฐนิวยอร์กในช่วงศตวรรษที่
19 และดูแลโดยกองทัพปฏิรูปทัณฑวิทยาสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการควบคุมการใช้งานโดยเรือนจำของประเทศในยุคที่
การกระทำผิดกฎหมายใด ๆ ที่ถูกลงโทษโดยไม่ชักช้า และได้รับความเดือดร้อนจำนวนมากและการเฆี่ยนตีก็กลายเป็นหมดหวังที่จะแยกออก
"ผมไม่ได้มีนานก่อนที่จะฉันพยายามที่จะหลบหนี
แต่โชคอยู่กับผม" เขากล่าวว่า แต่เขาตัดสินใจที่จะเผาหนึ่งในการประชุมเชิงปฏิบัติการเรือนจำที่ก่อให้เกิดมากกว่า
100,000 ดอลลาร์มูลค่าของความเสียหาย
แม้ว่าเขาจะไม่เคยถูกเรียกเก็บเงินกับอาชญากรรมนี้
Panzram เป็นปัญหาอย่างต่อเนื่องในการทำลายความหลากหลายของกฎระเบียบเรือนจำอื่น
ๆ ยามได้คิดอะไรทรมานนักโทษเพราะมันเป็นวิธีเดียวที่พวกเขาสามารถคิดที่จะให้การควบคุม
นักโทษไม่สามารถอยู่โดยไม่มีใครขัดขวางการทำลายกฎ
ที่จะทำเช่นนั้นจะสนับสนุนให้มีการละเมิดมากขึ้นและในที่สุดความโกลาหล
นักโทษและยามอยู่ภายใต้ข้อตกลงที่เปราะบางของความยับยั้งชั่งใจและความหวาดกลัว
ยามที่ทุกคนรู้ว่าถ้าการประท้วงที่เกิดขึ้นพวกเขามีโอกาสน้อยที่จะได้รับออกมามีชีวิต
วิธีเดียวที่จะให้ประชากรคุกเงียบเกินไปให้พวกเขาลงลงโทษพวกเขาอย่างรุนแรงจะโหดร้ายกับผู้ที่ก่อกบฎและทำให้ตัวอย่างจากคนที่ถูกจับ
Panzram ถูกล่ามโซ่ไว้กับโลหะ
50 ปอนด์ลูก เขาจะต้องดำเนินการในน้ำหนักไม่ว่าเขาไปไหนแม้ในขณะที่เขานอนในเวลากลางคืน
เขาได้รับมอบหมายให้ทำลายหินในเหมืองซึ่งเขาได้เป็นเวลา
10 ชั่วโมงต่อวันเจ็ดวันต่อสัปดาห์
แต่ทั้งหมดที่เขาเติบโตที่แข็งแกร่งและกล้ามเนื้อในขณะที่การวางแผนสำหรับเวลาที่เขาจะได้รับการออก
นับวันเขาเติบโตขมและโกรธบริโภคโดยการแก้แค้นรอวันที่เขาจะเดินเตร่ฟรีอีกครั้ง
"ฉันถูกปล่อยออกจากคุกว่าในปี
1910 ผมเป็นจิตวิญญาณของความถ่อยเป็นตัวเป็นตน.
ดีฉันเป็นไข่เน่าสวยก่อนที่ผมจะไปที่นั่น"
เขาเขียนปีต่อมา "แต่เมื่อผมออกจากที่นั่นทั้งหมดที่ดีที่อาจมี
รับในตัวผมได้รับการตีและเตะออกจากฉัน.
" เขาได้รับการปล่อยตัวในเดือนสิงหาคมปีที่
เขาเดินออกไปข้างนอกเข้าไปในความเชื่อมั่นที่มีอากาศบริสุทธิ์เขาจะไม่เคยเห็น
Leavenworth และผนังเกลียดของมันอีกครั้ง
แต่เขาก็ไม่ถูกต้อง ยี่สิบปีต่อมาเขาจะถูก จำกัด อยู่ที่เวนเวิร์ ธ
อีกครั้ง แต่เวลานี้ประหาร
6. ตอนนี้เขาวิ่งอาละวาด
หลังจากที่เขาถูกปล่อยตัวออกมาจากเวนเวิร์
ธ ในปี 1910 Panzram มีที่ไหนเลยไป แม้ว่าเขาจะเป็นเพียง 19 เขาได้ใช้จ่ายไปแล้วเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของชีวิตสาวของเขาในโรงเรียนและการปฏิรูปเรือนจำ
ที่เวนเวิร์ ธ , รูปร่างหน้าตาของความหวังใด ๆ ที่เขาอาจจะมีการเติบโตเป็นผู้ใหญ่พลเมืองผู้ใหญ่ผลิตถูกทำลายได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ปีที่ผ่านมาของการละเมิดและการทรมานทางกายภาพได้รับผลตอบแทนของพวกเขา
มีครอบครัวที่ดูแลเกี่ยวกับเขาไม่ได้ไม่มีบ้านจริงและไม่มีโอกาสสำหรับอนาคต
เขาอาจจะไม่เคยรู้จักกันสัมผัสของผู้หญิงคนหนึ่งในชีวิตของเขาไปยังจุดที่และไม่เคยพัฒนาเป็นชายคนหนึ่งในวิธีธรรมชาติ
"สิ่งที่ฉันมีในใจในเวลานั้นคือความมุ่งมั่นที่จะยกระดับความอุดมสมบูรณ์ของนรกกับทุกคนและทุกคนในทุกวิถีทางที่จะทำได้"
เขากล่าว ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า Panzram ลอยข้ามแคนซัส, เท็กซัสผ่านทางภาคตะวันตกเฉียงใต้และเข้าไปในรัฐแคลิฟอร์เนีย
ในช่วงเวลานี้เขาถูกจับกุมหลายครั้งโดยใช้ชื่อ
"เจฟฟ์บอลด์วิน"
สำหรับพเนจรลักทรัพย์ลอบวางเพลิงและการโจรกรรม
เขาหลบหนีออกจากคุกในขนมปังปิ้ง,
เท็กซัสและดัลเลส, โอเรกอน
"ผมถูกไฟไหม้โรงนาเก่าหายรั้วหิมะหลั่งหรืออะไรที่ฉันสามารถทำได้และเมื่อฉันไม่สามารถเผาผลาญสิ่งอื่นฉันจะจุดไฟเผาหญ้าในทุ่งหญ้าหรือป่าอะไรและทุกอย่าง."
เมื่อเขาขโมยบ้านเขามองหาปืนครั้งแรก
"ผมจะใช้เวลาทั้งหมดเปลี่ยนอะไหล่ของฉันเกี่ยวกับกระสุน.
ฉันจะใช้เวลาตกหลุมพรางที่บ้านของเกษตรกรที่หน้าต่าง.
ถ้าฉันเห็นวัวหรือม้าในสาขาที่ผมจะตัดหลวมที่พวกเขา"
เขาเขียน เขาขี่ม้ารถไฟในระยะทางขนาดใหญ่และใช้เวลาอยู่ในวอชิงตัน,
Idaho, โอเรกอนและยูทาห์ตัดเส้นทางของการทำลายทั่วประเทศในระเบียบวิธีการอย่างไม่หยุดยั้งที่ทำให้ตำรวจร้อนบนเส้นทางของเขา
แต่ขั้นตอนที่อยู่เบื้องหลัง
เขาข่มขืนโดยไม่ต้องเมตตาไม่ค่อยผ่านขึ้นโอกาสที่จะใช้เวลาในการเป็นเหยื่อใหม่
"เมื่อใดก็ตามที่ฉันได้พบหนึ่งที่ไม่เป็นสนิมเกินไปมองฉันจะทำให้เขายกมือของเขาและวางกางเกงของเขา.
ฉันไม่ได้มากโดยเฉพาะอย่างใดอย่างหนึ่ง.
ผมขี่พวกเขาแก่และหนุ่มสูงและระยะสั้นสีขาวและสีดำ.
มันทำให้ไม่มี แตกต่างกับฉันเลยยกเว้นว่าพวกเขาเป็นมนุษย์
"เขากล่าวว่าปีต่อมา
ในช่วงฤดูร้อนของปี 1911 ขณะที่
"เจฟเฟอร์สันเดวิส"
Panzram ลอยจากเมืองไปยังเมืองปล้นผู้คนและหลบหนีโดยทางรถไฟเมื่อใดก็ตามที่เขาสามารถทำได้
ในเฟรสโนแคลิฟอร์เนียเขาถูกจับกุมในข้อหาขโมยจักรยาน
เขาถูกส่งไปคุกเป็นเวลาหกเดือน
แต่หนีออกมาหลังจากนั้นเพียง
30 วัน เขากระโดดมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือขบวนรถไฟบรรทุกสินค้าและนำไปบางส่วนปืนที่ถูกขโมยมาว่าเขาได้ฝังอยู่นอกเมืองก่อนที่เขาจะถูกจับ
ในขณะที่เขาอยู่ในสัมภาระที่มีสอง
bums อื่น ๆ เขาเห็นโอกาสในการข่มขืนอีก "ผมได้รับการปรับขนาดขึ้นที่อายุน้อยที่สุดและดีที่สุดมองหนึ่งของทั้งสองและการหาเวลาที่จะดึงออกมาจากขาหมูของฉันและปล้น
'em ขึ้น" เขากล่าว แต่ตำรวจรถไฟพบวิธีการของเขาในสัมภาระและพยายามที่จะรีดไถเงินจากคนหรือเขาจะโยนพวกเขาออกจากรถไฟ
Panzram มีความคิดอื่น
"ผมดึงออกมาจากปืนใหญ่ของฉันและบอกเขาว่าผมเป็นเพื่อนที่ไปทั่วโลกทำคนดี"
เขากล่าว Panzram ปล้นตำรวจของนาฬิกาของเขาและสิ่งที่เขามีเงิน
แล้วในขณะที่อีกสองคนเฝ้าดูเขาข่มขืนเจ้าหน้าที่จ่อ
จากนั้นเขาก็ถูกบังคับให้อีกสองคนที่จะทำเช่นเดียวกันโดย
"โดยใช้การโน้มน้าวใจทางศีลธรรมมากน้อยและโบกไปรอบ
ๆ ของปืนของพวกเขายังขี่ม้านาย
Brakeman รอบ."
Panzram โยนทุกคนลงจากรถไฟและยังคงเดินทางไปถึงโอเรกอนที่เขากลายเป็นหนึ่งในการตัดไม้ตามฤดูกาลหลายคนที่ท่องไปในชนบทที่กำลังมองหางาน
และเมื่อทำงานไม่พบพวกเขารอดชีวิตมาได้โดยวิธีใด
ๆ ที่มีอยู่
7. กวางลอดจ์
โดยในปี
1913 อารมณ์โดยปีของการดื่มเฆี่ยนจำคุกและการใช้ชีวิตบนท้องถนนเหมือนสัตว์,
Panzram พัฒนาเป็นความผิดทางอาญาแข็ง
นอกจากนี้เขายังใหญ่ร่างกายไหล่และกล้ามเนื้อตาราง
ผมสีเข้มและดูดีของเขาดึงดูดผู้หญิง
แต่ไม่เคย Panzram แสดงความสนใจในเพศตรงข้าม และตาของเขามีที่แปลกลักษณะบูดบึ้งที่ขวัญคนทำให้พวกเขาสงสัยว่าสิ่งที่อยู่เบื้องหลังที่เย็นจ้องหมัน
ในขณะที่เขายังคงเดินทางของเขาผ่านทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือเขาถูกจับในหลายรัฐภายใต้ชื่อ
"แจ็คอัลเลน".
"ภายใต้ชื่อที่ผมบีบปล้นทางหลวงโจมตีและเล่นสวาทที่ดัลเลส,
โอเรกอน .I อยู่ที่นั่นประมาณ
2 หรือ 3 เดือนและแล้วก็ติดคุก" เขากล่าวในภายหลังว่า ดัลส์เป็นแม่น้ำท่ายากในแม่น้ำโคลัมเบียที่โจรสลัดเล่นการพนัน,
การตัดไม้และโจรรวมตัวกันบ่อย
หลังจากที่เขาโพล่งออกมาจากคุกด้วยกองทหารของเจ้าหน้าที่โกรธหลังจากที่เขา
Panzram หนีโอเรกอนและข้ามรัฐทางตะวันออกลงในไอดาโฮ
ภายในหนึ่งสัปดาห์ที่เขาถูกจับอีกครั้งในข้อหาขโมยและถูกโยนเข้าไปในคุกที่แฮร์ริสัน,
ไอดาโฮ ในโอกาสนี้เขาใช้นามแฝง "เจฟฟ์เดวิส." คุกก็ไม่ดีเรียกใช้และประกอบด้วยเซลล์เพียงและผนัง
ในคืนแรกของเขาในความดูแลของเขาตั้งเพลิงไหม้ขนาดใหญ่ให้เป็นหนึ่งในอาคารและอีกหลายของผู้ต้องขังหลบหนีรวมทั้ง
Panzram เขาหนีไปอย่างรวดเร็วเหนือผ่านป่าละเมาะ
Cedars โบราณข้ามเทือกเขา
Bitterroot และเข้าสู่ตะวันตกมอนแทนา
ในเมืองเล็ก ๆ ของ Chinook, มอนแทนา,
Panzram ได้ล็อคขึ้นเป็น
"เจฟเฟอร์สันเดวิส"
ลักทรัพย์และได้รับประโยคหนึ่งปีที่รัฐมอนแทนาเรือนจำที่กวางลอดจ์
ตั้งอยู่ที่ 30 ไมล์ทางเหนือของบุตอยู่ท่ามกลางเทือกเขาร็อกกี้คุกคล้ายปราสาทยุคกลาง
มันถูกสร้างขึ้นในปี 1895
เมื่อการก่อสร้างคุกอเมริกันถ่ายแบบปราสาทยุโรป
สี่ยอดแหลมชี้เพิ่มขึ้นอย่างสง่าผ่าเผยในช่วงที่มีความซับซ้อนที่มืดและน่ากลัวที่ถูกล้อมรอบด้วยหนาผนังบล็อกหิน
มีป้อมปราการมีระยะห่างเป็นระยะ
ๆ ทั้งสี่ผนังและมุม ภายในอาคาร rifle- ยามลูกหาบเก็บไว้จับตามองมากกว่าลานกว้างใหญ่พร้อมที่จะยิงนักโทษที่กล้าความพยายามที่จะหลบหนีใด
ๆ ตามที่การรับสมัครคุกล็อก
Panzram ได้รับกวางลอดจ์ในวันที่
27 เมษายน 1913 เขาจดทะเบียนการประกอบอาชีพของเขาว่า
"บริกรและคนขับรถบรรทุก."
แต่มีน้อยสำหรับนักโทษที่จะทำในคุกยกเว้นเวลาฆ่า
ในขณะที่เขาอยู่ที่กวางลอดจ์เขาวิ่งเข้าไปในจิมมี่เบนสันเพื่อนร่วมห้องขังเก่าของเขาจากรัฐมอนแทนาของโรงเรียนปฏิรูป
เขาได้รับการทำยืด 10 ปีสำหรับการโจรกรรม ร่วมกันพวกเขาวางแผนหลบหนี แต่ในนาทีสุดท้ายเบนสันถูกย้ายและไม่สามารถเข้าร่วม
เมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน 1913, Panzram หนีออกมาจากใน Deer Lodge หนีเข้าไปในบุต แทบสัปดาห์ต่อมาในเมืองที่เรียกว่าฟอร์กสามเขาถูกจับกุมในข้อหาลักทรัพย์ภายใต้ชื่อ
"เจฟฟ์โรดส์." เขาได้รับอีกปีหนึ่งสำหรับการหลบหนีและกลับไปยังคุกของรัฐ
ชีวิตที่กวางลอดจ์ได้ช้าและน่าเบื่อ
พอ mismanaged และมีแรงงานน้อยมากที่ได้รับมอบหมายสำหรับผู้ต้องขังที่ใช้เวลามากที่สุดของวันในเซลล์ของพวกเขานอนอยู่ในเตียงของพวกเขาหรือเดินออกไปข้างนอกในบ้านคุก
"ในสถานที่ที่ผมได้รับจะเป็นหมาป่าที่มีประสบการณ์"
เขากล่าว. "ฉันจะเริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยเล่นสวาททำงานอย่างหนักที่มันเท่าที่จะทำได้ทุกวันและบางครั้งครึ่งคืน."
เพราะขนาดและชื่อเสียงของเขา
ก็สามารถที่จะข่มขู่นักโทษคนอื่น
ๆ ในการส่ง. "ผมยุ่งมากกระทำการสังวาสที่ผิดธรรมชาติที่ผมไม่ได้มีเวลาเหลือที่จะทำหน้าที่ของพระเยซูเป็นฉันได้รับการสอนให้ทำในโรงเรียนปฏิรูปเหล่านั้น"
เขาเขียน. Panzram ทำหน้าที่ออกเต็มของเขา ประโยคที่กวางลอดจ์และวันที่ 30
มีนาคมปี 1915 เขาได้รับการปล่อยตัว. "เมื่อผมออกจากที่นั่นผู้คุมบอกผมว่าผมบริสุทธิ์เป็นลิลลี่และปราศจากบาปทั้งหมด"
เขาพูด "เขาให้ฉัน $ 5, ชุดสูท เสื้อผ้าและตั๋วไปเมืองต่อไปหกห่างออกไป. "
8. หนีจากโอเรกอน
ทุกที่ที่เขาไป
Panzram ขโมยอาหาร, เสื้อผ้าเงินและปืน เป็นเวลาหลายเดือนในช่วงปี 1915
เขาเดินทางขึ้นและลงแม่น้ำโคลัมเบียในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือผ่านวอชิงตัน,
Idaho, เนบราสก้าและเซาท์ดาโคตา
Panzram เป็นประสบการณ์ของราง
ในคืนวันที่ 1 มิถุนายน 1915 เขาบุกเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งในเมืองโตเรีย,
โอเรกอน เขายกชุดของเสื้อผ้าและสิ่งของอื่น
ๆ ที่ไม่ได้คุ้มค่ามากขึ้นกว่า $
20 เขาถูกจับกุมต่อมาเมื่อเขาพยายามที่จะขายนาฬิกาที่ถูกขโมย
เขาได้รับความผิดในข้อหาลักขโมยในที่อยู่อาศัยและต่อมาหลังจากที่สัญญาโดย
DA ท้องถิ่น ง่ายที่จะไปกับเขาสารภาพ เขาถูกตัดสินขณะที่ "เจฟเฟอร์สันบอลด์วิน" ถึงเจ็ดปีที่รัฐออริกอนดัดสันดานในเซเลม
เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 1915, เขามาถึงที่คุกและกลายเป็นนักโทษ
# 7390 ในบันทึกการเข้ารับการรักษาที่เขาระบุไว้สถานที่เกิดเป็นอลาบามาและการประกอบอาชีพของเขาว่า
"ขโมย". ในหน้าเดียวกันมันก็สังเกตเห็นว่าเขาใช้สองชื่ออื่น
ๆ : เจฟเฟอร์สันเดวิสและเจฟฟ์โรดส์ ยามทันทีเอาแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของนักโทษโกรธทัศนคติความร่วมมือ
แต่พวกเขาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความร่วมมือผู้ต้องขัง
คุกซาเลมที่มีชื่อเสียงในทางตะวันตกเฉียงเหนือสำหรับการลงโทษนักโทษโดยการละเมิดและการทรมาน
ผู้คุมในเวลานั้นเป็นเรื่องที่ยากดิบอดีตนายอำเภอชื่อแฮร์รี่มินโตะที่เชื่อว่าทั้งใจในการรักษาผู้ต้องขังในสายโดยการบังคับ
วิปปิ้ง, ฉีดเฆี่ยนความอดอยากและการแยกเป็นส่วนหนึ่งและพัสดุของชีวิตที่ซาเลม
มินโตะรับรองระบบออเบิร์นโดยที่นักโทษจะถูกลงโทษถึงแม้ว่าพวกเขาพูดหนึ่งคำออกจากสาย
พวกเขาถูกใส่กุญแจมือบ่อยผนังและห้อยลงมาจากคานชั่วโมงบางครั้งวันที่เวลา
ผู้ต้องขังที่ถูกวิปปิ้งที่มีที่น่ากลัว
"แมว-o-เก้าหาง" โหดเหี้ยมอุปกรณ์ที่ก่อให้เกิดการบาดเจ็บที่น่ากลัวไปด้านหลังของผู้ชายคนหนึ่ง
"ผมสาบานว่าฉันจะไม่ทำอย่างนั้นเจ็ดปี"
Panzram กล่าวว่า "และฉันท้าทายผู้คุมและเจ้าหน้าที่ทั้งหมดของเขาที่จะทำให้ฉัน.
คุมสาบานว่าฉันจะทำทุกวันพิลึกหรือเขาจะฆ่าฉัน."
เขามีปัญหาเกือบจะในทันทีสำหรับการละเมิดกฎและการลงโทษกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน
Panzram บันทึกวินัยแสดงให้เห็นว่าวันที่
1 มกราคมปี 1916 เขาได้รับการแขวน "10 ชั่วโมงต่อวันเป็นเวลาสองวันสำหรับตอกเพิ่มขึ้นรบกวนในเซลล์และสาปแช่งเจ้าหน้าที่."
หนึ่งเดือนต่อมาในวันที่
27 กุมภาพันธ์เขาถูกยกขึ้น
"12 ชั่วโมงที่ประตูสำหรับการไปในชั้นอื่นจากที่เขาเซลล์และมีอาวุธอันตรายแบงค์หรือนม."
เขาก็พบว่าหลังจากนั้นจะอยู่ในความครอบครองของกระบองและโยนลงไปใน
"ดันเจี้ยน" เป็นเวลาสามสัปดาห์เท่านั้นกับขนมปังและน้ำ
"พวกเขาปล้นเราเปลือยกายและถูกล่ามโซ่เราขึ้นไปที่ประตู"
เขากล่าวว่า "และจากนั้นก็หันท่อดับเพลิงกับเราจนกว่าเราจะเป็นสีดำและสีฟ้าครึ่งคนตาบอด."
แต่ยังคง Panzram ยังคงต่อสู้กับพฤติกรรมของเขา เขาเริ่มต้นการเกิดเพลิงไหม้หลายแห่งและเผาอาคารสามในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน
เขาใช้เวลา 61 วันในการโดดเดี่ยวที่เขาคลำไปรอบ
ๆ ในที่มืดและแมลงสาบกินอาหาร ในช่วงต้นปี 1917 Panzram ช่วยนักโทษชื่ออ็อตโตเชื่องช้าหนีออกมาจากคุก
เชื่องช้าต่อมายิงและฆ่าผู้คุมมินโตะเมื่อเขาตั้งใจวิ่งเข้าไปคุมในเมืองใกล้เคียง
จุดประกายการฆ่าประชาชนโวยการและเงื่อนไขที่รัฐออริกอนกลายเป็นเรือนจำที่เลวร้ายยิ่ง
โดยเดือนกันยายนปี
1917 ชื่อเสียงของ
Panzram เป็นที่รู้จักกันดีทั้งในเรือนจำและออก
เขาได้พยายามหลบหนีหลายตัดผ่านบาร์ในมือถือของเขา
เมื่อวันที่ 18 กันยายน 1917 ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จและหลบหนีออกจากคุก
เขาบุกเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งในเมืองสัมผัสขโมยเสื้อผ้าอาหารเงินและโหลดปืนพกขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง
0.38 ไม่กี่วันต่อมาตำรวจท้องถิ่นได้รับการยอมรับจาก
Panzram โปสเตอร์และพยายามที่จะจับกุมตัวเขา
Panzram ดึงออกมาจากปืนของเขาและเปิดไฟบนรองนายอำเภอ
"ผมยิงและต่อสู้จนปืนของฉันเป็นที่ว่างเปล่าของกระสุนและผมก็ว่างของความกล้าหาญ"
เขากล่าวในภายหลังว่า แต่เขาวิ่งออกมาจากกระสุนและถูกจับ
เกี่ยวกับวิธีการจำคุก,
Panzram พยายามที่จะคว้าปืนของตำรวจและการต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้นภายในรถตำรวจ
ด้านหลังหน้าต่างถูกเตะออกและอีกหลายนัดถูกยิงผ่านหลังคาเป็นผู้ชายต่อสู้เพื่อปืนของเจ้าหน้าที่
Panzram ถูกตีเลือดและหมดสติ
เขาถูกนำตัวกลับไปยังซาเลมและทิ้งลงโดดเดี่ยว
แต่ไม่นาน อย่างไม่น่าเชื่อวันที่ 12 พฤษภาคม 1918 Panzram หลบหนีออกจากเรือนจำอีกครั้งโอเรกอน
Romanization: Part I:
Khār̒l Panzram (28 mit̄hunāyn 1891 - 5 kạnyāyn 1930)
khār̒l Panzram pĕn ḳhātkr t̀x neụ̄̀xng chāw xmerikạn nı k̄hṇa
thī̀ t̄hūk k̄hạng Panzram k̄heīyn xạtchīwprawạti chạdcen keī̀yw kạb chīwit læa
cheụ̄̂xs̄āy k̄hxng k̄heā nı kār k̀x xāchỵākrrm k̄hxng k̄heā h̄lāy k̄hxng kār
reīyk r̂xng thī̀ k̄heā thả xyū̀ nı nận mị̀ dị̂ yụ̄nyạn
1. Xārạmp̣hbth kār chạ̀w r̂āy
k̄heā pĕn khn thī̀ rị̂ khwām prāṇī ḳh̀ā h̄in dĕk k̄h̀mk̄hụ̄n
khn thī̀ mī cit wiỵỵāṇ mị̀mī keid nı chnbth minnisotā nı 1891 k̄heā reìm kār
p̄hcỵ p̣hạy tlxd chīwit k̄hxng xāchỵākrrm læa kār ḳhātkrrm txn xāyu s̄ib pæd
tām welā thī̀ k̄heā pĕn s̄ib xĕd khrxbkhrạw k̄hxng k̄heā s̄̀ng k̄heā pị
rongreīyn pt̩irūp pĕn s̄̀wn h̄nụ̀ng k̄hxng kār t̀x rxng nı k̄ĥxh̄ā lạk thrạphy̒
sodomized ŝả læa thrmān r̀āngkāy nı ch̀wng s̄xng pī thī̀ p̄h̀ān mā thī̀ b̂ān
k̄hxng dĕk læa yeāwchn pạỵh̄ā thāng xārmṇ̒ k̄hxng k̄heā teibto k̂āwh̄n̂ā thī̀
lew r̂āy yìng nı ṭ̄hāna thī̀ pĕn wạyrùn k̄heā mī khwām s̄uk̄h kạb kār tậng kh̀ā
fị pheụ̄̀x thī̀ k̄heā ca dū kār p̄heā h̄ịm̂ xākhār læa mạk ca cintnākār keī̀yw
kạb kārk ra thảkār ḳhātkrrm h̄mū̀ h̄lạngcāk thī̀ k̄heā k̄h̀mk̄hụ̄n læa ḳh̀ā dĕk
12 pī nı pī 1922 k̄heā mī khwām s̄uk̄h nụkt̄hụng kār ḳh̀ā:. "S̄mxng k̄hxng
k̄heā xxk mā cāk h̄ū k̄hxng k̄heā meụ̄̀x c̄hạn thîng k̄heā p̄hm mị̀ s̄eīycı
thī̀ c̄hạn mī s̄ti mị̀ rảkhāỵ c̄hạn c̄hạn nxn h̄lạb.. S̄eīyng læa mī khwām f̄ạn
h̄wān. "
Chụ̄̀x k̄hxng k̄heā khụ̄x khār̒l Panzram h̄nụ̀ng nı dur̂āy
māk thī̀s̄ud k̄hxng xmerikā ḳhātkr t̀x neụ̄̀xng mị̀ s̄eīycı thīh̄lạng k̄hmk̄hụ̄̀n
doy pī k̄hxng kār thrmān ḳheī̀yn læa l̀wng lameid thāng pheṣ̄ thậng nı læa xxk
cāk khuk Panzram phạtʹhnā pĕn khn thī̀ t̄hūk khwām t̄h̀xy pĕntạwpĕntn k̄heā
kelīyd thuk khn rwm thậng tạw xeng"p̄hm cụng tĕm pị d̂wy khwām kelīyd chạng
thī̀ mī h̄̂xng phạk nı tạw p̄hm mị̀mī khwām rū̂s̄ụk chèn khwām rạk khwām
s̄ngs̄ār khwām mettā h̄rụ̄x keīyrti h̄rụ̄x khwām h̄emāas̄m" k̄heā kl̀āw ẁā"s̄eīycı
pheīyng k̄hxng c̄hạn pĕn thī̀ c̄hạn mị̀ dị̂ keid tāy h̄rụ̄x mị̀ dị̂ ley."
K̄heā xāṣ̄ạy xyū̀ dảrng xyū̀ rèr̀xn k̀x xāchỵākrrm nı yu ro pk̆xt lænd̒, s̄h̄rạṭ̄hxmerikā,
xmerikātı̂ læa meụ̄̀x h̄k khn t̄hūk ḳh̀ā tāy nı wạn thī̀ nı xæfrikā læa leī̂yng
r̀āngkāy k̄hxng phwk k̄heā thī̀ ca crak̄hê h̄iw k̄heā chı̂ welā s̄̀wn h̄ıỵ̀
k̄hxng chīwit thī̀ wùnwāy k̄hxng k̄heā nı reụ̄xncả thī̀ wiṭhī borāṇ k̄hxng kār
prābprām rwm thrmān thāng kāyp̣hāph thī̀ pĕn thī̀ chwn h̄ı̂ nụkt̄hụng yukh
klāng tæ̀ meụ̄̀x k̄heā xyū̀ bn h̄lwm Panzram ḳh̀ā k̄h̀mk̄hụ̄n læa p̄heā thāng
k̄hxng k̄heā thạ̀w pratheṣ̄ nı kār pt̩ibạti p̣hārkic k̄hxng kār thảlāy nạ̀n khụ̄x
tæk t̀āng cāk kār bạngkhạb chı̂ kḍh̄māy xarị thī̀ khey h̄ĕn mā k̀xn pheụ̄̀x xṭhibāy
kār mụnmeā k̄hxng k̄heā k̄heā kl̀āw ẁā ph̀x mæ̀ k̄hxng k̄heā"pĕn thī̀ ngò
k̄helā læa p̄h̀ān khả s̄xn thī̀ mị̀ h̄emāas̄m k̄hxng phwk k̄heā læa s̄p̣hāph
wædl̂xm thī̀ mị̀ h̄emāas̄m p̄hm k̆ nả kh̀xy«pĕn wiṭhī thī̀ p̄hid nı kār dảrng
chīwit." Tæ̀ mạn k̆ pĕn reụ̄xncả thī̀ Panzram kelīyd thī̀s̄ud tlxd chīwit
k̄hxng k̄heā k̄heā t̄hūk k̄hạng xyū̀ nı wngcr khwām h̄wạng k̄hxng kār cả khuk
xāchỵākrrm læa khuk dr. Khār̒ lning kexr̒ khey lèā Panzram pĕn khn"t̂xng
p̄hechiỵ kạb pạỵh̄ā k̄hxng khwām chạ̀w r̂āy nı tạw k̄heā læa nı s̄̀wn thī̀ h̄elụ̄x
k̄hxng reā. P̄hm dị̂ dảnein kār tlxd welā k̄heā xyū̀ nı cı k̄hxng c̄hạn pĕn
p̄hlitp̣hạṇṯh̒ trrka k̄hxng rabb reụ̄xncả k̄hxng reā." Nı wạn k̄hxng kār dảnein
kār k̄hxng k̄heā nı reụ̄xncả k̄hxng rạṭ̄hbāl klāng wen weir̒ ṭh nıpī 1930 k̄heā
wìng pị xỳāng mī khwām s̄uk̄h k̄hụ̂n talængkæng k̄hận txn kār t̄h̀m n̂ảlāy rd
h̄n̂ā phechc̣hḳhāt læa takon: "Rīb k̄hụ̂n xị̂ khuṇ c̄hạn ca ḳh̀ā s̄ib khn
k̄hṇa thī̀ khuṇ kảlạng h̄lxklwng rxb" nī̀ khụ̄x reụ̄̀xngrāw k̄hxng
p̄hū̂chāy khn h̄nụ̀ng thī̀ pĕn"khwām chạ̀w r̂āy keinpị thī̀ ca mī chīwit
xyū̀." K̄heā pĕn khn thī̀ kelīyd cring khn thī̀ kelīyd mnus̄ʹy̒ k̄heā thả
mị̀ k̄hxthos̄ʹ s̄ảh̄rạb s̄ìng thī̀ k̄heā pĕn læa wāng thos̄ʹ s̄ảh̄rạb kār
beī̀yng ben k̄hxng k̄heā reīybr̂xy bn bạndị h̄n̂ā pra tū k̄hxng s̄t̄hā bạn
k̄hxng s̄ạngkhm mị̀ cảpĕn t̂xng phūd kein cring h̄rụ̄x k̄hyāy tạw nı kār dảnein
chīwit læa kār k̀x xāchỵākrrm k̄hxng khār̒l Panzram khụ̄x khwām cring k̆ khụ̄x
phx
2. Minnisotā
khār̒l Panzram keid meụ̄̀x wạn thī̀ 28 mit̄hunāyn 1891 nı
fār̒m rkr̂āng nı p̣hākh h̄enụ̄x minnisotā ph̀x mæ̀ k̄hxng k̄heā mī cheụ̄̂xs̄āy
yexrmạn, thảngān h̄nạk, s̄ teir̒n læa chxb xphyph xụ̄̀n «s̄̀wn h̄ıỵ̀ nı yukh nận
s̄ìng s̄kprk thī̀ mị̀ dī khār̒l nı thī̀s̄ud
k̆ mī h̄̂ā n̂xng chāy læa n̂xng s̄āw khn h̄nụ̀ng h̄lạngcāk nận k̄heā k̆ bxk ẁā
phī̀n̂xng kes̄ʹtrkr thī̀ sụ̄̀xs̄ạty̒ læa thùmthe mæ̂ẁā lạks̄ʹṇa deīywkạn mị̀ dị̂
t̄hūk s̄̀ng h̄ı̂ kạb k̄heā"c̄hạn dị̂ rạb s̄ạtw̒ mnus̄ʹy̒ nạb tậngtæ̀ p̄hm
keid mā. P̄hm pĕn k̄hmoy læa koh̄k" k̄heā kl̀āw"phī̀ p̄hm dị̂ meaner
p̄hm dị̂." Meụ̄̀x khār̒l t̄hụng xāyu 7, ph̀x mæ̀ k̄hxng k̄heā s̄îns̄ud wạn
tæ̀ngngān k̄hxng phwk k̄heā næ̀nxn ẁā s̄ảh̄rạb khn thī̀ mī radạb ṣ̄ers̄ʹṭ̄hkic
k̄hxng pratheṣ̄ mī kār h̄ỳā r̂āng mị̀mī ṣ̄āl mị̀mī læa mị̀mī kh̀ā leī̂yngdū
ph̀x k̄hxng k̄heā k̆ h̄elụ̄x fār̒m h̄nụ̀ng wạn læa mị̀ khey klạb mā pĕn p̄hl
h̄ı̂ khrxbkhrạw thī̀ t̂xng p̄hechiỵ kạb xnākht thī̀ yeụ̄xkyĕn phwk k̄heā thảngān
nı fār̒m cāk sunup phraxāthity̒ tkdin ca mī n̂xy māk thī̀ ca s̄ædng s̄ảh̄rạb
rængngān k̄hxng phwk k̄heā nı ch̀wng pī ræk h̄el̀ā nī̂ khār̒l t̄hūk tī d̂wy
phī̀n̂xng k̄hxng k̄heā xỳāng t̀x neụ̄̀xngd̂wy h̄etup̄hl dı k̆tām mị̀ ẁā mị̀mī nạy
s̄ảkhạỵ"thuk khn khid ẁā mạn pĕn s̄ìng thī̀ t̄hūk t̂xng thī̀ ca h̄lxklwng
c̄hạn nxn kạb p̄hm læa tea c̄hạn pị rxb «meụ̄̀x dı k̆tām thī̀ rū̂s̄ụk h̄emụ̄xn
mạn læa phwk k̄heā rū̂s̄ụk h̄emụ̄xn mạn pkti s̄wy" k̄heā k̄heīyn khār̒
lbuk k̄hêāpị nı b̂ān k̄hxng pheụ̄̀xnb̂ān meụ̄̀x k̄heā xāyu 11 k̄heā k̄hmoy
s̄ìng thī̀ k̄heā dị̂ rạb nı mụ̄x k̄hxng k̄heā nı rwm thậng pụ̄n phk k̄heā dị̂
phb dị̂ xỳāng rwdrĕw doy phī̀ chāy k̄hxng k̄heā thī̀ xeāchna k̄heā h̄md s̄ti
khār̒l t̄hūk cạb nı p̣hāyh̄lạng s̄ảh̄rạb xāchỵākrrm læa nı pī 1903 thī̀ s̄̀ng pị
yạng rongreīyn rạṭ̄h minnisotā pt̩irūp s̄t̄hābạn kār ṣ̄ụks̄ʹā s̄ảh̄rạb dĕk læa
yeāwchn tậng xyū̀ nı meụ̄xng red wing bn mæ̀n̂ả mis̄sis̄sippī thāng txn tı̂
k̄hxng sent̒ pxl, rongreīyn rạṭ̄h minnisotā mī pramāṇ 300 dĕk p̄hū̂chāy thī̀ mī
thuk pheṣ̄ thuk wạy thī̀ tæk t̀āng kạn tậngtæ̀ wạn thī̀ 10 t̄hụng 20 rongreīyn
prachākr xyū̀ thī̀ khwām mettā k̄hxng p̄hū̂ khum thī̀ xyū̀ p̣hāy tı̂ kār lĕk
«n̂xy «h̄rụ̄x mị̀mī kār kảkạb dūlæ nxk ngeụ̄̀xnk̄hị thī̀ kār leụ̄̀xn tảh̄æǹng
h̄rụ̄x xỳāng n̂xy dị̂ rạb xnuỵāt radạb k̄hxng kār lameid thī̀ mị̀ s̄āmārt̄h
khid nı wạn nī̂ k̄hêā s̄ū̀ rabb kār rạb s̄mạkhr wạn thī̀ 11 tulākhm 1903, xāchỵākrrm
Panzram s̄ædng pĕn"incorrigibility" læa khwām s̄ạmphạnṭh̒ k̄hxng ph̀x
mæ̀ k̄hxng k̄heā pĕn"thaleāa wiwāth." Meụ̄̀x mā t̄hụng thī̀ khār̒lred
wing k̄heā t̄hūk nả k̄hêā mā nı s̄ảnạkngān kār t̂xnrạb thī̀ phnạkngān chāy trwc
s̄xb k̄heā dĕk klạw t̄hūk pl̂n pelụ̄xykāy læa t̄hām keī̀yw kạb kār pt̩ibạti
thāng pheṣ̄ k̄hxng k̄heā"k̄heā trwc s̄xb xwạywa pheṣ̄ læa thwār h̄nạk
k̄hxng c̄hạn t̄hām c̄hạn ẁā c̄hạn mī khwām mùng mạ̀n thī̀ khey pĕnchū̂ h̄rụ̄x
lèn s̄wāth h̄rụ̄x khey dị̂ lèn s̄wāth mùng mạ̀n kạb c̄hạn h̄rụ̄x t̄ĥā c̄hạn dị̂
masturbated khey" k̄heā k̄heīyn mạn pĕn khả tạkteụ̄xn k̄hxng s̄ìng thī̀ kảlạng
ca mā t̄hụng p̄hū̂t̂xngk̄hạng thī̀ dị̂ rạb kār f̄ụk xbrm thī̀ nạbt̄hụ̄x ṣ̄ās̄nā
khris̄t̒ læa meụ̄̀x phwk k̄heā reīybr̂xy h̄rụ̄x l̂m h̄elw nı kār reīyn rū̂
bthreīyn thī̀ t̄hūk t̂xng phwk k̄heā t̄hūk comtī doy korṭh phyābāth p̄hū̂ k̄hêā
r̀wm prachum phe rāa khār̒l dị̂ rạb kār ṣ̄ụks̄ʹā xỳāng pĕn thāngkār lĕkn̂xy meụ̄̀x
k̄heā xāṣ̄ạy xyū̀ nı fār̒m k̄hxng k̄heā mị̀ s̄āmārt̄h thī̀ ca x̀ān dị̂ pĕn xỳāng
dī s̄ảh̄rạb reụ̄̀xng nī̂ k̄heā k̆ yạng ph̀āy phæ̂ pĕn pracả"p̄hm xāc ca mị̀
dị̂ pras̄b khwām s̄ảrĕc māk nı thāng wichākār nı k̄hṇa thī̀ mī tæ̀ p̄hm dị̂
reīyn rū̂ wiṭhī thī̀ ca pĕn khn koh̄k chận ræk. Læa cud reìm t̂n k̄hxng khwām
s̄eụ̄̀xm" k̄heā kl̀āw rĕw «nī̂ k̄heā dị̂ phạtʹhnā khwām kelīyd chạng s̄ảh̄rạb
p̄hū̂ k̄hêā r̀wm prachum læa thuk xỳāng thī̀ cheụ̄̀xm t̀x kạb ṣ̄ās̄nā sụ̀ng
k̄heā h̄ĕn ẁā pĕn s̄āh̄etu k̄hxng khwām thukk̄h̒ thrmān k̄hxng k̄heā"khrậng
ræk thī̀ p̄hm reìm thī̀ ca khid ẁā c̄hạn t̄hūk kảh̄nd xỳāng mị̀ pĕn ṭhrrm meụ̄̀x.
Læ̂w c̄hạn reìm thī̀ ca kelīyd chạng p̄hū̂ thī̀ thảr̂āy c̄hạn. Cāk nận p̄hm
reìm thī̀ ca khid ẁā p̄hm ca t̂xng kæ̂khæ̂n k̄hxng c̄hạn pheīyng khæ̀ rĕw læa
b̀xy thèā thī̀ c̄hạn ca thảr̂āy khn xụ̄̀n. Thuk khn thī̀ thậngh̄md ca thả"k̄heā
kl̀āw nı p̣hāyh̄lạng ẁā
kār ḳheī̀yn tī māk k̄hụ̂n k̄heā thn khwām kelīyd chạng māk
k̄hụ̂n k̄heā k̆ klāy pĕn k̄heā dị̂ rạb kār tī d̂wy mị̂ kradān, s̄āy h̄nạng h̄nā
s̄æ̂ læa phāy h̄nạk tæ̀ nı ch̀wng welā nận khār̒l kảlạng wāngp̄hæn thī̀ ca
kæ̂khæ̂n nı khụ̄n wạn thī̀ 7 krkḍākhm 1905 k̄heā terīym xupkrṇ̒ ng̀āy«thī̀ reìm
t̂n fị h̄lạngcāk thī̀ k̄heā xxk cāk tụk fị dị̂ xỳāng rwdrĕw kār brip̣hokh kār
prachum cheing pt̩ibạtikār thī̀ rongreīyn læa fị h̄ịm̂ thī̀ phụ̄̂n nı k̄hṇa
thī̀ khār̒ ln x nx yū̀ bn teīyng k̄hxng k̄heā h̄ạwreāa thī̀ ǹā tụ̄̀ntên k̄hxng
kār kæ̂khæ̂n h̄wān nı ch̀wng plāy pī 1905 khār̒l pĕn nı thāng k̄hxng k̄heā xxk
cāk khwām ǹā s̄aphrụngklạw k̄hxng rongreīyn rạṭ̄h minnisotā k̄heā dị̂ reīyn rū̂
thī̀ ca phūd nı s̄ìng thī̀ phnạkngān t̂xngkār thī̀ ca dị̂yin læa meụ̄̀x k̄heā
prākt̩ tạw t̀xh̄n̂ā khṇa krrmkār phicārṇā thạṇṯh̒bn k̄heā thảh̄ı̂ phwk k̄heā
cheụ̄̀x ẁā k̄heā pĕn dĕk thī̀ mī kār pelī̀ynpælng læa dị̂ rạb
kār"pt̩irūp" doy rongreīyn"p̄hm dị̂ rạb kār pt̩irūp s̄ithṭhi thậngh̄md.
C̄hạn dị̂ rạb kār s̄xn doy khris̄teīyn wiṭhī kār thī̀ ca s̄es̄ær̂ng læa c̄hạn dị̂
reīyn rū̂ pheìmteim keī̀yw kạb kār k̄hmoy koh̄k kelīyd, kār p̄heā h̄ịm̂ læa kār
ḳh̀ā" k̄heā kl̀āw ẁā"p̄hm dị̂ reīyn rū̂ thī̀ xwạywa pheṣ̄ k̄hxng dĕk
s̄āmārt̄h chı̂ s̄ảh̄rạb s̄ìng thī̀ nxkh̄enụ̄x cāk thī̀ mī pạs̄s̄āwa læa thwār
h̄nạk thī̀ s̄āmārt̄h nả mā chı̂ pheụ̄̀x wạtt̄hupras̄ngkh̒ xụ̄̀n « . "
Nı ch̀wng vdūh̄nāw thī̀ mæ̀ k̄hxng khār̒l, lis sī̀ Panzram
mā t̄hụngthī̀ rongreīyn pīk s̄ī dæng thī̀ ca nả k̄heā klạb b̂ān khār̒l thī̀ mī
kār pelī̀ynpælng mị̀ khey dĕk xxk mæ̂tæ̀ thī̀ b̂ān k̄heā k̆ t̄hxn tạw māk k̄hụ̂n
thī̀ ngeīyb s̄ngb læa khrùnkhid tæ̀ mæ̀ k̄hxng k̄heā mī s̄ìng xụ̄̀n «xīk mākmāy
kein kẁā thī̀ ca t̂xng kạngwl keī̀yw kạb h̄nụ̀ng nı phī̀n̂xng k̄hxng khār̒l
pheìng s̄eīy chīwit pị meụ̄̀x rĕw «nī̂ nı xubạtih̄etu cm n̂ả læa s̄uk̄hp̣hāph
k̄hxng ṭhex pĕn thī̀ perāa bāng ṭhex mī welā mị̀ nān s̄ảh̄rạb dĕk kbt̩ thī̀ mī
nis̄ạy k̄hxng kār pĕn pạỵh̄ā ṭhex xāc ca khid ẁā khār̒l nı thī̀s̄ud k̆ ca thảngān
xxk pạỵh̄ā k̄hxng k̄heā xeng tæ̀ t̄hụng mæ̂ ca xyū̀ nı wạy t̂n nī̂ k̄heā rū̂s̄ụk
mị̀ phxcı lụk thī̀ mī t̀x mæ̀ k̄hxng k̄heā"mæ̀ pĕn bı̂ keinpị thī̀ ca rū̂ ẁā
xarị thī̀ dī thī̀ ca s̄xn h̄ı̂ p̄hm" k̄heā kl̀āw ẁā pī t̀x mā"mī
khwām rạk lĕk «n̂xy «k̆ h̄āy pị. Khrậng ræk thī̀ p̄hm chxb ṭhex læa pĕn thī̀
kheārph k̄hxng ṭhex. Khwām rū̂s̄ụk k̄hxng c̄hạn kh̀xy«h̄ạn klạb mā cāk khwām mị̀
wị̂ wāngcı thī̀ ca mị̀ chxb læa rạngkeīyc læa cāk thī̀ nạ̀n mạn pĕn reụ̄̀xng
ng̀āy māk s̄ảh̄rạb khwām rū̂s̄ụk k̄hxng c̄hạn thī̀ ca h̄ạn pị lng nı khwām
kelīyd chạng thī̀ dī t̀x ṭhex. " K̄heā rū̂ ẁā mị̀mī xarị nı chīwit s̄ận
«k̄hxng k̄heā ykwên khwām thukk̄h̒ thrmān læa ḳheī̀yn tī cıkhwām x̀xn yeāw̒
k̄hxng k̄heā xāṣ̄ạy xyū̀ nı s̄ìng thī̀ dĕk s̄̀wn h̄ıỵ̀ rū̂ lĕk «n̂xy «
"p̄hm tạds̄incı xỳāng tĕmthī̀ meụ̄̀x p̄hm xxk mī pheīyng khæ̀ ẁā c̄hạn ca
mī chīwit xyū̀ k̄hxng c̄hạn. C̄hạn k̄hụ̂ncı k̄hxng c̄hạn thī̀ c̄hạn ca pl̂n
p̄heā thảlāy læa ḳh̀ā thuk thī̀ thī̀ p̄hm pị læa thuk khn thī̀ c̄hạn s̄āmārt̄h
trābthèā thī̀ c̄hạn xāṣ̄ạy xyū̀" k̄heā k̄heīyn pī t̀x mā mạn pĕn mkrākhm
1906 læa khār̒l Panzram kảlạng ca t̄hūk pldpl̀xy nı lok
3. Xodi s̄ sī reìm t̂n
txn xāyu 14 Panzram t̄hūk p̄hlạks̄ị h̄ı̂ pị thảngān nı fār̒m
s̄āk̄hā mæ̀ k̄hxng k̄heā Envisioning xnākht klûmcı rængngān h̄enụ̄̀xy kạb rāngwạl
thī̀ mị̀mī k̄heā cheụ̄̀x ẁā mæ̀ k̄hxng k̄heā ca s̄̀ng k̄heā pị rongreīyn xụ̄̀n
thī̀ nạ̀n k̄heā k̆ klāy pĕn s̄̀wn r̀wm nı khwām k̄hạdyæ̂ng kạb khrū thī̀ chna
k̄heā h̄lāy t̀x h̄lāy khrậng d̂wy s̄æ̂ khār̒l thī̀ mī kār cạdkār thī̀ ca dị̂ rạb
pụ̄n læa nả mạn pị rongreīyn pheụ̄̀x thī̀ k̄heā ca ḳh̀ā khrū xyū̀ h̄n̂ā chận
reīyn tæ̀ phl̆x tl̂m h̄elw meụ̄̀x ch̀wng kār t̀xs̄ū̂ mụ̄x t̀x mụ̄x xāwuṭh h̄lud
xxk mā cāk kāngkeng k̄hxng k̄heā læa bn phụ̄̂n h̄̂xngreīyn k̄heā t̄hūk yon xxk
mā cāk rongreīyn læa klạb pị thī̀ fār̒m s̄xng s̄ạpdāh̄̒ t̀x mā k̄heā kradod
rt̄hfị brrthuk s̄inkĥā læa thîng fār̒m minnisotā tlxd pị nı xīk mị̀ kī̀ pī
k̄ĥāng h̄n̂ā khār̒l dein thạ̀w midwe s̄t̒, nxn h̄lạb xyū̀ nı rt̄h brrthuk k̄hī̀
p̣hāy tı̂ kār rt̄hfị læa thảngān cāk tảrwc rt̄hfị thī̀ nı h̄lāy krṇī pĕn xạntrāy
kẁā cor k̄heā k̄hxr̂xng s̄ảh̄rạb xāh̄ār læa k̄hmoy mạn meụ̄̀x dı k̆tām thī̀
k̄heā s̄āmārt̄h thảdị̂ k̄heā dị̂ klāy pĕn s̄̀wn h̄nụ̀ng k̄hxng kŵāngh̄ıỵ̀ wạtʹhnṭhrrm
thorṣ̄ạphth̒ mụ̄x t̄hụ̄x k̄hxng crcạd læa k̄hxthān thī̀ mī prachākr rāw k̄hxng
xmerikā nı yukh thī̀ h̄el̀ā nī̂ pĕn pī s̄ngkhrām pĕn welā k̄hxng khwām b̂ā khlạ̀ng
kickrrm khlạ̀ng kwād læa kār pelī̀ynpælng thāng s̄ạngkhm mạn pĕn ch̀wng welā
k̄hxng kār k̄hyāy tạw nı pratheṣ̄ s̄h̄rạṭ̄hxmerikā, būm thāngkārngein thī̀ pheìm
k̄hụ̂n thī̀ ca mā cb lng d̂wy kār l̀m s̄lāy k̄hxng tlādh̄ûn dả wạn xạngkhār nı
pī 1929 h̄lạngcāk nận ca mā ch̀wng welā k̄hxng khwām wùnwāy ræng bạndāl cı cāk
kār thdlxng k̄hxng kār h̄̂ām h̄æ̀ng chāti 1919 sụ̀ng s̄r̂āng dūh̄mìn s̄ākl keụ̄xb
xảnāc thuk thī̀ k̆ lảbāk xāchỵākr xyū̀ nı thī̀ thảngān rāng k̆ mị̀mī k̄ĥx ykwên
mị̀ nān h̄lạngcāk thī̀ k̄heā xxk cāk minnisotā, khār̒l k̄hī̀ rt̄hfị brrthuk
s̄inkĥā k̄hbwn mùng h̄n̂ā pị thāng thiṣ̄ tawạntk cāk mxn thæn ā k̄heā mā t̄hụng
s̄ī̀ khn thī̀ dị̂ rạb kār tậng khæm p̒ nı rt̄h mị̂ phwk k̄heā kl̀āw ẁā phwk
k̄heā s̄āmārt̄h sụ̄̂x k̄heā s̄eụ̄̂xp̄ĥā thī̀ dī læa h̄ı̂ k̄heā s̄t̄hān thī̀
xbxùn thī̀ ca nxn h̄lạb"tæ̀
k̀xn thī̀ phwk k̄heā t̂xngkār h̄ı̂ p̄hm thả bāng s̄ìng bāng xỳāng lĕk «n̂xy «s̄ảh̄rạb
phwk k̄heā" Panzram k̄heīyn pī t̀x mā k̄heā t̄hūk k̄h̀mk̄hụ̄n doy chāy
s̄ī̀ khn"c̄hạn r̂xngh̄ị̂ k̄hxr̂xng læa x̂xnwxn k̄hx khwām mettā s̄ngs̄ār
læa h̄ĕn xk h̄ĕncı tæ̀ mị̀mī xarị thī̀ c̄hạn ca phūd h̄rụ̄x thả xarị ca kæẁng pị
kæẁng mā phwk k̄heā cāk wạt t̄hu pras̄ngkh̒ k̄hxng phwk k̄heā" k̄heā
h̄nī kạb chīwit k̄hxng k̄heā tæ̀ h̄etukārṇ̒ thī̀ keid k̄hụ̂n xāc ca mī s̄ìng
thī̀ thảlāy khwām rū̂s̄ụk k̄hxng khwām h̄ĕn xk h̄ĕncı k̄heā thîng h̄lạngcāk nận
mị̀ nān Panzram dị̂ k̄hạng wị̂ nı bạtt̒, mxn thæn ā, lạk thrạphy̒ læa dị̂ rạb
prayokh h̄nụ̀ng pī nı rongreīyn rạṭ̄h mxn thæn ā pt̩irūp mịl̒ thī̀ meụ̄xng
nı vdū bımị̂ p̄hli 1906 khār̒l Panzram xāyu 14 t̄hụng
s̄t̄hābạn kār pt̩irūp k̄heā mī r̀āngkāy k̄hxng mnus̄ʹy̒ læa chạ̀ng n̂ảh̄nạk keụ̄xb
180 £ nı mị̀ kī̀ s̄ạpdāh̄̒ thī̀ p̄h̀ān mā k̄heā dị̂ phạtʹhnā chụ̄̀xs̄eīyng pĕn
khwām p̄hid thāng xāỵā keid læa cêāh̄n̂āthī̀ reụ̄xncả h̄ı̂ khwām s̄ncı pĕn phiṣ̄es̄ʹ
kạb wạyrùn tĥāthāy cêāh̄n̂āthī̀ khn h̄nụ̀ng thảh̄ı̂ mạn pĕn ṭhurkic k̄hxng
k̄heā thī̀ ca thảh̄ı̂ chīwit mī khwām s̄uk̄h s̄ảh̄rạb Panzram"k̄heā kĕb wị̂
nı thī̀ p̄hm cū̂cī̂ cn nı thī̀s̄ud c̄hạn tạds̄incı thī̀ ca ḳh̀ā k̄heā"
k̄heā k̄heīyn k̄heā phb ẁā mị̂ kradān mị̂ h̄nạk nxk h̄nụ̀ng nı kār prachum
cheing pt̩ibạtikār læa nı khụ̄n h̄nụ̀ng meụ̄̀x yām h̄ạn klạb mā k̄hxng k̄heā
Panzram kra bxng khn kẁā d̂ān bn k̄hxng h̄ạw k̄hxng k̄heā"s̄ảh̄rạb reụ̄̀xng
nī̂ p̄hm dị̂ rạb kār ḳheī̀yn tī h̄lāy h̄æ̀ng læa t̄hūk k̄hạng læa f̄êā dū xỳāng
kıl̂ chid kẁā k̀xn" k̄heā kl̀āw ẁā pī t̀x mā k̄heā mī māk phx kạb chīwit
nı khuk læa tạds̄incı thī̀ ca yæk xxk t̄hụng mæ̂ẁā mạn ca h̄māy t̄hụng kār tāy
k̄hxng k̄heā nıpī 1907, Panzram læa nạkthos̄ʹ xīk ci m mī̀ ben s̄ạn h̄nī xxk mā
cāk rongreīyn pt̩irūp rạṭ̄h mxn thæn ā phwk k̄heā phyāyām thī̀ ca k̄hmoy pụ̄n
h̄lāy h̄æ̀ng nı meụ̄xng kıl̂ kheīyng læa mùng h̄n̂ā pị yạng meụ̄xng the xr̒ rī̀
"p̄hm xyū̀ kạb k̄heā pramāṇ deụ̄xn hoboing wiṭhī kār k̄hxng reā thāng tawạnxxk
k̄hmoy læa thuk xỳāng thī̀ reā s̄āmārt̄h p̄heā h̄ịm̂" Panzram
k̄heīyn"p̄hm s̄xn k̄heā t̄hụng wiṭhī kār cud fị p̄heā bos̄t̄h̒ h̄lạngcāk
thī̀ reā pl̂n mạn. Reā dị̂ yùng māk keī̀yw kạb thī̀ pl̂n læa kār p̄heā h̄ịm̂
bos̄t̄h̒ pkti xokās̄ thī̀ reā dị̂ thuk."
Tlxd chīwit k̄hxng k̄heā thuk thī̀ thī̀ k̄heā pị Panzram
k̄hmoy læa p̄heā bos̄t̄h̒ h̄nụ̀ng k̄hxng kār k̀x xāchỵākrrm thī̀ k̄heā chụ̄̀n
chxb kh ri s̄t cạkr cạd khwām s̄ảkhạỵ pĕn phiṣ̄es̄ʹ nı cı k̄hxng khār̒l Panzram
nạb tậngtæ̀ k̄heā dị̂ reīyn rū̂ thī̀ ca kelīyd ṣ̄ās̄nā khris̄t̒ nı k̄hṇa thī̀
red wing"ṭhrrmchāti txn nī̂ p̄hm rạk phra yesū māk" k̄heā kl̀āw ẁā"chı̀
c̄hạn rạk k̄heā māk cụng d̀ā ẁā c̄hạn t̂xngkār thī̀ ca trụng k̄heā thậngh̄md
xīk khrậng!" Ben s̄ạn læa Panzram deinthāng pị tām t̄hnn pheụ̄̀x h̄ı̂ rạṭ̄h
p̄h̀ān meụ̄xng Glendive, khern læa sidnīy̒ pl̂n khn læa b̂ān pị phr̂xm kạn meụ̄̀x
phwk k̄heā mā t̄hụng nı thī̀s̄ud nı p̣hākh tawạntk k̄hxng minnisotā phwk k̄heā
t̄hūk xāwuṭh s̄xng pụ̄n tæ̀la khn læa h̄lāy r̂xy dxllār̒ nı ngein thī̀ t̄hūk
k̄hmoy phwk k̄heā tạds̄incı thī̀ ca yæk thāng kạn nı meụ̄xng fār̒ ko læa pị
thāng yæk k̄hxng phwk k̄heā Panzram thī̀ dị̂ pelī̀yn chụ̄̀x mā pĕn cef fexr̒ s̄ạn
bx ld̒ win lxy nı thī̀s̄ud tawạntk klạb k̄ĥām rạṭ̄h læa k̄hêāpị nı thī̀rāb
kŵāngh̄ıỵ̀ k̄hxng nxr̒ thdā kho tā
4. Ṣ̄āl k̄hxng k̄heā t̀xs̄ū̂
nı deụ̄xn ṭhạnwākhm 1907 Panzram mā t̄hụng nı meụ̄xng ḥelenā,
mxn thæn ā, meụ̄xng thī̀ peid kŵāng thī̀ mī kār bạngkhạb chı̂ kḍh̄māy lĕk «n̂xy
«læa p̄hū̂khn yạng khng s̄wm pụ̄n bn k̄hĕmk̄hạd k̄hxng phwk k̄heā prachākr doy
ph̀xkĥā k̄hns̄ạtw̒ khænādā læa yāk pĕn lĕb chāw pramng mæ̀n̂ả mạn k̆ mị̀chı̀
s̄t̄hān thī̀ s̄ảh̄rạb wạyrùn khụ̄n h̄nụ̀ng nı rongteī́ym tĥxngt̄hìn Panzram dụ̄̀m
khn deīyw thī̀ bār̒ læa dị̂yin khả phūd thī̀ kảh̄nd doy nāyh̄n̂ā kxngthạph
tĥxngt̄hìn t̀x mā nı khụ̄n deīywkạn k̄heā koh̄k reụ̄̀xng xāyu k̄hxng k̄heā læa
thh̄ār nı kxngthạph s̄h̄rạṭ̄h Panzram h̄elụ̄x s̄ảh̄rạb būt kh̀āy sụ̀ng nı welā
nận t̄hūk cạd k̄hụ̂n nı f xr̒t wil leīym ḥe nrī ḥær̒ ri s̄ạn, phos̄t̒ thī̀
h̄̀āng kịl nı p̣hākh tawạntk k̄hxng mxn thæn ā k̄heā dị̂ rạb mxbh̄māy h̄ı̂ pĕn
s̄̀wntạw h̄ı̂ kạb bris̄ʹạth nı thh̄ār rāb thī̀ 6 nı wạn ræk k̄hxng k̄heā nı
kherụ̄̀xngbæb Panzram t̄hūk nả k̄hụ̂n nı k̄ĥxh̄ā dụ̄̂x rận mị̀ yxm rāy laxeīyd
kār thảngān kẁā deụ̄xn t̀x mā k̄heā t̄hūk tạds̄in cả khuk h̄lāy khrậng s̄ảh̄rạb
khwām p̄hid lh̄uthos̄ʹ t̀āng«xỳāng t̀x neụ̄̀xng meā læa mị̀ s̄āmārt̄h thī̀ ca
khwbkhum Panzram mị̀ s̄āmārt̄h thī̀ ca pĕn pị tām rabeīyb winạy thh̄ār nı deụ̄xn
mes̄ʹāyn pī 1908 thī̀ k̄heā buk k̄hêāpị nı xākhār reụ̄xncả læa k̄hmoy primāṇ
k̄hxng s̄eụ̄̂xp̄ĥā mūlkh̀ā $ 88.24 K̄hṇa thī̀ k̄heā phyāyām thī̀ ca h̄æk khuk pị
kạb rāykār thī̀ t̄hūk k̄hmoy k̄heā t̄hūk cạb doy thh̄ār tảrwc læa yon nı kh̀āy
k̄heā dị̂ rạb kār t̀xs̄ū̂ ṣ̄āl thạ̀wpị wạn thī̀ 20 mes̄ʹāyn 1908 k̀xn thī̀ ṣ̄ālthh̄ār
kêā cêāh̄n̂āthī̀ rùn phī̀ rùn n̂xng thī̀ mī khwām xdthn s̄ảh̄rạb kickrrm thāng
xāỵā cāk khnnı kherụ̄̀xngbæb Panzram s̄ārp̣hāph kạb s̄ām k̄ĥxh̄ā lạk k̄hmoy bırạbrxng
p̄hl kār reīyn tām thī̀ ṣ̄āl k̄heā t̄hūk tạds̄in"thī̀ ca xxk cāk rong
phyābāl xạbxāy cāk kār h̄ı̂ brikār k̄hxng pratheṣ̄ s̄h̄rạṭ̄hxmerikā, s̄la thuk
kh̀ā chı̂ c̀āy læa kh̀ā chı̂ c̀āy xạn neụ̄̀xng mā cāk k̄heā læa ca t̄hūk cảkạd
xyū̀ thī̀ kār thảngān h̄nạk nı s̄t̄hān thī̀ dạng kl̀āw pĕn p̄hū̂ mī xảnāc trwc
s̄xb xāc doytrng pĕn welā s̄ām pī thī̀ p̄h̀ān mā." Nạkthos̄ʹ k̄hxng rạṭ̄hbāl
klāng nı ch̀wng welā thī̀ mạk ca t̄hūk s̄̀ng pị yạng f xr̒tweir̒th khænsạs̄
xnākht praṭhānāṭhibdī wil leīym ḥo weir̒d thefth̒ thī̀ nı welā nận pĕn lek̄hānukār
k̄hxng s̄ngkhrām dị̂ rạb kār xnumạti phiphāks̄ʹā cả khuk mạn ca mị̀ pĕn khrậng
s̄udtĥāy thī̀ k̄ĥām s̄ênthāng k̄hxng phwk k̄heā Panzram t̄hūk l̀ām sò k̄hụ̂n
læa t̄hūk nả tạw pị yạng s̄t̄hānī rt̄hfị tĥxngt̄hìn thī̀ mī cảnwn nạkthos̄ʹ
thāng thh̄ār xụ̄̀n «phwk k̄heā t̄hūk s̄ı̀ kuỵcæmụ̄x kạb p̣hāynı k̄hxng rt̄h wạw
doy yām tid xāwuṭh læa dị̂ rạb mị̀mī xāh̄ār h̄rụ̄x n̂ả s̄ảh̄rạb kār deinthāng
1,000 mịl̒ rt̄hfị læ̀n xxk cāk s̄t̄hānī rt̄hfị ḥelenā læa rwbrwm k̄ĥxmūl thāng
tı̂ wịxoming k̄ĥām k̄ĥāw phod ne brā s̄k̂ā læa k̄hêā s̄ū̀ p̣hākh tawạnxxk
k̄hxng khænsạs̄ thī̀ kảphæng s̄ūng trah̄ng̀ān k̄hxng Leavenworth reụ̄xncả klāng
luk k̄hụ̂n cāk ṭhnākhār kholn k̄hxng mæ̀n̂ả mis̄ sū rī̀ chèn h̄lum f̄ạng ṣ̄ph yạks̄ʹ̒
5. K̄hêāpị Leavenworth
reụ̄xncả klāng s̄h̄ rạṭ̄h thī̀ f xr̒tweir̒th khænsạs̄ pĕn
s̄āytā thī̀ ǹā klạw l̂xm rxb pị d̂wy 40 fut p̄hnạng khxnkrīt s̄ūng thī̀ s̄ụ̄b
cheụ̄̂xs̄āy mā 20 fut tı̂din mạn pĕn p̂xm prākār cring tậng xyū̀ bn mākkẁā
1,500 rị̀ k̄hxng thī̀din thī̀ mị̀mī s̄ìng kīdk̄hwāng bæn khuk t̄hūk s̄r̂āng k̄hụ̂n
h̄lạngcāk s̄ngkhrāmklāngmeụ̄xng thī̀ b̂ān nạkthos̄ʹ thh̄ār læa mæ̂ẁā mạn ca
t̄hūk nả mā chı̂ xỳāng t̀x neụ̄̀xng tậngtæ̀ nận mā doy pī 1890 s̄t̄hābạn kār ṣ̄ụks̄ʹā
dị̂ ld lng nı s̄p̣hāph thrudthorm p̄h̀ān underfunding læa laley p̄hænkār
k̀xs̄r̂āng h̄ım̀ thī̀ t̄hūk s̄ı̀ lng nı p̄hl doy 1895 læa reìm thảngān xỳāng
cringcạng mị̀ kī̀ pī t̀x mā p̄hū̂t̂xngk̄hạng xyū̀ nı h̄ǹwy kèā s̄ngkhrāmklāngmeụ̄xng
dảnein kār thậngh̄md nı kār k̀xs̄r̂āng læa rængngān s̄̀wn h̄lạk s̄er̆c s̄mbūrṇ̒
doy p̄hū̂t̂xngk̄hạng nı ch̀wng klāngdeụ̄xn 1903 t̀x pī mākkẁā 400 nạkthos̄ʹ
thī̀ t̄hūk ŷāy k̄hêāpị xyū̀ nı s̄t̄hān thī̀ h̄ım̀ keụ̄xb 23 rị̀ t̄hūk brrcu
xyū̀ p̣hāynı p̄hnạng khuk sụ̀ng l̂xm rxb s̄ī̀ kh̀āy thh̄ār læa s̄t̄hān thī̀ kār
s̄nạbs̄nun t̀āng«doy pī 1906 s̄xng pī k̀xn thī̀ ca mā t̄hụng Panzram; nạkthos̄ʹ
thậngh̄md cāk s̄̀wn kèā cāk khuk dị̂ rạb kār xon pras̄b khwām s̄ảrĕc nı khuk
h̄ım̀ nı deụ̄xn phvs̄ʹp̣hākhm pī 1908 mụ̄x k̄hxng k̄heā s̄ı̀ kuỵcæmụ̄x læa
teārīd k̄hā tid næ̀n, Panzram p̂xn k̄hêā s̄ū̀ k̄hxbk̄het mụ̄dmn k̄hxng
Leavenworth reụ̄xncả klāng pĕn khrậng ræk cêāh̄n̂āthī̀ reụ̄xncả mị̀ thrāb ẁā
k̄heā pĕn pheīyng xāyu 16 pī pheụ̄̀x h̄ı̂ k̄heā dị̂ rạb kār pt̩ibạti h̄emụ̄xn
khn xụ̄̀n «nạkthos̄ʹ t̂xng yụ̄n nı kār s̄r̂āng thuk chêā doy mị̀ khảnụng t̄hụng
s̄p̣hāph xākāṣ̄ yām reīyk rabb kār pkkhrxng thī̀ k̄hêmngwd k̄hxng kār mī winạy
læa cheụ̄̀xfạng khả s̄ạ̀ng bạngkhạb chèn deīyw kạb s̄t̄hābạn xụ̄̀n «xīk mākmāy
nı wạn thī̀ rh̄ạs̄ thī̀ k̄hêmngwd k̄hxng khwām ngeīyb t̄hūk bạngkhạb læa t̄ĥā nạkthos̄ʹ
t̄hūk cạb dị̂ phūd xxk mā k̄hxng their̒n; k̄heā t̄hūk wi p pîng khrīm læa yon
lng pị nı doddeī̀yw rh̄ạs̄ h̄æ̀ng khwām ngeīyb nī̂ keid nı reụ̄xncả nı xx beir̒
nrạṭ̄h niwyxr̒k nı ch̀wng ṣ̄twrrs̄ʹ thī̀ 19 læa dūlæ doy kxngthạph pt̩irūp thạṇṯhwithyā
s̄ảh̄rạb thṣ̄wrrs̄ʹ thī̀ p̄h̀ān mā pĕn kherụ̄̀xngmụ̄x thī̀ mī pras̄ithṭhip̣hāph
nı kār khwbkhum kār chı̂ ngān doy reụ̄xncả k̄hxng pratheṣ̄ nı yukh thī̀ kārk ra
thả p̄hid kḍh̄māy dı «thī̀ t̄hūk lngthos̄ʹ doy mị̀ chạkcĥā læa dị̂ rạb khwām deụ̄xdr̂xn
cảnwn māk læa kār ḳheī̀yn tī k̆ klāy pĕn h̄md h̄wạng thī̀ ca yæk xxk"p̄hm
mị̀ dị̂ mī nān k̀xn thī̀ ca c̄hạn phyāyām thī̀ ca h̄lb h̄nī tæ̀ chokh xyū̀ kạb
p̄hm" k̄heā kl̀āw ẁā tæ̀ k̄heā tạds̄incı thī̀ ca p̄heā h̄nụ̀ng nı kār
prachum cheing pt̩ibạtikārreụ̄xncả thī̀ k̀x h̄ı̂ keid mākkẁā 100,000 dxllār̒
mūlkh̀ā k̄hxng khwām s̄eīyh̄āy mæ̂ẁā k̄heā ca mị̀ khey t̄hūk reīyk kĕb ngein kạb
xāchỵākrrm nī̂ Panzram pĕn pạỵh̄ā xỳāng t̀x neụ̄̀xng nı kār thảlāy khwām
h̄lākh̄lāy k̄hxng kḍ rabeīyb reụ̄xncảxụ̄̀n «yām dị̂ khid xarị thrmān nạkthos̄ʹ
pherāa mạn pĕn wiṭhī deīyw thī̀ phwk k̄heā s̄āmārt̄h khid thī̀ ca h̄ı̂kār
khwbkhum nạkthos̄ʹ mị̀ s̄āmārt̄h xyū̀ doy mị̀mī khır k̄hạdk̄hwāng kār thảlāy kḍ
thī̀ ca thả chèn nận ca s̄nạbs̄nun h̄ı̂ mī kār lameid māk k̄hụ̂n læa nı
thī̀s̄ud khwām kolāh̄l nạkthos̄ʹ læa yām xyū̀ p̣hāy tı̂ k̄ĥx tklng thī̀ perāa
bāng k̄hxng khwām yạbyậngchạ̀ngcı læa khwām h̄wād klạw yām thī̀ thuk khn rū̂ ẁā
t̄ĥā kār pratĥwng thī̀ keid k̄hụ̂n phwk k̄heā mī xokās̄ n̂xy thī̀ ca dị̂ rạb
xxk mā mī chīwit wiṭhī deīyw thī̀ ca h̄ı̂ prachākr khuk ngeīyb keinpị h̄ı̂ phwk
k̄heā lng lngthos̄ʹ phwk k̄heā xỳāng runræng ca h̄odr̂āy kạb p̄hū̂ thī̀ k̀x kbḍ
læa thảh̄ı̂ tạwxỳāng cāk khn thī̀ t̄hūk cạb Panzram t̄hūk l̀ām sò wị̂ kạb loh̄a
50 pxnd̒ lūk k̄heā ca t̂xng dảnein kār nı n̂ảh̄nạk mị̀ ẁā k̄heā pị h̄ịn mæ̂ nı
k̄hṇa thī̀ k̄heā nxn nı welā klāngkhụ̄n k̄heā dị̂ rạb mxbh̄māy h̄ı̂ thảlāy h̄in
nı h̄emụ̄xng sụ̀ng k̄heā dị̂ pĕn welā 10 chạ̀wmong t̀x wạn cĕd wạn t̀x s̄ạpdāh̄̒
tæ̀ thậngh̄md thī̀ k̄heā teibto thī̀ k̄hæ̆ngkær̀ng læa kl̂ām neụ̄̂x nı k̄hṇa
thī̀ kār wāngp̄hæn s̄ảh̄rạb welā thī̀ k̄heā ca dị̂ rạb kār xxk nạb wạn k̄heā
teibto k̄hm læa korṭh brip̣hokh doy kār kæ̂khæ̂n rx wạn thī̀ k̄heā ca dein ter̀
frī xīk khrậng"c̄hạn t̄hūk pl̀xy xxk cāk khuk ẁā nı pī 1910 p̄hm pĕn cit
wiỵỵāṇ k̄hxng khwām t̄h̀xy pĕntạwpĕntn. Dīc̄hạn pĕn k̄hị̀nèā s̄wy k̀xn thī̀
p̄hm ca pị thī̀ nạ̀n" k̄heā k̄heīyn pī t̀x mā"tæ̀ meụ̄̀x p̄hm xxk cāk
thī̀ nạ̀n thậngh̄md thī̀ dī thī̀ xāc mī rạb nı tạw p̄hm dị̂ rạb kār tī læa tea
xxk cāk c̄hạn. " K̄heā dị̂ rạb kār pl̀xytạw nı deụ̄xn s̄ingh̄ākhm pī thī̀
k̄heā dein xxk pị k̄ĥāng nxk k̄hêāpị nı khwām cheụ̄̀x mạ̀n thī̀ mī xākāṣ̄
bris̄uthṭhi̒ k̄heā ca mị̀ khey h̄ĕn Leavenworth læa p̄hnạng kelīyd k̄hxng mạn
xīk khrậng tæ̀ k̄heā k̆ mị̀ t̄hūk t̂xng yī̀s̄ib pī t̀x mā k̄heā ca t̄hūk cảkạd
xyū̀ thī̀ wen weir̒ ṭh xīk khrậng tæ̀ welā nī̂ prah̄ār
6. Txn nī̂ k̄heā wìng xālawād
h̄lạngcāk thī̀ k̄heā t̄hūk pl̀xytạw xxk mā cāk wen weir̒ ṭh
nıpī 1910 Panzram mī thī̀h̄ịn ley pị mæ̂ẁā k̄heā ca pĕn pheīyng 19 k̄heā dị̂
chı̂ c̀āy pị læ̂w pĕn s̄̀wn h̄nụ̀ng thī̀ s̄ảkhạỵ k̄hxng chīwit s̄āw k̄hxng
k̄heā nı rongreīyn læa kār pt̩irūp reụ̄xncả thī̀ wen weir̒ ṭh, rūpr̀āng h̄n̂ātā
k̄hxng khwām h̄wạng dı «thī̀ k̄heā xāc ca mī kār teibto pĕn p̄hū̂h̄ıỵ̀ phlmeụ̄xng
p̄hū̂h̄ıỵ̀ p̄hlit t̄hūk thảlāy dị̂ xỳāng mī pras̄ithṭhip̣hāph pī thī̀ p̄h̀ān mā
k̄hxng kār lameid læa kār thrmān thāng kāyp̣hāph dị̂ rạb p̄hl txbthæn k̄hxng
phwk k̄heā mī khrxbkhrạw thī̀ dūlæ keī̀yw kạb k̄heā mị̀ dị̂ mị̀mī b̂ān cring
læa mị̀mī xokās̄ s̄ảh̄rạb xnākht k̄heā xāc ca mị̀ khey rū̂cạk kạn s̄ạmp̄hạs̄
k̄hxng p̄hū̂h̄ỵing khn h̄nụ̀ng nı chīwit k̄hxng k̄heā pị yạng cud thī̀ læa mị̀
khey phạtʹhnā pĕn chāy khn h̄nụ̀ng nı wiṭhī ṭhrrmchāti"s̄ìng thī̀ c̄hạn mī
nı cı nı welā nận khụ̄x khwām mùng mạ̀n thī̀ ca yk radạb khwām xudm s̄mbūrṇ̒
k̄hxng nrk kạb thuk khn læa thuk khnnı thuk wit̄hī thāng thī̀ ca thảdị̂"
k̄heā kl̀āw nı xīk mị̀ kī̀ pī k̄ĥāng h̄n̂ā Panzram lxy k̄ĥām khænsạs̄, thĕksạs̄
p̄h̀ān thāng p̣hākh tawạntk c̄heīyng tı̂ læa k̄hêāpị nı rạṭ̄h khælifxr̒neīy nı
ch̀wng welā nī̂ k̄heā t̄hūk cạbkum h̄lāy khrậng doy chı̂ chụ̄̀x"ceff̒ bx
ld̒ win" s̄ảh̄rạb phnecr lạk thrạphy̒ lxb wāngpheling læa kār corkrrm
k̄heā h̄lb h̄nī xxk cāk khuk nı k̄hnmpạng pîng, thĕksạs̄ læa dạlles̄,
xorekxn"p̄hm t̄hūk fị h̄ịm̂ rongnā kèā h̄āy rậw h̄ima h̄lạ̀ng h̄rụ̄x xarị
thī̀ c̄hạn s̄āmārt̄h thảdị̂ læa meụ̄̀x c̄hạn mị̀ s̄āmārt̄h p̄heā p̄hlāỵ s̄ìng xụ̄̀n
c̄hạn ca cud fị p̄heā h̄ỵ̂ā nı thùng h̄ỵ̂ā h̄rụ̄x p̀ā xarị læa thuk xỳāng."
Meụ̄̀x k̄heā k̄hmoy b̂ān k̄heā mxng h̄ā pụ̄n khrậng
ræk"p̄hm ca chı̂ welā thậngh̄md pelī̀yn xah̄ịl̀ k̄hxng c̄hạn keī̀yw kạb
kras̄un. C̄hạn ca chı̂ welā tkh̄lumphrāng thī̀ b̂ān k̄hxng kes̄ʹtrkr thī̀
h̄n̂āt̀āng. T̄ĥā c̄hạn h̄ĕn wạw h̄rụ̄x m̂ā nı s̄āk̄hā thī̀ p̄hm ca tạd h̄lwm
thī̀ phwk k̄heā" k̄heā k̄heīyn k̄heā k̄hī̀ m̂ā rt̄hfị nı raya thāng k̄hnād
h̄ıỵ̀ læa chı̂ welā xyū̀ nı wxchingtạn, Idaho, xorekxn læa yū thāh̄̒ tạd
s̄ênthāng k̄hxng kār thảlāy thạ̀w pratheṣ̄ nı rabeīyb wiṭhī kār xỳāng mị̀ h̄yud
yậng thī̀ thảh̄ı̂ tảrwc r̂xn bn s̄ênthāng k̄hxng k̄heā tæ̀ k̄hận txn thī̀ xyū̀
beụ̄̂xngh̄lạng k̄heā k̄h̀mk̄hụ̄n doy mị̀ t̂xng mettā mị̀kh̀xy p̄h̀ān k̄hụ̂n xokās̄
thī̀ ca chı̂ welā nı kār pĕn h̄eyụ̄̀x h̄ım̀ "meụ̄̀x dı k̆tām thī̀ c̄hạn dị̂
phb h̄nụ̀ng thī̀ mị̀ pĕn s̄nim keinpị mxng c̄hạn ca thảh̄ı̂ k̄heā ykmụ̄x k̄hxng
k̄heā læa wāng kāngkeng k̄hxng k̄heā. C̄hạn mị̀ dị̂ māk doy c̄hephāa xỳāng dı xỳāng
h̄nụ̀ng. P̄hm k̄hī̀ phwk k̄heā kæ̀ læa h̄nùm s̄ūng læa raya s̄ận s̄ī k̄hāw læa
s̄ī dả. Mạn thảh̄ı̂ mị̀mī tæk t̀āng kạb c̄hạn ley ykwên ẁā phwk k̄heā pĕn
mnus̄ʹy̒ "k̄heā kl̀āw ẁā pī t̀x mā nı ch̀wng vdūr̂xn k̄hxng pī 1911 k̄hṇa
thī̀ "cef fexr̒ s̄ạn de wis̄" Panzram lxy cāk meụ̄xng pị yạng meụ̄xng
pl̂n p̄hū̂khn læa h̄lb h̄nī doy thāng rt̄hfị meụ̄̀x dı k̆tām thī̀ k̄heā s̄āmārt̄h
thảdị̂ nı fers̄ no khælifxr̒neīy k̄heā t̄hūk cạbkum nı k̄ĥxh̄ā k̄hmoy cạkryān
k̄heā t̄hūk s̄̀ng pị khuk pĕn welā h̄k deụ̄xn tæ̀ h̄nī xxk mā h̄lạngcāk nận
pheīyng 30 wạn k̄heā kradod mùng h̄n̂ā pị thāng thiṣ̄ tawạntk c̄heīyng h̄enụ̄x
k̄hbwn rt̄hfị brrthuk s̄inkĥā læa nả pị bāng s̄̀wn pụ̄n thī̀ t̄hūk k̄hmoy mā ẁā
k̄heā dị̂ f̄ạng xyū̀ nxk meụ̄xng k̀xn thī̀ k̄heā ca t̄hūk cạb nı k̄hṇa thī̀
k̄heā xyū̀ nı s̄ạmp̣hāra thī̀ mī s̄xng bums xụ̄̀n «k̄heā h̄ĕn xokās̄ nı kār
k̄h̀mk̄hụ̄n xīk"p̄hm dị̂ rạb kār prạb k̄hnād k̄hụ̂n thī̀ xāyu n̂xy
thī̀s̄ud læa dī thī̀s̄ud mxng h̄nụ̀ng k̄hxng thậng s̄xng læa kār h̄ā welā thī̀
ca dụng xxk mā cāk k̄hā h̄mū k̄hxng c̄hạn læa pl̂n'em k̄hụ̂n" k̄heā kl̀āw
tæ̀ tảrwc rt̄hfị phb wiṭhī kār k̄hxng k̄heā nı s̄ạmp̣hāra læa phyāyām thī̀ ca
rīd t̄hị ngein cāk khn h̄rụ̄x k̄heā ca yon phwk k̄heā xxk cāk rt̄hfị Panzram mī
khwām khid xụ̄̀n"p̄hm dụng xxk mā cāk pụ̄n h̄ıỵ̀ k̄hxng c̄hạn læa bxk
k̄heā ẁā p̄hm pĕn pheụ̄̀xn thī̀ pị thạ̀w lok thả khn dī" k̄heā kl̀āw
Panzram pl̂n tảrwc k̄hxng nāḷikā k̄hxng k̄heā læa s̄ìng thī̀ k̄heā mī ngein
læ̂w nı k̄hṇa thī̀ xīk s̄xng khn f̄êā dū k̄heā k̄h̀mk̄hụ̄n cêāh̄n̂āthī̀ c̀x cāk
nận k̄heā k̆ t̄hūk bạngkhạb h̄ı̂ xīk s̄xng khn thī̀ ca thả chèn deīywkạn
doy"doy chı̂ kār nômn̂āw cı thāng ṣ̄īlṭhrrm māk n̂xy læa bok pị rxb
«k̄hxng pụ̄n k̄hxng phwk k̄heā yạng k̄hī̀ m̂ā nāy Brakeman rxb." Panzram
yon thuk khn lng cāk rt̄hfị læa yạng khng deinthāng pị t̄hụng xo re kx nthī̀
k̄heā klāy pĕn h̄nụ̀ng nı kār tạd mị̂ tām vdūkāl h̄lāy khn thī̀ th̀xng pị nı
chnbth thī̀ kảlạng mxng h̄ā ngān læa meụ̄̀x thảngān mị̀ phb phwk k̄heā
rxdchīwit mā dị̂ doy wiṭhī dı «thī̀ mī xyū̀
7. Kwāng lxd c̒
doy nı pī 1913 xārmṇ̒ doy pī k̄hxng kār dụ̄̀m ḳheī̀yn cả
khuk læa kār chı̂ chīwit bn tĥxng t̄hnn h̄emụ̄xn s̄ạtw̒, Panzram phạtʹhnā pĕn
khwām p̄hid thāng xāỵā k̄hæ̆ng nxkcāk nī̂ k̄heā yạng h̄ıỵ̀ r̀āngkāy h̄ịl̀ læa
kl̂ām neụ̄̂x tārāng p̄hm s̄ī k̄hêm læa dū dī k̄hxng k̄heā dụngdūd p̄hū̂h̄ỵing
tæ̀ mị̀ khey Panzram s̄ædng khwām s̄ncı nı pheṣ̄ trng k̄ĥām læa tā k̄hxng k̄heā
mī thī̀ pælk lạks̄ʹṇa būdbụ̂ng thī̀ k̄hwạỵ khn thảh̄ı̂ phwk k̄heā s̄ngs̄ạy ẁā
s̄ìng thī̀ xyū̀ beụ̄̂xngh̄lạng thī̀ yĕn ĉxng h̄mạn nı k̄hṇa thī̀ k̄heā yạng khng deinthāng
k̄hxng k̄heā p̄h̀ān thāng thiṣ̄ tawạntk c̄heīyng h̄enụ̄x k̄heā t̄hūk cạb nı
h̄lāy rạṭ̄h p̣hāy tı̂ chụ̄̀x"cæ̆ khxạl len".
"P̣hāy tı̂ chụ̄̀x thī̀ p̄hm bīb pl̂n thāngh̄lwng comtī
læa lèn s̄wāth thī̀ dạlles̄, xorekxn.I xyū̀ thī̀ nạ̀n pramāṇ 2 h̄rụ̄x 3 deụ̄xn
læa læ̂w k̆ tid khuk" k̄heā kl̀āw nı p̣hāyh̄lạng ẁā dạls̄̒ pĕn mæ̀n̂ả th̀ā
yāk nı mæ̀n̂ả kholạmbeīy thī̀ cors̄lạd lèn kār phnạn, kār tạd mị̂ læa cor rwm tạw
kạn b̀xy h̄lạngcāk thī̀ k̄heā phol̀ng xxk mā cāk khuk d̂wy kxng thh̄ār k̄hxng
cêāh̄n̂āthī̀ korṭh h̄lạngcāk thī̀ k̄heā Panzram h̄nī xo re kxn læa k̄ĥām rạṭ̄h
thāng tawạnxxk lng nı xịdāḥo p̣hāynı h̄nụ̀ng s̄ạpdāh̄̒ thī̀ k̄heā t̄hūk cạb xīk
khrậng nı k̄ĥxh̄ā k̄hmoy læa t̄hūk yon k̄hêāpị nı khuk thī̀ ḥær̒ ri s̄ạn, xịdāḥo
nı xokās̄ nī̂ k̄heā chı̂ nāmf̄æng"ceff̒de wis̄." Khuk k̆ mị̀ dī reīyk
chı̂ læa prakxbd̂wy sell̒ pheīyng læa p̄hnạng nı khụ̄n ræk k̄hxng k̄heā nı
khwām dūlæ k̄hxng k̄heā tậng pheling h̄ịm̂ k̄hnād h̄ıỵ̀ h̄ı̂ pĕn h̄nụ̀ng nı
xākhār læa xīk h̄lāy k̄hxng p̄hū̂t̂xngk̄hạng h̄lb h̄nī rwm thậng Panzram k̄heā
h̄nī pị xỳāng rwdrĕw h̄enụ̄x p̄h̀ān p̀ālameāa Cedars borāṇ k̄ĥām theụ̄xkk̄heā
Bitterroot læa k̄hêā s̄ū̀ tawạntk mxn thæn ā nı meụ̄xng lĕk «k̄hxng Chinook,
mxn thæn ā, Panzram dị̂ l̆xkh k̄hụ̂n pĕn"cef fexr̒ s̄ạn de wis̄" lạk
thrạphy̒ læa dị̂ rạb prayokh h̄nụ̀ng pī thī̀ rạṭ̄h mxn thæn ā reụ̄xncả thī̀
kwāng lxd c̒ tậng xyū̀ thī̀ 30 mịl̒ thāng h̄enụ̄x k̄hxng bu tx yū̀ th̀āmklāng theụ̄xkk̄heā r̆ xk kī̂
khuk khl̂āy prās̄āth yukh klāng mạn t̄hūk s̄r̂āng k̄hụ̂n nı pī 1895 meụ̄̀x kār
k̀xs̄r̂āng khuk xmerikạn t̄h̀āybæb prās̄āth yurop s̄ī̀ yxd h̄ælm chī̂ pheìm k̄hụ̂n
xỳāng s̄ng̀ā p̄h̀āp̄hey nı ch̀wng thī̀ mī khwām sạbŝxn thī̀ mụ̄d læa ǹā klạw
thī̀ t̄hūk l̂xm rxb d̂wy h̄nā p̄hnạng bl̆xk h̄in mī p̂xm prākār mī raya h̄̀āng
pĕn raya «thậng s̄ī̀ p̄hnạng læa mum p̣hāynı xākhār rifle- yām lūkh̄āb kĕb wị̂
cạbtā mxng mākkẁā lān kŵāngh̄ıỵ̀ phr̂xm thī̀ ca ying nạkthos̄ʹ thī̀ kl̂ā khwām
phyāyām thī̀ ca h̄lb h̄nī dı «tām thī̀ kār rạb s̄mạkhr khuk l̆xk Panzram dị̂ rạb
kwāng lxd c̒ nı wạn thī̀ 27 mes̄ʹāyn 1913 k̄heā cdthabeīyn kār prakxb xāchīph
k̄hxng k̄heā ẁā"bri kr læa khn k̄hạb rt̄h brrthuk." Tæ̀ mī n̂xy s̄ảh̄rạb
nạkthos̄ʹ thī̀ ca thả nı khuk ykwên welā ḳh̀ā nı k̄hṇa thī̀ k̄heā xyū̀ thī̀
kwāng lxd c̒ k̄heā wìng k̄hêāpị nı ci m mī̀ ben s̄ạn pheụ̄̀xn r̀wm h̄̂xng k̄hạng
kèā k̄hxng k̄heā cāk rạṭ̄h mxn thæn ā k̄hxng rongreīyn pt̩irūp k̄heā dị̂ rạb
kār thả yụ̄d 10 pī s̄ảh̄rạb kār corkrrm r̀wm kạn phwk k̄heā wāngp̄hæn h̄lb h̄nī
tæ̀ nı nāthī s̄udtĥāy ben s̄ạn t̄hūk ŷāy læa mị̀ s̄āmārt̄h k̄hêā r̀wm meụ̄̀x wạn
thī̀ 13 phvṣ̄cikāyn 1913, Panzram h̄nī xxk mā cāk nı Deer Lodge h̄nī k̄hêāpị nı
but thæb s̄ạpdāh̄̒ t̀x mā nı meụ̄xng thī̀ reīyk ẁā f xr̒k s̄ām k̄heā t̄hūk cạbkum
nı k̄ĥxh̄ā lạk thrạphy̒ p̣hāy tı̂ chụ̄̀x"ceff̒ rods̄̒." K̄heā dị̂ rạb
xīk pī h̄nụ̀ng s̄ảh̄rạb kār h̄lb h̄nī læa klạb pị yạng khuk k̄hxng rạṭ̄h chīwit
thī̀ kwāng lxd c̒ dị̂ cĥā læa ǹā beụ̄̀x phx mismanaged læa mī rængngān n̂xy māk
thī̀ dị̂ rạb mxbh̄māy s̄ảh̄rạb p̄hū̂t̂xngk̄hạng thī̀ chı̂ welā māk thī̀s̄ud
k̄hxng wạn nı sell̒ k̄hxng phwk k̄heā nxn xyū̀ nı teīyng k̄hxng phwk k̄heā h̄rụ̄x
dein xxk pị k̄ĥāng nxk nı b̂ān khuk"nı s̄t̄hān thī̀ thī̀ p̄hm dị̂ rạb ca
pĕn h̄māp̀ā thī̀ mī pras̄bkārṇ̒" k̄heā kl̀āw. "C̄hạn ca reìm t̂n chêā
wạn h̄ım̀ d̂wy lèn s̄wāth thảngān xỳāng h̄nạk thī̀ mạn thèā thī̀ ca thảdị̂ thuk
wạn læa bāng khrậng khrụ̀ng khụ̄n." Pherāa k̄hnād læa chụ̄̀xs̄eīyng k̄hxng
k̄heā k̆ s̄āmārt̄h thī̀ ca k̄h̀mk̄hū̀ nạkthos̄ʹ khn xụ̄̀n «nı kār s̄̀ng.
"P̄hm yùng māk krathả kār s̄ạngwās̄ thī̀ p̄hid ṭhrrmchāti thī̀ p̄hm mị̀ dị̂
mī welā h̄elụ̄x thī̀ ca thả h̄n̂āthī̀ k̄hxng phra yesū pĕn c̄hạn dị̂ rạb kār
s̄xn h̄ı̂ thả nı rongreīyn pt̩irūp h̄el̀ā nận" k̄heā k̄heīyn. Panzram thả
h̄n̂āthī̀ xxk tĕm k̄hxng k̄heā prayokh thī̀ kwāng lxd c̒ læa wạn thī̀ 30
mīnākhm pī 1915 k̄heā dị̂ rạb kār pl̀xytạw. "Meụ̄̀x p̄hm xxk cāk thī̀ nạ̀n
p̄hū̂ khum bxk p̄hm ẁā p̄hm bris̄uthṭhi̒ pĕn lillī̀ læa prāṣ̄cāk bāp thậngh̄md"
k̄heā phūd"k̄heā h̄ı̂ c̄hạn $ 5, chud s̄ūth s̄eụ̄̂xp̄ĥā læa tạ̌w pị meụ̄xng
t̀x pị h̄k h̄̀āng xxk pị. "
8. H̄nī cāk xo re kxn
thuk thī̀ thī̀ k̄heā pị Panzram k̄hmoy xāh̄ār, s̄eụ̄̂xp̄ĥā
ngein læa pụ̄n pĕn welā h̄lāy deụ̄xn nı ch̀wng pī 1915 k̄heā deinthāng k̄hụ̂n
læa lng mæ̀n̂ả kholạmbeīy nı pæsifik tawạntk c̄heīyng h̄enụ̄x p̄h̀ān wxchingtạn,
Idaho, ne brā s̄k̂ā læa seā th̒ dā kho tā Panzram pĕn pras̄bkārṇ̒ k̄hxng rāng
nı khụ̄n wạn thī̀ 1 mit̄hunāyn 1915 k̄heā buk k̄hêāpị nı b̂ān h̄lạng h̄nụ̀ng nı
meụ̄xng to reīy, xorekxn k̄heā yk chud k̄hxng s̄eụ̄̂xp̄ĥā læa s̄ìngk̄hxng xụ̄̀n
«thī̀ mị̀ dị̂ khûm kh̀ā māk k̄hụ̂n kẁā $ 20 k̄heā t̄hūk cạbkum t̀x mā meụ̄̀x
k̄heā phyāyām thī̀ ca k̄hāy nāḷikā thī̀ t̄hūk k̄hmoy k̄heā dị̂ rạb khwām p̄hid
nı k̄ĥxh̄ā lạk k̄hmoy nı thī̀ xyū̀ xāṣ̄ạy læa t̀x mā h̄lạngcāk thī̀ s̄ạỵỵā doy
DA tĥxngt̄hìn ng̀āy thī̀ ca pị kạb k̄heā s̄ārp̣hāph k̄heā t̄hūk tạds̄in k̄hṇa
thī̀ "cef fexr̒ s̄ạn bx ld̒ win" t̄hụng cĕd pī thī̀ rạṭ̄h xx ri kxn dạds̄ạndān
nı se lem meụ̄̀x wạn thī̀ 24 mit̄hunāyn 1915, k̄heā mā t̄hụngthī̀ khuk læa klāy
pĕn nạkthos̄ʹ# 7390 nı bạnthụk kār k̄hêā rạb kār rạks̄ʹā thī̀ k̄heā rabu wị̂
s̄t̄hān thī̀ keid pĕn x lā bā mā læa kār prakxb xāchīph k̄hxng k̄heā ẁā"k̄hmoy".
Nı h̄n̂ā deīywkạn mạn k̆ s̄ạngket h̄ĕn ẁā k̄heā chı̂ s̄xng chụ̄̀x xụ̄̀n « : Cef
fexr̒ s̄ạn de wi s̄ læa ceff̒ rods̄̒ yām thạnthī xeā cæ̂ng h̄ı̂ thrāb
l̀wngh̄n̂ā k̄hxng nạkthos̄ʹ korṭh thạṣ̄nkhti khwām r̀wmmụ̄x tæ̀ phwk k̄heā k̆ mị̀
dị̂ keī̀ywk̄ĥxng kạb khwām r̀wmmụ̄x p̄hū̂t̂xngk̄hạng khuk sā lem thī̀ mīchụ̄̀xs̄eīyng
nı thāng tawạntk c̄heīyng h̄enụ̄x s̄ảh̄rạb kār lngthos̄ʹ nạkthos̄ʹ doy kār
lameid læa kār thrmān p̄hū̂ khum nı welā nận pĕn reụ̄̀xng thī̀ yāk dib xdīt
nāyxảp̣hex chụ̄̀x ḥær̒ rī̀ mi n toa thī̀ cheụ̄̀x ẁā thậng cı nı kār rạks̄ʹā
p̄hū̂t̂xngk̄hạng nı s̄āy doy kār bạngkhạb wi p pîng, c̄hīd ḳheī̀yn khwām xdxyāk
læa kār yæk pĕn s̄̀wn h̄nụ̀ng læa phạs̄du k̄hxng chīwit thī̀ sā lem mi n toa rạbrxng
rabb xx beir̒n doythī̀ nạkthos̄ʹ ca t̄hūk lngthos̄ʹ t̄hụng mæ̂ẁā phwk k̄heā
phūd h̄nụ̀ng khả xxk cāk s̄āy phwk k̄heā t̄hūk s̄ı̀ kuỵcæmụ̄x b̀xy p̄hnạng læa
h̄̂xy lng mā cāk khān chạ̀wmong bāng khrậng wạn thī̀ welā p̄hū̂t̂xngk̄hạng thī̀
t̄hūk wi p pîng thī̀ mī thī̀ ǹā klạw"mæw-o-kêā h̄āng" h̄odh̄eī̂ym
xupkrṇ̒ thī̀ k̀x h̄ı̂ keid kār bādcĕb thī̀ ǹā klạw pị d̂ān h̄lạng k̄hxng
p̄hū̂chāy khn h̄nụ̀ng"p̄hm s̄ābān ẁā c̄hạn ca mị̀ thả xỳāng nận cĕd
pī" Panzram kl̀āw ẁā"læa c̄hạn tĥāthāy p̄hū̂ khum læa cêāh̄n̂āthī̀ thậngh̄md
k̄hxng k̄heā thī̀ ca thảh̄ı̂ c̄hạn. Khum s̄ābān ẁā c̄hạn ca thả thuk wạn philụk
h̄rụ̄x k̄heā ca ḳh̀ā c̄hạn."
K̄heā mī pạỵh̄ā keụ̄xb ca nı thạnthī s̄ảh̄rạb kār lameid kḍ
læa kār lngthos̄ʹ klāy pĕn kicwạtr pracả wạn Panzram bạnthụk winạy s̄ædng h̄ı̂
h̄ĕn ẁā wạn thī̀ 1 mkrākhm pī 1916 k̄heā dị̂ rạb kār k̄hæwn"10 chạ̀wmong
t̀x wạn pĕn welā s̄xng wạn s̄ảh̄rạb txk pheìm k̄hụ̂n rbkwn nı sell̒ læa s̄āp
chæ̀ng cêāh̄n̂āthī̀." H̄nụ̀ng deụ̄xn t̀x mā nı wạn thī̀ 27 kump̣hāphạnṭh̒
k̄heā t̄hūk yk k̄hụ̂n"12 chạ̀wmong thī̀ pratū s̄ảh̄rạb kār pị nı chận xụ̄̀n
cāk thī̀ k̄heā sell̒ læa mī xāwuṭh xạntrāy bængkh̒ h̄rụ̄x nm." K̄heā k̆
phb ẁā h̄lạngcāk nận ca xyū̀ nı khwām khrxbkhrxng k̄hxng krabxng læa yon lng pị
nı"dạn ceī̂yn" pĕn welā s̄ām s̄ạpdāh̄̒ thèānận kạb k̄hnmpạng læa n̂ả"phwk
k̄heā pl̂n reā pelụ̄xykāy læa t̄hūk l̀ām sò reā k̄hụ̂n pị thī̀ pratū"
k̄heā kl̀āw ẁā"læa cāk nận k̆ h̄ạn th̀x dạb pheling kạb reā cnkẁā reā ca
pĕn s̄ī dả læa s̄ī f̂ā khrụ̀ng khn tābxd." Tæ̀ yạng khng Panzram yạng khng
t̀xs̄ū̂ kạb phvtikrrm k̄hxng k̄heā k̄heā reìm t̂n kār keid pheling h̄ịm̂ h̄lāy
h̄æ̀ng læa p̄heā xākhār s̄ām nı ch̀wng welā thī̀ tæk t̀āng kạn k̄heā chı̂ welā
61 wạn nı kār doddeī̀yw thī̀ k̄heā khlả pị rxb «nı thī̀ mụ̄d læa mælngs̄āb kin
xāh̄ār nı ch̀wng t̂n pī 1917 Panzram ch̀wy nạk thos̄ʹ chụ̄̀x x̆xt to cheụ̄̀xngcĥā
h̄nī xxk mā cāk khuk cheụ̄̀xngcĥā t̀x mā ying læa ḳh̀ā p̄hū̂ khum mi n toa meụ̄̀x
k̄heā tậngcı wìng k̄hêāpị khum nı meụ̄xng kıl̂ kheīyng cud prakāy kār ḳh̀ā
prachāchn woy kār læa ngeụ̄̀xnk̄hị thī̀ rạṭ̄h xx ri kx nk lāy pĕn reụ̄xncả thī̀
lew r̂āy yìng
doy deụ̄xn kạnyāyn pī 1917 chụ̄̀xs̄eīyng k̄hxng Panzram pĕn
thī̀ rū̂cạk kạn dī thậng nı reụ̄xncả læa xxk k̄heā dị̂ phyāyām h̄lb h̄nī h̄lāy
tạd p̄h̀ān bār̒ nı mụ̄x t̄hụ̄x k̄hxng k̄heā meụ̄̀x wạn thī̀ 18 kạnyāyn 1917 nı
thī̀s̄ud k̄heā k̆ pras̄b khwām s̄ảrĕc læa h̄lb h̄nī xxk cāk khuk k̄heā buk
k̄hêāpị nı b̂ān h̄lạng h̄nụ̀ng nı meụ̄xng s̄ạmp̄hạs̄ k̄hmoy s̄eụ̄̂xp̄ĥā xāh̄ār
ngein læa h̄old pụ̄n phk k̄hnād s̄ênp̄h̀āṣ̄ūny̒klāng 0.38 Mị̀ kī̀ wạn t̀x mā tảrwc
tĥxngt̄hìn dị̂ rạb kār yxmrạb cāk Panzram pos̄texr̒ læa phyāyām thī̀ ca cạbkum
tạw k̄heā Panzram dụng xxk mā cāk pụ̄n k̄hxng k̄heā læa peid fị bn rxng nāyxảp̣hex"p̄hm
ying læa t̀xs̄ū̂ cn pụ̄n k̄hxng c̄hạn pĕn thī̀ ẁāng pel̀ā k̄hxng kras̄un læa
p̄hm k̆ ẁāng k̄hxng khwām kl̂ā h̄āỵ" k̄heā kl̀āw nı p̣hāyh̄lạng ẁā tæ̀ k̄heā wìng xxk mā cāk kras̄un
læa t̄hūk cạb keī̀yw kạb wiṭhī kār cả khuk, Panzram phyāyām thī̀ ca khŵā pụ̄n
k̄hxng tảrwc læa kār t̀xs̄ū̂ thī̀ runræng keid k̄hụ̂n p̣hāynı rt̄h tảrwc d̂ān
h̄lạng h̄n̂āt̀āng t̄hūk tea xxk læa xīk h̄lāy nạd t̄hūk ying p̄h̀ān h̄lạngkhā
pĕn p̄hū̂chāy t̀xs̄ū̂ pheụ̄̀x pụ̄n k̄hxng cêāh̄n̂āthī̀ Panzram t̄hūk tī leụ̄xd
læa h̄md s̄ti k̄heā t̄hūk nả tạw klạb pị yạng sā lem læa thîng lng doddeī̀yw
tæ̀ mị̀ nān xỳāng mị̀ ǹā cheụ̄̀x wạn thī̀ 12 phvs̄ʹp̣hākhm 1918 Panzram h̄lb
h̄nī xxk cāk reụ̄xncả xīk khrậng xo re kxn He sawed through the window bars
using a hacksaw blade and jumped down off the prison walls. As frantic guards
fired hundreds of rounds at the fleeing convict, Panzram made it into the woods
and disappeared from sight. He later hopped a freight train heading east and
left the Pacific Northwest forever. He changed his name to John O'Leary and
shaved his mustache. Slowly, methodically, still burglarizing and burning
churches along the way, Panzram headed for the East Coast.
ส่วน:
III
11. ฆ่าในเซเลม
หลังจากไม่กี่วันกลับมาอยู่ในสหรัฐอเมริกา
Panzram ไปที่สำนักงานศุลกากรสหรัฐในนิวยอร์กซิตี้ที่ซึ่งเขาได้รับการต่ออายุใบอนุญาตกัปตันของเขาและเรียกเอกสารสำหรับเรือยอชท์ของเขา
Akista ยับเยินบนสันดอนย์เมื่อสองปีก่อน
เขาวางแผนที่จะขโมยเรืออื่นและปรับโฉมของเธอภายใต้ชื่อ
Akista เขาเริ่มที่จะค้นหา
boatyards ท้องถิ่นในพื้นที่นิวยอร์กและเดินขึ้นฝั่งเนตทิคัต
เขาลอยเข้ามาในเร็ว ๆ นี้เมืองท่าแห่งความสุขุม, Rhode Island ที่เขายังคงไม่สามารถหาเรือที่คล้าย
Akista เขายังคงเหนือไปตามถนนบอสตันเข้าไปในบอสตันและในที่สุดก็มาถึงในเมืองซาเลมที่มีชื่อเสียงสำหรับการทดลองแม่มดศตวรรษที่
17 ที่นั่นในช่วงบ่ายที่ร้อนของ
18 กรกฎาคม 1922 เขามาข้ามเด็กชายอายุ 12 ปีที่เดินอยู่คนเดียวบนฝั่งตะวันตกของเมือง
"คุณจะพบว่าผมได้ใช้ความคิดอย่างต่อเนื่องตลอดชีวิตของฉันทั้งหมด"
เขากล่าวในภายหลังว่า
"ผมเหยื่อที่อ่อนแอไม่เป็นอันตรายและไม่สงสัย."
ชื่อของเด็กคือจอร์จเฮนรี่มาฮอนที่อาศัยอยู่ที่
65 ถนนบอสตันในเซเลม เขาได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ของวันในร้านอาหารของเพื่อนบ้านจนกว่าเจ้าของนางมาร์กาเร็ลียง,
จอร์จถามเพื่อให้ทำงานไปทำธุระ
"เกี่ยวกับ 02:15 ผมส่งเขาไปที่ร้าน A & P นมให้เขาสิบห้าเซ็นต์" หลังจากนั้นเธอก็บอกศาล ลิตเติ้ลจอร์จที่เหลือร้านอาหารและเดินขึ้นถนนบอสตัน
ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมาเพื่อนบ้านอีกนางมาร์กาเร็เครนเห็นจอร์จเดินขึ้นถนนกับคนแปลกหน้า
"ในช่วงบ่ายวันที่
18 กรกฏาคมขณะนั่งอยู่ในด้านหน้าของหน้าต่างในบ้านของฉันฉันเห็นเด็กผู้ชายและเด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินขึ้นถนน.
คนที่อยู่ในชุดสูทสีฟ้าและสวมหมวก"
เธอกล่าวในภายหลังว่า ผู้ชายคนนั้นคือคาร์ล Panzram
"ชื่อของเด็กผมไม่ทราบ"
Panzram กล่าวว่าปีต่อมา
"เขาบอกผมว่าเขาเป็นสิบเอ็ดปี.
เขาได้แบกตะกร้าถังหรือในมือของเขา.
เขาบอกผมว่าเขากำลังจะไปที่ร้านที่จะทำไปทำธุระ
. เขาบอกผมว่าป้าของเขาวิ่งไปร้านนี้.
ฉันถามเขาว่าเขาต้องการที่จะได้รับห้าสิบเซ็นต์.
เขากล่าวว่าใช่. "
Panzram เดินกับมาฮอนไปยังร้านค้าใกล้เคียงที่อยู่ภายในเขาก็ยิ่งหน้าด้านพอที่จะพูดคุยกับพนักงาน
ไม่กี่นาทีต่อมา Panzram เชื่อว่าเด็กที่จะไปนั่งรถเข็น ประมาณหนึ่งไมล์จากที่พวกเขาขึ้นรถที่พวกเขาเดินออกมาจากรถเข็นในส่วนของเมืองร้าง
"ผมคว้าแขนเขาและบอกเขาว่าฉันกำลังจะไปฆ่าเขา"
Panzram กล่าวในคำสารภาพของเขา
"ผมอยู่กับเด็กประมาณสามชั่วโมง.
ในช่วงเวลาที่ผมมีความมุ่งมั่นในการเล่นสวาทเด็กหกครั้งและจากนั้นฉันฆ่าเขาโดยตีสมองของเขาออกมาพร้อมกับร็อค.
ผมได้ยัดลงไปในคอของเขาหลายแผ่นกระดาษออกจาก
นิตยสาร. " จากนั้นเขาก็ปกคลุมร่างกายขึ้นกับกิ่งไม้และรีบออกจากเมือง
"ผมปล่อยให้เขานอนอยู่ที่นั่นกับสมองของเขาออกมาจากหูของเขา"
เขากล่าว แต่ในขณะที่เขาหนีออกจากพื้นที่ป่าที่เขาทิ้งร่างของฮอนซาเลมที่อาศัยอยู่สองเดินผ่านไปมา
พวกเขาเอาแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของคนแปลก
ๆ ที่ถือสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นหนังสือพิมพ์เดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ดูเหมือนว่าเขาประสาทและเล็ก
ๆ น้อย ๆ คลั่ง
แต่พยานทั้งสองอย่างต่อเนื่องในทางของพวกเขา
ทันทีหลังจากที่การฆาตกรรม
Panzram มุ่งหน้ากลับไปยังนิวยอร์ก
ฮอนร่างกายของเขาถูกพบสามวันต่อมาในวันที่
21 กรกฏาคมตำรวจซาเลมและชุมชนโดยรอบที่เกิดขึ้นมีคนแปลกหน้าและถูกกักตัวไว้ที่พวกเขามาถึง
ผู้ชายหลายคนรวมทั้งเฒ่าหัวงูในท้องถิ่นที่ได้ทำร้ายเด็กหลายคนซาเลมถูกจับในฐานะผู้ต้องสงสัย
การฆาตกรรมเป็นพาดหัวข่าวสัปดาห์
แต่มันจะยังคงเป็นปริศนามานานหลายปี
จนกระทั่งวันในปี 1928 เมื่อบรรดาเดียวกันพยานทั้งสองจะเห็น
Panzram อีกครั้งในขณะที่เขาอยู่ในความดูแลของการฆาตกรรมในกรุงวอชิงตันอีกซีพวกเขาจะมีปัญหาในการระบุว่าเขาเป็นคนที่พวกเขาเห็นในช่วงบ่ายที่ร้อนระอุ
18 กรกฏาคม 1922 เพียงหลา ห่างจากที่ร่างกายทารุณของจอร์จเฮนรี่ฮอนก็พบว่า
12. แม่น้ำโจรสลัด
หลังจากที่เขาออกซาเลม,
Panzram กลับไปยังพื้นที่
Westchester County และยังคงมองหาเรือที่เหมาะสม
ในช่วงต้นปี 1923 เขามีการจัดการที่จะให้เช่าอพาร์ทเม้นในยองเกอร์ส,
นิวยอร์ก, ใช้นามแฝงของเขาจอห์นแลร์รี่ส์ เขาได้งานเป็นยามที่ บริษัท มิลล์ Abeeco ที่
220 ยองเกอร์สอเวนิวและอ้างว่าจะได้พบกับเด็กผู้ชายที่ชื่อจอร์จ
Walosin, 15, ในขณะที่เขาทำงานอยู่ที่โรงงาน
"ผมเริ่มที่จะสอนให้เขาศิลปะที่ดีของสังวาสที่ผิดธรรมชาติ
แต่ผมพบว่าเขาได้รับการสอนทุกอย่างเกี่ยวกับมันและเขาชอบมันดี"
เขาเขียน "แม่น้ำโจรสลัด" Panzram ถูกจับในตอนเช้าของวันที่ 29 มิถุนายน 1923 ในขณะที่เรือของเขาจอดอยู่ออก
Nyack, นิวยอร์ก ในช่วงต้นฤดูร้อนของ 1923,
Panzram ทำทางของเขากลับไปที่พรโรดไอแลนด์ที่เขาขโมยเรือใบออกมาจากท่าจอดเรือหลายรอบอ่าว
จากนั้นเขาก็ประสบความสำเร็จที่ทหารเรือได้สำรวจทะเลในหลายสิบประเทศในทุกประเภทของสภาพอากาศ
เรือเป็นงานฝีมือดี 38 ฟุตและยาวติดกับอุปกรณ์ที่ดีที่สุด
เขาเดินทางไปเกาะยาวเสียงพื้นที่ว่าเขารู้ดีและที่เขารู้สึกสบาย
Panzram ลำนิวเฮเวนสัปดาห์ในเวลาและจะออกไปในเวลากลางคืนล่องเรือท้องถนนสำหรับผู้ประสบภัยที่จะปล้นและข่มขืน
ในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้าเขาขโมยบ้านและเรือในคอนเนตทิ
เขาขโมยเครื่องประดับเงินสดปืนและเสื้อผ้า
ปิดพรีเมี่ยมพอยต์ในเมืองนิวโร,
นิวยอร์กเขาบุกเข้าไปในเรือยอชท์ขนาดใหญ่ที่จอดอยู่นอกชายฝั่งทางไกล
เขาขโมยปืนพกขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง
0.38 จากครัวและเมื่อเขาตรวจสอบเอกสารที่อยู่บนเรือเขาพบว่าข้าราชการตำรวจนิวโรเป็นเจ้าของเรือ
ในเดือนมิถุนายน 1923 เขาแล่นเรือใบขึ้นแม่น้ำฮัดสันที่จะยองเกอร์สที่เขาเชื่อมต่อในชั่วข้ามคืน
ที่นั่นเขาหยิบขึ้นมาจอร์จ
Walosin และสัญญาว่าเด็กที่เขาจะได้ทำงานบนเรือยอชท์ในระหว่างการเดินทางของเขาต้นน้ำ
เมื่อวันจันทร์ 25 มิถุนายน, 1923 เรือแล่นออกจากท่าเรือ Yonkers ทิศเหนือไปทางพีคและต่อมาในคืนนั้น
Panzram sodomized เด็ก
พวกเขาแล่นเรือไป
50 ไมล์แม่น้ำคิงสตันที่จอดเรือยอชท์
Panzram ในอ่าวเล็ก ๆ ออกจากแม่น้ำฮัดสัน เขารีบทาสีเรือและเปลี่ยนชื่อในท้าย
จากนั้นเขาก็กล้าบนฝั่งและเยี่ยมชมแฮงเอาท์ในท้องถิ่นเพื่อหาผู้ซื้อ
เร็ว ๆ นี้ชายหนุ่มคนหนึ่งตกลงที่จะมาบนเรือเพื่อตรวจสอบเรือ
Panzram เอาผู้ซื้อออกไปเรือยอชท์ในคืนวันที่
27 มิถุนายนที่พวกเขามีไม่กี่เครื่องดื่มด้วยกัน
แต่คนมีสิ่งอื่น ๆ ที่อยู่ในใจของเขา "มีเขาพยายามที่จะติดฉันขึ้น แต่ผมก็สงสัยการกระทำของเขาและพร้อมสำหรับเขา"
Panzram กล่าวว่า เขายิงชายคนหนึ่งเป็นครั้งที่สองในหัวโดยใช้ปืนเหมือนกันว่าเขาได้ขโมยมาจากเรือข้าราชการตำรวจ
เขาผูกแล้วน้ำหนักโลหะลงบนร่างกายและโยนลงน้ำคน
"เขายังคงมี แต่เท่าที่ผมรู้" Panzram สารภาพในภายหลัง เช้าวันรุ่งขึ้นมาก Panzram และผู้โดยสารของเขาจอร์จ
Walsoin ที่ได้เห็นการฆ่าแล่นออกจากอ่าวมุ่งหน้าไปตามน้ำ
พวกเขาเชื่อมต่อในวันเดียวกันใน
Poughkeepsie Panzram ไปบนฝั่งและขโมยปริมาณของอวนประมงมูลค่ากว่า
$ 1,000 พวกเขาออกเดินทางอีกครั้งและแล่นข้ามแม่น้ำไปยังนิว
หลังจากที่เรือทอดสมอจอร์จกระโดดขึ้นจากเรือและว่ายน้ำเข้าฝั่ง
ในที่สุดเขาทำทางของเขากลับไป
Yonkers วันถัดไปและบอกตำรวจเกี่ยวกับการถูกทำร้ายทางเพศโดย
Panzram ตำรวจ Yonkers รับการแจ้งเตือนทุกเมืองแม่น้ำฮัดสันที่จะมองสำหรับ
"กัปตันจอห์นแลร์รี่ส์"
ที่กำลังแล่นเรือยอชท์ 38
ฟุตตามน้ำ ตำรวจยังไม่ทราบว่าเรือถูกขโมยออกมาจากความรอบคอบ
Panzram ทำให้มันเท่าที่หมู่บ้านนียัค
เขาได้เรือใบเรือที่ลานปีเตอร์สันและเตียงลงในคืนนี้
แต่ตำรวจ Nyack ได้ระมัดระวังและในเช้าวันที่
29 มิถุนายน 1923 ที่พวกเขาขึ้นเรือยอชท์และถูกจับ
Panzram เขาถูกตั้งข้อหาลักทรัพย์สังวาสที่ผิดธรรมชาติและการโจรกรรม
วันรุ่งขึ้น Yonkers นักสืบจอห์นฟิทซ์และชาร์ลส์วอร์ดขับต้นน้ำบนเรือข้ามฟากที่เทศบาลจะเลือกเขาขึ้น
เขาเป็นคนที่อยู่ในเมืองยองเกอร์สคุกรอขึ้นศาล
บนบัตรจับกุมของเขา
"แลร์รี่ส์" จดทะเบียนอาชีพของเขาในฐานะ
"กะลาสี". เขาบอกว่าเขาเกิดในเนวาดาและให้อายุของเขาเป็น
40 ในคืนวันที่ 2 กรกฏาคม 1923 เขาพยายามที่จะแยกออกจากห้องขังในเมืองกับนักโทษคนอื่น,
เฟร็ด Federoff พวกเขาพยายามที่จะแงะบาร์หน้าต่างออกมาจากกรอบของพวกเขาโดยการขุดลงไปในผนังก่ออิฐที่ใช้เป็นส่วนหนึ่งของเตียง
พวกเขาถูกจับเมื่อยามทำตรวจสอบตามปกติของเซลล์ของพวกเขา
"ในฐานะที่เป็นผลมาจากความพยายามโดยหนึ่งในห้าคนในคุกเมืองที่จะแยกออกจากคุกจอห์นแลร์รี่ส์โจรสลัดแม่น้ำที่ถูกกล่าวหาอยู่ในที่คุมขังเดี่ยวขังไว้ในมือถือ"
Yonkers รัฐบุรุษรายงานเมื่อวันที่
3 กรกฎาคม
Panzram นั้นก็หันไปทนายความของเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ
"ผมได้รับเป็นทนายความมีนาย
Cashin. ผมบอกเขาว่าเรือเป็นมูลค่าห้าหรือสิบพันดอลลาร์และที่ฉันจะให้เขาเรือและเอกสารถ้าเขามีฉันออกจากคุก"
เขากล่าว ทนายความของเขาจัดให้มีการประกันตัวและไม่กี่วันต่อมา
Panzram ได้รับการปล่อยตัว
เขาไม่เคยกลับมา เมื่อ Cashin ไปลงทะเบียนเรือก็พบว่ามันถูกขโมย
ตำรวจทันทียึดเรือยอชท์และ
Cashin หายไปประกันตัวที่โพสต์
Panzram ได้กระป๋องทนายความของเขาเอง
Larchmont เป็นที่เงียบสงบหมู่บ้านดูแลเป็นอย่างดีบนชายฝั่งทางตอนใต้ของ
Westchester County ไม่กี่ไมล์จากรัฐคอนเนตทิคั
ในช่วงปี ค.ศ. 1920 มันเป็นที่มีชื่อเสียงสำหรับแนวชายฝั่งที่สวยงามและคันทรี่คลับพิเศษที่ระดับบนของสังคมนิวยอร์กซิตี้จะรวมวันหยุดสุดสัปดาห์
พวกเขาสามารถชมการแข่งขันเรือยอชท์หรือร้านค้าที่ร้านค้าในหมู่บ้านห่างจากโลกก้าวคลั่งของแมนฮัตตันถนนแออัดและทราย
ได้รับการ Panzram
Larchmont ก่อน ในเดือนมิถุนายน 1923 เขาขโมยเรือจากท่าจอดเรือ
Larchmont เป็นของดร. ชาร์ลส์พายน์ เรือก็พบว่าหลังจากนั้นไม่นานนอกชายฝั่งของนิวโร;
Panzram สูญเสียการควบคุมหางเสือและงานฝีมือซึ่งได้ถูกทุบลงบนโขดหิน
ในคืนวันที่ 26 สิงหาคม 1923 Panzram บุกเข้าไปในสถานีรถไฟใน Larchmont
Chatsworth อเวนิว ใช้ขวานเขาพบนอกเขาทำลายหน้าต่างขนาดใหญ่และคลานเข้าไป
เขาพบว่าหลายสิบของกระเป๋าเดินทางซึ่งเป็นผู้โดยสารรถไฟในวันถัดไป
ขณะที่เขากำลังรื้อค้นกระเป๋าสัมภาระผ่านตำรวจ
Larchmont เจ้าหน้าที่
Grube ริชาร์ดซึ่งเป็นทำให้รอบเช้าวันแรกของเขาที่เกิดขึ้นจะมาด้วย
"ผมเดินไปรอบ ๆ กับหน้าต่างที่แตกต่างกันและผมเห็นเขาคุกเข่าอยู่หน้าเตาในสถานีนี้กับลำต้นเปิดในด้านหน้าของเขาและผมเขาปกคลุมด้วยปืน"
Grube กล่าวกับผู้สื่อข่าว
แต่ Panzram ไม่ลังเล ประจำวัน Portchester รายการอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป.
"จอห์นแลร์รี่ส์ซึ่งเป็นยักษ์ใหญ่ในสัดส่วนและมีอาวุธขวานมองฆาตกรรมเจ้าหน้าที่ทันทีเจตนารมณ์กับแลร์รี่ส์และหลังจากการต่อสู้ที่รุนแรงในที่มืด,
ปลดเขาและวางเขาไว้ ภายใต้การจับกุม. " เขาถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจบนถนนบอสตันซึ่งเขาระบุว่าตัวเองเป็นจอห์นแลร์รี่ส์
หลังจากที่เขาสารภาพว่าก่อนหน้านี้แบ่งอินเขาถูกตั้งข้อหากับสามหัวขโมยเพิ่มเติม
ในศาลหมู่บ้านเช้าวันรุ่งขึ้นผู้พิพากษาเชตั้งประกันตัวที่
$ 5,000 Panzram คุมขังที่คุกเขตอยู่ระหว่างการพิจารณาดำเนินการคณะลูกขุน
ขณะที่เขานั่งอยู่ในคุกหมู่บ้าน
Panzram บอกตำรวจเขาเป็นนักโทษหลบหนีออกจากโอเรกอนซึ่งเขาได้รับโทษจำคุก
17 ปีสำหรับการถ่ายภาพเจ้าหน้าที่ตำรวจ
Panzram กล่าวว่าสิ่งต่างๆมากมาย
อาจจะมากเกินไป ตำรวจบางคนเรียกเขาว่า
"chiseler" ผู้ชายคนหนึ่งที่ยอมรับว่าการก่ออาชญากรรมที่เขาไม่ได้กระทำเพื่อให้เขาจะถูกย้ายไปที่อื่น
Romanization: S̄̀wn: III
11. Ḳh̀ā nı se lem
h̄lạngcāk mị̀ kī̀ wạn klạb mā xyū̀ nı s̄h̄rạṭ̄hxmerikā
Panzram pị thī̀ s̄ảnạkngān ṣ̄ulkākr s̄h̄rạṭ̄h nı niwyxr̒k sitī̂ thī̀ sụ̀ng
k̄heā dị̂ rạb kār t̀xxāyu bı xnuỵāt kạptạn k̄hxng k̄heā læa reīyk xeks̄ār s̄ảh̄rạb
reụ̄x yx chth̒ k̄hxng k̄heā Akista yạbyein bn s̄ạn dxn y̒ meụ̄̀x s̄xng pī k̀xn
k̄heā wāngp̄hæn thī̀ ca k̄hmoy reụ̄x xụ̄̀n læa prạb c̄hom k̄hxng ṭhex p̣hāy tı̂
chụ̄̀x Akista k̄heā reìm thī̀ ca kĥnh̄ā boatyards tĥxngt̄hìn nı phụ̄̂nthī̀
niwyxr̒k læa dein k̄hụ̂n f̄ạ̀ng net thikhạt k̄heā lxy k̄hêā mā nı rĕw «nī̂ meụ̄xngth̀ā
h̄æ̀ng khwām s̄uk̄hum, Rhode Island thī̀ k̄heā yạng khng mị̀ s̄āmārt̄h h̄ā reụ̄x
thī̀ khl̂āy Akista k̄heā yạng khng h̄enụ̄x pị tām t̄hnn bxs̄tạn k̄hêāpị nı
bxs̄tạn læa nı thī̀s̄ud k̆ mā t̄hụng nı meụ̄xng sā lem thī̀ mīchụ̄̀xs̄eīyng s̄ảh̄rạb
kār thdlxng mæ̀md ṣ̄twrrs̄ʹ thī̀ 17 thī̀ nạ̀n nı ch̀wng b̀āy thī̀ r̂xn k̄hxng
18 krkḍākhm 1922 k̄heā mā k̄ĥām dĕkchāy xāyu 12 pī thī̀ dein xyū̀ khn deīyw bn
f̄ạ̀ng tawạntk k̄hxng meụ̄xng"khuṇ ca phb ẁā p̄hm dị̂ chı̂ khwām khid xỳāng
t̀x neụ̄̀xng tlxd chīwit k̄hxng c̄hạn thậngh̄md" k̄heā kl̀āw nı p̣hāyh̄lạng
ẁā"p̄hm h̄eyụ̄̀x thī̀ x̀xnxæ mị̀ pĕn xạntrāy læa mị̀ s̄ngs̄ạy." Chụ̄̀x
k̄hxng dĕk khụ̄x cxr̒c ḥe nrī̀ mā ḥx nthī̀ xāṣ̄ạy xyū̀ thī̀ 65 t̄hnn bxs̄tạn nı
se lem k̄heā dị̂ chı̂ welā s̄̀wn h̄ıỵ̀ k̄hxng wạn nı r̂ān xāh̄ār k̄hxng pheụ̄̀xnb̂ānc
nk ẁā cêāk̄hxng nā ngmār̒ kā rĕ lī yng, cxr̒c t̄hām pheụ̄̀x h̄ı̂ thảngān pị thả
ṭhura"keī̀yw kạb 02:15 P̄hm s̄̀ng k̄heā pị thī̀ r̂ān A& P nm h̄ı̂
k̄heā s̄ib h̄̂ā sĕn t̒" h̄lạngcāk nận ṭhex k̆ bxk ṣ̄āl lit teîl cxr̒c thī̀
h̄elụ̄x r̂ān xāh̄ār læa dein k̄hụ̂n t̄hnn bxs̄tạn pramāṇ h̄nụ̀ng chạ̀wmong t̀x
mā pheụ̄̀xnb̂ān xīk nā ngmār̒ kā rĕ khern h̄ĕn cxr̒c dein k̄hụ̂n t̄hnn kạb khn
pælk h̄n̂ā"nı ch̀wng b̀āy wạn thī̀ 18 krkt̩ ā khm k̄hṇa nạ̀ng xyū̀ nı
d̂ānh̄n̂ā k̄hxng h̄n̂āt̀āng nı b̂ān k̄hxng c̄hạn c̄hạn h̄ĕn dĕk p̄hū̂chāy læa
dĕk p̄hū̂chāy khn h̄nụ̀ng dein k̄hụ̂n t̄hnn. Khn thī̀ xyū̀ nı chud s̄ūth s̄ī
f̂ā læa s̄wm h̄mwk" ṭhex kl̀āw nı p̣hāyh̄lạng ẁā p̄hū̂chāy khn nận khụ̄x
khār̒l Panzram"chụ̄̀x k̄hxng dĕk p̄hm mị̀ thrāb" Panzram kl̀āw ẁā pī
t̀x mā"k̄heā bxk p̄hm ẁā k̄heā pĕn s̄ib xĕd pī. K̄heā dị̂ bæk takr̂ā t̄hạng
h̄rụ̄x nı mụ̄x k̄hxng k̄heā. K̄heā bxk p̄hm ẁā k̄heā kảlạng ca pị thī̀ r̂ān
thī̀ ca thả pị thả ṭhura. K̄heā bxk p̄hm ẁā p̂ā k̄hxng k̄heā wìng pị r̂ān nī̂.
C̄hạn t̄hām k̄heā ẁā k̄heā t̂xngkār thī̀ ca dị̂ rạb h̄̂ā s̄ib sĕn t̒. K̄heā
kl̀āw ẁā chı̀. " Panzram dein kạb mā ḥxn pị yạng r̂ān kĥā kıl̂ kheīyng
thī̀ xyū̀ p̣hāynı k̄heā k̆ yìng h̄n̂ād̂ān phxthī̀ ca phūd khuy kạb phnạkngān mị̀
kī̀ nāthī t̀x mā Panzram cheụ̄̀x ẁā dĕk thī̀ ca pị nạ̀ng rt̄h k̄hĕn pramāṇ h̄nụ̀ng
mịl̒ cāk thī̀ phwk k̄heā k̄hụ̂n rt̄h thī̀ phwk k̄heā dein xxk mā cāk rt̄h k̄hĕn
nı s̄̀wn k̄hxng meụ̄xng r̂āng"p̄hm khŵā k̄hæn k̄heā læa bxk k̄heā ẁā c̄hạn
kảlạng ca pị ḳh̀ā k̄heā" Panzram kl̀āw nı khả s̄ārp̣hāph k̄hxng
k̄heā"p̄hm xyū̀ kạb dĕk pramāṇ s̄ām chạ̀wmong. Nı ch̀wng welā thī̀ p̄hm mī
khwām mùng mạ̀n nı kār lèn s̄wāth dĕk h̄k khrậng læa cāk nận c̄hạn ḳh̀ā k̄heā
doy tī s̄mxng k̄hxng k̄heā xxk mā phr̂xm kạb r̆xkh. P̄hm dị̂ yạd lng pị nı khx
k̄hxng k̄heā h̄lāy p̄hæ̀n kradās̄ʹ xxk cāk nitys̄ār. " Cāk nận k̄heā k̆
pkkhlum r̀āngkāy k̄hụ̂n kạb kìng mị̂ læa rīb xxk cāk meụ̄xng"p̄hm pl̀xy
h̄ı̂ k̄heā nxn xyū̀ thī̀ nạ̀n kạb s̄mxng k̄hxng k̄heā xxk mā cāk h̄ū k̄hxng k̄heā"
k̄heā kl̀āw tæ̀ nı k̄hṇa thī̀ k̄heā h̄nī xxk cāk phụ̄̂nthī̀ p̀ā thī̀ k̄heā
thîng r̀āng k̄hxng ḥxn sā lem thī̀ xāṣ̄ạy xyū̀ s̄xng dein p̄h̀ān pị mā phwk
k̄heā xeā cæ̂ng h̄ı̂ thrāb l̀wngh̄n̂ā k̄hxng khn pælk «thī̀ t̄hụ̄x s̄ìng thī̀
dūh̄emụ̄xn ca pĕn h̄nạngs̄ụ̄xphimph̒ dein xxk pị xỳāng rwdrĕw dūh̄emụ̄xn ẁā
k̄heā pras̄āth læa lĕk «n̂xy «khlạ̀ng tæ̀ phyān thậng s̄xng xỳāng t̀x neụ̄̀xng
nı thāng k̄hxng phwk k̄heā thạnthī h̄lạngcāk thī̀ kār ḳhātkrrm Panzram mùng
h̄n̂ā klạb pị yạng niwyxr̒k ḥx nr̀ā ngkāy k̄hxng k̄heā t̄hūk phb s̄ām wạn t̀x
mā nı wạn thī̀ 21 krkt̩ ā khm tảrwc sā lem læa chumchn doy rxb thī̀ keid k̄hụ̂n
mī khn pælk h̄n̂ā læa t̄hūk kạktạw wị̂ thī̀ phwk k̄heā mā t̄hụng p̄hū̂chāy
h̄lāy khn rwm thậng tʹhèāh̄ạwngū nı tĥxngt̄hìn thī̀ dị̂ thảr̂āy dĕk h̄lāy khn
sā lem t̄hūk cạb nı ṭ̄hāna p̄hū̂ t̂xng s̄ngs̄ạy kār ḳhātkrrm pĕn phādh̄ạwk̄h̀āw
s̄ạpdāh̄̒ tæ̀ mạn ca yạng khng pĕn priṣ̄nā mā nān h̄lāy pī cnkrathạ̀ng wạn nı
pī 1928 meụ̄̀x brrdā deīywkạn phyān thậng s̄xng ca h̄ĕn Panzram xīk khrậng nı
k̄hṇa thī̀ k̄heā xyū̀ nı khwām dūlæ k̄hxng kār ḳhātkrrm nı krung wxchingtạn xīk
sī phwk k̄heā ca mī pạỵh̄ā nı kār rabu ẁā k̄heā pĕn khn thī̀ phwk k̄heā h̄ĕn nı
ch̀wng b̀āy thī̀ r̂xn raxu 18 krkt̩ ā khm 1922 pheīyng h̄lā h̄̀āng cāk thī̀
r̀āngkāy thāruṇ k̄hxng cxr̒c ḥe nrī̀ ḥx nk̆ phb ẁā
12. Mæ̀n̂ả cors̄lạd
h̄lạngcāk thī̀ k̄heā xxk sā lem, Panzram klạb pị yạng phụ̄̂nthī̀
Westchester County læa yạng khng mxng h̄ā reụ̄x thī̀ h̄emāas̄m nı ch̀wng t̂n pī
1923 k̄heā mī kār cạdkār thī̀ ca h̄ı̂ chèā x phār̒ th mên nı yxng ke xr̒s̄,
niwyxr̒k, chı̂ nāmf̄æng k̄hxng k̄heā cxh̄̒n lær̒ rī̀ s̄̒ k̄heā dị̂ ngān pĕn yām
thī̀ bris̄ʹạth mi ll̒ Abeeco thī̀ 220 yxng kexr̒ s̄x weni w læa x̂āng ẁā ca dị̂
phb kạb dĕk p̄hū̂chāy thī̀ chụ̄̀x cxr̒c Walosin, 15, nı k̄hṇa thī̀ k̄heā thảngān
xyū̀ thī̀ rongngān"p̄hm reìm thī̀ ca s̄xn h̄ı̂ k̄heā ṣ̄ilpa thī̀ dī k̄hxng
s̄ạngwās̄ thī̀ p̄hid ṭhrrmchāti tæ̀ p̄hm phb ẁā k̄heā dị̂ rạb kār s̄xn thuk xỳāng
keī̀yw kạb mạn læa k̄heā chxb mạndī" k̄heā k̄heīyn"mæ̀n̂ả cors̄lạd"
Panzram t̄hūk cạb nı txn chêā k̄hxng wạn thī̀ 29 mit̄hunāyn 1923 nı k̄hṇa thī̀
reụ̄x k̄hxng k̄heā cxd xyū̀ xxk Nyack, niwyxr̒k nı ch̀wng t̂n vdū r̂xn k̄hxng
1923, Panzram thả thāng k̄hxng k̄heā klạb pị thī̀ phr rodxịlænd̒ thī̀ k̄heā
k̄hmoy reụ̄x bı xxk mā cāk th̀ā cxd reụ̄x h̄lāy rxb x̀āw cāk nận k̄heā k̆
pras̄b khwām s̄ảrĕc thī̀ thh̄ār reụ̄x dị̂ s̄ảrwc thalenı h̄lāy s̄ib pratheṣ̄ nı
thuk prap̣heth k̄hxng s̄p̣hāph xākāṣ̄ reụ̄x pĕn ngān f̄īmụ̄x dī 38 fut læa yāw
tid kạb xupkrṇ̒ thī̀ dī thī̀s̄ud k̄heā deinthāng pị keāayāw s̄eīyng phụ̄̂nthī̀ ẁā
k̄heā rū̂ dī læa thī̀ k̄heā rū̂s̄ụk s̄bāy Panzram lả ni w ḥe wen s̄ạpdāh̄̒ nı
welā læa ca xxk pị nı welā klāngkhụ̄n l̀xng reụ̄x tĥxng t̄hnn s̄ảh̄rạb p̄hū̂
pras̄b p̣hạy thī̀ ca pl̂n læa k̄h̀mk̄hụ̄n nı xīk mị̀ kī̀ s̄ạpdāh̄̒ k̄ĥāng h̄n̂ā
k̄heā k̄hmoy b̂ān læa reụ̄x nı khxn net thi k̄heā k̄hmoy kherụ̄̀xngpradạb
ngeins̄d pụ̄n læa s̄eụ̄̂xp̄ĥā pid phrī meī̀ ym phx yt̒ nı meụ̄xng ni w ro,
niwyxr̒k k̄heā buk k̄hêāpị nı reụ̄x yx chth̒ k̄hnād h̄ıỵ̀ thī̀ cxd xyū̀ nxk
chāyf̄ạ̀ng thāng kịl k̄heā k̄hmoy pụ̄n phk k̄hnād s̄ênp̄h̀āṣ̄ūny̒klāng 0.38 Cāk
khrạw læa meụ̄̀x k̄heā trwc s̄xb xeks̄ār thī̀ xyū̀ bn reụ̄x k̄heā phb ẁā
k̄ĥārāchkār tảrwc ni w ro pĕn cêāk̄hxng reụ̄x nı deụ̄xn mit̄hunāyn 1923 k̄heā
læ̀n reụ̄x bı k̄hụ̂n mæ̀ n̂ả ḥạd s̄ạn thī̀ ca yxng ke xr̒s̄ thī̀ k̄heā cheụ̄̀xm
t̀x nı chạ̀w k̄ĥām khụ̄n thī̀ nạ̀n k̄heā h̄yib k̄hụ̂n mā cxr̒c Walosin læa s̄ạỵỵā
ẁā dĕk thī̀ k̄heā ca dị̂ thảngān bn reụ̄x yx chth̒ nı rah̄ẁāng kār deinthāng
k̄hxng k̄heā t̂nn̂ả meụ̄̀x wạn cạnthr̒ 25 mit̄hunāyn, 1923 reụ̄x læ̀n xxk cāk
th̀āreụ̄x Yonkers thiṣ̄ h̄enụ̄x pị thāng phīkh læa t̀x mā nı khụ̄n nận Panzram
sodomized dĕk
phwk k̄heā læ̀n reụ̄x pị 50 mịl̒ mæ̀n̂ả khings̄tạn thī̀ cxd
reụ̄x yx chth̒ Panzram nı x̀āw lĕk «xxk cāk mæ̀ n̂ả ḥạd s̄ạn k̄heā rīb thās̄ī
reụ̄x læa pelī̀yn chụ̄̀x nı tĥāy cāk nận k̄heā k̆ kl̂ā bn f̄ạ̀ng læa yeī̀ym chm
ḥæng xeā th̒ nı tĥxngt̄hìn pheụ̄̀x h̄ā p̄hū̂ sụ̄̂x rĕw «nī̂ chāy h̄nùm khn h̄nụ̀ng
tklng thī̀ ca mā bn reụ̄x pheụ̄̀x trwc s̄xb reụ̄x Panzram xeā p̄hū̂ sụ̄̂x xxk pị
reụ̄x yx chth̒ nı khụ̄n wạn thī̀ 27 mit̄hunāyn thī̀ phwk k̄heā mī mị̀ kī̀ kherụ̄̀xng
dụ̄̀m d̂wy kạn tæ̀ khn mī s̄ìng xụ̄̀n «thī̀ xyū̀ nı cı k̄hxng k̄heā"mī
k̄heā phyāyām thī̀ ca tid c̄hạn k̄hụ̂n tæ̀ p̄hm k̆ s̄ngs̄ạy kārk ra thả k̄hxng
k̄heā læa phr̂xm s̄ảh̄rạb k̄heā" Panzram kl̀āw ẁā k̄heā ying chāy khn h̄nụ̀ng
pĕn khrậng thī̀ s̄xng nı h̄ạw doy chı̂ pụ̄n h̄emụ̄xn kạn ẁā k̄heā dị̂ k̄hmoy mā
cāk reụ̄x k̄ĥārāchkār tảrwc k̄heā p̄hūk læ̂w n̂ảh̄nạk loh̄a lng bn r̀āngkāy læa
yon lng n̂ả khn"k̄heā yạng khng mī tæ̀ thèā thī̀ p̄hm rū̂" Panzram
s̄ārp̣hāph nı p̣hāyh̄lạng chêā wạn rùng k̄hụ̂n māk Panzram læa p̄hū̂doys̄ār
k̄hxng k̄heā cxr̒c Walsoin thī̀ dị̂ h̄ĕn kār ḳh̀ā læ̀n xxk cāk x̀āw mùng h̄n̂ā
pị tām n̂ả phwk k̄heā cheụ̄̀xm t̀x nı wạn deīywkạn nı Poughkeepsie Panzram pị
bn f̄ạ̀ng læa k̄hmoy primāṇ k̄hxng xwn pramng mūlkh̀ā kẁā $ 1,000 phwk k̄heā
xxk deinthāng xīk khrậng læa læ̀n k̄ĥām mæ̀n̂ả pị yạng niw h̄lạngcāk thī̀ reụ̄x
thxd s̄mx cxr̒ ck ra dod k̄hụ̂n cāk reụ̄x læa ẁāy n̂ả k̄hêā f̄ạ̀ng nı thī̀s̄ud
k̄heā thả thāng k̄hxng k̄heā klạb pị Yonkers wạn t̄hạd pị læa bxk tảrwc keī̀yw
kạb kār t̄hūk thảr̂āy thāng pheṣ̄ doy Panzram tảrwc Yonkers rạb kār cæ̂ng teụ̄xn
thuk meụ̄xng mæ̀ n̂ả ḥạd s̄ạn thī̀ ca mxng s̄ảh̄rạb"kạp tạn cxh̄̒n lær̒
rī̀ s̄̒" thī̀ kảlạng læ̀n reụ̄x yx chth̒ 38 fut tām n̂ả tảrwc yạng mị̀
thrāb ẁā reụ̄x t̄hūk k̄hmoy xxk mā cāk khwām rxbkhxb Panzram thảh̄ı̂ mạn thèā
thī̀ h̄mū̀ b̂ān nī yạkh k̄heā dị̂ reụ̄x bı reụ̄x thī̀ lān pī texr̒ s̄ạn læa
teīyng lng nı khụ̄n nī̂ tæ̀ tảrwc Nyack dị̂ ramạdrawạng læa nı chêā wạn thī̀ 29
mit̄hunāyn 1923 thī̀ phwk k̄heā k̄hụ̂n reụ̄x yx chth̒ læa t̄hūk cạb Panzram
k̄heā t̄hūk tậng k̄ĥxh̄ā lạk thrạphy̒ s̄ạngwās̄ thī̀ p̄hid ṭhrrmchāti læa kār
corkrrm wạn rùng k̄hụ̂n Yonkers nạk s̄ụ̄b cxh̄̒nfiths̒ læa chār̒ls̄̒ wxr̒d k̄hạb
t̂nn̂ả bn reụ̄x k̄ĥām fāk thī̀ theṣ̄bāl ca leụ̄xk k̄heā k̄hụ̂n k̄heā pĕn khn
thī̀ xyū̀ nı meụ̄xng yxng ke xr̒s̄ khuk rx k̄hụ̂n ṣ̄āl bn bạtr cạbkum k̄hxng
k̄heā"lær̒ rī̀ s̄̒" cdthabeīyn xāchīph k̄hxng k̄heā nı ṭ̄hāna"kalās̄ī".
K̄heā bxk ẁā k̄heā keid nı newādā læa h̄ı̂ xāyu k̄hxng k̄heā pĕn 40 nı khụ̄n wạn
thī̀ 2 krkt̩ ā khm 1923 k̄heā phyāyām thī̀ ca yæk xxk cāk h̄̂xng k̄hạng nı meụ̄xng
kạb nạkthos̄ʹ khn xụ̄̀n, fer̆d Federoff phwk k̄heā phyāyām thī̀ ca ngæa bār̒
h̄n̂āt̀āng xxk mā cāk krxb k̄hxng phwk k̄heā doy kār k̄hud lng pị nı p̄hnạng
k̀x xiṭ̄h thī̀ chı̂ pĕn s̄̀wn h̄nụ̀ng k̄hxng teīyng phwk k̄heā t̄hūk cạb meụ̄̀x
yām thả trwc s̄xb tām pkti k̄hxng sell̒ k̄hxng phwk k̄heā"nı ṭ̄hāna thī̀
pĕn p̄hl mā cāk khwām phyāyām doy h̄nụ̀ng nı h̄̂ā khnnı khuk meụ̄xng thī̀ ca
yæk xxk cāk khuk cxh̄̒n lær̒ rī̀ s̄̒ cors̄lạd mæ̀n̂ả thī̀ t̄hūk kl̀āwh̄ā xyū̀
nı thī̀ khum k̄hạng deī̀yw k̄hạng wị̂ nı mụ̄x t̄hụ̄x" Yonkers rạṭ̄hburus̄ʹ
rāyngān meụ̄̀x wạn thī̀ 3 krkḍākhm
Panzram nận k̆ h̄ạn pị thnāykhwām k̄hxng k̄heā pheụ̄̀x k̄hx
khwām ch̀wyh̄elụ̄x"p̄hm dị̂ rạb pĕn thnāykhwām mī nāy Cashin. P̄hm bxk
k̄heā ẁā reụ̄x pĕn mūlkh̀ā h̄̂ā h̄rụ̄x s̄ib phạn dxllār̒ læa thī̀ c̄hạn ca h̄ı̂
k̄heā reụ̄x læa xeks̄ār t̄ĥā k̄heā mī c̄hạn xxk cāk khuk" k̄heā kl̀āw
thnāykhwām k̄hxng k̄heā cạd h̄ı̂ mī kār prakạn tạw læa mị̀ kī̀ wạn t̀x mā
Panzram dị̂ rạb kār pl̀xytạw k̄heā mị̀ khey klạb mā meụ̄̀x Cashin pị lng
thabeīyn reụ̄x k̆ phb ẁā mạn t̄hūk k̄hmoy tảrwc thạnthī yụd reụ̄x yx chth̒ læa
Cashin h̄āy pị prakạn tạw thī̀ phos̄t̒ Panzram dị̂ krap̌xng thnāykhwām k̄hxng
k̄heā xeng Larchmont pĕn thī̀ ngeīyb s̄ngb h̄mū̀b̂ān dūlæ pĕn xỳāng dī bn
chāyf̄ạ̀ng thāng txn tı̂ k̄hxng Westchester County mị̀ kī̀ mịl̒ cāk rạṭ̄h khxn
net thikhạ nı ch̀wng pī kh.Ṣ̄. 1920 Mạn pĕn thī̀ mīchụ̄̀xs̄eīyng s̄ảh̄rạb næw
chāyf̄ạ̀ng thī̀ s̄wyngām læa khạn thrī̀ khlạb phiṣ̄es̄ʹ thī̀ radạb bn k̄hxng s̄ạngkhm
niwyxr̒k sitī̂ ca rwm wạn h̄yud s̄ud s̄ạpdāh̄̒ phwk k̄heā s̄āmārt̄h chm kār
k̄hæ̀ngk̄hạn reụ̄x yx chth̒ h̄rụ̄x r̂ān kĥā thī̀ r̂ān kĥā nı h̄mū̀b̂ān h̄̀āng
cāk lok k̂āw khlạ̀ng k̄hxng mæn ḥạt tạn t̄hnn xæxạd læa thrāy dị̂ rạb kār
Panzram Larchmont k̀xn nı deụ̄xn mit̄hunāyn 1923 k̄heā k̄hmoy reụ̄x cāk th̀ā
cxd reụ̄x Larchmont pĕn k̄hxng dr. Chār̒ls̄̒ phāy n̒ reụ̄x k̆ phb ẁā h̄lạngcāk
nận mị̀ nān nxk chāyf̄ạ̀ng k̄hxng ni w ro; Panzram s̄ūỵ s̄eīy kār khwbkhum
h̄āngs̄eụ̄x læa ngān f̄īmụ̄x sụ̀ng dị̂ t̄hūk thub lng bn k̄hod h̄in nı khụ̄n wạn
thī̀ 26 s̄ingh̄ākhm 1923 Panzram buk k̄hêāpị nı s̄t̄hānī rt̄hfị nı Larchmont
Chatsworth x weni w chı̂ k̄hwān k̄heā phb nxk k̄heā thảlāy h̄n̂āt̀āng k̄hnād
h̄ıỵ̀ læa khlān k̄hêāpị k̄heā phb ẁā h̄lāy s̄ib k̄hxng krapěā deinthāng sụ̀ng
pĕn p̄hū̂doys̄ār rt̄hfị nı wạn t̄hạd pị k̄hṇa thī̀ k̄heā kảlạng rụ̄̂x kĥn
krapěā s̄ạmp̣hāra p̄h̀ān tảrwc Larchmont cêāh̄n̂āthī̀ Grube ri chār̒d sụ̀ng pĕn
thảh̄ı̂ rxb chêā wạn ræk k̄hxng k̄heā thī̀ keid k̄hụ̂n ca mā d̂wy"p̄hm
dein pị rxb «kạb h̄n̂āt̀āng thī̀ tæk t̀āng kạn læa p̄hm h̄ĕn k̄heā khukk̄hèā
xyū̀ h̄n̂ā teā nı s̄t̄hānī nī̂ kạb lảt̂n peid nı d̂ānh̄n̂ā k̄hxng k̄heā læa
p̄hm k̄heā pkkhlum d̂wy pụ̄n" Grube kl̀āw kạb p̄hū̂s̄ụ̄̀xk̄h̀āw tæ̀
Panzram mị̀ lạngle pracả wạn Portchester rāykār xṭhibāy t̄hụng s̄ìng thī̀ keid
k̄hụ̂n t̀x pị. "Cxh̄̒n lær̒ rī̀ s̄̒ sụ̀ng pĕn yạks̄ʹ̒ h̄ıỵ̀ nı s̄ạds̄̀wn
læa mī xāwuṭh k̄hwān mxng ḳhātkrrm cêāh̄n̂āthī̀ thạnthī cetnārmṇ̒ kạb lær̒ rī̀
s̄̒ læa h̄lạngcāk kār t̀xs̄ū̂ thī̀ runræng nı thī̀ mụ̄d, pld k̄heā læa wāng
k̄heā wị̂ p̣hāy tı̂ kār cạbkum. " K̄heā t̄hūk nả tạw pị thī̀ s̄t̄hānī tảrwc
bn t̄hnn bxs̄tạn sụ̀ng k̄heā rabu ẁā tạw xeng pĕn cxh̄̒n lær̒ rī̀ s̄̒ h̄lạngcāk
thī̀ k̄heā s̄ārp̣hāph ẁā k̀xn h̄n̂ā nī̂ bæ̀ng xin k̄heā t̄hūk tậng k̄ĥxh̄ā kạb
s̄ām h̄ạwk̄hmoy pheìmteim nı ṣ̄āl h̄mū̀b̂ān chêā wạn rùng k̄hụ̂n p̄hū̂
phiphāks̄ʹā che tậng prakạn tạw thī̀ $ 5,000 Panzram khum k̄hạng thī̀ khuk
k̄het xyū̀ rah̄ẁāng kār phicārṇā dảnein kār khṇa lūkk̄hun k̄hṇa thī̀ k̄heā nạ̀ng
xyū̀ nı khuk h̄mū̀b̂ān Panzram bxk tảrwc k̄heā pĕn nạkthos̄ʹ h̄lb h̄nī xxk cāk
xo re kxn sụ̀ng k̄heā dị̂ rạb thos̄ʹcả khuk 17 pī s̄ảh̄rạb kār t̄h̀āy p̣hāph
cêāh̄n̂āthī̀ tảrwc Panzram kl̀āw ẁā s̄ìng t̀āng«mākmāy xāc ca māk keinpị tảrwc
bāng khn reīyk k̄heā ẁā"chiseler" p̄hū̂chāy khn h̄nụ̀ng thī̀ yxmrạb ẁākār
k̀x xāchỵākrrm thī̀ k̄heā mị̀ dị̂ krathả pheụ̄̀x h̄ı̂ k̄heā ca t̄hūk ŷāy pị
thī̀ xụ̄̀n
Part IV:
ตำรวจ
Larchmont ส่งโทรเลขของโอเรกอนสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม
เมื่อวันที่ 29 สิงหาคม Larchmont หัวหน้าตำรวจวิลเลียม Hynes รับการตอบกลับจากผู้คุมจอห์นสันสมิ
ธ รัฐออริกอนดัดสันดาน "เจฟฟ์บอลด์วินที่เป็นที่ต้องการมากไม่ดีในโอเรกอนของเขาเป็นกรณีที่ตั้งข้อสังเกตว่าที่ดึงดูดความสนใจมากทั่วชายฝั่งแปซิฟิกและเรามีความกังวลมาก
ที่จะส่งเจ้าหน้าที่สำหรับเขาในขณะนี้เป็นไปได้เร็ว.
" Panzram เป็นที่รู้จักกันในนาม
"เจฟฟ์บอลด์วิน"
ในโอเรกอนและยังคงมีมากกว่า
14 ปีที่เหลือในประโยคของเขา
มีแม้กระทั่งเป็นรางวัล $
500 สำหรับการจับภาพของเขาซึ่ง
Panzram พยายามที่จะเก็บรวบรวมสำหรับการจับกุมของเขาเอง
"แลร์รี่ส์บอกตำรวจที่นี่ว่าตั้งแต่เขาอาสาข้อมูลทั้งหมดที่จะหลบหนีจากคุกเขาอยากจะเรียกร้อง
$ 500 ตัวเองว่า" มาตรฐานสตาร์รายงาน Panzram ตระหนักว่าแนวโน้มในอนาคตของเขาถูก
จำกัด เขารู้ว่าโอเรกอนไม่ดีอยากให้เขาและเขามีอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะหลบหนีหรือหน้าทศวรรษที่ผ่านมาในคุก
ในระหว่างการเดินทางล่าสุดของเขาไปยังเมืองของคิงส์ตันและฮัดสันบนเขามีความมุ่งมั่นหัวขโมยจำนวนมากและปล้นบางอย่างที่ไม่เคยถูกค้นพบ
ในขณะที่เขาถูกจัดขึ้นในคุก
Larchmont, Panzram เขียนจดหมายถึงลึกลับ
"จอห์นโรเมโร" ใน Beacon นิวยอร์กซึ่งเป็นตรงข้ามแม่น้ำจากนิวจอร์จที่
Walosin กระโดดขึ้นจากเรือ
"นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณเคยได้ยินจากฉัน"
เขาเขียน "ผมคาดหวังที่จะไปเข้าคุกเพื่อความสมดุลของชีวิตของฉันเพื่อให้คุณเห็นฉันจะสูญเสียไม่มาก.
ผมไม่เคยพูดอะไรให้กับทุกคนเกี่ยวกับคุณ
แต่แบกรับความจริงในใจว่าผมควรจะพูดคุยและบอกสิ่งที่ฉันรู้ว่าฉันสามารถและจะ
นำคุณออกไปเป็นเวลานาน.
" Panzram เรียกร้อง
Romero ส่งเขา $ 50 ทันทีและเขาจะลืม "ทั้งหมดที่ฉันรู้ว่า." เขาบอกว่าเรือที่หายไป แต่โรเมโร "ยังคงสามารถเงินสดในการจัดการนิว"
และเขาลงนามในหนังสือ
"Capt. แลร์รี่ส์จอห์นเค."
เงินไม่ถึงและตำรวจไม่เคยพบโรเมโร
Panzram ยังคงอยู่ในความดูแล
13. คดีของคาร์ล
Panzram
ไม่กี่สัปดาห์ต่อมาเขาเป็นความผิดโดยคณะลูกขุนใหญ่สำหรับการลักทรัพย์
Larchmont "ผมในครั้งเดียวเห็นว่าผมจะได้รับการตัดสินลงโทษดังนั้นฉันทันทีที่เห็นอัยการและมีการต่อรองราคาให้เขาทำ"
เขากล่าวในภายหลังว่า เขาทำข้อตกลงกับสำนักงานอัยการในการที่เขาจะได้รับเป็นประโยคที่มีน้ำหนักเบาในการแลกเปลี่ยนสำหรับข้ออ้างของความผิด
แต่มันก็ไม่ได้ที่จะ
"ผมเก็บไว้ที่ด้านข้างของฉันของการต่อรองราคา
แต่เขาไม่ได้. ฉันสารภาพและได้รับทันทีขีด จำกัด ของกฎหมายที่ห้าปี. ที่เมื่อฉันถูกส่งไปยังสิงห์สิงห์."
แต่เขาไม่ได้อยู่นาน ผู้ชายชอบ Panzram ที่ถูกอาชญากรแข็งและยากที่จะควบคุมถูกส่งไปยังตอนเหนือของรัฐเป็นประจำคลินตันเรือนจำที่พวกเขาออกมาจากคุกประชากรหลักและความเมตตาของกลุ่มที่ผิดปกติของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ได้เติบโตคุ้นเคยกับผู้ต้องขังที่เป็นมิตร
เรือนจำอเมริกันในช่วงแรกของศตวรรษที่
20 ถูกสถานที่ที่น่ากลัวที่จะใช้จ่ายแม้แต่เวลาน้อย
เงื่อนไขที่สถาบันการศึกษาบางคนเลวร้ายยิ่งกว่าที่ไม่ดี
พวกเขามีความป่าเถื่อน สถานที่เช่นสิงห์สิงห์ใน New
York, ฟลอริด้าของค่ายทรมานที่น่าอับอายและจอร์เจียแก๊งห่วงโซ่สุดขั้วการละเมิดอย่างกว้างขวางในเรือนจำอเมริกา
ไม่มีชาติเป็นมาตรฐานแบบครบวงจรเกี่ยวกับวิธีการรักษาหรือฟื้นฟูดูแลนักโทษ
แนวคิดของการลงโทษและการป้องปราม
แต่ที่มาและการศึกษาไม่ค่อยได้รับการยอมรับกันอย่างแพร่หลายในระบบกฎหมายอาญา
เวลาส่วนใหญ่ก็ถูกทิ้งถึงดูแลในการกำหนดและดำเนินนโยบายที่สามารถทำงานได้ของการดำเนินการที่มีต่อนักโทษ
ในคุกบางคนนี้อาจจะเป็นสิ่งที่ดี
คนอื่น ๆ ก็อาจจะไม่ดีมาก เรือนจำเป็นอาณาจักรอิสระของผู้พิทักษ์ที่
resorted บ่อยเฆี่ยนเฆี่ยน,
เดี่ยวและแม้กระทั่งการทรมานในการควบคุมประชากรคุกของพวกเขา
สถานที่ดังกล่าวเป็นตอนเหนือของมลรัฐนิวยอร์กคลินตันเรือนจำที่รู้จักกันดี
Dannemora หลุมนรก, สถานที่ของการกลับมาไม่มีและโหดร้ายที่สุดของอเมริกาสถาบันคุกปราบปราม
Panzram ถูกนำตัวไป
Dannemora เพียง 10 ไมล์จากชายแดนแคนาดาในเดือนตุลาคมปี
1923 เช่นเดียวกับในเรือนจำอื่น
ๆ อีกมากมายในขณะนี้เจ้าหน้าที่ดำเนินการอ้อยเหล็กปลายแหลมที่ใช้ในการกระตุ้นและบางครั้งก็ชนะนักโทษในการส่ง
Panzram ถูกเปลือยเปล่าและสิ่งที่เขาได้ทรัพย์สินที่ถูกยึด
ไม่มีการพูดคุยกลับไปยามเหล่านี้และการดูหมิ่นจากนักโทษไม่ได้รับการยอมรับ
พนักงานที่ Dannemora เป็นเอกลักษณ์ หลายยามที่มีความสัมพันธ์อันเนื่องมาจากหลายชั่วของพนักงานคุมขังส่วนใหญ่เป็นภาษาฝรั่งเศสแคนาดาที่ถูกยกขึ้นและยังคงอาศัยอยู่ในบริเวณโดยรอบ
เป็นผลให้วิธีการของพวกเขาในการกำกับดูแลและทัศนคติที่มีต่อนักโทษที่ถูกส่งผ่านไปยังแต่ละรุ่นที่ต่อเนื่องและโดยเอ์ทศวรรษที่ผ่านมาของการปราบปรามและการละเมิด
ชีวิตเป็นเรื่องยากอย่างไร้ความปราณีสำหรับผู้ต้องขังที่ทำงานภายใต้แอกบดของคนรุ่นต่อเนื่องของยาม
ในมุมมองของพวกเขาผู้ต้องขังเป็นสัตว์ที่สมควรได้รับการรักษาที่รุนแรง
นักโทษหลายคนได้รับความเดือดร้อนความเสียหายทางจิต
และผู้ที่ไม่ได้รับการดั้นด้นเพียงข้ามลานและโยนลงไปในโรงพยาบาลของรัฐสำหรับอาชญากรโรคจิตซึ่งทางเดินเต็มไปด้วยความบ้าผู้ต้องขังลืมหายไปในทะเลของระบบราชการและการละเลยที่น่ากลัว
มันเป็นป้ายสุดท้ายก่อนที่นรก
ภายในเวลาไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา
Panzram วางแผนเพลิงจะเผาการประชุมเชิงปฏิบัติการ
แต่บางส่วนของเจ้าหน้าที่พบอุปกรณ์และรื้อมัน
หลังจากนั้นเขาพยายามจะฆ่าหนึ่งของอังกฤษโดยการโจมตีเขาในขณะที่เขานอนหลับอยู่ในเก้าอี้
"ผมตีเขาที่ด้านหลังของหัวกับสโมสร£
10" เขากล่าวในภายหลังว่า
"มันไม่ได้ฆ่าเขา แต่เขาเป็นคนดีและป่วยและเขาทิ้งฉันอยู่คนเดียวหลังจากนั้น."
การทำงานเป็นเวลานานยากและน่าเบื่อมาก
อาหารเลอะเลี่ยนเหมาะสำหรับการบริโภคสัตว์
Panzram ทำพยายามครั้งแรกของเขาที่หลบหนีออกมาภายในไม่กี่เดือน
เขาปีนหนึ่งของผนังคุกและปรับตัวลดลงทันที
30 ฟุตด้านล่างเข้าสู่ขั้นตอนที่เป็นรูปธรรม
เขายากจนขาและข้อเท้าทั้งสอง
กระดูกสันหลังของเขาก็ยังบาดเจ็บสาหัส
เขาได้รับความสนใจไม่ทางการแพทย์สำหรับการบาดเจ็บของเขา
เขาได้รับการดำเนินการลงในเซลล์และลดลงบนพื้น
"ฉันถูกโยนลงไปในมือถือโดยไม่ต้องรักษาพยาบาลใด
ๆ หรือสิ่งที่สนใจผ่าตัด. กระดูกหักของฉันไม่ได้ถูกตั้ง. ข้อเท้าและขาของฉันไม่ได้ถูกใส่ลงไปในการโยน.
แพทย์ไม่เคยเข้ามาใกล้ฉันและไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ทำอะไรให้
ฉัน. ในตอนท้ายของ 14 เดือนของความทุกข์ทรมานอย่างต่อเนื่องผมถูกนำตัวไปที่โรงพยาบาลที่ผมดำเนินการสำหรับการแตกของฉันและเป็นหนึ่งในลูกอัณฑะของฉันถูกตัดออกไป.
" แต่ยังคงเขาไม่ได้เปลี่ยนวิธีการของเขา
ไม่นานหลังจากที่การดำเนินงานของเขาถูกจับ
Panzram กระทำการสังวาสที่ผิดธรรมชาติในนักโทษ เขาถูกโยนลงไปในโดดเดี่ยวที่ซึ่งเขาได้ปฏิเสธความจริงโดยเจ้าหน้าที่เรือนจำ
"ผมได้รับความเดือดร้อนมากขึ้นความทุกข์ทรมานมานานหลายเดือน
เสมอในความเจ็บปวดที่ไม่เคยมีคำตอบที่ทางแพ่งจากทุกคนเสมอคำรามหรือสาปแช่งหรือโกหกสัญญาหลอกลวงซึ่งไม่เคยเก็บไว้
คลานไปรอบ ๆ เหมือนงูกับหักกลับเดือดด้วยความเกลียดชังและความต้องการทางเพศเพื่อแก้แค้นห้าปีของชนิดของชีวิตนี้
ที่ผ่านมาสองปีและสี่เดือนในการแยกคุมขังที่มีอะไรจะทำอย่างไรยกเว้นลูก
ฉันเกลียดทุกคนที่ผมเห็น.
"เขาเริ่มที่จะทำให้แผนการที่ซับซ้อนเกี่ยวกับวิธีการฆ่าคนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้.
เขาต้องการที่จะระเบิดขึ้นในขณะที่อุโมงค์ทางรถไฟรถไฟก็ผ่านและส่งก๊าซพิษเข้าไปในซาก.
เขาต้องการที่จะระเบิด สะพานในนิวยอร์กและปล้นแล้วตายและได้รับบาดเจ็บขณะที่พวกเขานอนตายอยู่บนพื้นดิน.
คลองปานามาจะประสบชะตากรรมเดียวกันถ้า
Panzram มีวิธีการของเขา.
แต่แผนการที่ซับซ้อนที่สุดของเขาและเขาก็มั่นใจว่าจะฆ่ามากที่สุด
คนที่เป็นพล็อตของเขาที่จะวางยาพิษน้ำประปาและฆ่าทุกคนในหมู่บ้าน
Dannemora. "ในที่สุดผมก็คิดว่าวิธีที่จะฆ่าทั้งเมือง:
ผู้ชายผู้หญิงเด็กและแม้กระทั่งแมวและสุนัข"
เขาเขียนไว้ในภายหลัง . เขาต้องการที่จะลดลงเป็นจำนวนมากของสารหนูเข้าไปในกระแสที่ป้อนเข้าอ่างเก็บน้ำ.
ในเดือนกรกฎาคม 1928 หลังจากที่ให้บริการห้ายาวปีหนัก
Panzram ถูกปลดออกจาก
Dannemora. พิการอย่างถาวรจากการขาดการรักษาพยาบาลและการสูญเสียในส่วนลึกของ
บ้าเขาถูกส่งออกไปสู่โลกที่ไว้วางใจอีกครั้ง
หลังจากที่ปล่อยเขา
Panzram ถูกครอบงำโดยการแก้แค้นให้กับวิธีการที่เขาได้รับการรักษาที่
Dannemora ภายในสองสัปดาห์เขามุ่งมั่นที่หัวขโมยโหลและถูกฆ่าตายอย่างน้อยหนึ่งคนระหว่างการปล้นในบัลติมอร์
ตามเวลาที่เขาถูกจับกุมและถูกส่งไปยังกรุงวอชิงตันดีซี,
คุก Panzram เป็นภาพที่น่ากลัว เขาลุกขึ้นยืน 6 ฟุตสูง 200 ปอนด์ของกล้ามเนื้อและความถ่อยความเกลียดชังเผาไหม้สำหรับทุกอย่างของมนุษย์
เขามีรอยสักขนาดใหญ่ของสมอเรือบนแขนซ้ายของเขาสมออื่นที่มีนกอินทรีและหัวของคนจีนบนแขนข้างขวาของเขาและสองอินทรีบนหน้าอกของเขาใหญ่กับคำว่า
"เสรีภาพและความยุติธรรม"
รอยสักที่อยู่ภายใต้ปีกของพวกเขา
. ดวงตาของเขาเป็นสีเทาเหล็กและเขาสวมหนาหนวดสีดำที่ปกคลุมริมฝีปากบนของเขาให้ใบหน้าของเขาปรากฏตัวของการเยาะเย้ยตลอด.
ที่จองเขาให้ชื่อจริงของเขาเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี.
ในช่วงสองสามวันแรกของเขาใน
คุกซีเขาทำข้อสังเกตหลายประการเกี่ยวกับการฆ่าเด็กซึ่งถูกพบโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย.
สอบถามได้ทำในรัฐอื่น ๆ และคำพูดกลับมาจากหลายเขตอำนาจศาลว่าเขาเป็นคนล่า. ที่กรุงวอชิงตันดีซีคุกในเวลานี้คือ
ยามมือใหม่ 26 ปีลูกชายของผู้อพยพชาวยิวที่ได้รับการว่าจ้างในปีนั้น. ชื่อของเขาคือเฮนรี่เลสเบี้ยน. ในฐานะที่เป็น Panzram ถูกดำเนินการผ่านขั้นตอนการจอง,
เลสเบี้ยนถามเขาว่าอาชญากรรมของเขาคือ
"สิ่งที่ผมทำคือการปฏิรูปคน"
กล่าวโดยไม่ต้อง Panzram รอยยิ้ม ในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้ายามหนุ่มสาวเข้ามาแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของคนมองแปลกที่ไม่ค่อยได้พูดคุยกับทุกคน
ไม่เคยหนึ่งที่จะอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งเป็นเวลานานมาก
Panzram พยายามที่จะหลบหนีโดยค่อย
ๆ แกะออกไปในคอนกรีตโดยรอบแท่งโลหะในหน้าต่างมือถือของเขา
แต่หนึ่งในนักโทษคนอื่น ๆ แจ้งผู้คุม Panzram ถูกลบออกจากมือถือของเขาและนำไปยังพื้นที่ที่แยก
เขาถูกใส่กุญแจมือรอบเสาไม้หนาและเชือกที่ถูกผูกติดอยู่กับกุญแจมือของเขา
ยามนั้นเขายกขึ้นเพื่อให้เพียงแค่เท้าของเขาถูกสัมผัสพื้นดินและแขนของเขาถูกยกขึ้นเกินกว่าไหล่ของเขา
เขาถูกทิ้งด้วยวิธีนี้เป็นวันครึ่ง
เขาได้ด่าพ่อแม่ของเขาเองให้เขาชีวิตและกรีดร้องว่าเขาจะฆ่าทุกคนถ้ามีโอกาส
ยามตีเขาจนเขาหมดสติและซ้ายเขาเชื่อมโยงกับการโพสต์ทุกคืน
ในบางช่วงเวลาในคืนนั้น
Panzram ยอมรับกับการฆาตกรรมของชายหนุ่มหลายคนและบอกยามว่าเขาสนุกกับมัน
เร็ว ๆ นี้มีข่าวออกมาและกดลงบนจับเรื่องราวของฆาตกรซาดิสต์อยู่ในคุกในท้องถิ่นที่ได้รับการสารภาพกับจำนวนมากของการฆาตกรรม
วอชิงตันโพสต์รายงานเมื่อวันที่
28 ตุลาคม 1928 ที่ Panzram สารภาพกับคดีฆาตกรรม 14 ปีเก่าอเล็กซานเด Luszzock, ฟิลาเดลเด็กขายหนังสือพิมพ์และเมื่อเดือนสิงหาคมว่า
12 ปีเฮนรี่ฮอนซาเลมของนิคอนเนตทิคั
ในแต่ละวันที่ผ่านไป
Panzram บอกมากขึ้น
"หากที่ไม่พอ" เขากล่าวว่า "ฉันจะให้ปริมาณมากขึ้น. ฉันได้รับทั่วทุกมุมโลกและฉันได้เห็นทุกอย่าง
แต่นรกและผมคิดว่าผมจะเห็นว่าเร็ว
ๆ นี้." ด้วยเหตุผลบางอย่างเฮนรี่คุมเลสเบี้ยนเอาสงสารคนที่โกรธคนอื่นทุกคนเกลียด
เขาเป็นเพื่อนสนิท
Panzram โดยให้เขาเงินดอลลาร์เพื่อซื้อบุหรี่และอาหารเสริม
การกระทำของความเมตตานี้หมายถึงการจัดการที่ดีในการ
Panzram เพราะเขาไม่คุ้นเคยที่จะได้ท่าทางที่เล็กที่สุดของความเห็นอกเห็นใจ
ชายทั้งสองกลายเป็นเพื่อนและเชื่อใจในตัวอีกคนหนึ่ง
ในไม่ช้า Panzram ตกลงที่จะเขียนเรื่องราวชีวิตของเขาสำหรับเลสเบี้ยน
ดังนั้นในช่วงไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้าในขณะที่ดินสอจัดเลสเบี้ยนและกระดาษ,
Panzram เขียนลงรายละเอียดของชีวิตของเขาบิดของความเกลียดชังความชั่วช้าและการฆาตกรรม
นักจิตวิทยาที่มีชื่อเสียงดร.
คาร์ลนิงเกอร์กล่าวในภายหลังว่าต้นฉบับ
"เงินที่ได้จะไม่ท้อถอยวิเคราะห์ตนเองซึ่งอะไหล่นักโทษทั้งตัวเองหรือสังคม.
ไม่มีใครสามารถอ่านต้นฉบับอย่างครบถ้วนโดยไม่ต้องตื่นเต้นอารมณ์."
เริ่มต้นในฟาร์มในชนบทมินนิโซตาที่เขาเกิดที่
Panzram เล่าเรื่องที่โหดร้ายของชีวิตของเขา
จากเวลาที่เขาถูกส่งไปฝึกอบรมในโรงเรียนรัฐมินนิโซตาที่
Red Wing ในปี 1903 จนกว่าจะถึงเวลาที่เขามาถึงที่กรุงวอชิงตันดีซีคุกมีนับพันของการก่ออาชญากรรมหลายสิบของการฆาตกรรมและการใช้ชีวิตใช้เวลาในการแสวงหาใจเดียวของการทำลาย
. "เพื่อนร่วมงานของฉันทั้งหมด"
เขากล่าวว่า "ทั้งหมดของสภาพแวดล้อมของฉัน, บรรยากาศของการหลอกลวงทรยศโหดเสื่อมเจ้าเล่ห์และทุกอย่างที่ไม่ดีและไม่มีอะไรที่เป็นสิ่งที่ดี.
ทำไมฉันสิ่งที่ฉันฉันจะบอก
คุณว่าทำไม. ฉันไม่ได้ทำให้ตัวเองสิ่งที่ฉัน.
อื่น ๆ มีการทำของฉัน. " ในการนี้สารภาพ 20,000 คำพิเศษ Panzram ได้ให้รายละเอียดของการฆาตกรรมของเขาซึ่งต่อมาได้รับการยืนยันกับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น
เขาจัดมาให้วันเวลาและสถานที่ที่ก่ออาชญากรรมที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกับประวัติศาสตร์การจับกุมของเขาซึ่งเป็นที่กว้างขวาง
แน่นอนว่าในช่วงระยะเวลา
1900-1930 การสื่อสารระหว่างหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายไม่ได้มีความซับซ้อนที่สุดเท่าที่พวกเขามีวันนี้
อาชญากรได้บ่อยสามารถหลีกเลี่ยงหมายจับโดยเพียงแค่การเปลี่ยนชื่อและทำให้ปากของพวกเขาปิด
Panzram เรียนรู้เคล็ดลับนี้ในช่วงต้นอาชีพของเขาและถูกจับกุมภายใต้ชื่อหลายคนรวมทั้งเจฟเฟอร์สันบอลด์วิน
(1915), เจฟฟรีย์โรดส์
(1919), จอห์นคิง (1920) และจอห์นแลร์รี่ส์ (1923)
Romanization: Part IV:
Tảrwc Larchmont s̄̀ng thorlek̄h k̄hxng xo re kxn s̄xbt̄hām
rāy laxeīyd pheìmteim meụ̄̀x wạn thī̀ 29 s̄ingh̄ākhm Larchmont h̄ạwh̄n̂ā tảrwc
wil leīym Hynes rạb kār txb klạb cāk p̄hū̂ khum cxh̄̒n s̄ạn s̄mi ṭh rạṭ̄h xx ri
kxn dạds̄ạndān"ceff̒ bx ld̒ win thī̀ pĕn thī̀ t̂xngkār māk mị̀ dī nı xo re
kx nk̄h xng k̄heā pĕn krṇī thī̀ tậng k̄ĥx s̄ạngket ẁāthī̀ dụngdūd khwām s̄ncı
māk thạ̀w chāyf̄ạ̀ng pæsifik læa reā mī khwām kạngwl māk thī̀ ca s̄̀ng
cêāh̄n̂āthī̀ s̄ảh̄rạb k̄heā nı k̄hṇa nī̂ pĕn pị dị̂ rĕw. " Panzram pĕn
thī̀ rū̂cạk kạn nı nām"ceff̒ bx ld̒ win" nı xo re kxn læa yạng khng
mī mākkẁā 14 pī thī̀ h̄elụ̄x nı prayokh k̄hxng k̄heā mī mæ̂ krathạ̀ng pĕn rāngwạl
$ 500 s̄ảh̄rạb kār cạb p̣hāph k̄hxng k̄heā sụ̀ng Panzram phyāyām thī̀ ca kĕb
rwbrwm s̄ảh̄rạb kār cạbkum k̄hxng k̄heā xeng"lær̒ rī̀ s̄̒ bxk tảrwc thī̀
nī̀ ẁā tậngtæ̀ k̄heā xās̄ā k̄ĥxmūl thậngh̄md thī̀ ca h̄lb h̄nī cāk khuk k̄heā
xyāk ca reīyk r̂xng $ 500 tạw xeng ẁā" mātr ṭ̄hān s̄ tār̒ rāyngān Panzram
trah̄nạk ẁā næwnôm nı xnākht k̄hxng k̄heā t̄hūk cảkạd k̄heā rū̂ ẁā xo re kxn mị̀
dī xyāk h̄ı̂ k̄heā læa k̄heā mī xỳāng dı xỳāng h̄nụ̀ng thī̀ ca h̄lb h̄nī h̄rụ̄x
h̄n̂ā thṣ̄wrrs̄ʹ thī̀ p̄h̀ān mā nı khuk nı rah̄ẁāng kār deinthāng l̀ās̄ud
k̄hxng k̄heā pị yạng meụ̄xng k̄hxng khing s̄̒ tạn læa ḥạd s̄ạn bn k̄heā mī
khwām mùng mạ̀n h̄ạwk̄hmoy cảnwn māk læa pl̂n bāng xỳāng thī̀ mị̀ khey t̄hūk
kĥn phb nı k̄hṇa thī̀ k̄heā t̄hūk cạd k̄hụ̂n nı khuk Larchmont, Panzram k̄heīyn
cdh̄māy t̄hụng lụklạb"cxh̄̒n ro me ro" nı Beacon niwyxr̒k sụ̀ng pĕn
trng k̄ĥām mæ̀n̂ả cā kniw cxr̒c thī̀ Walosin kradod k̄hụ̂n cāk reụ̄x"nī̀
xāc ca pĕn khrậng s̄udtĥāy thī̀ khuṇ khey dị̂yin cāk c̄hạn" k̄heā
k̄heīyn"p̄hm khād h̄wạng thī̀ ca pị k̄hêā khuk pheụ̄̀x khwām s̄mdul k̄hxng
chīwit k̄hxng c̄hạn pheụ̄̀x h̄ı̂ khuṇ h̄ĕn c̄hạn ca s̄ūỵ s̄eīy mị̀ māk. P̄hm mị̀
khey phūd xarị h̄ı̂ kạb thuk khn keī̀yw kạb khuṇ tæ̀ bæk rạb khwām cring nı cı ẁā
p̄hm khwr ca phūd khuy læa bxk s̄ìng thī̀ c̄hạn rū̂ ẁā c̄hạn s̄āmārt̄h læa ca nả
khuṇ xxk pị pĕn welā nān. " Panzram reīyk r̂xng Romero s̄̀ng k̄heā $ 50 thạnthī
læa k̄heā ca lụ̄m"thậngh̄md thī̀ c̄hạn rū̂ ẁā." K̄heā bxk ẁā reụ̄x
thī̀ h̄āy pị tæ̀ ro me ro"yạng khng s̄āmārt̄h ngeins̄d nı kār cạd kā
rniw" læa k̄heā lng nām nı h̄nạngs̄ụ̄x"Capt. Lær̒ rī̀ s̄̒
cxh̄̒nkhe." Ngein mị̀ t̄hụng læa tảrwc mị̀ khey phb ro me ro Panzram yạng
khng xyū̀ nı khwām dūlæ
13. Khdī k̄hxng khār̒l Panzram
mị̀ kī̀ s̄ạpdāh̄̒ t̀x mā k̄heā pĕn khwām p̄hid doy khṇa
lūkk̄hun h̄ıỵ̀ s̄ảh̄rạb kār lạk thrạphy̒ Larchmont"p̄hm nı khrậng deīyw
h̄ĕn ẁā p̄hm ca dị̂ rạb kār tạds̄in lngthos̄ʹ dạngnận c̄hạn thạnthī thī̀ h̄ĕn xạykār
læa mī kār t̀x rxng rākhā h̄ı̂ k̄heā thả" k̄heā kl̀āw nı p̣hāyh̄lạng ẁā
k̄heā thả k̄ĥx tklng kạb s̄ảnạkngān xạykār nı kār thī̀ k̄heā ca dị̂ rạb pĕn
prayokh thī̀ mī n̂ảh̄nạk beā nı kār lækpelī̀yn s̄ảh̄rạb k̄ĥxx̂āng k̄hxng khwām
p̄hid tæ̀ mạn k̆ mị̀ dị̂thī̀ ca"p̄hm kĕb wị̂ thī̀ d̂ān k̄ĥāng k̄hxng c̄hạn
k̄hxng kār t̀x rxng rākhā tæ̀ k̄heā mị̀ dị̂. C̄hạn s̄ārp̣hāph læa dị̂ rạb thạnthī
k̄hīd cảkạd k̄hxng kḍh̄māy thī̀ h̄̂ā pī. Thī̀ meụ̄̀x c̄hạn t̄hūk s̄̀ng pị yạng
s̄ingh̄̒ s̄ingh̄̒." Tæ̀ k̄heā mị̀ dị̂ xyū̀ nān p̄hū̂chāy chxb Panzram thī̀
t̄hūk xāchỵākr k̄hæ̆ng læa yāk thī̀ ca khwbkhum t̄hūk s̄̀ng pị yạng txn h̄enụ̄x
k̄hxng rạṭ̄h pĕn pra cả kh lin tạn reụ̄xncả thī̀ phwk k̄heā xxk mā cāk khuk
prachākr h̄lạk læa khwām mettā k̄hxng klùm thī̀ p̄hid pkti k̄hxng cêāh̄n̂āthī̀
rạks̄ʹā khwām plxdp̣hạy thī̀ dị̂ teibto khûnkhey kạb p̄hū̂t̂xngk̄hạng thī̀ pĕn
mitr reụ̄xncả xmerikạn nı ch̀wng ræk k̄hxng ṣ̄twrrs̄ʹ thī̀ 20 t̄hūk s̄t̄hān
thī̀ thī̀ ǹā klạw thī̀ ca chı̂ c̀āy mæ̂tæ̀ welā n̂xy ngeụ̄̀xnk̄hị thī̀ s̄t̄hābạn
kār ṣ̄ụks̄ʹā bāng khn lew r̂āy yìng kẁā thī̀ mị̀ dī phwk k̄heā mī khwām p̀āt̄heụ̄̀xn
s̄t̄hān thī̀ chèn s̄ingh̄̒ s̄ingh̄̒ nı New York, fl xri d̂ā k̄hxng kh̀āy thrmān
thī̀ ǹā xạbxāy læa cxr̒ceīy kǽng h̄̀wng sò s̄ud k̄hậw kār lameid xỳāng
kŵāngk̄hwāng nı reụ̄xncả xmerikā mị̀mī chāti pĕn mātrṭ̄hān bæb khrb wngcr
keī̀yw kạb wiṭhī kār rạks̄ʹā h̄rụ̄x fụ̄̂nfū dūlæ nạkthos̄ʹ næwkhid k̄hxng kār
lngthos̄ʹ læa kār p̂xng prām tæ̀ thī̀mā læa kār ṣ̄ụks̄ʹā mị̀kh̀xy dị̂ rạb kār
yxmrạb kạn xỳāng phær̀h̄lāy nı rabb kḍh̄māyxāỵā welā s̄̀wn h̄ıỵ̀ k̆ t̄hūk thîng
t̄hụng dūlæ nı kār kảh̄nd læa dảnein nyobāy thī̀ s̄āmārt̄h thảngān dị̂ k̄hxng
kār dảnein kār thī̀ mī t̀x nạkthos̄ʹ nı khuk bāng khn nī̂ xāc ca pĕn s̄ìng thī̀
dī khn xụ̄̀n «k̆ xāc ca mị̀ dī māk reụ̄xncảpĕn xāṇācạkr xis̄ra k̄hxng p̄hū̂
phithạks̄ʹ̒ thī̀ resorted b̀xy ḳheī̀yn ḳheī̀yn, deī̀yw læa mæ̂ krathạ̀ng kār
thrmān nı kār khwbkhum prachākr khuk k̄hxng phwk k̄heā s̄t̄hān thī̀ dạng kl̀āw
pĕn txn h̄enụ̄x k̄hxng ml rạṭ̄h niwyxr̒k kh lin tạn reụ̄xncả thī̀ rū̂cạk kạn dī
Dannemora h̄lum nrk, s̄t̄hān thī̀ k̄hxng kārk lạb mā mị̀mī læa h̄odr̂āy
thī̀s̄ud k̄hxng xmerikā s̄t̄hābạn khuk prābprām Panzram t̄hūk nả tạw pị
Dannemora pheīyng 10 mịl̒ cāk chāydæn khænādā nı deụ̄xn tulākhm pī 1923 chèn
deīyw kạb nı reụ̄xncảxụ̄̀n «xīk mākmāy nı k̄hṇa nī̂ cêāh̄n̂āthī̀ dảnein kār
x̂xy h̄el̆k plāy h̄ælm thī̀ chı̂ nı kārk ra tûn læa bāng khrậng k̆ chna nạkthos̄ʹ
nı kār s̄̀ng Panzram t̄hūk pelụ̄xy pel̀ā læa s̄ìng thī̀ k̄heā dị̂ thrạphy̒s̄in
thī̀ t̄hūk yụd mị̀mī kār phūd khuy klạb pị yām h̄el̀ā nī̂ læa kār dūh̄mìn cāk nạkthos̄ʹ
mị̀ dị̂ rạb kār yxmrạb phnạkngān thī̀ Dannemora pĕn xeklạks̄ʹṇ̒ h̄lāy yām thī̀
mī khwām s̄ạmphạnṭh̒ xạn neụ̄̀xng mā cāk h̄lāy chạ̀w k̄hxng phnạkngān khum k̄hạng
s̄̀wn h̄ıỵ̀ pĕn p̣hās̄ʹā f̄rạ̀ngṣ̄es̄ khænādā thī̀ t̄hūk yk k̄hụ̂n læa yạng
khng xāṣ̄ạy xyū̀ nı briweṇ doy rxb pĕn p̄hl h̄ı̂ wiṭhī kār k̄hxng phwk k̄heā nı
kār kảkạb dūlæ læa thạṣ̄nkhti thī̀ mī t̀x nạkthos̄ʹ thī̀ t̄hūk s̄̀ng p̄h̀ān pị
yạng tæ̀la rùn thī̀ t̀x neụ̄̀xng læa doy xe̒ thṣ̄wrrs̄ʹ thī̀ p̄h̀ān mā k̄hxng
kār prābprām læa kār lameid chīwit pĕn reụ̄̀xng yāk xỳāng rị̂ khwām prāṇī s̄ảh̄rạb
p̄hū̂t̂xngk̄hạng thī̀ thảngān p̣hāy tı̂ xæk bd k̄hxng khn rùn t̀x neụ̄̀xng
k̄hxng yām nı mum mxng k̄hxng phwk k̄heā p̄hū̂t̂xngk̄hạng pĕn s̄ạtw̒ thī̀
s̄mkhwr dị̂ rạb kār rạks̄ʹā thī̀ runræng nạkthos̄ʹ h̄lāy khn dị̂ rạb khwām deụ̄xdr̂xn
khwām s̄eīyh̄āy thāng cit læa p̄hū̂ thī̀ mị̀ dị̂ rạb kār dận d̂n pheīyng k̄ĥām
lān læa yon lng pị nı rong phyābāl k̄hxng rạṭ̄h s̄ảh̄rạb xāchỵākr rokhcit sụ̀ng
thāng dein tĕm pị d̂wy khwām b̂ā p̄hū̂t̂xngk̄hạng lụ̄m h̄āy pị nı thale k̄hxng
rabb rāchkār læa kār laley thī̀ ǹā klạw mạn pĕn p̂āy s̄udtĥāy k̀xn thī̀ nrk
p̣hāynı welā mị̀ kī̀ s̄ạpdāh̄̒ thī̀ p̄h̀ān mā Panzram wāngp̄hæn pheling ca
p̄heā kār prachum cheing pt̩ibạtikār tæ̀ bāng s̄̀wn k̄hxng cêāh̄n̂āthī̀ phb
xupkrṇ̒ læa rụ̄̂x mạn h̄lạngcāk nận k̄heā phyāyām ca ḳh̀ā h̄nụ̀ng k̄hxng xạngkvs̄ʹ doy kār comtī k̄heā nı
k̄hṇa thī̀ k̄heā nxn h̄lạb xyū̀ nı kêāxī̂ "p̄hm tī k̄heā thī̀ d̂ān h̄lạng
k̄hxng h̄ạw kạb s̄mos̄r£ 10" k̄heā kl̀āw nı p̣hāyh̄lạng ẁā"mạn mị̀ dị̂
ḳh̀ā k̄heā tæ̀ k̄heā pĕn khn dī læa p̀wy læa k̄heā thîng c̄hạn xyū̀ khn deīyw
h̄lạngcāk nận." Kār thảngān pĕn welā nān yāk læa ǹā beụ̄̀x māk xāh̄ār lexa
leī̀yn h̄emāa s̄ảh̄rạb kār brip̣hokh s̄ạtw̒ Panzram thả phyāyām khrậng ræk
k̄hxng k̄heā thī̀ h̄lb h̄nī xxk mā p̣hāynı mị̀ kī̀ deụ̄xn k̄heā pīn h̄nụ̀ng
k̄hxng p̄hnạng khuk læa prạb tạw ld lng thạnthī 30 fut d̂ān l̀āng k̄hêā s̄ū̀
k̄hận txn thī̀ pĕn rūpṭhrrm k̄heā yākcn k̄hā læa k̄ĥx thêā thậng s̄xng kradūks̄ạnh̄lạng
k̄hxng k̄heā k̆ yạng bādcĕb s̄āh̄ạs̄ k̄heā dị̂ rạb khwām s̄ncı mị̀ thāngkār
phæthy̒ s̄ảh̄rạb kār bādcĕb k̄hxng k̄heā k̄heā dị̂ rạb kār dảnein kār lng nı
sell̒ læa ld lng bn phụ̄̂n
"c̄hạn t̄hūk yon lng pị nı mụ̄x t̄hụ̄x doy mị̀ t̂xng rạks̄ʹā
phyābāl dı «h̄rụ̄x s̄ìng thī̀ s̄ncı p̄h̀ātạd. Kradūk h̄ạk k̄hxng c̄hạn mị̀ dị̂
t̄hūk tậng. K̄ĥx thêā læa k̄hā k̄hxng c̄hạn mị̀ dị̂ t̄hūk s̄ı̀ lng pị nı kār
yon. Phæthy̒ mị̀ khey k̄hêā mā kıl̂ c̄hạn læa mị̀mī khır dị̂ rạb xnuỵāt h̄ı̂ thả
xarị h̄ı̂ c̄hạn. Nı txn tĥāy k̄hxng 14 deụ̄xn k̄hxng khwām thukk̄h̒ thrmān xỳāng
t̀x neụ̄̀xng p̄hm t̄hūk nả tạw pị thī̀ rong phyābāl thī̀ p̄hm dảnein kār s̄ảh̄rạb
kār tæk k̄hxng c̄hạn læa pĕn h̄nụ̀ng nı lūk xạṇṯha k̄hxng c̄hạn t̄hūk tạd xxk pị.
" Tæ̀ yạng khng k̄heā mị̀ dị̂ pelī̀yn wiṭhī kār k̄hxng k̄heā mị̀ nān h̄lạngcāk
thī̀ kār dảnein ngān k̄hxng k̄heā t̄hūk cạb Panzram kra thảkār s̄ạngwās̄ thī̀
p̄hid ṭhrrmchāti nı nạkthos̄ʹ k̄heā t̄hūk yon lng pị nı doddeī̀yw thī̀ sụ̀ng
k̄heā dị̂ pt̩is̄eṭh khwām cring doy cêāh̄n̂āthī̀ reụ̄xncả"p̄hm dị̂ rạb
khwām deụ̄xdr̂xn māk k̄hụ̂n khwām thukk̄h̒ thrmān mā nān h̄lāy deụ̄xn s̄emx nı
khwām cĕbpwd thī̀ mị̀ khey mī khả txb thī̀thāng phæ̀ng cāk thuk khn s̄emx khảrām
h̄rụ̄x s̄āp chæ̀ng h̄rụ̄x koh̄k s̄ạỵỵā h̄lxklwng sụ̀ng mị̀ khey kĕb wị̂ khlān pị
rxb «h̄emụ̄xn ngū kạb h̄ạk klạb deụ̄xd d̂wy khwām kelīyd chạng læa khwām
t̂xngkār thāng pheṣ̄ pheụ̄̀x kæ̂khæ̂n h̄̂ā pī k̄hxng chnid k̄hxng chīwit nī̂
thī̀ p̄h̀ān mās̄ xng pī læa s̄ī̀ deụ̄xn nı kār yæk khum k̄hạng thī̀ mī xarị ca
thả xỳāngrị ykwên lūk c̄hạn kelīyd thuk khn thī̀ p̄hm h̄ĕn. "K̄heā reìm
thī̀ ca thảh̄ı̂ p̄hænkār thī̀ sạbŝxn keī̀yw kạb wiṭhī kār ḳh̀ā khn h̄ı̂ māk
thī̀s̄ud thèā thī̀ ca thảdị̂. K̄heā t̂xngkār thī̀ ca rabeid k̄hụ̂n nı k̄hṇa
thī̀ xumongkh̒ thāng rt̄hfị rt̄hfị k̆ p̄h̀ān læa s̄̀ng ḱās phis̄ʹ k̄hêāpị nı
sāk. K̄heā t̂xngkār thī̀ ca rabeid s̄aphān nı niwyxr̒k læa pl̂n læ̂w tāy læa dị̂
rạb bādcĕb k̄hṇa thī̀ phwk k̄heā nxn tāy xyū̀ bn phụ̄̂n din. Khlxng pānāmā ca
pras̄b chatā krrm deīywkạn t̄ĥā Panzram mī wiṭhī kār k̄hxng k̄heā. Tæ̀ p̄hænkār
thī̀ sạbŝxn thī̀s̄ud k̄hxng k̄heā læa k̄heā k̆ mạ̀ncı ẁā ca ḳh̀ā māk thī̀s̄ud
khn thī̀ pĕn phl̆xt k̄hxng k̄heā thī̀ ca wāngyā phis̄ʹ n̂ả prapā læa ḳh̀ā thuk
khnnı h̄mū̀b̂ān Dannemora. "Nı thī̀s̄ud p̄hm k̆ khid ẁā wiṭhī thī̀ ca ḳh̀ā
thậng meụ̄xng: P̄hū̂chāy p̄hū̂h̄ỵing dĕk læa mæ̂ krathạ̀ng mæw læa s̄unạk̄h"
k̄heā k̄heīyn wị̂ nı p̣hāyh̄lạng. K̄heā t̂xngkār thī̀ ca ld lng pĕn cảnwn māk
k̄hxng s̄ārh̄nū k̄hêāpị nı kras̄æ thī̀ p̂xn k̄hêā x̀āngkĕbn̂ả. Nı deụ̄xn krkḍākhm
1928 h̄lạngcāk thī̀ h̄ı̂ brikār h̄̂ā yāw pī h̄nạk Panzram t̄hūk pldxxk cāk
Dannemora. Phikār xỳāng t̄hāwr cāk kār k̄hād kār rạks̄ʹā phyābāl læa kār s̄ūỵ
s̄eīy nı s̄̀wn lụk k̄hxng b̂ā k̄heā t̄hūk s̄̀ng xxk pị s̄ū̀lok thī̀ wị̂
wāngcı xīk khrậng
h̄lạngcāk thī̀ pl̀xy k̄heā Panzram t̄hūk khrxbngả doy kār
kæ̂khæ̂n h̄ı̂ kạb wiṭhī kār thī̀ k̄heā dị̂ rạb kār rạks̄ʹā thī̀ Dannemora
p̣hāynı s̄xng s̄ạpdāh̄̒ k̄heā mùng mạ̀n thī̀ h̄ạwk̄hmoy h̄ol læa t̄hūk ḳh̀ā tāy
xỳāng n̂xyh̄ nụ̀ng khn rah̄ẁāng kār pl̂n nı bạl timxr̒ tām welā thī̀ k̄heā
t̄hūk cạbkum læa t̄hūk s̄̀ng pị yạng krung wxchingtạn dī sī, khuk Panzram pĕn
p̣hāph thī̀ ǹā klạw k̄heā luk k̄hụ̂n yụ̄n 6 fut s̄ūng 200 pxnd̒ k̄hxng kl̂ām neụ̄̂x
læa khwām t̄h̀xy khwām kelīyd chạng p̄heā h̄ịm̂ s̄ảh̄rạb thuk xỳāng k̄hxng
mnus̄ʹy̒ k̄heā mī rxy s̄ạk k̄hnād h̄ıỵ̀ k̄hxng s̄mx reụ̄x bn k̄hæn ŝāy k̄hxng
k̄heā s̄mx xụ̄̀n thī̀ mī nk xinthrī læa h̄ạw k̄hxng khn cīn bn k̄hæn k̄ĥāng
k̄hwā k̄hxng k̄heā læa s̄xng xinthrī bn h̄n̂āxk k̄hxng k̄heā h̄ıỵ̀ kạb khả ẁā"s̄erīp̣hāph
læa khwām yutiṭhrrm" rxy s̄ạk thī̀ xyū̀ p̣hāy tı̂ pīk k̄hxng phwk k̄heā.
Dwngtā k̄hxng k̄heā pĕn s̄ī theā h̄el̆k læa k̄heā s̄wm h̄nā h̄nwd s̄ī dả thī̀
pkkhlum rimf̄īpāk bn k̄hxng k̄heā h̄ı̂ bıh̄n̂ā k̄hxng k̄heā prākt̩ tạw k̄hxng
kār yeāa yêy tlxd. Thī̀ cxng k̄heā h̄ı̂ chụ̄̀x cring k̄hxng k̄heā pĕn khrậng
ræk nı rxb h̄lāy pī. Nı ch̀wng s̄xng s̄ām wạn ræk k̄hxng k̄heā nı khuk sī k̄heā
thả k̄ĥx s̄ạngket h̄lāy prakār keī̀yw kạb kār ḳh̀ā dĕk sụ̀ng t̄hūk phb doy
cêāh̄n̂āthī̀ rạks̄ʹā khwām plxdp̣hạy. S̄xbt̄hām dị̂ thả nı rạṭ̄h xụ̄̀n «læa khả
phūd klạb mā cāk h̄lāy k̄hetxảnācṣ̄āl ẁā k̄heā pĕn khn l̀ā. Thī̀ krung wxchingtạn
dī sī khuk nı welā nī̂ khụ̄x yām mụ̄xh̄ım̀ 26 pī lūkchāy k̄hxng p̄hū̂ xphyph
chāw yiw thī̀ ịd̂ rạb kār ẁāĉāng nı pī nận. Chụ̄̀x k̄hxng k̄heā khụ̄x ḥe nrī̀
les̄ beī̂y n. Nı ṭ̄hāna thī̀ pĕn Panzram t̄hūk dảnein kār p̄h̀ān k̄hận txn kār
cxng, les̄ beī̂y n t̄hām k̄heā ẁā xāchỵākrrm k̄hxng k̄heā khụ̄x
"s̄ìng thī̀ p̄hm thả khụ̄x kār pt̩irūp khn" kl̀āw
doy mị̀ t̂xng Panzram rxy yîm nı xīk mị̀ kī̀ s̄ạpdāh̄̒ k̄ĥāng h̄n̂ā yām h̄nùm
s̄āw k̄hêā mā cæ̂ng h̄ı̂ thrāb l̀wngh̄n̂ā k̄hxng khn mxng pælk thī̀ mị̀kh̀xy dị̂
phūd khuy kạb thuk khn mị̀ khey h̄nụ̀ng thī̀ ca xyū̀ nı s̄t̄hān thī̀ h̄æ̀ng h̄nụ̀ng
pĕn welā nān māk Panzram phyāyām thī̀ ca h̄lb h̄nī doy kh̀xy «kæa xxk pị nı
khxnkrīt doy rxb thæ̀ng loh̄a nı h̄n̂āt̀āng mụ̄x t̄hụ̄x k̄hxng k̄heā tæ̀ h̄nụ̀ng
nı nạkthos̄ʹ khn xụ̄̀n «cæ̂ng p̄hū̂ khum Panzram t̄hūk lb xxk cāk mụ̄x t̄hụ̄x
k̄hxng k̄heā læa nả pị yạng phụ̄̂nthī̀ thī̀ yæk k̄heā t̄hūk s̄ı̀ kuỵcæmụ̄x rxb
s̄eā mị̂ h̄nā læa cheụ̄xk thī̀ t̄hūk p̄hūk tid xyū̀ kạb kuỵcæmụ̄x k̄hxng k̄heā
yām nận k̄heā yk k̄hụ̂n pheụ̄̀x h̄ı̂ pheīyng khæ̀ thêā k̄hxng k̄heā t̄hūk s̄ạmp̄hạs̄
phụ̄̂n din læa k̄hæn k̄hxng k̄heā t̄hūk yk k̄hụ̂n kein kẁā h̄ịl̀ k̄hxng k̄heā
k̄heā t̄hūk thîng d̂wy wiṭhī nī̂ pĕn wạn khrụ̀ng k̄heā dị̂ d̀ā ph̀x mæ̀ k̄hxng
k̄heā xeng h̄ı̂ k̄heā chīwit læa krīd r̂xng ẁā k̄heā ca ḳh̀ā thuk khn t̄ĥā mī
xokās̄ yām tī k̄heā cn k̄heā h̄md s̄ti læa ŝāy k̄heā cheụ̄̀xm yong kạb kār
phos̄t̒ thuk khụ̄n nı bāng ch̀wng welā nı khụ̄n nận Panzram yxmrạb kạb kār ḳhātkrrm
k̄hxng chāy h̄nùm h̄lāy khn læa bxk yām ẁā k̄heā s̄nuk kạb mạn rĕw «nī̂ mī
k̄h̀āw xxk mā læa kd lng bn cạb reụ̄̀xngrāw k̄hxng ḳhāt kr sādi s̄t̒ xyū̀ nı
khuk nı tĥxngt̄hìn thī̀ dị̂ rạb kār s̄ārp̣hāph kạb cảnwn māk k̄hxng kār ḳhātkrrm
wxchingtạn phos̄t̒ rāyngān meụ̄̀x wạn thī̀ 28 tulākhm 1928 thī̀ Panzram
s̄ārp̣hāph kạb khdī ḳhātkrrm 14 pī kèā x lĕk sān de Luszzock, fi lā del dĕk
k̄hāy h̄nạngs̄ụ̄xphimph̒ læa meụ̄̀x deụ̄xn s̄ingh̄ākhm ẁā 12 pī ḥe nrī̀ ḥxn sā
lem k̄hxng ni khxn net thikhạ nı tæ̀la wạn thī̀ p̄h̀ān pị Panzram bxk māk k̄hụ̂n"h̄āk
thī̀ mị̀ phx" k̄heā kl̀āw ẁā"c̄hạn ca h̄ı̂ primāṇ māk k̄hụ̂n. C̄hạn dị̂
rạb thạ̀w thuk mum lok læa c̄hạn dị̂ h̄ĕn thuk xỳāng tæ̀ nrk læa p̄hm khid ẁā
p̄hm ca h̄ĕn ẁā rĕw «nī̂." D̂wy h̄etup̄hl bāng xỳāng ḥe nrī̀ khum les̄
beī̂y n xeā s̄ngs̄ār khn thī̀ korṭh khn xụ̄̀n thuk khn kelīyd k̄heā pĕn pheụ̄̀xn
s̄nith Panzram doy h̄ı̂ k̄heā ngein dxllār̒ pheụ̄̀x sụ̄̂x buh̄rī̀ læa xāh̄ār
s̄erim kārk ra thả k̄hxng khwām mettā nī̂ h̄māy t̄hụng kār cạdkār thī̀ dī nı
kār Panzram pherāa k̄heā mị̀ khûnkhey thī̀ ca dị̂th̀ā thāng thī̀ lĕk thī̀s̄ud
k̄hxng khwām h̄ĕn xk h̄ĕncı chāy thậng s̄xng klāy pĕn pheụ̄̀xn læa cheụ̄̀xcı nı tạw xīk
khn h̄nụ̀ng nı mị̀ cĥā Panzram tklng thī̀ ca k̄heīyn reụ̄̀xngrāw chīwit k̄hxng
k̄heā s̄ảh̄rạb les̄ beī̂y n dạngnận nı ch̀wng mị̀ kī̀ s̄ạpdāh̄̒ k̄ĥāng h̄n̂ā nı
k̄hṇa thī̀din s̄x cạd les̄ beī̂y n læa kradās̄ʹ, Panzram k̄heīyn lng rāy
laxeīyd k̄hxng chīwit k̄hxng k̄heā bid k̄hxng khwām kelīyd chạng khwām chạ̀wcĥā
læa kār ḳhātkrrm nạk citwithyā thī̀ mīchụ̄̀xs̄eīyng dr. Khār̒ lning kexr̒ kl̀āw
nı p̣hāyh̄lạng ẁā t̂nc̄hbạb"ngein thī̀ dị̂ ca mị̀ tĥxt̄hxy wikherāah̄̒
tnxeng sụ̀ng xah̄ịl̀ nạkthos̄ʹ thậng tạw xeng h̄rụ̄x s̄ạngkhm. Mị̀mī khır
s̄āmārt̄h x̀ān t̂nc̄hbạb xỳāng khrbt̄ĥwn doy mị̀ t̂xng tụ̄̀ntên xārmṇ̒."
Reìm t̂n nı fār̒m nı chnbth minnisotā thī̀ k̄heā keid thī̀ Panzram lèā reụ̄̀xng
thī̀ h̄odr̂āy k̄hxng chīwit k̄hxng k̄heā cāk welā thī̀ k̄heā t̄hūk s̄̀ng pị f̄ụk
xbrm nı rongreīyn rạṭ̄h minnisotā thī̀ Red Wing nıpī 1903 cnkẁā ca t̄hụng welā
thī̀ k̄heā mā t̄hụngthī̀ krung wxchingtạn dī sī khuk mī nạb phạn k̄hxng kār k̀x
xāchỵākrrm h̄lāy s̄ib k̄hxng kār ḳhātkrrm læa kār chı̂ chīwit chı̂ welā nı kār
s̄æwngh̄ā cıdeīyw k̄hxng kār thảlāy. "Pheụ̄̀xn r̀wm ngān k̄hxng c̄hạn thậngh̄md"
k̄heā kl̀āw ẁā"thậngh̄md k̄hxng s̄p̣hāph wædl̂xm k̄hxng c̄hạn, brryākāṣ̄
k̄hxng kār h̄lxklwng thryṣ̄ h̄od s̄eụ̄̀xm cêālèh̄̒ læa thuk xỳāng thī̀ mị̀ dī
læa mị̀mī xarị thī̀ pĕn s̄ìng thī̀ dī. Thảmị c̄hạn s̄ìng thī̀ c̄hạn c̄hạn ca
bxk khuṇ ẁā thảmị. C̄hạn mị̀ dị̂ thảh̄ı̂ tạw xeng s̄ìng thī̀ c̄hạn. Xụ̄̀n «mī
kār thả k̄hxng c̄hạn. " Nı kār nī̂ s̄ārp̣hāph 20,000 khả phiṣ̄es̄ʹ
Panzram dị̂ h̄ı̂ rāy laxeīyd k̄hxng kār ḳhātkrrm k̄hxng k̄heā sụ̀ng t̀x mā dị̂
rạb kār yụ̄nyạn kạb cêāh̄n̂āthī̀ tĥxngt̄hìn k̄heā cạd mā h̄ı̂ wạn welā læa
s̄t̄hān thī̀ thī̀ k̀x xāchỵākrrm thī̀ keid k̄hụ̂n chèn deīyw kạb prawạtiṣ̄ās̄tr̒
kār cạbkum k̄hxng k̄heā sụ̀ng pĕn thī̀ kŵāngk̄hwāng næ̀nxn ẁā nı ch̀wng raya
welā 1900-1930 kār s̄ụ̄̀xs̄ār rah̄ẁāng h̄ǹwy ngān bạngkhạb chı̂ kḍh̄māy mị̀ dị̂
mī khwām sạbŝxn thī̀s̄ud thèā thī̀ phwk k̄heā mī wạn nī̂ xāchỵākr dị̂ b̀xy
s̄āmārt̄h h̄līk leī̀yng h̄māycạb doy pheīyng khæ̀ kār pelī̀yn chụ̄̀x læa thảh̄ı̂
pāk k̄hxng phwk k̄heā pid Panzram reīyn rū̂ khel̆d lạb nī̂ nı ch̀wng t̂n
xāchīph k̄hxng k̄heā læa t̄hūk cạbkum p̣hāy tı̂ chụ̄̀x h̄lāy khn rwm thậng cef
fexr̒ s̄ạn bx ld̒ win (1915), cef frī y̒ rods̄̒ (1919), cxh̄̒n khing (1920) læa
cxh̄̒n lær̒ rī̀ s̄̒ (1923)
Part V:
แต่มันก็ไม่เพียง
แต่ชีวิตของเขาเขาเขียนเกี่ยวกับ
Panzram มีความคิดเห็นบางอย่างเกี่ยวกับระบบยุติธรรมทางอาญาและพลังของสังคมในช่วงของแต่ละบุคคล
"ทั้งหมดของตำรวจผู้พิพากษา,
ทนายความ, ผู้พิทักษ์, แพทย์, คณะกรรมการอาชญากรรมแห่งชาติและนักเขียนได้รวมกันเพื่อค้นหาและแก้ไขสาเหตุและผลของอาชญากรรม"
เขากล่าว "ด้วยความรู้ทั้งหมดนี้และพลังงานที่คำสั่งของพวกเขาพวกเขาได้ประสบความสำเร็จอะไรนอกจากจะทำให้สภาพเลวร้ายแทนจะดีกว่า."
เขากล่าวหาว่าก่ออาชญากรรมต่อสังคมซึ่งเขาบอกว่ากัลป์ตัวเองโดยการผลิตอาชญากรมากขึ้น
"ผมอายุ 36 ปีและได้รับความผิดทางอาญาทุกชีวิตของฉัน"
เขาเขียนว่า "ผมมีความเชื่อมั่นในความผิดทางอาญาที่
11 กับฉัน. ฉันได้ทำหน้าที่ 20 ปีในชีวิตของฉันในคุกโรงเรียนปฏิรูปและเรือนจำ.
ฉันรู้ว่าทำไมผม ความผิดทางอาญา. " เขาวางโทษสำหรับความรุนแรงในชีวิตของเขาในบรรดาผู้ที่ถูกทรมานและถูกลงโทษเขา
"อาจจะทำให้ถูกต้อง"
เป็นกฎเดียวที่เขาเคยเรียนรู้และเขาถือความเชื่อที่ว่ากับเขาทุกที่ที่เขาไป
"ในชีวิตของฉันฉันได้หักกฎหมายที่เคยทำโดยทั้งคนและทุกพระเจ้า"
เขากล่าวว่า "ถ้าอย่างใดอย่างหนึ่งได้ทำใด ๆ เพิ่มเติมฉันควรจะมีความสุขมากที่ได้หักพวกเขายัง."
ในหน้าหลังหน้า Panzram อธิบายการผจญภัยของเขาในการฆ่าและข่มขืนซึ่งทอดหลายทวีป
สำหรับใครของมันเป็นที่เขาเคยเสียใจ
Panzram ไม่เคยถูกยับยั้งโดยความรู้สึกของความผิดหรือความสำนึกผิด
เขาเห็นอาชญากรรมและความรุนแรงเป็นวิธีการที่ได้รับกลับมาที่โลก
มันไม่สำคัญว่าคนที่เขาตกเป็นเหยื่อไม่ได้ก่อให้เกิดความเจ็บปวดของตัวเอง
คนที่ทุกคนต้องจ่าย
Panzram เคยนอกกฎหมายที่ไม่สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมคุก
แม้จะเป็นเวลาหลายปีที่เขาอยู่ในคุกทั่วประเทศเขาก็ไม่สามารถเพื่อให้สอดคล้องกับกฎระเบียบของสถาบันหรือเชื่อฟังคำสั่งเจ้าหน้าที่ ถึงแม้จะมีความรู้ที่ถูกทรมานทางกายภาพมักจะเป็นผลมาจากการละเมิดดังกล่าว,
Panzram เป็นความร่วมมือและความรุนแรง
หลังจากที่พยายามหนีของเขาและไอภายหลังจากการโพสต์เขาทำร้ายสามยามเมื่อเขาถูกลบออกจากมือถือของเขาตามที่
"มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะตีเขาด้วยกระบองในการป้องกันของเจ้าหน้าที่."
อีกครั้งที่เขาถูกใส่กุญแจมือที่โพสต์
เป็นผลให้เจ้าหน้าที่รายงานเขียน:
"นักโทษที่เรียกว่ากัปตันของนาฬิกา
'พระเจ้าไอ้ไอ้บ้า' และกล่าวว่าเขาต้องการที่จะเคาะกัปตันในด้านหลังของหัว."
การลงโทษอื่น ๆ ตามมา แต่ช้าและล้อขนาดใหญ่ของความยุติธรรมที่ถูกเปลี่ยน
ต่อมาในเดือนเดียวกันนั้นในวันที่
29 ตุลาคมหมายจับ Panzram
มาถึงที่คุกซี มันเป็นข้อกล่าวหาฆาตกรรมจากฟิลาเดลชาร์จ
Panzram "กับการฆาตกรรมในอเล็กซานเด
Uszacke โดยบีบคอและสำลัก
26 กรกฏาคม 1928 ที่ถนนบ้านจุด."
ซาเลมของกรมตำรวจในรัฐแมสซาชูเซตยังได้เรียนรู้เกี่ยวกับการจับกุม
Panzram และคำสารภาพที่กว้างขวางของเขา
ระหว่างที่เขาอยู่ที่กรุงวอชิงตันดีซีคุกตำรวจซาเล็มได้นำพยานทั้งสองจากการฆ่าจอร์จเฮนรี่มาฮอนในปี
1922 ที่จะมอง Panzram พยานทั้งสองระบุบวก Panzram เป็นบุคคลที่พวกเขาเห็นในคืน 12
ปีฮอนถูกฆ่าตาย รัฐออริกอนดัดสันดานติดต่อตำรวจวอชิงตันและถามว่า
Panzram จะจัดขึ้นในฐานะที่เป็นผู้ที่ยังคงหลบหนีหนี้ที่ค้างชำระ
14 ปีในประโยคเดิมของเขาในคุกของพวกเขา
โดยในช่วงต้นปี 1929
Panzram ต้องตระหนักในที่สุดว่าเขาจะไม่ได้รับการออกจากคุกในครั้งนี้
เขาเขียนจดหมายถึงอัยการเขตคลาร์กในเซเลม,
แมสซาชูเซตเกี่ยวกับการฆ่ามาฮอน
ในจดหมายฉบับนี้ที่น่าตกใจ
Panzram ซ้ำการรับสมัครของเขาเกี่ยวกับการฆาตกรรม.
"ฉันทำสารภาพเต็มรูปแบบของการฆาตกรรมของฮอนนี้คุณส่งจำนวนพยานจาก
Salem การระบุฉันที่พวกเขาทำผมไม่ได้เปลี่ยนคำสารภาพของอดีตของฉันในทางใดทางหนึ่ง.
. ฉันมุ่งมั่นฆาตกรรมที่.
ฉันคนเดียวฉันผิด. ฉันไม่เพียง แต่มุ่งมั่นที่การฆาตกรรม แต่นอกเหนือจาก 21 และผมมั่นใจที่นี่และตอนนี้ว่าถ้าผมเคยได้รับฟรีและมีโอกาสที่ผมแน่ใจว่าจะเคาะออก
22 อีก! " คดีลักทรัพย์และทำลายบ้านค่าใช้จ่ายเปิดวันที่
12 พฤศจิกายน 1928
Panzram โง่ทำหน้าที่เป็นทนายความของเขาเองและกลัวบ่อยเก้าคนคณะลูกขุนสามหญิงคาดเดาไม่ได้ของเขาพฤติกรรมต่อสู้
เมื่อพยานโจเซฟ
Czerwinksi บัลติมอร์ยืนยันกับเขา
Panzram ลุกขึ้นถามคำถาม
"คุณรู้ไหมฉัน"
เขากล่าวว่าในขณะที่เขาย้ายไปภายในนิ้วของใบหน้าของชายคนนั้น
"จะดูดีที่ฉัน!"
เขากระซิบ ในฐานะที่เป็นพยานกลัวมองเข้าไปในดวงตาสีเทาเหล็กเหล่านั้น
Panzram ลากนิ้วมือของเขาข้ามคอของเขาให้เข้าสู่ระบบของช่องคอ ข้อความเป็นที่ชัดเจนว่า "นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับคุณ!"
14. ความตายของคาร์ล
Panzram
ในตอนท้ายของการพิจารณาคดีที่
Panzram ยืนและไม่ได้เข้ารับการรักษาเพียงเพื่อจะลักทรัพย์
แต่ศาลบอกว่าเขาตั้งใจยังคงอยู่ในบ้านเป็นเวลาหลายชั่วโมงหวังว่าเจ้าของจะมาที่บ้านเพื่อที่เขาจะฆ่าพวกเขา
เมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน 1928 เขาก็พบว่ามีความผิดในทุกข้อหา วอลเตอร์แท้ผู้พิพากษาตัดสินให้เขาถึง
15 ปีนับเป็นครั้งแรกและ
10 ปีที่สองเพื่อให้ทำงานได้อย่างต่อเนื่อง
Panzram จะมีการให้บริการ
25 ปีกลับมาที่เรือนจำของรัฐบาลกลางในแคนซัส
เมื่อเขาได้ยินประโยคที่ว่าใบหน้าของ
Panzram บุกเข้าไปกว้างรอยยิ้มชั่วร้าย
"เยี่ยมชมฉัน!"
เขาพูดกับผู้พิพากษา ในวันที่เขามาถึงที่เวนเวิร์ ธ ที่ 1 กุมภาพันธ์
1929 Panzram ถูกนำไปเห็นวัณโรคคุมสีขาว
ล่ามโซ่กล้ามเนื้อปูดของเขาเห็นได้ชัดแม้ภายใต้เสื้อคุกของเขาก็ยังคง
Panzram ตัวอย่างทางกายภาพที่น่าประทับใจ
เขามีสถานะที่ครุ่นคิด; กลิ่นอายของความชั่วร้ายที่เตือนคนที่จะอยู่ห่างจากเขา
ในฐานะที่เป็นผู้คุมอ่านเขากฎของสถาบันการศึกษา, Panzram ยืนอยู่เงียบ ๆ
ในด้านหน้าของโต๊ะทำงานที่มีทัศนคติที่ไม่แยแส
เมื่อเสร็จสิ้นการคุมนักโทษมองเขาอย่างเต็มที่ในสายตาและกล่าวว่า
"ฉันจะฆ่าผู้ชายคนแรกที่รบกวนจิตใจฉัน."
ผู้คุมเรียกร้องให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและมี
Panzram นักโทษ # 31614 ออกไปยังมือถือของเขา Panzram ถือเป็นโรคจิตเกินไปที่จะผสมกับประชากรคุกทั่วไป
ในจดหมายที่เขียนด้วยลายมือที่จะคุมลงวันที่
26 มีนาคม 1929, Panzram ขอรายละเอียดการทำงานที่แตกต่างกันและเขียน:.
"ฉันต้องการเพราะงานที่ฉันทำมาเป็นเวลานานและผมเหวี่ยงเก่าและฉันอยากจะเป็นผมด้วยตัวเอง
ฉันเป็นคนพิการและงานของฉันมีตอนนี้ฉันไม่ชอบยืนอยู่บนข้อเท้าของฉันหักรบกวนจิตใจผม.
ผมอย่างแท้จริงมากคาร์ล
Panzram # 31614 "
เขาได้รับมอบหมายไปซักพักที่เขาสามารถทำงานได้ทุกวันเพียงอย่างเดียวการเรียงลำดับและเสื้อผ้านักโทษซักผ้า
ที่นั่นเขาจะถอนตัวเข้าไปในตัวเองและมีการติดต่อกับมนุษย์
ผู้บังคับบัญชาของเขาคือโรเบิร์ต
Warnke เล็กหัวล้านผู้ชายคนหนึ่งที่มีชื่อเสียงในการเขียนขึ้นสำหรับนักโทษละเมิดผู้เยาว์
การละเมิดต่อกฎเป็นเรื่องที่ร้ายแรงที่เวนเวิร์
ธ การลงโทษรวมโดดเดี่ยวเพิกถอนสิทธิสัมปทานและห้องสมุดและบางครั้งการทรมาน
Warnke พนักงานพลเรือนและดังนั้นจึงไม่อยู่ภายใต้แรงกดดันเช่นเดียวกับผู้ต้องขังที่ใช้ตำแหน่งงานที่กำกับดูแลของเขาที่จะใช้อำนาจ
จากจุดเริ่มต้น Panzram มีปัญหากับ Warnke หลายต่อหลายครั้ง Panzram ถูกเขียนขึ้นสำหรับการละเมิดซึ่งทำให้เขาต้องถูกส่งไปยังโดดเดี่ยวเวลา
เมื่อเขาได้รับการปล่อยตัวที่ผ่านมาจากหลุม
Panzram บอกนักโทษคนอื่น ๆ จะอยู่ห่างจาก Warnke เพราะเขากำลังจะตายในไม่ช้า เมื่อเขาเขียนต่อไปเพื่อนของเขาน้อยเขากล่าวว่าเป็นงานใหม่ในการทำงาน
"ฉันได้รับการตั้งค่าทั้งหมดสำหรับการเปลี่ยนแปลง"
เขาเขียน "มันจะไม่นานตอนนี้". เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 1929, Panzram กำลังทำงานอยู่ในที่ซักรีดรายละเอียดตามปกติของเขา
ยืนพิงประตูเป็นแถบเหล็กยาวสี่เท้าที่ใช้ในการสนับสนุนสำหรับการขนส่งลังไม้
โดยไม่ต้องมีคำที่เขาหยิบขึ้นมาบาร์หนักและเข้าหา
Warnke ที่ถูกจัดเตรียมเอกสาร
Panzram ยกบาร์สูงกว่าไหล่กว้างของเขาและนำมันลงเรียบร้อยบนศีรษะของชายคน
กะโหลกศีรษะ Warnke ยากจนทันที "นี่คือหนึ่งสำหรับคุณอื่นคุณไอ้บ้า!"
เขากรีดร้อง ในฐานะที่เป็นเหยื่อล้มลงกับพื้น,
Panzram ทุบบาร์อย่างต่อเนื่องในศีรษะของชายคนส่งเลือดและกระดูกเรื่องทั่วทุกมุมห้อง
มีนักโทษคนอื่น ๆ ในการซักรีดในวันนั้นได้และพวกเขายืนอยู่ด้านหลังและดูในหนังสยองขวัญเป็น
Panzram ชนะ Warnke คนพยายามที่จะหลบหนี แต่ Panzram ตัดสินใจว่านับตั้งแต่ที่เขาฆ่าชายคนหนึ่งที่เขาควรจะฆ่าคนอื่น
ๆ ได้เป็นอย่างดี เขาโจมตีหนึ่งของผู้ต้องขังในมุมของห้องพักและการบริหารจัดการที่จะทำลายแขนของชายคนนั้นก่อนที่เขาจะวิ่งหนีไป
นักโทษคนอื่น ๆ พยายามอย่างยิ่งที่จะได้ออกจากห้อง แต่ประตูถูกขัง มนุษย์ทุกคนเริ่มที่จะกรีดร้องเพื่อขอความช่วยเหลือเป็น
Panzram ไล่พวกเขาไปรอบ ๆ ห้องตะโกนสาปแช่งแกว่งแถบเหล็กขนาดใหญ่ทุบกระดูก, โต๊ะทำงาน, ไฟทำลายเฟอร์นิเจอร์เป็นชิ้นและการส่งผู้ต้องขังกลัวคลานขึ้นผนังที่จะได้รับ
ห่างจากคนบ้าที่บ้าคลั่ง ปลุกทั่วไปฟังในคุกและนับสิบของยามติดอาวุธด้วยปืนกลและปืนไรเฟิลพลังงานสูงมาทำงานในการซักรีด
ยามมองผ่านแท่งเข้ามาในห้องและเห็นคลั่งไคล้ Panzram ถือเหล็กเส้น 20 ปอนด์เช่นไม้เบสบอล, เสื้อผ้าของเขาหั่นและปกคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยเลือดสด
"ฉันก็แค่ฆ่า
Warnke" เขาบอกว่าจะยามสงบ
"ให้ฉันใน!" พวกเขาปฏิเสธจนกว่าเขาจะลดลงบาร์
"โอ้" เขากล่าวว่าแปลก "ผมคิดว่าวันนี้เป็นวันโชคดีของฉัน!"
บาร์ลดลงดังกับพื้นและระมัดระวังยามเปิดประตู
Panzram เดินไปอย่างเงียบ
ๆ มือถือของเขาโดยไม่บอกคำพูดและนั่งลงบนเตียงของเขา
โดยเวลาการพิจารณาคดีของเขาเริ่มที่
Panzram เป็นที่รู้จักกันดีในวงการการบังคับใช้กฎหมายและข่าวลือเรื่องความต้องการทางเพศของเขาสำหรับการข่มขืนและฆ่าเด็กกำลังลุกลามอย่างรวดเร็ว
เรื่องราวของเขาได้ปรากฏแล้วในหลายสิบหนังสือพิมพ์รวมทั้งโทพีกาไทม์สหนังสือพิมพ์บอสตันโกลบและฟิลาเดลไควเรอร์
ในเดือนมีนาคมปี 1929 เขาเขียนจดหมายถึงรองผู้อำนวยการคุม
"ผมเข้าใจว่ามีจำนวนของค่าใช้จ่ายกับผมหลายข้อหาฆาตกรรมและเป็นหนึ่งในการเป็นนักโทษหลบหนีออกจากโอเรกอนคุณจะกรุณาแจ้งให้เราทราบจำนวนใบสำคัญแสดงสิทธิที่มีกับ.. ฉันที่พวกเขามาจากและสิ่งที่มีค่าใช้จ่าย
" เมื่อวันที่ 16 เมษายน 1930, เย็นอเมริกันชิคาโกรายงาน:
"แม้จะมีความเป็นจริงเขาอวดฆ่ายี่สิบสามคน
- ว่าเขาอยากจะฆ่าพันแล้วฆ่าตัวตาย
- Panzram คือมีสติเท่าที่เขารู้ที่ถูกต้องจาก
ที่ไม่ถูกต้อง. " เจ้าหน้าที่ในเซเลม, ฟิลาเดลและนิวเฮเวนกำลังวุ่นเตรียมคดีอาญากับ
Panzram ในขณะที่เขายังคงอยู่ในที่โดดเดี่ยว
Leavenworth ตลอดช่วงเวลานี้
Panzram เก็บไว้ถึงจดหมายของเขากับเลสเบี้ยนและเขียนจดหมายเกี่ยวกับชีวิตของเขาใน
Leavenworth เขาบ่นมักจะเกี่ยวกับการขาดวัสดุการอ่านที่น่ายกย่อง
แต่คุณภาพของอาหาร เขาบอกว่าการอยู่ในคุกทำให้เขารู้สึก
"มนุษย์" และน้อยเหมือนสัตว์ที่เขาคิดว่าเขาเป็น
เมื่อเขามาถึงที่
Leavenworth เขาคิดว่าเขาจะได้รับการตีและทำร้ายอยู่แล้วดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าเขาจะไม่ได้รับการตีเพื่ออะไร
ทันทีที่เขาพยายามที่จะหลบหนีและถูกจับได้
เขากลายเป็นคนที่เป็นมิตรและความร่วมมือในการทหาร
แต่เวลานี้มีการเฆี่ยนตีไม่มี
"ไม่มีใครวางมือกับฉัน.
ไม่ละเมิดสิทธิมนุษยชนอย่างใดอย่างหนึ่งผมในทางใดทางหนึ่ง.
ผมได้พยายามที่จะคิดออกและฉันได้มาสรุปว่าถ้าในการเริ่มต้นที่ผมได้รับการรักษาในขณะที่ฉันตอนนี้แล้วมี
wouldn 'ทีได้รับค่อนข้างผู้คนจำนวนมาก.
ที่ได้รับการปล้นข่มขืนและฆ่า
"เขาเขียน เมื่อการพิจารณาคดีที่จะเริ่มต้นที่
14 เมษายน 1930 ในข้อหาฆาตกรรม Warnke ของ Panzram เป็นปฏิปักษ์และความร่วมมือ เขาเดินกะโผลกกะเผลกเข้าไปในห้องพิจารณาคดีที่
09:30 เดินที่น่าอึดอัดใจของเขาก็เตือนตลอดชีวิตของ
"การรักษาพยาบาล"
ปีก่อนที่อยู่ในดันเจี้ยนของ
Dannemora
"คุณทนาย?"
ถามผู้พิพากษาฮอปกินส์ในเช้าวันที่เปิดคำให้การ
"ไม่มีและฉันไม่ต้องการที่หนึ่ง!"
ตอบ Panzram ฮอปกินส์ไปในการให้คำแนะนำแก่จำเลยที่ว่าเขามีสิทธิตามรัฐธรรมนูญที่จะเป็นตัวแทนและควรใช้บริการของทนายความที่จะได้รับการแต่งตั้งให้เขาได้ฟรี
Panzram ตอบโดยแช่งผู้พิพากษาเสียงดัง
เมื่อถามว่าสำหรับข้ออ้างที่เขายืนยิ้มเยาะที่ศาล
"ผมขอร้องไม่ผิดตอนนี้คุณไปข้างหน้าและพิสูจน์ฉันผิดเข้าใจไหม?"
เขากล่าวว่า อัยการเรียกว่าขบวนพาเหรดของพยาน
ปรากฏถูกคุม T.B. สีขาวที่ยังนำอาวุธสังหารที่ศาลห้ายาม
Leavenworth และ 10 นักโทษ นักโทษหลายคนเบิกความพวกเขาเห็น Panzram ทุบกะโหลกศีรษะของเหยื่อกำพร้าของเขากับบาร์เหล็กซ้ำแล้วซ้ำอีกในขณะที่
Warnke นอนหมดสติอยู่บนพื้นคุก
ตลอดพยาน Panzram นั่งอยู่ในเก้าอี้ของเขายิ้มที่พยาน
คณะลูกขุนใช้เวลาเพียง 45
นาทีที่จะมาถึงคำตัดสินของศาล
สร้างความประหลาดใจไม่มีใคร,
Panzram พบความผิดของการฆาตกรรมที่มีคำแนะนำสำหรับความเมตตา
ฮอปกินส์คุมขังเขากลับไป
Leavenworth จนกระทั่ง
"วันที่ห้าของเดือนกันยายน
1930 เมื่อระหว่างเวลา
06:00-09:00 ในตอนเช้าท่านจะถูกนำตัวไปบางสถานที่ที่เหมาะสมภายในขอบเขตของเรือนจำและแขวนคอคอ
จนกว่าจะตาย. "
Panzram ดูเหมือนโล่งใจที่มีความสุขเกือบ
รอยยิ้มขนาดใหญ่มาในใบหน้าของเขาในขณะที่เขาค่อย
ๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเขา "แน่นอนฉันอยากจะขอบคุณผู้พิพากษาเพียงแค่ให้ฉันได้รับมือของฉันรอบคอของคุณเป็นเวลา
60 วินาทีและคุณจะไม่นั่งอยู่บนม้านั่งเป็นผู้พิพากษาอีก!"
เขาพูดกับผู้ชมตกใจ
Panzram ยืนยกปลดกระดุมเสื้อของเขาจากคอลงบางส่วนเผยให้เห็นรอยสักขนาดใหญ่บนหน้าอกกว้างของแขนทรงพลังของเขาเครียดกับกุญแจมือเหล็กว่าเป็นใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเป็นเยาะเย้ยบิด
สหรัฐฯ Panzram ล้อมรอบในขณะที่เขาสาปแช่งคณะลูกขุนและลากเขาออกจากห้องพิจารณาคดี
เมื่อคณะลูกขุนที่ยื่นออกมาจากกล่องที่พวกเขาจะได้ยินเสียงหัวเราะบ้าคลั่งของเขาก้องปิดผนังผ่านการฆ่าเชื้อ
ในช่วงปี ค.ศ. 1920 ครอบครัวของนักการศึกษาพุทธะและปัญญาชนนำโดยดร.
คาร์ลนิงเกอร์, ฮาร์วาร์จบการศึกษาและเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกของจิตวิทยาสมัยใหม่ที่กำลังสร้างราชวงศ์ทางคลินิกในโทพีกาแคนซัส
นิงเกอร์รู้สึกทึ่งกับแนวความคิดของ
Sigmund Freud ของจิตวิเคราะห์
1930 โดยเขามีส่วนเกี่ยวข้องอยู่แล้วในการวิจัยในเรื่องเมื่อเขาได้เรียนรู้จากกรณี
Panzram ของการบริโภคและความเกลียดชังของเขาสำหรับมนุษยชาติ
ระหว่างการพิจารณาคดีของศาลขอประเมินนิงเกอร์ของสติของจำเลย ในเช้าวันที่
15 เมษายนในสำนักงานขนาดเล็กภายในศาลใน
Topeka ประชุมระหว่างคนทั้งสองถูกจัดภายใต้การดูแลของศาล
Panzram ถูกนำเข้ามาในห้องที่
08:30 หนาหนักโซ่พันรอบแขนและมือของเขาบาร์เหล็กแข็งประสานข้อเท้าแต่ละ
เขาเป็นคนเดียวที่สามารถเดินครึ่งขั้นในเวลา
สามยามของรัฐบาลกลางล้อมรอบนักโทษ
Panzram นั่งลงบนเก้าอี้ที่หน้าบึ้งและจ้องมองมาที่ดร.
นิงเกอร์ "อรุณสวัสดิ์นาย Panzram" ดรนิงเกอร์กล่าวว่า นักโทษ huffed ที่แพทย์และหันหัวของเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เขามองไปรอบ ๆ ราวกับจะวัดโอกาสที่เขาจะหลบหนีและดรนิงเกอร์มีความรู้สึกว่าได้รับโอกาสที่
Panzram จะฆ่าทุกคนในห้องเพียงเพื่อให้ได้ออกจากประตู
โซ่ของเขาสั่นในขณะที่เขาเดินอยู่ในที่นั่งของเขาและยามที่นิ้วเล็ก
ๆ น้อย ๆ ที่ใกล้ชิด
"ผมต้องการที่จะถูกแขวนคอและฉันไม่ต้องการการรบกวนใด
ๆ โดยคุณหรือชนิดสกปรกของคุณ"
เขากล่าว "ผมเพิ่งรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับโลกและธรรมชาติที่ชั่วร้ายที่จำเป็นของมนุษย์และไม่ได้เล่นมายาวี.
ผมมีความภูมิใจที่ได้ฆ่าน้อยและเสียใจที่ฉันไม่ได้ฆ่าอื่น
ๆ !" ดร. นิงเกอร์พยายามที่จะได้รับ Panzram พูดคุยเกี่ยวกับชีวิตของเขา แต่เขาปฏิเสธและกลายเป็นโกรธและใจร้อนมากขึ้นโดยนาที
"ผมบอกว่าผมรับผิดชอบและผมมีความผิดและไม่ช้าก็เร็วพวกเขาแขวนฉันดีกว่าก็จะถูกและ
gladder ฉันจะเป็น. ดังนั้นคุณไม่พยายามที่จะไปยุ่งเกี่ยวกับมัน!"
การสัมภาษณ์ถูกยกเลิกและ
Panzram สับออกไปจากห้อง วันรุ่งขึ้นวันที่ 16 เมษายนนิงเกอร์เขียนจดหมายถึงผู้คุมวัณโรคสีขาว
ในนั้นเขาขอให้สัมภาษณ์
Panzram อีกครั้ง. "สำหรับวัตถุประสงค์ในทางวิทยาศาสตร์อย่างหมดจดผมอยากจะดูเป็นกรณีของคาร์ล
Panzram เล็ก ๆ น้อย ๆ
ในรายละเอียดของเขาเป็นกรณีพิเศษอย่างใดอย่างหนึ่งที่คุณรู้และผมสนใจมากในการค้นหาสิ่งที่
หลักฐานก่อนหน้านี้ของความไม่แน่นอนทางจิตของเขาได้.
" แต่ผู้คุมสีขาวปฏิเสธการเข้าถึงต่อไป
ที่แปลกใจของคนที่ไม่มีความเป็นปรปักษ์นิงเกอร์ตำหนิผู้ใหญ่
Panzram เกี่ยวกับการรักษาของเขาได้รับการเป็นเด็กในโรงเรียนปฏิรูปรัฐมินนิโซตาที่
Red Wing นิงเกอร์ได้รับการยอมรับให้เกิดความเสียหายทางด้านจิตใจที่ได้รับการทำเพื่อ
Panzram ในวัยเด็กและต่อมาเมื่อเขาเขียนหนังสือเกี่ยวกับกรณีที่กล่าวว่า
"ความอยุติธรรมที่ปั่นหัวเมื่อเด็กกระตุ้นปฏิกิริยาในตัวเขาไม่สามารถทนทานของการตอบโต้ที่เด็กจะต้องระงับและเลื่อน
แต่ที่ ไม่ช้าก็เร็วออกมาในรูปแบบบางส่วนหรืออื่นที่ค่าจ้างของความบาปคือความตายฆาตกรรมฆ่าตัวตายที่สายพันธุ์ที่จะฆ่าเป็นเพียงจะถูกฆ่าตาย.
"
Romanization: Part V:
Tæ̀ mạn k̆ mị̀ pheīyng tæ̀ chīwit k̄hxng k̄heā k̄heā k̄heīyn
keī̀yw kạb Panzram mī khwām khidh̄ĕn bāng xỳāng keī̀yw kạb rabb yutiṭhrrm thāng
xāỵā læa phlạng k̄hxng s̄ạngkhm nı ch̀wng k̄hxng tæ̀la bukhkhl"thậngh̄md
k̄hxng tảrwc p̄hū̂ phiphāks̄ʹā, thnāykhwām, p̄hū̂ phithạks̄ʹ̒, phæthy̒, khṇa
krrmkār xāchỵākrrm h̄æ̀ng chāti læa nạk k̄heīyn dị̂ rwm kạn pheụ̄̀x kĥnh̄ā læa
kæ̂k̄hị s̄āh̄etu læa p̄hl k̄hxng xāchỵākrrm" k̄heā kl̀āw"d̂wy khwām
rū̂ thậngh̄md nī̂ læa phlạngngān thī̀ khả s̄ạ̀ng k̄hxng phwk k̄heā phwk k̄heā dị̂
pras̄b khwām s̄ảrĕc xarị nxkcāk ca thảh̄ı̂ s̄p̣hāph lew r̂āy thæn ca dī kẁā."
K̄heā kl̀āwh̄ā ẁā k̀x xāchỵākrrm t̀x s̄ạngkhm sụ̀ng k̄heā bxk ẁā kạlp̒ tạw xeng
doy kār p̄hlit xāchỵākr māk k̄hụ̂n"p̄hm xāyu 36 pī læa dị̂ rạb khwām p̄hid
thāng xāỵā thuk chīwit k̄hxng c̄hạn" k̄heā k̄heīyn ẁā"p̄hm mī khwām
cheụ̄̀x mạ̀n nı khwām p̄hid thāng xāỵā thī̀ 11 kạb c̄hạn. C̄hạn dị̂ thả
h̄n̂āthī̀ 20 pī nı chīwit k̄hxng c̄hạn nı khuk rongreīyn pt̩irūp læa reụ̄xncả.
C̄hạn rū̂ ẁā thảmị p̄hm khwām p̄hid thāng xāỵā. " K̄heā wāng thos̄ʹ s̄ảh̄rạb
khwām runræng nı chīwit k̄hxng k̄heā nı brrdā p̄hū̂ thī̀ t̄hūk thrmān læa t̄hūk
lngthos̄ʹ k̄heā"xāc ca thảh̄ı̂ t̄hūk t̂xng" pĕn kḍ deīyw thī̀ k̄heā
khey reīyn rū̂ læa k̄heā t̄hụ̄x khwām cheụ̄̀x thī̀ ẁā kạb k̄heā thuk thī̀ thī̀
k̄heā pị"nı chīwit k̄hxng c̄hạn c̄hạn dị̂ h̄ạk kḍh̄māy thī̀ khey thả doy
thậngkhn læa thuk phracêā" k̄heā kl̀āw ẁā"t̄ĥā xỳāng dı xỳāng h̄nụ̀ng
dị̂ thả dı «pheìmteim c̄hạn khwr ca mī khwām s̄uk̄h māk thī̀ dị̂ h̄ạk phwk
k̄heā yạng." Nı h̄n̂ā h̄lạng h̄n̂ā Panzram xṭhibāy kār p̄hcỵ p̣hạy k̄hxng
k̄heā nı kār ḳh̀ā læa k̄h̀mk̄hụ̄n sụ̀ng thxd h̄lāy thwīp s̄ảh̄rạb khır k̄hxng mạn
pĕn thī̀ k̄heā khey s̄eīycı Panzram mị̀ khey t̄hūk yạbyậng doy khwām rū̂s̄ụk
k̄hxng khwām p̄hid h̄rụ̄x khwām s̄ảnụk p̄hid k̄heā h̄ĕn xāchỵākrrm læa khwām
runræng pĕn wiṭhī kār thī̀ dị̂ rạb klạb mā thī̀ lok mạn mị̀ s̄ảkhạỵ ẁā khn thī̀
k̄heā tkpĕn h̄eyụ̄̀x mị̀ dị̂ k̀x h̄ı̂ keid khwām cĕbpwd k̄hxng tạw xeng khn
thī̀ thuk khn t̂xng c̀āy Panzram khey nxkkḍh̄māy thī̀ mị̀ s̄āmārt̄h prạb tạw
k̄hêā kạb s̄p̣hāph wædl̂xm khuk mæ̂ ca pĕn welā h̄lāy pī thī̀ k̄heā xyū̀ nı
khuk thạ̀w pratheṣ̄ k̄heā k̆ mị̀ s̄āmārt̄h pheụ̄̀x h̄ı̂ s̄xdkhl̂xng kạb kḍ
rabeīyb k̄hxng s̄t̄hā bạn h̄rụ̄x cheụ̄̀xfạng khả s̄ạ̀ng cêāh̄n̂āthī̀ t̄hụng
mæ̂ ca mī khwām rū̂ thī̀ t̄hūk thrmān thāng kāyp̣hāph mạk ca pĕn p̄hl mā cāk
kār lameid dạng kl̀āw, Panzram pĕn khwām r̀wmmụ̄x læa khwām runræng h̄lạngcāk
thī̀ phyāyām h̄nī k̄hxng k̄heā læa xị p̣hāyh̄lạng cāk kār phos̄t̒ k̄heā thảr̂āy
s̄ām yām meụ̄̀x k̄heā t̄hūk lb xxk cāk mụ̄x t̄hụ̄x k̄hxng k̄heā tām thī̀
"mạn pĕn s̄ìng cảpĕn thī̀ ca tī k̄heā d̂wy krabxng nı kār p̂xngkạn k̄hxng
cêāh̄n̂āthī̀." Xīk khrậng thī̀ k̄heā t̄hūk s̄ı̀ kuỵcæmụ̄x thī̀ phos̄t̒ pĕn
p̄hl h̄ı̂ cêāh̄n̂āthī̀ rāyngān k̄heīyn: "Nạkthos̄ʹ thī̀ reīyk ẁā kạptạn
k̄hxng nāḷikā'phracêā xị̂ xị̂ b̂ā' læa kl̀āw ẁā k̄heā t̂xngkār thī̀ ca kheāa kạptạn
nı d̂ān h̄lạng k̄hxng h̄ạw." Kār lngthos̄ʹ xụ̄̀n «tām mā tæ̀ cĥā læa l̂x
k̄hnād h̄ıỵ̀ k̄hxng khwām yutiṭhrrm thī̀ t̄hūk pelī̀yn t̀x mā nı deụ̄xn deīywkạn
nận nı wạn thī̀ 29 tulākhm h̄māycạb Panzram mā t̄hụngthī̀ khuk sī mạn pĕn k̄ĥx
kl̀āwh̄ā ḳhātkr rm cāk fi lā del chār̒c Panzram"kạb kār ḳhātkr rm nı x lĕk
sān de Uszacke doy bīb khx læa s̄ảlạk 26 krkt̩ ā khm 1928 thī̀ t̄hnn b̂ān
cud."
Sā lem k̄hxng krm tảrwc nı rạṭ̄h mæs̄ sā chū set yạng dị̂
reīyn rū̂ keī̀yw kạb kār cạbkum Panzram læa khả s̄ārp̣hāph thī̀ kŵāngk̄hwāng
k̄hxng k̄heā rah̄ẁāng thī̀ k̄heā xyū̀ thī̀ krung wxchingtạn dī sī khuk tảrwc sā
lĕm dị̂ nả phyān thậng s̄xng cāk kār ḳh̀ā cxr̒c ḥe nrī̀ mā ḥxn nı pī 1922 thī̀
ca mxng Panzram phyān thậng s̄xng rabu bwk Panzram pĕn bukhkhl thī̀ phwk k̄heā
h̄ĕn nı khụ̄n 12 pī ḥxn t̄hūk ḳh̀ā tāy rạṭ̄h xx ri kxn dạds̄ạndān tidt̀x tảrwc
wxchingtạn læa t̄hām ẁā Panzram ca cạd k̄hụ̂n nı ṭ̄hāna thī̀ pĕn p̄hū̂ thī̀ yạng
khng h̄lb h̄nī h̄nī̂ thī̀ kĥāng chảra 14 pī nı prayokh deim k̄hxng k̄heā nı
khuk k̄hxng phwk k̄heā doy nı ch̀wng t̂n pī 1929 Panzram t̂xng trah̄nạk nı
thī̀s̄ud ẁā k̄heā ca mị̀ dị̂ rạb kār xxk cāk khuk nı khrậng nī̂ k̄heā k̄heīyn
cdh̄māy t̄hụng xạykār k̄het khlā r̒k nı se lem, mæs̄ sā chū set keī̀yw kạb kār ḳh̀ā
mā ḥxn nı cdh̄māy c̄hbạb nī̂ thī̀ ǹā tkcı Panzram ŝả kār rạb s̄mạkhr k̄hxng
k̄heā keī̀yw kạb kār ḳhātkrrm. "C̄hạn thả s̄ārp̣hāph tĕm rūp bæb k̄hxng
kār ḳhātkr rm k̄hxng ḥxn nī̂ khuṇ s̄̀ng cảnwn phyān cāk Salem kār rabu c̄hạn
thī̀ phwk k̄heā thả p̄hm mị̀ dị̂ pelī̀yn khả s̄ārp̣hāph k̄hxng xdīt k̄hxng c̄hạn
nı thāng dı thāng h̄nụ̀ng. . C̄hạn mùng mạ̀n ḳhātkrrm thī̀. C̄hạn khn deīyw c̄hạn
p̄hid. C̄hạn mị̀ pheīyng tæ̀ mùng mạ̀n thī̀ kār ḳhātkrrm tæ̀ nxkh̄enụ̄x cāk 21
læa p̄hm mạ̀ncı thī̀ nī̀ læa txn nī̂ ẁā t̄ĥā p̄hm khey dị̂ rạb frī læa mī
xokās̄ thī̀ p̄hm næ̀cı ẁā ca kheāa xxk 22 xīk! " Khdī lạk thrạphy̒ læa thảlāy
b̂ān kh̀ā chı̂ c̀āy peid wạn thī̀ 12 phvṣ̄cikāyn 1928 Panzram ngò thả h̄n̂āthī̀
pĕn thnāykhwām k̄hxng k̄heā xeng læa klạw b̀xy kêā khn khṇa lūkk̄hun s̄ām h̄ỵing
khād deā mị̀ dị̂ k̄hxng k̄heā phvtikrrm t̀xs̄ū̂ meụ̄̀x phyān co sef Czerwinksi
bạl timxr̒ yụ̄nyạn kạb k̄heā Panzram luk k̄hụ̂n t̄hām khảt̄hām"khuṇ rū̂ h̄ịm
c̄hạn" k̄heā kl̀āw ẁā nı k̄hṇa thī̀ k̄heā ŷāy pị p̣hāynı nîw k̄hxng
bıh̄n̂ā k̄hxng chāy khn nận"ca dū dī thī̀ c̄hạn!" K̄heā krasib nı ṭ̄hāna
thī̀ pĕn phyān klạw mxng k̄hêāpị nı dwngtā s̄ī theā h̄el̆k h̄el̀ā nận Panzram
lāk nîw mụ̄x k̄hxng k̄heā k̄ĥām khx k̄hxng k̄heā h̄ı̂ k̄hêā s̄ū̀ rabb k̄hxng
ch̀xng khx k̄ĥxkhwām pĕn thī̀ chạdcen ẁā"nī̀ khụ̄x s̄ìng thī̀ ca keid k̄hụ̂n
kạb khuṇ!"
14. Khwām tāy k̄hxng khār̒l Panzram
nı txn tĥāy k̄hxng kār phicārṇā khdī thī̀ Panzram yụ̄n læa mị̀
dị̂ k̄hêā rạb kār rạks̄ʹā pheīyng pheụ̄̀x ca lạk thrạphy̒ tæ̀ ṣ̄āl bxk ẁā k̄heā
tậngcı yạng khng xyū̀ nı b̂ān pĕn welā h̄lāy chạ̀wmong h̄wạng ẁā cêāk̄hxng ca
mā thī̀ b̂ān pheụ̄̀x thī̀ k̄heā ca ḳh̀ā phwk k̄heā meụ̄̀x wạn thī̀ 12 phvṣ̄cikāyn
1928 k̄heā k̆ phb ẁā mī khwām p̄hid nı thuk k̄ĥxh̄ā wxl texr̒ thæ̂ p̄hū̂
phiphāks̄ʹā tạds̄in h̄ı̂ k̄heā t̄hụng 15 pī nạb pĕn khrậng ræk læa 10 pī thī̀
s̄xng pheụ̄̀x h̄ı̂ thảngān dị̂ xỳāng t̀x neụ̄̀xng Panzram ca mī kār h̄ı̂ brikār
25 pīk lạb mā thī̀ reụ̄xncả k̄hxng rạṭ̄hbāl klāng nı khænsạs̄ meụ̄̀x k̄heā dị̂yin
prayokh thī̀ ẁā bıh̄n̂ā k̄hxng Panzram buk k̄hêāpị kŵāng rxy yîm chạ̀w
r̂āy"yeī̀ym chm c̄hạn!" K̄heā phūd kạb p̄hū̂ phiphāks̄ʹā nı wạn thī̀
k̄heā mā t̄hụng thī̀ wen weir̒ ṭh thī̀ 1 kump̣hāphạnṭh̒ 1929 Panzram t̄hūk nả pị
h̄ĕn wạṇrokh khum s̄ī k̄hāw l̀ām sò kl̂ām neụ̄̂x pūd k̄hxng k̄heā h̄ĕn dị̂ chạd
mæ̂ p̣hāy tı̂ s̄eụ̄̂x khuk k̄hxng k̄heā k̆ yạng khng Panzram tạwxỳāng thāng
kāyp̣hāph thī̀ ǹā prathạbcı k̄heā mī s̄t̄hāna thī̀ khrùnkhid; klìnxāy k̄hxng
khwām chạ̀w r̂āy thī̀ teụ̄xn khn thī̀ ca xyū̀ h̄̀āng cāk k̄heā nı ṭ̄hāna thī̀
pĕn p̄hū̂ khum x̀ān k̄heā kḍ k̄hxng s̄t̄hā bạn kār ṣ̄ụks̄ʹā, Panzram yụ̄n
xyū̀ ngeīyb «nı d̂ānh̄n̂ā k̄hxng tóa thảngān thī̀ mī thạṣ̄nkhti thī̀ mị̀ yæs̄æ
meụ̄̀x s̄er̆c s̄în kār khum nạkthos̄ʹ mxng k̄heā xỳāng tĕmthī̀ nı s̄āytā læa
kl̀āw ẁā"c̄hạn ca ḳh̀ā p̄hū̂chāy khn ræk thī̀ rbkwn citcı c̄hạn."
P̄hū̂ khum reīyk r̂xng h̄ı̂ cêāh̄n̂āthī̀ rạks̄ʹā khwām plxdp̣hạy læa mī Panzram
nạkthos̄ʹ# 31614 xxk pị yạng mụ̄x t̄hụ̄x k̄hxng k̄heā Panzram t̄hụ̄x pĕn
rokhcit keinpị thī̀ ca p̄hs̄m kạb prachākr khuk thạ̀wpị nı cdh̄māy thī̀ k̄heīyn
d̂wy lāymụ̄x thī̀ ca khum lng wạn thī̀ 26 mīnākhm 1929, Panzram k̄hx rāy
laxeīyd kār thảngān thī̀ tæk t̀āng kạn læa k̄heīyn:. "C̄hạn t̂xngkār
pherāa ngān thī̀ c̄hạn thả mā pĕn welā nān læa p̄hm h̄ewī̀yng kèā læa c̄hạn
xyāk ca pĕn p̄hm d̂wy tạw xeng c̄hạn pĕn khn phikār læa ngān k̄hxng c̄hạn mī
txn nī̂ c̄hạn mị̀ chxb yụ̄n xyū̀ bn k̄ĥx thêā k̄hxng c̄hạn h̄ạk rbkwn citcı
p̄hm. P̄hm xỳāng thæ̂cring māk khār̒l Panzram# 31614"
k̄heā dị̂ rạb mxbh̄māy pị sạk phạk thī̀ k̄heā s̄āmārt̄h thảngān
dị̂ thuk wạn pheīyng xỳāng deīyw kār reīyng lảdạb læa s̄eụ̄̂xp̄ĥā nạkthos̄ʹ sạk
p̄ĥā thī̀ nạ̀n k̄heā ca t̄hxn tạw k̄hêāpị nı tạw xeng læa mī kār tidt̀x kạb
mnus̄ʹy̒ p̄hū̂ bạngkhạbbạỵchā k̄hxng k̄heā khụ̄x ro beir̒t Warnke lĕk h̄ạwl̂ān
p̄hū̂chāy khn h̄nụ̀ng thī̀ mīchụ̄̀xs̄eīyng nı kār k̄heīyn k̄hụ̂n s̄ảh̄rạb nạkthos̄ʹ
lameid p̄hū̂yeāw̒ kār lameid t̀x kḍ pĕn reụ̄̀xng thī̀ r̂āyræng thī̀ wen weir̒ ṭh
kār lngthos̄ʹ rwm doddeī̀yw pheikt̄hxn s̄ithṭhi s̄ạmpthān læa h̄̂xngs̄mud læa
bāng khrậng kār thrmān Warnke phnạkngān phlreụ̄xn læa dạngnận cụng mị̀ xyū̀
p̣hāy tı̂ ræng kddạn chèn deīyw kạb p̄hū̂t̂xngk̄hạng thī̀ chı̂ tảh̄æǹng ngān
thī̀ kảkạb dūlæ k̄hxng k̄heā thī̀ ca chı̂ xảnāc cāk cud reìm t̂n Panzram mī pạỵh̄ā
kạb Warnke h̄lāy t̀x h̄lāy khrậng Panzram t̄hūk k̄heīyn k̄hụ̂n s̄ảh̄rạb kār
lameid sụ̀ng thảh̄ı̂ k̄heā t̂xng t̄hūk s̄̀ng pị yạng doddeī̀yw welā meụ̄̀x
k̄heā dị̂ rạb kār pl̀xytạw thī̀ p̄h̀ān mā cāk h̄lum Panzram bxk nạkthos̄ʹ khn xụ̄̀n
«ca xyū̀ h̄̀āng cāk
Warnke pherāa k̄heā kảlạng ca tāy nı mị̀ cĥā meụ̄̀x k̄heā k̄heīyn t̀x pị pheụ̄̀xn
k̄hxng k̄heā n̂xy k̄heā kl̀āw ẁā pĕn ngān h̄ım̀ nı kār thảngān"c̄hạn dị̂ rạb
kār tậng kh̀ā thậngh̄md s̄ảh̄rạb kār pelī̀ynpælng" k̄heā k̄heīyn"mạn
ca mị̀ nān txn nī̂". Meụ̄̀x wạn thī̀ 20 mit̄hunāyn 1929, Panzram kảlạng thảngān
xyū̀ nı thī̀ sạkrīd rāy laxeīyd tām pkti k̄hxng k̄heā yụ̄n phing pratū pĕn
t̄hæb h̄el̆k yāw s̄ī̀ thêā thī̀ chı̂ nı kār s̄nạbs̄nun s̄ảh̄rạb kār k̄hns̄̀ng lạng
mị̂ doy mị̀ t̂xng mī khả thī̀ k̄heā h̄yib k̄hụ̂n mā bār̒ h̄nạk læa k̄hêāh̄ā
Warnke thī̀ t̄hūk cạd terīym xeks̄ār Panzram yk bār̒ s̄ūng kẁā h̄ịl̀ kŵāng
k̄hxng k̄heā læa nả mạn lng reīybr̂xy bn ṣ̄īrs̄ʹa k̄hxng chāy khn kah̄olk ṣ̄īrs̄ʹa
Warnke yākcn thạnthī"nī̀ khụ̄x h̄nụ̀ng s̄ảh̄rạb khuṇ xụ̄̀n khuṇ xị̂
b̂ā!" K̄heā krīd r̂xng nı ṭ̄hāna thī̀ pĕn h̄eyụ̄̀x l̂m lng kạb phụ̄̂n,
Panzram thub bār̒ xỳāng t̀x neụ̄̀xng nı ṣ̄īrs̄ʹa k̄hxng chāy khn s̄̀ng leụ̄xd
læa kradūk reụ̄̀xng thạ̀w thuk mum h̄̂xng mī nạkthos̄ʹ khn xụ̄̀n «nı kār sạkrīd
nı wạn nận dị̂ læa phwk k̄heā yụ̄n xyū̀ d̂ān h̄lạng læa dū nı h̄nạng s̄yxng
k̄hwạỵ pĕn Panzram chna Warnke khn phyāyām thī̀ ca h̄lb h̄nī tæ̀ Panzram tạds̄incı
ẁā nạb tậngtæ̀ thī̀ k̄heā ḳh̀ā chāy khn h̄nụ̀ng thī̀ k̄heā khwr ca ḳh̀ā khn xụ̄̀n
«dị̂ pĕn xỳāng dī k̄heā comtī h̄nụ̀ng k̄hxng p̄hū̂t̂xngk̄hạng nı mum k̄hxng
h̄̂xng phạk læa kār brih̄ār cạdkār thī̀ ca thảlāy k̄hæn k̄hxng chāy khn nận
k̀xn thī̀ k̄heā ca wìng h̄nī pị nạkthos̄ʹ khn xụ̄̀n «phyāyām xỳāng yìng thī̀ ca
dị̂ xxk cāk h̄̂xng tæ̀ pratū t̄hūk k̄hạng mnus̄ʹy̒ thuk khn reìm thī̀ ca krīd
r̂xng pheụ̄̀x k̄hx khwām ch̀wyh̄elụ̄x pĕn Panzram lị̀ phwk k̄heā pị rxb «h̄̂xng
takon s̄āp chæ̀ng kæẁng t̄hæb h̄el̆k k̄hnād h̄ıỵ̀ thub kradūk, tóa thảngān, fị
thảlāy fexr̒nicexr̒ pĕn chîn læa kār s̄̀ng p̄hū̂t̂xngk̄hạng klạw khlān k̄hụ̂n
p̄hnạng thī̀ ca dị̂ rạb h̄̀āng cāk khn b̂ā thī̀ b̂ā khlạ̀ng pluk thạ̀wpị fạng
nı khuk læa nạb s̄ib k̄hxng yām tid xāwuṭh d̂wy pụ̄n kl læa pụ̄n rịfeil phlạngngān
s̄ūng mā thảngān nı kār sạkrīd yām mxng p̄h̀ān thæ̀ng ek̄ĥā mā nı h̄̂xng læa
h̄ĕn khlạ̀ng khịl̂ Panzram t̄hụ̄x h̄el̆ks̄ên 20 pxnd̒ chèn mị̂ bes̄bxl, s̄eụ̄̂xp̄ĥā
k̄hxng k̄heā h̄ạ̀n læa pkkhlum tậngtæ̀ h̄ạw crd thêā d̂wy leụ̄xd s̄d
"c̄hạn k̆ khæ̀ ḳh̀ā Warnke" k̄heā bxk ẁā ca yām
s̄ngb"h̄ı̂ c̄hạn nı!" Phwk k̄heā pt̩is̄eṭh cnkẁā k̄heā ca ld lng bār̒
"xô" k̄heā kl̀āw ẁā pælk"p̄hm khid ẁā wạn nī̂ pĕn wạn chokh dī
k̄hxng c̄hạn!" Bār̒ ld lng dạng kạb phụ̄̂n læa ramạdrawạng yām peid pratū
Panzram dein pị xỳāng ngeīyb «mụ̄x t̄hụ̄x k̄hxng k̄heā doy mị̀ bxk khả phūd læa
nạ̀ng lng bn teīyng k̄hxng k̄heā doy welā kār phicārṇā khdī k̄hxng k̄heā reìm
thī̀ Panzram pĕn thī̀ rū̂cạk kạn dī nı wngkār kār bạngkhạb chı̂ kḍh̄māy læa
k̄h̀āw lụ̄x reụ̄̀xng khwām t̂xngkār thāng pheṣ̄ k̄hxng k̄heā s̄ảh̄rạb kār
k̄h̀mk̄hụ̄n læa ḳh̀ā dĕk kảlạng luklām xỳāng rwdrĕw reụ̄̀xngrāw k̄hxng k̄heā dị̂
prākt̩ læ̂w nı h̄lāy s̄ib h̄nạngs̄ụ̄xphimph̒ rwm thậng tho phī kā thịm̒ s̄h̄ nạngs̄ụ̄x
phimph̒ bxs̄tạn ko lb læa fi lā del khị w rex r̒ nı deụ̄xn mīnākhm pī 1929
k̄heā k̄heīyn cdh̄māy t̄hụng rxng p̄hū̂ xảnwy kār khum"p̄hm k̄hêācı ẁā mī
cảnwn k̄hxng kh̀ā chı̂ c̀āy kạb p̄hm h̄lāy k̄ĥxh̄ā ḳhātkrrm læa pĕn h̄nụ̀ng nı
kār pĕn nạkthos̄ʹ h̄lb h̄nī xxk cāk xo re kx n khuṇ ca kruṇā cæ̂ng h̄ı̂ reā
thrāb cảnwn bıs̄ảkhạỵ s̄ædng s̄ithṭhi thī̀ mī kạb.. C̄hạn thī̀ phwk k̄heā mā
cāk læa s̄ìng thī̀ mī kh̀ā chı̂ c̀āy" meụ̄̀x wạn thī̀ 16 mes̄ʹāyn 1930,
yĕn xmerikạn chikhāko rāyngān: "Mæ̂ ca mī khwām pĕn cring k̄heā xwd ḳh̀ā
yī̀s̄ib s̄ām khn - ẁā k̄heā xyāk ca ḳh̀ā phạn læ̂w ḳh̀ā tạw tāy - Panzram khụ̄x
mī s̄ti thèā thī̀ k̄heā rū̂ thī̀ t̄hūk t̂xng cāk thī̀ mị̀ t̄hūk t̂xng. "
Cêāh̄n̂āthī̀ nı se lem, fi lā del læa ni w ḥe wen kảlạng wùn terīym khdīxāỵā kạb
Panzram nı k̄hṇa thī̀ k̄heā yạng khng xyū̀ nı thī̀ doddeī̀yw Leavenworth tlxd
ch̀wng welā nī̂ Panzram kĕb wị̂ t̄hụng cdh̄māy k̄hxng k̄heā kạb les̄ beī̂y n
læa k̄heīyn cdh̄māy keī̀yw kạb chīwit k̄hxng k̄heā nı Leavenworth k̄heā b̀n mạk
ca keī̀yw kạb kār k̄hād wạs̄du kār x̀ān thī̀ ǹā ykỳxng tæ̀ khuṇp̣hāph k̄hxng xāh̄ār k̄heā bxk ẁākār
xyū̀ nı khuk thảh̄ı̂ k̄heā rū̂s̄ụk"mnus̄ʹy̒" læa n̂xy h̄emụ̄xn s̄ạtw̒
thī̀ k̄heā khid ẁā k̄heā pĕn meụ̄̀x k̄heā mā t̄hụngthī̀ Leavenworth k̄heā khid ẁā
k̄heā ca dị̂ rạb kār tī læa thảr̂āy xyū̀ læ̂w dạngnận k̄heā cụng tạds̄incı ẁā
k̄heā ca mị̀ dị̂ rạb kār tī pheụ̄̀x xarị thạnthī thī̀ k̄heā phyāyām thī̀ ca
h̄lb h̄nī læa t̄hūk cạb dị̂ k̄heā klāy pĕn khn thī̀ pĕn mitr læa khwām r̀wmmụ̄x
nı kār thh̄ār tæ̀ welā nī̂ mī kār ḳheī̀yn tī mị̀mī"mị̀mī khır wāngmụ̄x kạb
c̄hạn. Mị̀ lameid s̄ithṭhi mnus̄ʹy chn xỳāng dı xỳāng h̄nụ̀ng p̄hm nı thāng dı
thāng h̄nụ̀ng. P̄hm dị̂ phyāyām thī̀ ca khid xxk læa c̄hạn dị̂ mā s̄rup ẁā t̄ĥā
nı kār reìm t̂n thī̀ p̄hm dị̂ rạb kār rạks̄ʹā nı k̄hṇa thī̀ c̄hạn txn nī̂ læ̂w
mī wouldn'thī dị̂ rạb kh̀xnk̄ĥāng p̄hū̂khn cảnwn māk. Thī̀ dị̂ rạb kār pl̂n
k̄h̀mk̄hụ̄n læa ḳh̀ā"k̄heā k̄heīyn meụ̄̀x kār phicārṇā khdī thī̀ ca reìm
t̂n thī̀ 14 mes̄ʹāyn 1930 nı k̄ĥxh̄ā ḳhātkrrm Warnke k̄hxng Panzram pĕn pt̩ipạks̄ʹ̒
læa khwām r̀wmmụ̄x k̄heā dein kap̄holkkap̄helk k̄hêāpị nı h̄̂xng phicārṇā khdī
thī̀ 09:30 Dein thī̀ ǹā xụdxạd cı k̄hxng k̄heā k̆ teụ̄xn tlxd chīwit
k̄hxng"kār rạks̄ʹā phyābāl" pī k̀xn thī̀ xyū̀ nı dạn ceī̂y nk̄h xng
Dannemora
"khuṇ thnāy?" T̄hām p̄hū̂ phiphāks̄ʹā ḥx pkins̄̒
nı chêā wạn thī̀ peid khả h̄ı̂kār"mị̀mī læa c̄hạn mị̀ t̂xngkār thī̀ h̄nụ̀ng!"
Txb Panzram ḥx pkins̄̒ pị nı kār h̄ı̂ khả næanả kæ̀ cảley thī̀ ẁā k̄heā mī
s̄ithṭhi tām rạṭ̄hṭhrrmnūỵ thī̀ ca pĕn tạwthæn læa khwr chı̂ brikār k̄hxng
thnāykhwām thī̀ ca dị̂ rạb kār tæ̀ngtậng h̄ı̂ k̄heā dị̂ frī Panzram txb doy
chæ̀ng p̄hū̂ phiphāks̄ʹā s̄eīyng dạng meụ̄̀x t̄hām ẁā s̄ảh̄rạb k̄ĥxx̂āng thī̀
k̄heā yụ̄n yîmyeāa thī̀ ṣ̄āl"p̄hm k̄hxr̂xng mị̀ p̄hid txn nī̂ khuṇ pị
k̄ĥāng h̄n̂ā læa phis̄ūcn̒ c̄hạn p̄hid k̄hêācı h̄ịm?" K̄heā kl̀āw ẁā xạykār
reīyk ẁā k̄hbwn phāh̄erd k̄hxng phyān prākt̩ t̄hūk khum T.B. S̄ī k̄hāw thī̀ yạng
nả xāwuṭh s̄ạngh̄ār thī̀ ṣ̄āl h̄̂ā yām Leavenworth læa 10 nạkthos̄ʹ nạkthos̄ʹ
h̄lāy khn beikkhwām phwk k̄heā h̄ĕn Panzram thub kah̄olk ṣ̄īrs̄ʹa k̄hxng h̄eyụ̄̀x
kảphr̂ā k̄hxng k̄heā kạb bār̒ h̄el̆k ŝả læ̂w ŝả xīk nı k̄hṇa thī̀ Warnke nxn
h̄md s̄ti xyū̀ bn phụ̄̂n khuk tlxd phyān Panzram nạ̀ng xyū̀ nı kêāxī̂ k̄hxng
k̄heā yîm thī̀ phyān khṇa lūkk̄hun chı̂ welā pheīyng 45 nāthī thī̀ ca mā t̄hụng
khả tạds̄in k̄hxng ṣ̄āl s̄r̂āng khwām prah̄lād cı mị̀mī khır, Panzram phb khwām
p̄hid k̄hxng kār ḳhātkrrm thī̀ mī khả næanả s̄ảh̄rạb khwām mettā ḥx pkins̄̒
khum k̄hạng k̄heā klạb pị Leavenworth cnkrathạ̀ng"wạn thī̀ h̄̂ā k̄hxng deụ̄xn
kạnyāyn 1930 meụ̄̀x rah̄ẁāng welā 06:00-09:00 Nı txn chêā th̀ān ca t̄hūk nả tạw
pị bāng s̄t̄hān thī̀ thī̀ h̄emāas̄m p̣hāynı k̄hxbk̄het k̄hxng reụ̄xncả læa
k̄hæwnkhx khx cnkẁā ca tāy. " Panzram dūh̄emụ̄xn lòng cı thī̀ mī khwām
s̄uk̄h keụ̄xb rxy yîm k̄hnād h̄ıỵ̀ mā nı bıh̄n̂ā k̄hxng k̄heā nı k̄hṇa thī̀
k̄heā kh̀xy «luk k̄hụ̂n cāk kêāxī̂ k̄hxng k̄heā"næ̀nxn c̄hạn xyāk ca
k̄hxbkhuṇ p̄hū̂ phiphāks̄ʹā pheīyng khæ̀ h̄ı̂ c̄hạn dị̂ rạbmụ̄x k̄hxng c̄hạn
rxb khx k̄hxng khuṇ pĕn welā 60 wināthī læa khuṇ ca mị̀ nạ̀ng xyū̀ bn m̂ā nạ̀ng pĕn p̄hū̂
phiphāks̄ʹā xīk!" K̄heā phūd kạb p̄hū̂ chm tkcı Panzram yụ̄n yk pld kradum
s̄eụ̄̂x k̄hxng k̄heā cāk khx lng bāng s̄̀wn p̄hey h̄ı̂ h̄ĕn rxy s̄ạk k̄hnād h̄ıỵ̀
bn h̄n̂āxk kŵāng k̄hxng k̄hæn thrng phlạng k̄hxng k̄heā kherīyd kạb kuỵcæmụ̄x
h̄el̆k ẁā pĕn bıh̄n̂ā k̄hxng k̄heā bidbeī̂yw pĕn yeāa yêy bid s̄h̄rạṭ̄h‡
Panzram l̂xm rxb nı k̄hṇa thī̀ k̄heā s̄āp chæ̀ng khṇa lūkk̄hun læa lāk k̄heā
xxk cāk h̄̂xng phicārṇā khdī meụ̄̀x khṇa lūkk̄hun thī̀ yụ̄̀n xxk mā cāk kl̀xng
thī̀ phwk k̄heā ca dị̂yin s̄eīyng h̄ạwreāa b̂ā khlạ̀ng k̄hxng k̄heā k̂xng pid
p̄hnạng p̄h̀ān kār ḳh̀ā cheụ̄̂x nı ch̀wng pī kh.Ṣ̄. 1920 Khrxbkhrạw k̄hxng nạkkār
ṣ̄ụks̄ʹā phuthṭha læa pạỵỵāchn nả doy dr. Khār̒ lning kexr̒, ḥār̒ wār̒ cb kār ṣ̄ụks̄ʹā
læa pĕn h̄nụ̀ng nı p̄hū̂ bukbeik k̄hxng citwithyā s̄mạyh̄ım̀ thī̀ kảlạng
s̄r̂āng rāchwngṣ̄̒ thāng khlinik nı tho phī kā khænsạs̄ ning kexr̒ rū̂s̄ụk thụ̀ng
kạb næw khwām khid k̄hxng Sigmund Freud k̄hxng cit wikherāah̄̒ 1930 doy k̄heā
mī s̄̀wn keī̀ywk̄ĥxng xyū̀ læ̂w nı kār wicạy nı reụ̄̀xng meụ̄̀x k̄heā dị̂ reīyn
rū̂ cāk krṇī Panzram k̄hxng kār brip̣hokh læa khwām kelīyd chạng k̄hxng k̄heā
s̄ảh̄rạb mnus̄ʹychāti rah̄ẁāng kār phicārṇā khdī k̄hxng ṣ̄āl k̄hx pramein ning
kexr̒ k̄hxng s̄ti k̄hxng cảely nı chêā wạn thī̀ 15 mes̄ʹāyn nı s̄ảnạkngān
k̄hnād lĕk p̣hāynı ṣ̄āl nı Topeka prachum rah̄ẁāng khn thậng s̄xng t̄hūk cạd
p̣hāy tı̂ kār dūlæ k̄hxng ṣ̄āl
Panzram t̄hūk nả k̄hêā mā nı h̄̂xng thī̀ 08:30 H̄nā h̄nạk sò
phạn rxb k̄hæn læa mụ̄x k̄hxng k̄heā bār̒ h̄el̆k k̄hæ̆ng pras̄ān k̄ĥx thêā
tæ̀la k̄heā pĕn khn deīyw thī̀ s̄āmārt̄h dein khrụ̀ng k̄hận nı welā s̄ām yām
k̄hxng rạṭ̄hbāl klāng l̂xm rxb nạkthos̄ʹ Panzram nạ̀ng lng bn kêāxī̂ thī̀ h̄n̂ā
bụ̂ng læa ĉxng mxng mā thī̀ dr. Ning kexr̒ "xruṇ s̄wạs̄di̒ nāy
Panzram" dr ning kexr̒ kl̀āw ẁā nạkthos̄ʹ huffed thī̀ phæthy̒ læa h̄ạn h̄ạw
k̄hxng k̄heā doy mị̀ phūd xarị s̄ạk khả k̄heā mxng pị rxb «rāwkạb ca wạd xokās̄
thī̀ k̄heā ca h̄lb h̄nī læa dr ning kexr̒ mī khwām rū̂s̄ụk ẁā dị̂ rạb xokās̄
thī̀ Panzram ca ḳh̀ā thuk khnnı h̄̂xng pheīyng pheụ̄̀x h̄ı̂ dị̂ xxk cāk pratū
sò k̄hxng k̄heā s̄ạ̀n nı k̄hṇa thī̀ k̄heā dein xyū̀ nı thī̀nạ̀ng k̄hxng k̄heā
læa yām thī̀ nîw lĕk «n̂xy «thī̀ kıl̂ chid"p̄hm t̂xngkār thī̀ ca t̄hūk
k̄hæwnkhx læa c̄hạn mị̀ t̂xngkār kār rbkwn dı «doy khuṇ h̄rụ̄x chnid s̄kprk
k̄hxng khuṇ" k̄heā kl̀āw"p̄hm pheìng rū̂ pheìmteim keī̀yw kạb lok læa
ṭhrrmchāti thī̀ chạ̀w r̂āy thī̀ cảpĕn k̄hxng mnus̄ʹy̒ læa mị̀ dị̂ lèn māyāwī.
P̄hm mī khwām p̣hūmicı thī̀ dị̂ ḳh̀ā n̂xy læa s̄eīycı thī̀ c̄hạn mị̀ dị̂ ḳh̀ā xụ̄̀n
« !" Dr. Ning kexr̒ phyāyām thī̀ ca dị̂ rạb Panzram phūd khuy keī̀yw kạb
chīwit k̄hxng k̄heā tæ̀ k̄heā pt̩is̄eṭh læa klāy pĕn korṭh læa cır̂xn māk k̄hụ̂n
doy nāthī
"p̄hm bxk ẁā p̄hm rạbp̄hidchxb læa p̄hm mī khwām p̄hid
læa mị̀ cĥā k̆ rĕw phwk k̄heā k̄hæwn c̄hạn dī kẁā k̆ ca t̄hūk læa gladder c̄hạn
ca pĕn. Dạngnận khuṇ mị̀ phyāyām thī̀ ca pị yùng keī̀yw kạb mạn!" Kār s̄ạmp̣hās̄ʹṇ̒
t̄hūk ykleik læa Panzram s̄ạb xxk pị cāk h̄̂xng wạn rùng k̄hụ̂n wạn thī̀ 16
mes̄ʹāyn ning kexr̒ k̄heīyn cdh̄māy t̄hụng p̄hū̂ khum wạṇrokh s̄ī k̄hāw nı nận
k̄heā k̄hx h̄ı̂ s̄ạmp̣hās̄ʹṇ̒ Panzram xīk khrậng. "S̄ảh̄rạb wạtt̄hupras̄ngkh̒
nı thāng withyāṣ̄ās̄tr̒ xỳāng h̄mdcd p̄hm xyāk ca dū pĕn krṇī k̄hxng khār̒l
Panzram lĕk «n̂xy «nı rāy laxeīyd k̄hxng k̄heā pĕn krṇī phiṣ̄es̄ʹ xỳāng dı xỳāng
h̄nụ̀ng thī̀ khuṇ rū̂ læa p̄hm s̄ncı māk nı kār kĥnh̄ā s̄ìng thī̀ h̄lạkṭ̄hān
k̀xn h̄n̂ā nī̂ k̄hxng khwām mị̀ næ̀nxn thāng cit k̄hxng k̄heā dị̂. " Tæ̀ p̄hū̂
khum s̄ī k̄hāw pt̩is̄eṭh kār k̄hêāt̄hụng t̀x pị thī̀ pælk cı k̄hxng khn thī̀ mị̀mī
khwām pĕn prpạks̄ʹ̒ ning kexr̒ tảh̄ni p̄hū̂h̄ıỵ̀ Panzram keī̀yw kạb kār rạks̄ʹā
k̄hxng k̄heā dị̂ rạb kār pĕn dĕk nı rongreīyn pt̩irūp rạṭ̄h minnisotā thī̀ Red
Wing ning kexr̒ dị̂ rạb kār yxmrạb h̄ı̂ keid khwām s̄eīyh̄āy thāng d̂ān citcı
thī̀ dị̂ rạb kār thả pheụ̄̀x Panzram nı wạy dĕk læa t̀x mā meụ̄̀x k̄heā k̄heīyn
h̄nạngs̄ụ̄x keī̀yw kạb krṇī thī̀ kl̀āw ẁā"khwām x yutiṭhrrm thī̀ pạ̀nh̄ạw
meụ̄̀x dĕk kratûn pt̩ikiriyā nı tạw k̄heā mị̀ s̄āmārt̄h thnthān k̄hxng kār
txbtô thī̀ dĕk ca t̂xng rangạb læa leụ̄̀xn tæ̀ thī̀ mị̀ cĥā k̆ rĕw xxk mā nı
rūp bæbbāng s̄̀wn h̄rụ̄x xụ̄̀n thī̀ kh̀ā ĉāng k̄hxng khwām bāp khụ̄x khwām tāy ḳhātkrrm
ḳh̀ā tạw tāy thī̀ s̄āy phạnṭhu̒ thī̀ ca ḳh̀ā pĕn pheīyng ca t̄hūk ḳh̀ā tāy.
"
ส่วนที่หก:
คนสุดท้ายที่จะดำเนินการถูกต้องตามกฎหมายในแคนซัสก่อนที่
1930 วิลเลียมดิกสันใน
1870 แม้ว่าคนอื่น ๆ ที่ถูกตัดสินประหารชีวิตตั้งแต่ดิกสันทุกกรณีโทษประหารชีวิตถูกรุกโดยการสืบมรดกของผู้ว่าราชการ
การประหารชีวิตรัฐถูกยกเลิกในที่สุดในปี
1907 แต่การประหารชีวิตที่มีชื่อเสียงที่สุดยื่นออกมาในประวัติศาสตร์ของรัฐเป็นโรเบิร์ตสเตราท์ที่เรียกว่า
"นักบินของ
Alcatraz." เขาถูกตัดสินประหารชีวิตในข้อหาฆาตกรรมของผู้คุมที่
26 มีนาคม 1916 สเตราท์เป็นนักโทษประหารที่เวนเวิร์
ธ กับ Panzram และเวลาที่ทั้งสองคนคุยกัน สเตราท์เช่น Panzram ก็บูดบึ้ง, เห็นแก่ตัวคลั่งไคล้, เกลียดความจริงที่ไม่ค่อยได้พูดคุยกับทุกคนแม้ในช่วงปีต่อมาของเขาที่
Alcatraz เขาใช้เวลาของเขาที่ต้องต่อสู้กับระบบการยื่นอุทธรณ์และทำให้ความต้องการไม่มีที่สิ้นสุดในวันที่เจ้าหน้าที่เรือนจำสำหรับการวิจัยของเขา
ทั้งสองคนมีเล็ก ๆ น้อย ๆ
ที่จะพูดกับคนอื่น แต่อย่างระมัดระวังศึกษาความคืบหน้าของการก่อสร้างตะแลงแกงของพวกเขาซึ่งเป็นที่เห็นได้อย่างชัดเจนนอกหน้าต่าง
cellblock (แมงดาในชีวิตของพลเรือนที่เสียชีวิตหนึ่งในลูกค้าของโสเภณีของเขาในปี
1906 ในจูโน, อลาสก้า, สเตราท์ในที่สุดก็จะหนีตะแลงแกง
แต่ยังคงอยู่ในคุกจนกระทั่งเขาเสียชีวิตในปี
1963) สำหรับ Panzram ประโยคตายเป็นความโล่งใจและเขาต่อต้าน
ทุกความพยายามที่จะมีการเข้าพักของการดำเนินการ
"ฉันหวังว่าจะนั่งอยู่ในเก้าอี้ไฟฟ้าหรือเต้นรำในตอนท้ายของเชือกเช่นเดียวกับคนบางคนทำเพื่อคืนของพวกเขาจัดงานแต่งงาน,"
เขากล่าว แม้ในช่วงทศวรรษที่ 1930 มีองค์กรระดับชาติหลายคนที่คัดค้านอย่างแรงที่จะโทษประหารชีวิตในบริเวณคุณธรรมและจริยธรรม
หนึ่งในกลุ่มคนเหล่านี้เรียกว่าสมาคมเพื่อการล้มเลิกโทษประหารกระทรวงมหาดไทยสำนักงานข้าหลวงสำหรับการอภัยโทษหรือลดโทษของประโยคความจริงที่ว่าโกรธแค้น
Panzram เมื่อวันที่ 23 พฤษภาคมที่เขาเขียนถึงสังคมและกล่าวว่า.
"ขอบคุณเพียงคุณและชนิดของคุณจะเคยได้รับจากฉันสำหรับความพยายามของคุณในนามของฉันเป็นที่ฉันหวังว่าคุณทุกคนมีหนึ่งลำคอและที่ฉันมีมือของฉันที่มันฉัน
สิ่งที่มีความปรารถนาที่จะปฏิรูปตัวเองไม่มี.
ความปรารถนาของฉันเท่านั้นคือการปฏิรูปคนที่พยายามที่จะปฏิรูปฉันและฉันเชื่อว่าวิธีเดียวที่จะปฏิรูปคนคือการฆ่า
'em! " เมื่อวันที่
30 พฤษภาคม Panzram เขียนจดหมายอีกฉบับหนึ่งถึงประธานาธิบดีเฮอร์เบิร์ฮูเวอร์แสดงความกังวลของเขามากกว่าการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปได้ในการพิจารณาคดี
เขาบอกว่าเขาเป็น "ความพึงพอใจอย่างสมบูรณ์แบบด้วยการพิจารณาคดีของฉันและประโยค.
ฉันไม่ต้องการทดลองใช้อีก.
ฉันอย่างปฏิเสธที่จะยอมรับทั้งการให้อภัยหรือควรเปลี่ยนหรืออื่น
ๆ ที่ได้รับการเสนอให้ฉัน."
ในเช้าวันที่หนาวเย็นและเต็มไปด้วยฝุ่นของศุกร์
5 กันยายน, 1930, Panzram
ถูกนำมาจากมือถือของเขาเป็นครั้งสุดท้ายที่
05:55 และพาไปสู่ตะแลงแกง กำมือของ
newspapermen และโหลยามทำหน้าที่เป็นพยาน
"คนน้อยในการชุมนุมที่ปรากฏภายใต้ความเครียดทางอารมณ์"
นักข่าวคนหนึ่งเขียน
"ที่นี่พวกเขามา!"
ตะโกนใส่คนที่อยู่ในฝูงชน
ท่าทาง
Panzram เป็นกบฏเช่นเคย เขาสาปแช่งแม่ของเขาเองเพื่อนำเขาเข้าไปในโลกนี้และโลก
"ทั้งไอ้มนุษย์!"
พาสองสหรัฐฯเขาเดินเหยงไปนั่งร้านไม้
"ที่มีฟัน clenched ท้าทายหันหน้าไปทางฝูงชนของเจ้าหน้าที่คนหนังสือพิมพ์และยามรวบรวมในสิ่งที่แนบมา."
เขาปีนขึ้นไป 13 ขั้นตอนในการแพลตฟอร์มและยืนตรงขณะที่เจ้าหน้าที่พยายามที่จะวางเครื่องดูดควันสีดำเหนือหัวของเขา
ก่อนที่พวกเขาเสร็จงานของพวกเขา
Panzram ถ่มน้ำลายรดหน้าเพชฌฆาตและคำราม:
"รีบขึ้นไอ้คุณฉันจะฆ่า
10 คนขณะที่คุณกำลังหลอกลวงรอบ"
เครื่องดูดควันหลังจากที่ได้รับการรักษาความปลอดภัย,
เจ้าหน้าที่เดินกลับโดยไม่ชักช้าและที่ตรง
06:03 ประตูกับดักผุดเปิดที่มีความผิดพลาด
Panzram ลดลงห้าฟุตครึ่งลง
ร่างใหญ่ของเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกและกระชากเหวี่ยงจากทางด้านข้างในความเงียบอย่างฉับพลัน
เขาถูกประกาศว่าเสียชีวิตโดยดร.
จัสตินเคฟุลเลอร์ที่
06:18
ดาวอาทิตย์ต่อมารายงาน
"บ่วงของเพชฌฆาตที่แคนซัสเช้าวันนี้ดับชีวิตของคาร์ล
Panzram, คนที่สาบานว่าเขาเกลียดมนุษย์ทั้งหมดที่มีความหลงใหลในการบริโภค."
บทความที่อธิบายไว้อีกต่อไปของมนุษย์ไม่กี่นาทีที่ผ่านมาและบอกว่าเขาเป็น
"คนใจอาชญากรมากที่สุดในอเมริกา."
โรเบิร์ตสเตราท์ต่อมาเขียนว่า
Panzram กระสับกระส่ายคืนก่อนที่จะดำเนินการ
"คืนทั้งหมดมานานแล้วว่าคืนที่ผ่านมาเขาเดินพื้นของมือถือของเขา"
เขากล่าวว่า "ร้องเพลงเล็ก ๆ น้อย ๆ
ลามกอนาจารว่าเขาได้ประกอบตัวเอง."
หลังจาก Panzram ถูกลบออกจากตะแลงแกงได้ดำเนินการชันสูตรศพที่โรงพยาบาลเรือนจำ
ร่างกายของเขายังคงไม่มีเหตุสมควรและต่อมาในวันเดียวกันเขาก็ดั้นด้นไปยังสุสานคุกในรถเข็น
ประชาชนเท่านั้นบนหลุมศพของเขาคือหมายเลข
"31614" Panzram มีความคิดที่ชัดเจนว่าทำไมเขาเป็นวิธีที่เขาเป็น
เมื่อดร. นิงเกอร์เขียนอีกครั้งเกี่ยวกับกรณีของเขาทำให้เขาสังเกตต่อไปนี้:
"ฉันไม่เคยเห็นบุคคลที่มีแรงกระตุ้นทำลายเพื่อให้ได้รับการยอมรับอย่างสมบูรณ์และได้รับการยอมรับจากอัตตาสติของเขา"
เขากล่าวในผู้ชายกับตัวเอง
(1938) ได้รับการละเมิดเด็กปฐมวัยและการทรมานทางกายภาพของเขาภายในเรือนจำอเมริกามันเป็นความประหลาดใจให้
Panzram ว่าเขากลายเป็นความผิดทางอาญา
"มันเป็นธรรมชาติที่ฉันควรจะมีการดูดซึมสิ่งเหล่านี้และได้กลายเป็นสิ่งที่ฉันในวันนี้ทุจริตเลวโหดร้ายป่าเถื่อนของมนุษย์ไร้ความรู้สึกทั้งหมดที่ดี.
โดยไม่ต้องรู้สึกผิดศีลธรรมสงสารเห็นอกเห็นใจหลักการหรือลักษณะที่ดีเดียว
ทำไมฉันสิ่งที่ฉัน?
" เขาถาม งานเขียนของเขาแสดงให้เห็นชายคนหนึ่งของหน่วยสืบราชการลับบางอย่างและวิปัสสนาด้วยตนเองเปิดเผยว่าฆ่าไม่กี่ปีที่ผ่านมาแม้จะประสบความสำเร็จของการสะท้อนในโลกเคลื่อนไหวช้าของประหารในวันนี้
ซึ่งแตกต่างจากเจฟฟรีย์ดาห์เมอและเท็ดบันดี้คาร์ล
Panzram ไม่ได้ซาดิสม์ทางเพศหรือฆาตกรหื่นในความรู้สึกคลาสสิก
เขาเป็นเพียงนักฆ่าที่สำนึกผิดที่มีปัจจัยที่สร้างแรงบันดาลใจได้รับการอักเสบก็โดยการกระทำการทรมานและการล่วงละเมิดทางเพศในวัยเด็ก
บางทีบางเส้นมันจะได้รับที่แตกต่างกัน
บางทีเขาอาจจะได้รับคนอื่นที่ไม่ใช่เขาเป็น
ไม่มีใครเลยที่จะรู้ว่า แต่บทสวดของเขาในการก่ออาชญากรรมเป็นที่น่าอัศจรรย์อย่างแท้จริง
และยังผ่านการฆาตกรรมและทำร้ายร่างกายก็ไม่ได้เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นการเรืองแสงสลัวของความเข้าใจ
ให้อภัยไม่ได้แน่นอน แต่เพียงการรับรู้สัญลักษณ์ของลมพายุที่ผลิต
บางทีเขาอาจจะเป็นเพียงแค่คนที่ให้สิ่งที่เขาได้รับในชีวิต
ของที่ระลึกของยุคที่มีความรุนแรงครั้งได้ยากและเรือนจำของประเทศที่มีความโหดร้ายปราบปรามสถาบันที่สอนเล็ก
ๆ น้อย ๆ ยกเว้นการอยู่รอด
ในปี
1922 เมื่อเขาถูกขังอยู่ในกรุงวอชิงตันดีซีคุกเมืองนักสืบสอบสวน
Panzram เกี่ยวกับการฆาตกรรมของฮอนซาเลม,
แมสซาชูเซต
15. คำชี้แจงครั้งสุดท้ายของเขา
"ฉันเกลียดทุก
F *** ing เผ่าพันธุ์มนุษย์"
เขากล่าวว่า "ผมได้รับเตะออกฆ่าคน."
เขาถูกฝังอยู่ในแถวที่
6 หลุมฝังศพ # 24 ตลอดไปในเงาของ Leavenworth กำแพงคุกเป็นลางไม่ดี
- นก
Romanization: S̄̀wn thī̀ h̄k:
Khn s̄udtĥāy thī̀ ca dảnein kār t̄hūk t̂xng tām kḍh̄māy nı
khænsạs̄ k̀xn thī̀ 1930 wil leīym dik s̄ạn nı 1870 mæ̂ẁā khn xụ̄̀n «thī̀ t̄hūk
tạds̄in prah̄ārchīwit tậngtæ̀ dik s̄ạn thuk krṇī thos̄ʹ prah̄ārchīwit t̄hūk ruk
doy kār s̄ụ̄b mrdk k̄hxng p̄hū̂ ẁā rāchkār kār prah̄ārchīwit rạṭ̄h t̄hūk ykleik
nı thī̀s̄ud nı pī 1907 tæ̀ kār prah̄ārchīwit thī̀ mīchụ̄̀xs̄eīyng thī̀s̄ud yụ̄̀n
xxk mā nı prawạtiṣ̄ās̄tr̒ k̄hxng rạṭ̄h pĕn ro beir̒ts̄ te rāth̒ thī̀ reīyk ẁā"nạkbin
k̄hxng Alcatraz." K̄heā t̄hūk tạds̄in prah̄ārchīwit nı k̄ĥxh̄ā ḳhātkrrm
k̄hxng p̄hū̂ khum thī̀ 26 mīnākhm 1916 s̄ te rāth̒ pĕn nạkthos̄ʹ prah̄ār thī̀
wen weir̒ ṭh kạb Panzram læa welā thī̀ thậng s̄xng khn khuy kạn s̄ te rāth̒
chèn Panzram k̆ būdbụ̂ng, h̄ĕnkæ̀ tạw khlạ̀ng khịl̂, kelīyd khwām cring thī̀ mị̀kh̀xy
dị̂ phūd khuy kạb thuk khn mæ̂ nı ch̀wng pī t̀x mā k̄hxng k̄heā thī̀ Alcatraz
k̄heā chı̂ welā k̄hxng k̄heā thī̀ t̂xng t̀xs̄ū̂ kạb rabb kār yụ̄̀n xuthṭhrṇ̒
læa thảh̄ı̂ khwām t̂xngkār mị̀mī thī̀ s̄îns̄ud nı wạn thī̀ cêāh̄n̂āthī̀ reụ̄xncả
s̄ảh̄rạb kār wicạy k̄hxng k̄heā thậng s̄xng khn mī lĕk «n̂xy «thī̀ ca phūd kạb
khn xụ̄̀n tæ̀ xỳāng ramạdrawạng ṣ̄ụks̄ʹā khwām khụ̄b h̄n̂ā k̄hxng kār
k̀xs̄r̂āng talængkæng k̄hxng phwk k̄heā sụ̀ng pĕn thī̀ h̄ĕn dị̂ xỳāng chạdcen
nxk h̄n̂āt̀āng cellblock (mængdā nı chīwit k̄hxng phlreụ̄xn thī̀ s̄eīy chīwit
h̄nụ̀ng nı lūkkĥā k̄hxng s̄op̣heṇī k̄hxng k̄heā nı pī 1906 nı cūno, x lā s̄k̂ā,
s̄ te rāth̒ nı thī̀s̄ud k̆ ca h̄nī talængkæng tæ̀ yạng khng xyū̀ nı khuk
cnkrathạ̀ng k̄heā s̄eīy chīwit nı pī 1963) s̄ảh̄rạb Panzram prayokh tāy pĕn
khwām lòng cı læa k̄heā t̀xt̂ān thuk khwām phyāyām thī̀ ca mī kār k̄hêā phạk
k̄hxng kār dảnein kār"c̄hạn h̄wạng ẁā ca nạ̀ng xyū̀ nı kêāxī̂ fịf̂ā h̄rụ̄x
tênrả nı txn tĥāy k̄hxng cheụ̄xk chèn deīyw kạb khn bāng khn thả pheụ̄̀x khụ̄n
k̄hxng phwk k̄heā cạd ngān tæ̀ngngān," k̄heā kl̀āw mæ̂ nı ch̀wng thṣ̄wrrs̄ʹ
thī̀ 1930 mī xngkh̒kr radạb chāti h̄lāy khn thī̀ khạdkĥān xỳāng ræng thī̀ ca
thos̄ʹ prah̄ārchīwit nı briweṇ khuṇṭhrrm læa criyṭhrrm h̄nụ̀ng nı klùm khn
h̄el̀ā nī̂ reīyk ẁā s̄mākhm pheụ̄̀x kār l̂mleik thos̄ʹ prah̄ār krathrwng
mh̄ādthịy s̄ảnạkngān k̄ĥāh̄lwng s̄ảh̄rạb kār xp̣hạythos̄ʹ h̄rụ̄x ld thos̄ʹ
k̄hxng prayokh khwām cring thī̀ ẁā korṭh khæ̂n Panzram meụ̄̀x wạn thī̀ 23
phvs̄ʹp̣hākhm thī̀ k̄heā k̄heīyn t̄hụng s̄ạngkhm læa kl̀āw ẁā. "K̄hxbkhuṇ
pheīyng khuṇ læa chnid k̄hxng khuṇ ca khey dị̂ rạb cāk c̄hạn s̄ảh̄rạb khwām
phyāyām k̄hxng khuṇ nı nām k̄hxng c̄hạn pĕn thī̀ c̄hạn h̄wạng ẁā khuṇ thuk khn
mī h̄nụ̀ng lả khx læa thī̀ c̄hạn mī mụ̄x k̄hxng c̄hạn thī̀ mạn c̄hạn s̄ìng thī̀
mī khwām prārt̄hnā thī̀ ca pt̩irūp tạw xeng mị̀mī. Khwām prārt̄hnā k̄hxng c̄hạn
thèānận khụ̄x kār pt̩irūp khn thī̀ phyāyām thī̀ ca pt̩irūp c̄hạn læa c̄hạn cheụ̄̀x
ẁā wiṭhī deīyw thī̀ ca pt̩irūp khn khụ̄x kār ḳh̀ā'em! " Meụ̄̀x wạn thī̀ 30
phvs̄ʹp̣hākhm Panzram k̄heīyn cdh̄māy xīk c̄hbạb h̄nụ̀ng t̄hụng praṭhānāṭhibdī ḥe
xr̒beir̒ḥū wexr̒ s̄ædng khwām kạngwl k̄hxng k̄heā mākkẁā kār pelī̀ynpælng thī̀
pĕn pị dị̂ nı kār phicārṇā khdī k̄heā bxk ẁā k̄heā pĕn"khwām phụng phxcı xỳāng
s̄mbūrṇ̒ bæb d̂wy kār phicārṇā khdī k̄hxng c̄hạn læa prayokh. C̄hạn mị̀
t̂xngkār thdlxng chı̂ xīk. C̄hạn xỳāng pt̩is̄eṭh thī̀ ca yxmrạb thậng kār
h̄ı̂xp̣hạy h̄rụ̄x khwr pelī̀yn h̄rụ̄x xụ̄̀n «thī̀ dị̂ rạb kār s̄enx h̄ı̂ c̄hạn."
Nı chêā wạn thī̀ h̄nāw yĕn læa tĕm pị d̂wy f̄ùn k̄hxng ṣ̄ukr̒
5 kạnyāyn, 1930, Panzram t̄hūk nả mā cāk mụ̄x t̄hụ̄x k̄hxng k̄heā pĕn khrậng
s̄udtĥāy thī̀ 05:55 Læa phā pị s̄ū̀talængkæng kảmụ̄x k̄hxng newspapermen læa
h̄ol yām thả h̄n̂āthī̀ pĕn phyān"khn n̂xy nı kār chumnum thī̀ prākt̩ p̣hāy
tı̂ khwāmkherīyd thāng xārmṇ̒" nạkk̄h̀āw khn h̄nụ̀ng k̄heīyn"thī̀ nī̀
phwk k̄heā mā!" Takon s̄ı̀ khn thī̀ xyū̀ nı f̄ūng chn
th̀āthāng Panzram pĕn kbt̩ chèn khey k̄heā s̄āp chæ̀ng mæ̀
k̄hxng k̄heā xeng pheụ̄̀x nả k̄heā k̄hêāpị nı lok nī̂ læa lok"thậng xị̂
mnus̄ʹy̒!" Phās̄ xng s̄h̄rạṭ̄h‡ k̄heā dein h̄eyng pị nạ̀ngr̂ān mị̂
"thī̀ mī fạn clenched tĥāthāy h̄ạn h̄n̂ā pị thāng f̄ūng chn k̄hxng cêāh̄n̂āthī̀
khn h̄nạngs̄ụ̄xphimph̒ læa yām rwbrwm nı s̄ìng thī̀ næb mā." K̄heā pīn k̄hụ̂n
pị 13 k̄hận txn nı kār phæltfxr̒m læa yụ̄n trng k̄hṇa thī̀ cêāh̄n̂āthī̀ phyāyām
thī̀ ca wāng kherụ̄̀xng dūd khwạn s̄ī dả h̄enụ̄x h̄ạw k̄hxng k̄heā k̀xn thī̀
phwk k̄heā s̄er̆c ngān k̄hxng phwk k̄heā Panzram t̄h̀m n̂ảlāy rd h̄n̂ā phechc̣hḳhāt
læa khảrām: "Rīb k̄hụ̂n xị̂ khuṇ c̄hạn ca ḳh̀ā 10 khn k̄hṇa thī̀ khuṇ kảlạng
h̄lxklwng rxb" kherụ̄̀xng dūd khwạn h̄lạngcāk thī̀ dị̂ rạb kār rạks̄ʹā
khwām plxdp̣hạy, cêāh̄n̂āthī̀ dein klạb doy mị̀ chạkcĥā læa thī̀ trng 06:03
Pratū kạb dạk p̄hud peid thī̀ mī khwām p̄hid phlād Panzram ld lng h̄̂ā fut khrụ̀ng
lng r̀āng h̄ıỵ̀ k̄hxng k̄heā ŝả læ̂w ŝả xīk læa krachāk h̄ewī̀yng cāk thāng
d̂ān k̄ĥāng nı khwām ngeīyb xỳāng c̄hạbphlạn k̄heā t̄hūk prakāṣ̄ ẁā s̄eīy
chīwit doy dr. Cạs̄ ti nkhe ful lex r̒ thī̀ 06:18
Dāw xāthity̒ t̀x mā rāyngān"b̀wng k̄hxng phechc̣hḳhāt
thī̀ khænsạs̄ chêā wạn nī̂ dạb chīwit k̄hxng khār̒l Panzram, khn thī̀ s̄ābān ẁā
k̄heā kelīyd mnus̄ʹy̒ thậngh̄md thī̀ mī khwām h̄lngh̄ıl nı kār brip̣hokh."
Bthkhwām thī̀ xṭhibāy wị̂ xīk t̀x pị k̄hxng mnus̄ʹy̒ mị̀ kī̀ nāthī thī̀ p̄h̀ān
mā læa bxk ẁā k̄heā pĕn"khn cı xāchỵākr māk thī̀s̄ud nı xmerikā." Ro
beir̒ts̄ te rāth̒ t̀x mā k̄heīyn ẁā Panzram kra s̄ạb kras̄̀āy khụ̄n
k̀xnthī̀ ca dảnein kār"khụ̄n thậngh̄md mā nān læ̂w ẁā khụ̄n thī̀ p̄h̀ān
mā k̄heā dein phụ̄̂n k̄hxng mụ̄x t̄hụ̄x k̄hxng k̄heā" k̄heā kl̀āw ẁā"r̂xngphelng
lĕk «n̂xy «lāmk xnācār ẁā k̄heā dị̂ prakxb tạw xeng." H̄lạngcāk Panzram
t̄hūk lb xxk cāk talængkæng dị̂ dảnein kār chạns̄ūtr ṣ̄ph thī̀ rong phyābāl reụ̄xncả
r̀āngkāy k̄hxng k̄heā yạng khng mị̀mī h̄etu s̄mkhwr læa t̀x mā nı wạn deīywkạn
k̄heā k̆ dận d̂n pị yạng s̄us̄ān khuk nı rt̄h k̄hĕn prachāchn thèānận bn h̄lum ṣ̄ph
k̄hxng k̄heā khụ̄x h̄māylek̄h"31614" Panzram mī khwām khid thī̀ chạdcen
ẁā thảmị k̄heā pĕn wiṭhī thī̀ k̄heā pĕn meụ̄̀x dr. Ning kexr̒ k̄heīyn xīk khrậng
keī̀yw kạb krṇī k̄hxng k̄heā thảh̄ı̂ k̄heā s̄ạngket t̀x pị nī̂: "C̄hạn mị̀
khey h̄ĕn bukhkhl thī̀ mī ræng kratûn thảlāy pheụ̄̀x h̄ı̂ dị̂ rạb kār yxmrạb xỳāng
s̄mbūrṇ̒ læa dị̂ rạb kār yxmrạb cāk xạttā s̄ti k̄hxng k̄heā" k̄heā kl̀āw
nı p̄hū̂chāy kạb tạw xeng (1938) dị̂ rạb kār lameid dĕk pṭ̄hmwạy læa kār thrmān
thāng kāyp̣hāph k̄hxng k̄heā p̣hāynı reụ̄xncả xmerikā mạn pĕn khwām prah̄lād cı
h̄ı̂ Panzram ẁā k̄heā klāy pĕn khwām p̄hid thāng xāỵā"mạn pĕn ṭhrrmchāti
thī̀ c̄hạn khwr ca mī kār dūd sụm s̄ìng h̄el̀ā nī̂ læa dị̂ klāy pĕn s̄ìng thī̀
c̄hạn nı wạn nī̂ thucrit lew h̄odr̂āy p̀āt̄heụ̄̀xn k̄hxng mnus̄ʹy̒ rị̂ khwām
rū̂s̄ụk thậngh̄md thī̀ dī. Doy mị̀ t̂xng rū̂s̄ụk p̄hid ṣ̄īlṭhrrm s̄ngs̄ār h̄ĕn
xk h̄ĕncı h̄lạkkār h̄rụ̄x lạks̄ʹṇa thī̀
dī deīyw thảmị c̄hạn s̄ìng thī̀ c̄hạn? " K̄heā t̄hām ngān k̄heīyn k̄hxng
k̄heā s̄ædng h̄ı̂ h̄ĕn chāy khn h̄nụ̀ng k̄hxng h̄ǹwy s̄ụ̄b rāchkār lạb bāng xỳāng
læa wipạs̄s̄nā d̂wy tnxeng peidp̄hey ẁā ḳh̀ā mị̀ kī̀ pī thī̀ p̄h̀ān mā mæ̂ ca
pras̄b khwām s̄ảrĕc k̄hxng kār s̄atĥxn nı lok khelụ̄̀xnh̄ịw cĥā k̄hxng prah̄ār
nı wạn nī̂
sụ̀ng tæk t̀āng cāk cef frī y̒ dāh̄̒ me x læa thĕd bạn dī̂
khār̒l Panzram mị̀ dị̂ sādis̄m̒ thāng pheṣ̄ h̄rụ̄x ḳhātkr h̄ụ̄̀n nı khwām rū̂s̄ụk
khlās̄ s̄ik k̄heā pĕn pheīyng nạk ḳh̀ā thī̀ s̄ảnụk p̄hid thī̀ mī pạccạy thī̀
s̄r̂āng ræng bạndāl cı dị̂ rạb kār xạks̄eb k̆ doy kārk ra thảkār thrmān læa kār
l̀wng lameid thāng pheṣ̄ nı wạy dĕk bāngthī bāng s̄ên mạn ca dị̂ rạb thī̀ tæk
t̀āng kạn bāngthī k̄heā xāc ca dị̂ rạb khn xụ̄̀n thī̀ mị̀chı̀ k̄heā pĕn mị̀mī
khır ley thī̀ ca rū̂ ẁā tæ̀ bth s̄wd k̄hxng k̄heā nı kār k̀x xāchỵākrrm pĕn thī̀ ǹā xạṣ̄crry̒
xỳāng thæ̂cring læa yạng p̄h̀ān kār ḳhātkrrm læa thảr̂āy r̀āngkāy k̆ mị̀ dị̂ pĕn
pị mị̀ dị̂thī̀ ca h̄ĕn kār reụ̄xng s̄æng s̄lạw k̄hxng khwām k̄hêācı h̄ı̂xp̣hạy
mị̀ dị̂ næ̀nxn tæ̀ pheīyng kār rạb rū̂ s̄ạỵlạks̄ʹṇ̒ k̄hxng lm phāyu thī̀ p̄hlit
bāngthī k̄heā xāc ca pĕn pheīyng khæ̀ khn thī̀ h̄ı̂ s̄ìng thī̀ k̄heā dị̂ rạb nı
chīwit k̄hxng thī̀ ralụk k̄hxng yukh thī̀ mī khwām runræng khrậng dị̂ yāk læa
reụ̄xncả k̄hxng pratheṣ̄ thī̀ mī khwām h̄odr̂āy prābprām s̄t̄hābạn thī̀ s̄xn
lĕk «n̂xy «ykwên kār xyū̀ rxd
nıpī 1922 meụ̄̀x k̄heā t̄hūk k̄hạng xyū̀ nı krung wxchingtạn
dī sī khuk meụ̄xng nạks̄ụ̄b s̄xbs̄wn Panzram keī̀yw kạb kār ḳhātkr rm k̄hxng ḥxn
sā lem, mæs̄ sā chū set
15. Khả chī̂cæng khrậng s̄udtĥāy k̄hxng k̄heā
"c̄hạn kelīyd thuk F*** ing p̄hèāphạnṭhu̒
mnus̄ʹy̒" k̄heā kl̀āw ẁā"p̄hm dị̂ rạb tea xxk ḳh̀ā khn."
K̄heā t̄hūk f̄ạng xyū̀ nı t̄hæw thī̀ 6 h̄lum f̄ạng ṣ̄ph# 24
tlxd pị nı ngeā k̄hxng Leavenworth kảphæng khuk pĕn lāng mị̀ dī
- nk
