Greek: Λίγο πιο διαβόητους σειριακούς δολοφόνους, για το θλίψη του πληθυσμού (18,000 :D)

Ένας από τους πρώτους καταγεγραμμένους αμερικανικούς σειριακούς δολοφόνους, ο Χ. Χολμς άνοιξε ένα ξενοδοχείο φρίκης στο Σικάγο, το 1893, το οποίο σχεδίασε με μοναδικό σκοπό να διεξάγει τις πιο σκληρές δολοφονίες. Οι κάτοικοι ονόμασαν τον τόπο "Το Κάστρο" λόγω της άψογης εμφάνισής του. Οι αίθουσες βασανιστηρίων - συμπεριλαμβανομένου ενός που εκτόπισε δηλητηριώδη αέρια - πλήρωσαν το Κάστρο μέχρι το χείλος. Ο Χολμς θα προσκαλέσει τους ανθρώπους σε αυτά τα δωμάτια και στη συνέχεια θα τους σκοτώσει με ποικίλους τρομακτικούς τρόπους. Ο Χολμς τελικά έφυγε από το Σικάγο για το Τέξας, όπου σχεδίαζε να ανοίξει ένα παρόμοιο ξενοδοχείο θανάτου. Αυτά τα σχέδια έπεσαν γρήγορα, όμως, και έτσι περιπλανιόταν στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Η αστυνομία τον συνέλαβε αρχικά στο Μιζούρι με την κατηγορία της πώλησης υποθηκευμένων αγαθών, αλλά μετά από κάποια έρευνα διαπίστωσε το πραγματικό βάθος των εγκλημάτων του. Η αστυνομία μπόρεσε να επιβεβαιώσει εννέα δολοφονίες, αλλά πίστευε ότι ο Χολμς μπορεί να σκότωσε έως και 200 ​​άτομα στη διάρκεια της ζωής του, αριθμός που βασίστηκε σε αναφορές αγνοουμένων κατά τη διάρκεια της εγκληματικής του δραστηριότητας. Οι αρχές των ΗΠΑ απηύθυναν τον Χολμς το 1896 στη φυλακή Moyamensing.

** Η βία είναι γύρω μας, εδώ είναι μερικοί από τους πιο θορυβώδεις δολοφόνους και βιαστές:

Με κάποιες απολογισμούς, ο πιο παραγωγικός θηλυκός σειριακός δολοφόνος στην ιστορία, η Elizabeth Bathory ήταν Ουγγαρόχαρτα με μια σφοδρή επιθυμία για αίμα. Μεταξύ του 1585 και του 1609, οι λογαριασμοί ισχυρίζονται ότι κατέθεσε τη βοήθεια τεσσάρων συνεργών για να βασανίσει και να σκοτώσει νεαρές γυναίκες και παιδιά για την ευχαρίστησή της. Οι φήμες για τα εγκλήματά της άρχισαν να σαρώνουν μέσα από την υψηλή κοινωνία και ο φύλακας György Thurzó που τελικά συνέλαβε το Μπατόρι αφού αναφέρθηκε ότι βρήκε ένα νεκρό κορίτσι και άλλο που πέθαινε στο έδαφος. Δεδομένου ότι η οικογένειά της ήταν τόσο πολύ καλή, ο Bathory δεν χρειαζόταν ποτέ να δικαστεί, αλλά φυλακίστηκε το 1609. Πέθανε από φυσικές αιτίες πέντε χρόνια αργότερα.

Ο Τσέστερ Ντιν Μπάρου, σειριακός δολοφόνος, από το 1968 μέχρι το 2005, ο Μπάριου παραδέχτηκε την απαγωγή, τον βιασμό, τον δολοφονία, τον κανιβαλισμό, τον νεκρόφιλο, τα βασανιστήρια 703 μαθητών ηλικίας 5 έως 9 ετών. Ο Μπάρυου δεν είχε προτίμηση στο σεξ του παιδιού . Έζησε στο απομακρυσμένο χωριό Akon, στο Νότιο Σουδάν. Ο πρώτος του θάνατος ήταν 5 ετών Mikelli Veromuich στις 5 Απριλίου 1968, ο Μπάρυου (στη συνέχεια, ηλικίας 17 ετών), παρασύρει το παιδί σε ένα κτίριο με προσφορά καραμελών, κάποτε στο εσωτερικό του, το Bariou έκοψε το παιδί στο θάνατο. Η ανακάλυψη του σώματος του παιδιού από έναν περασμένο οδήγησε σε οργή, αλλά οι δολοφονίες συνεχίστηκαν. το ένα μετά το άλλο τα παιδιά του χωριού έγιναν ακρωτηριασμένα σχεδόν στο σημείο να μην αναγνωρίζονται ως ανθρώπινη σάρκα. Ο Μπάρυ μετανάστευσε με τους εποχικούς εργαζόμενους, την ημέρα του άρεσε και δούλεψε σκληρά, τη νύχτα που κυνηγούσε. Η κατάρρευσή του ήρθε στις 21 Ιανουαρίου 2005, όπου είχε ένα μαγειρεμένο με φίλους και τους φίλους τους, ένας από τους οποίους αναγνώρισε τη χαρακτηριστική γεύση της ανθρώπινης σάρκας και ενημέρωσε την εθνική αμυντική δύναμη της Νότιας Αφρικής, η οποία ξεκίνησε μια εντατική έρευνα για τα 54 έτη ο μετανάστης εργαζόμενος, μετέπειτα επιδρομή στην κατοικία του έδωσε βάζα εφιάλτων, κομμάτια ανθρώπινου σώματος και ένα ημερολόγιο. Ο Μπάριου έφτασε στο σπίτι του μετά την δουλειά του, όπου συνελήφθη ευχερώς, ενώ στη φυλακή είχε τις τεχνικές που χρησιμοποίησε για να δελεάσει και στη συνέχεια να σκοτώσει, να ακρωτηριάσει και να θέσει τα θύματα. Ο Μπάριπου οδηγήθηκε από τη φυλακή σε ένα όχημα αναμονής για ακρόαση ενώ ο ίδιος και η συνοδεία του έφτασαν στο φορτηγό και χαιρετήθηκαν από 400+ θυμωμένους ανθρώπους, οι οποίοι έσπευσαν προς τα εμπρός πέρασαν το αμυντικό οδόφραγμα, οι επακόλουθες ταραχές, προκάλεσαν την κατάργησή του στα χέρια αυτό το flash mob

Ο εισαγγελέας στη δίκη του Γουίλιαμ Μπόνιν τον χαρακτήρισε «το πιο καμαρίνιο άτομο που υπήρχε ποτέ». Κατά τη διάρκεια μόλις 12 μηνών μεταξύ του 1979 και του 1980, ο Μπονίν δολοφόνησε μεταξύ 21 και 36 ανθρώπων. Συχνά απορρίπτει τα σώματα κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου της Καλιφόρνιας, κερδίζοντας το όνομα του Killer Freeway. Οι αρχές γνώριζαν ήδη τον Μπόνιν επειδή τον είχαν προηγουμένως καταδικάσει για σεξουαλική επίθεση και για τη δολοφονία ενός νεαρού κατασκόπου το 1979. Ενώ εκ πεποιθήσεων, συνέχιζε να ενοχλεί άλλο νεαρό αγόρι, πράξη που έπρεπε να τον είχε προσγειωθεί στη φυλακή αλλά δεν δεν οφείλεται σε «γραφικό σφάλμα». Στη συνέχεια, η αστυνομία άρχισε να παρακολουθεί τον Μπόνιν το 1980 και σύντομα τον συνέλαβε. Πέρασε πολλά χρόνια σε θάνατο και πέθανε με θανατηφόρο ένεση το 1996.

Ίσως ένας από τους πιο διάσημους σειριακούς δολοφόνους της εποχής μας, ο Ted Bundy διέπραξε τα εγκλήματά του σε όλη τη δεκαετία του '70 σε διάφορα κράτη, όπως η Ουάσιγκτον, το Αϊντάχο και η Γιούτα. Ένας ελκυστικός άντρας, η Bundy έδεσε τις γυναίκες σε απομονωμένες περιοχές όπου θα τους σκότωσε, συχνά αποκεφαλίζοντας τους. Περιστασιακά, θα επιστρέψει στα σώματα και θα εκτελέσει σεξουαλικές πράξεις πάνω τους. Οι αξιωματικοί άρπαξαν το Bundy το 1975 στη Φλόριντα, αλλά κατά κάποιο τρόπο κατάφεραν να ξεφύγουν και να διαπράξουν περισσότερα εγκλήματα τα επόμενα τρία χρόνια. Το 1978, η αστυνομία κατέλαβε το Bundy για δεύτερη φορά και ένα δικαστήριο τον καταδίκασε σε τρεις ποινές θανάτου. Πέθανε στην ηλεκτρική καρέκλα το 1989.

-- Απογοητευμένος από την επαναλαμβανόμενη ανικανότητα, ο σοβιετικός δολοφόνος Αντρέι Τσιάκτυλο βρήκε ευχαρίστηση μόνο μέσω βίας. Το 1978, άρχισε να σκοτώνει, να στραγγαλίζει, να μαχαιρώνει και να εκσφενδονίζει γυναίκες και παιδιά που δελεάζει από στάσεις λεωφορείων και σιδηροδρομικούς σταθμούς. Το 1984, συνελήφθη μετά από να τον πιάσει προσπαθώντας να οδηγήσει ένα νεαρό κορίτσι από ένα σταθμό λεωφορείων. Αφέθηκε ελεύθερος, ωστόσο, όταν τα αποτελέσματα μιας ανάλυσης αίματος πρότειναν ότι ο τύπος του αίματος δεν ταιριάζει με το σπέρμα που βρέθηκε στη σκηνή των εγκλημάτων του. Όταν πιάστηκε πολλά χρόνια - και πολλές δολοφονίες - αργότερα αναδύθηκαν από ένα δάσος με αιματηρά χέρια, η αστυνομία τον έβαλε υπό επιτήρηση και αργότερα τον συνέλαβε. Μια δοκιμή αποκάλυψε ότι το αίμα και ο τύπος του σπέρματος ήταν διαφορετικοί μεταξύ τους. Καταδικάστηκε σε θάνατο για κάθε μία από τις 52 δολοφονίες του και εκτελέστηκε με πυροβολισμό στο κεφάλι το 1994.

Υπεύθυνος για τις μαζικές δολοφονίες του Χιούστον, ο Dean Corll εντάχθηκε σε δύο άλλους (David Brooks και Elmer Wayne Henley, νεώτερος) στα τρομακτικά βασανιστήρια και δολοφονίες περισσότερων από 28 ανθρώπων κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Τα μέσα ενημέρωσης τον ονόμασαν αργότερα τον Candy Man, δεδομένου ότι κατείχε ένα εργοστάσιο καραμελών και θα έδινε γλυκά στα τοπικά παιδιά. Ο Corll προσπάθησε να σκοτώσει και τους δύο συνεργούς του το 1973, αλλά ο Henley σκότωσε τον Corll νεκρό πριν να εκτελέσει την πράξη.

Ο Jeffrey Dahmer, ο Milwaukee Cannibal, βίασε, δολοφόνησε και διάλυσε 17 νέους άντρες μεταξύ 1978 και 1991. Διάσημος για το ότι έτρωγε και διατήρησε τα μέρη του σώματος των θυμάτων του, ο Dahmer πιάστηκε τελικά όταν ένα από τα θύματα του, Tracy Edwards, κατάφερε να δραπετεύσει . Ο Έντουαρντ έφυγε από το σπίτι με χειροπέδες και είπε στην αστυνομία την επίθεση - και το περίεργο-μυρωδιές τύμπανο 57 λίτρων στο υπνοδωμάτιο του Dahmer. Η αστυνομία βρήκε τέσσερα κομμένα κεφάλια στην κουζίνα του Dahmer και τον συνέλαβε. Το 1992, ο Ντάμερ παραδέχτηκε ένοχο για 16 φόνους. Ήταν θορυβημένος μέχρι θανάτου από έναν συγγενή κρατούμενο το 1994. Ο κρατούμενος είπε ότι ο Θεός του είχε πει να το κάνει.

Ο Καρλ Ντένκε ήταν ένας πρωσός σεισμός δολοφόνος της Πρωσίας που κακοποιούσε τους ταξιδιώτες και τους άστεγους από το 1903 έως το 1924 - κυριολεκτικά. Ήταν ένας κανίβαλος, και πιστεύεται ότι πούλησε τη σάρκα των θυμάτων του σε ανυποψίαστους τοπικούς κρεοπώλες. Το 1924, όταν η επίθεση του Denke σε έναν άστεγο άνδρα απέτυχε, η αστυνομία ειδοποιήθηκε. Έψαξαν στο σπίτι του Denke και βρήκαν μια τρομακτική συλλογή από οστά, συμπεριλαμβανομένων των 120 δάχτυλων των ποδιών, και ένα ημερολόγιο που περιγράφει τουλάχιστον 30 φόνους. Ο Denke κρέμασε τον εαυτό του στο κελί του πριν από τη δίκη.

Ο Albert DeSalvo, ο Boston Strangler, έκανε πρωτοσέλιδα στη δεκαετία του 1960 για μια σειρά βιασμών και δολοφονιών που τον έκαναν έναν από τους πιο κακόφημους δολοφόνους της εποχής. Η αστυνομία τον συνέλαβε το 1964, και η DeSalvo ομολόγησε ότι σκότωσε 13 γυναίκες. Λίγο μετά τη μεταφορά του από τις αρχές σε φυλακή υψηλής ασφαλείας, τον βρήκαν να μαχαιρώθηκε μέχρι το θάνατό του το 1973. Κανείς δεν καταδικάστηκε ποτέ για τη δολοφονία του.

Ο Larry Eyler, ένας ζωηρός ζωγράφος που ζει στην Ιντιάνα, αρχικά συνελήφθη και κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία του 15χρονου Daniel Bridges, τον οποίο είχε προσφέρει. Όταν ανακαλύφθηκε το αποσυναρμολογημένο σώμα του Daniel Bridges, η αστυνομία γνώριζε πού να στραφεί. Αυτό που δεν γνώριζαν ήταν ότι ο Eyler ήταν υπεύθυνος για τους θανάτους 17 περίπου νεαρών ανδρών - κάτι που μόλις ανακάλυψαν όταν ο δικηγόρος του απελευθέρωσε έναν κατάλογο των άλλων θυμάτων του μετά το θάνατο του Eyler στη φυλακή το 1994. Είχε συγκεντρώσει τα ονόματα μια αποτυχημένη απόπειρα σε συμφωνία συμφωνίας.

Γνωστός ως Killer Clown, ο John Wayne Gacy ντυμένος ως Pogo ο Κλόουν για κοινωφελείς εκδηλώσεις κοντά στο σπίτι του στο Cook County, Illinois. Μεταξύ των ετών 1972 και 1978, ο Gacy ήταν υπεύθυνος για τους θανάτους τουλάχιστον 33 νεαρών αγοριών, όλοι τους θάφτηκαν στους τοίχους και στο υπόγειο του σπιτιού του. Μόνο όταν ο 15χρονος Ρόμπερτ Τζέριμς Πίεστ έπαψε να λείπει, η αστυνομία άρχισε να υποψιάζεται τον Γκάτσι, καθώς είχε δει το αγόρι λίγο πριν την εξαφάνισή του. Οι αρχές άρχισαν να κάνουν συνεντεύξεις με τους ανθρώπους σε σχέση με το Gacy και τελικά έψαξαν στο σπίτι του, όπου βρήκαν τα ερείπια των θυμάτων του. Μόλις τον συνέλαβαν οι αστυνομικοί, ο Γκάτσι δήλωσε, "Το μόνο που μπορεί να με πάρει είναι να τρέχει ένα τελετουργικό χωρίς άδεια". Αφού κάθισε σε θάνατο για 14 χρόνια, τελικά εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση το 1994.

Η Irina Gaidamachuk κέρδισε περισσότερο από το ψευδώνυμό της: ο Σατανάς σε μια φούστα. Στη Ρωσία, μεταξύ 2002 και 2010, προσποιήθηκε ότι είναι κοινωνικός λειτουργός για να εισέλθει στα σπίτια των ηλικιωμένων γυναικών. Τους σκότωσε με σφυρί ή τσεκούρι, έκλεψε τα τιμαλφή τους και έβαλε φωτιά στα σπίτια τους. Η αστυνομία γνώριζε ότι τα εγκλήματα συνδέονταν, αλλά δεν έβλεπαν τον Gaidamachuk μέχρι να δραπετεύσει ένα από τα ηλικιωμένα θύματα της και να τους πει ότι ο δολοφόνος ήταν γυναίκα - μια πιθανότητα που δεν είχαν εξετάσει. Ένας γείτονας είχε δει τον Gaidamachuk να εγκαταλείπει το σπίτι της κακοποιημένης γυναίκας και την συνέλαβαν σύντομα στη συνέχεια. Το 2012, καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκισης για 17 φόνους. Οι οικογένειες των θυμάτων της συνεχίζουν να εκστρατεύονται για μια μεγαλύτερη ποινή.

- Ο Λουίς Γκαράβιτο, ένας κολομβιανός σειριακός δολοφόνος, γνωστός ως Τέρας, ομολόγησε να βιάζει, να βασανίζει και να σκοτώνει 147 φτωχά αγόρια σε όλη τη χώρα. Όταν η αστυνομία συνέλαβε τον Γκαράβιτο το 1999, τον απαγγέλθηκαν με 170 αμέτρητες δολοφονίες και κάποιοι υποψιάζονται ότι ο πραγματικός του αριθμός μπορεί να υπερβεί τους 300. Παρά τη σοβαρότητα των εγκλημάτων του, έλαβε μόνο 22ετή ποινή, σε μια ποινή 30 ετών για οποιοδήποτε έγκλημα. Ομοίως, καθώς ο Γκαράβιτο βοήθησε την αστυνομία να βρει μερικά από τα σώματα των θυμάτων του, η συνολική ποινή του μειώθηκε. Ο Γκαράβιτο βρίσκεται σήμερα στη φυλακή, κάνοντας αυτή την ποινή.

Ο Κρεοπωλείο του Αννόβερου (γνωστός και ως Fritz Haarmann) σκότωσε τουλάχιστον 24 νεαρά αγόρια στη Γερμανία από το 1918 έως το 1924. Δύο αστυνομικοί μυστικοί καταλήγουν τελικά στο Haarmann όταν διαφωνούσε σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό με τον έφηβο Karl Fromm, τον οποίο είχε βιάσει προηγουμένως ο Haarmann. Σύντομα, ο Fromm είπε στην αστυνομία το έγκλημα αυτό και άρχισαν να αναζητούν το σπίτι του Haarmann, όπου βρήκαν στοιχεία για τις πολλές δολοφονίες του. Ακόμη και μεταξύ άλλων κακόφημων σειριακών δολοφονιών, αυτές οι δολοφονίες ήταν ιδιαίτερα φρικιαστικές: ο Haarmann συχνά ακρωτηρίαζε και αποσυναρμολόγησε τα θύματά του, μερικές φορές δαγκώνοντας από τους λαιμούς τους. Αποκεφαλίστηκε στη φυλακή του Hanover το 1925.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ο John George Haigh μισθώνει ένα μικρό εργαστήριο στο Sussex της Αγγλίας. Σε αυτό μόνο για τα χρήματα, λάτρευε πλούσιους ανθρώπους πίσω στο χώρο, όπου θα τους πυροβολήσει στη συνέχεια στο κεφάλι. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια ήταν πολύ πιο ζοφερό: ο Haigh θα διέθετε τα σώματα, διαβάζοντάς τα με οξέα, τα οποία τα αποσυντέθηκαν. Η δολοφονία του Haigh του Olive Durand-Deacon θα σήμαινε το τέλος της διαδρομής του "Acid Killer's". Ο φίλος Durand-Deacon την ανέφερε ότι έλειπε λίγο μετά τη δολοφονία και η αστυνομία άρχισε να ερευνά τον Haigh. Ενώ έψαχνε το εργαστήρι του, βρήκαν ανθρώπινα χολόλιθοι και ένα μικρό κομμάτι μερικών οδοντοστοιχιών. Οι αρχές συνέλαβαν τον Haigh και σύντομα ο ίδιος πήγε σε δίκη για δολοφονία. Σε μια προφανή απόπειρα αποφυγής της θανατικής ποινής, ο Haigh αποφάσισε να επικαλεστεί παραφροσύνη, ισχυριζόμενος ότι έπινε επίσης το αίμα των θυμάτων του. Η ένσταση περί παραφροσύνης δεν λειτούργησε και ο δικαστής καταδίκασε τον Haigh σε θάνατο. Στις 19 Αυγούστου 1949, οι αρχές τον κρεμάσανε στη φυλακή Wandsworth.

Ο Ρόμπερτ Χάνσεν κυνηγούσε τα θύματά του με ένα όπλο και ένα μαχαίρι στην άγρια ​​φύση της Αλάσκας. Ένας εξειδικευμένος κυνηγός, σημείωσε τις θέσεις όλων των σωμάτων των θυμάτων του σε χάρτη αεροπορίας. Είχε σκοτώσει περισσότερες από 17 φορές πριν ένας προφίλ του FBI έπληξε το σήμα: Ειδικός πράκτορας Roy Hazelwood είπε στην αστυνομία να αναζητήσει έναν πεπειραμένο κυνηγό με κακή αυτοεκτίμηση, τραύλισμα και ιστορικό απόρριψης. Όταν η αστυνομία έψαξε την περιουσία του Χάνσεν, βρήκαν κοσμήματα που ανήκαν στα θύματα του. Ο Χάνσεν παραδέχθηκε ότι ήταν ένοχος για 17 φόνους και είπε στους ανακριτές περίπου 12 ότι ήταν άγνωστες σ 'αυτούς, αν και κάποιες επιγραφές στον αεροπορικό χάρτη παραμένουν ανεξήγητες. Το 2014, ο Hansen πέθανε ενώ εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης.

Ο Patrick Kearney, γνωστός ως "Killer Bag Trash", τρομοκρατούσε την Καλιφόρνια από το 1965 έως το 1977. Έλαβε νέους άνδρες κατόρθωχους στην περιοχή του Redondo Beach και τους πυροβόλησε πριν ακρωτηριάσει το σώμα τους και άφησε τα αποσπασμένα υπολείμματα σε σακούλες απορριμμάτων. Το 1977, ο Kearney έσπασε το σχέδιό του να σκοτώνει τους ξένους και να δολοφονήσει μια γνωριμία. Όταν η αστυνομία ανακάλυψε ότι η Kearney είχε δει με τον νεκρό έφηβο, τον παρακολούθησαν και υπέπεσε σε ενοχή με 35 φόνους για να αποφύγει τη θανατική ποινή. Σήμερα εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης.

Ο Παύλος Ιωάννης γνωρίζει ότι είχε σκοτώσει 35 ανθρώπους κατά μέσο όρο από στραγγαλισμό μέχρι πυροβολισμό από τον Ιούλιο μέχρι τον Νοέμβριο του 1974. Ένας αστυνομικός στρατιωτικός της Φλόριντα πέταξε τελικά τον Knowles με ένα κλεμμένο αυτοκίνητο στα τέλη του 1974. Ωστόσο, Ο Knowles κατάφερε να ξεφύγει και να σκοτώσει τον στρατιώτη, πριν να βρεθεί κάποιος πολίτης με κυνηγετικό όπλο που τον διέκρινε. Ένα μήνα αργότερα, ενώ σε όχημα με τον Sheriff Earl Lee και τον πράκτορα Ronnie Angel, ο Knowles άρπαξε το όπλο του σερίφη σε μια προσπάθεια να πυροβολήσει τους κατακτητές του. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, Angel πυροβόλησε Knowles νεκρός.

Ο Randy Kraft, γνωστός ως Killer Scorecard για τον κατάλογο των θυμάτων που βρέθηκαν σε αυτόν κατά τη στιγμή της σύλληψής του, πιστεύεται ότι έχει σκοτώσει 67 νεαρούς άντρες, πολλοί από αυτούς Marines, μεταξύ 1971 και 1983. Θα έτρωγε τα θύματά του , βασανίζει και βιάζει τους, και στη συνέχεια τους στραγγαλίζει. Αν και ήταν βασικός ύποπτος στις πρώτες ημέρες της έρευνας, η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων τελικά οδήγησε την αστυνομία να κοιτάξει αλλού. Δεν τον είχαν πιάσει μέχρι να τον τραβήξει για μια μέρα με μεθυστική οδήγηση - με έναν νεκρό στο κάθισμά του. Το 1989, ο Kraft βρέθηκε ένοχος για δεκαέξι αμέτρητες δολοφονίες και καταδικάστηκε σε θάνατο. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε θάνατο στην Καλιφόρνια.

- Οι τύποι ονόμασαν José Antonio Rodríguez Vega El Mataviejas ή "ο γέρος δολοφόνος", επειδή τα 16 θύματα του κυμαίνονταν από 61 έως 93 ετών. Γοητεύει το δρόμο του στα σπίτια του, και στη συνέχεια βιάζει και βασανίζει τα θύματά του πριν τον ασφυκτιά. Ήταν δύσκολο να πιάσει - η ηλικία των θυμάτων του σήμαινε ότι αρκετοί θάνατοι αποδόθηκαν σε φυσικές αιτίες. Αλλά όταν η αστυνομία έψαξε στο σπίτι του, βρήκαν στιγμές από έναν εκπληκτικό αριθμό αφαίρετων από το παρελθόν δολοφονιών. Το 1991, καταδικάστηκε σε 440 χρόνια φυλάκισης, και το 2002, μαχαιρώθηκε και σκοτώθηκε από άλλους κρατούμενους.

Παρόλο που τα δικαστήρια τον καταδίκαζαν σε έξι ή περισσότερους αριθμούς φόνων, δεν είναι σαφές εάν ο Ottis Toole ήταν στην πραγματικότητα ένας σειριακός δολοφόνος. Μαζί με τον συνεργό και τον εραστή του, ο Henry Lee Lucas, η Toole αναλαμβάνει την ευθύνη για πολλούς θανάτους καθ 'όλη τη δεκαετία του 1970 και του 1980 στο Τζάκσονβιλ της Φλόριντα. Στο τέλος, όμως, η αστυνομία απέδωσε οριστικά ένα μόνο δολοφονία στο Toole, εκείνο του έξι ετών Adam Walsh, τον οποίο παραδέχτηκε να αποκεφαλίσει. Το 1996, ο Toole πέθανε στη φυλακή της κίρρωσης.

Ο Herbert Mullin ήταν περίεργος ακόμη και μεταξύ των σειριακών δολοφόνων. Ο ίδιος τρομοκρατούσε την Καλιφόρνια στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και σύμφωνα με πληροφορίες πίστευε ότι οι δολοφονίες του - μια μορφή ανθρώπινης θυσίας - θα μπορούσαν να αποτρέψουν τους σεισμούς. Πιάστηκε τελικά για τη δολοφονία του 13ου θύματος του, ενός άνδρα που απλά χόρευε τον προαστιακό γκαζόν του όταν ο Mullin τον τραβούσε και τον πυροβόλησε με το φως της ημέρας. Οι μάρτυρες έδωσαν στον αστυνομικό αριθμό της αστυνομικής δύναμης του Mullin και οι αρχές τον έφεραν λεπτά αργότερα. Ο Mullin ομολόγησε όλες τις δολοφονίες και είπε ότι οι φωνές στο κεφάλι του τον έκαναν να το κάνει. Καταδικάστηκε στη ζωή στη φυλακή.

Μεταξύ 1926 και 1927, Earle Nelson κατάφερε να σκοτώσει περισσότερους από 22 ανθρώπους σε όλη την Αμερική. Ο παραγωγικός δολοφόνος συχνά έχυσε ανυποψίαστους γαιοκτήμονες αφού προσποιούταν ότι ήθελε να νοικιάσει ένα δωμάτιο στο σπίτι τους. Οι μπάτσοι τελικά συνέλαβαν τον Νέλσον τον Ιούνιο του 1927 στον Καναδά, όπου δολοφόνησε τα δύο τελευταία θύματα του. Ο σύζυγος της Emily Patterson, ενός από τα τελευταία του θύματα, βρήκε το σώμα της γυναίκας του κάτω από το κρεβάτι τους. Αυτό οδήγησε την έρευνα που σύντομα οδήγησε στη σύλληψη του Νέλσον. Οι καναδικές αρχές τον καταδίκασαν γρήγορα στον θάνατο και τον κρεμάσαν τον επόμενο Ιανουάριο.

Μεταξύ του 1983 και του 1985, ο Charles Ng (μαζί με τον συνεργάτη του στο έγκλημα, Λέονς Λέικερ) βασάνιζε και σκότωσε έως και 25 άτομα στην καμπίνα της Λίμνης Καλιφόρνιας, η οποία περιελάμβανε ένα έθιμο μπουντρουμιών όπου έλαβαν χώρα πολλές δολοφονίες. Στα θύματα του δίδυμου περιλαμβάνονται φίλοι, γείτονες, μέλη της οικογένειας και κάποιοι άτυχοι ξένοι. "Μπορείτε να φωνάξετε και να ουρλιάζετε, όπως και οι υπόλοιποι, αλλά δεν θα κάνει τίποτα καλό. Είμαστε πολύ χαρούμενοι - χα, χα - με ψυχραιμία", λέει η Ng σε μία από τις δύο βιντεοκασέτες που δείχνουν τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες των θυμάτων τους. Ωστόσο, δεν ήταν οι δολοφονίες του Ng που οδήγησαν την αστυνομία σε αυτόν, αλλά η κατάργησή του. Το 1985, η Ng προσπάθησε να κλέψει έναν αντιπρόεδρο από ένα κατάστημα του Σαν Φρανσίσκο. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος κάλεσε τους αστυνομικούς μετά την αποχώρηση του Ng και όταν η Λίμνη επέστρεψε για να αποπληρώσει το χρέος, η αστυνομία ήταν ύποπτη γι 'αυτόν δεδομένου ότι δεν ταιριάζει με την ταυτότητά του. Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος στην ταυτότητα ήταν ο Robin Stapley, ο οποίος έλειπε τότε. Αυτό οδήγησε την αστυνομία να ψάξει στην καμπίνα, όπου βρήκαν στοιχεία για τις δολοφονίες, συμπεριλαμβανομένων αρχείων και ταινιών. Ο Νγκ έφυγε στον Καναδά, όπου η αστυνομία τον συνέλαβε για ένα ακόμα κλοπές. Στη συνέχεια τον έστειλαν πίσω στην Καλιφόρνια, όπου οι αρχές τον δοκίμασαν για δολοφονία. Ο 55χρονος αναμένει τη θανατική ποινή.

Το Τέρας της Ουκρανίας, Ανατόλι Ονοπρεένκο, κέρδισε τον τίτλο του σκοτώνοντας 52 άτομα μεταξύ 1989 και 1996. Μετά την έναρξη μιας μαζικής ανθρωπότητας, η αστυνομία συνέλαβε τελικά τον Ονοπρενέκο το 1996. Κατά τη σύλληψή του, ισχυρίστηκε ότι οι εσωτερικές φωνές τον ώθησαν να διαπράξει δολοφονία. Στη δίκη του, ο δολοφόνος διαφεύγει στενά από τη θανατική ποινή (επειδή η Ουκρανία είχε μόλις εισέλθει στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο απαγορεύει στα μέλη της να χρησιμοποιούν τη θανατική ποινή) και αντ 'αυτού πήρε ζωή στη φυλακή. Παρ 'όλα αυτά, πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια το 2013.

-Με ένα σύνολο δολοφονιών κάπου μεταξύ 49 και 60 ατόμων, ο δολοφόνος Chessboard (γεννημένος ως Alexander Pichushkin) είναι ένας από τους πιο γνωστούς δολοφόνους της Ρωσίας. Συχνά χρησιμοποίησε την υπόσχεση της ελεύθερης βότκας για να προσελκύσει τους ανθρώπους στο σπίτι του, όπου θα έπινε μαζί τους πριν τους δολοφονήσει. Το 2006, ο Αλέξανδρος δολοφόνησε το τελευταίο του θύμα, τη Μαρίνα Μοσκαλιάβο. Σχετικά με την παρακολούθηση του ποδοσφαίρου στο μετρό, η αστυνομία εντόπισε τον Pichushkin ως συνοδεία του Moskalyova και το χρησιμοποίησε ως απόδειξη που θα οδηγούσε στη σύλληψή του και την τελική καταδίκη του. Ο Pichushkin υπηρετεί τώρα τη ζωή στη φυλακή.

- Το Night Stalker, Richard Ramirez, στοιχειώθηκε στους δρόμους του Λος Άντζελες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Κατά τη διάρκεια ενός λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, έσπασε σε διάφορα σπίτια περιοχή και σκότωσε 13 άτομα. Το προηγούμενο ποινικό μητρώο του Ramirez για τα μικρότερα εγκλήματα θα τον έφερνε τελικά. Ένας μάρτυρας εντόπισε πορτοκαλί Toyota που ο Ramirez οδήγησε ενώ διέφυγε από μια σκηνή εγκλήματος και ο αριθμός της πινακίδας οδήγησε την αστυνομία στον φάκελό του, γεγονός που προκάλεσε μια ανθρωπότητα. Ξαφνικά, το πρόσωπό του εμφανίστηκε στην πρώτη σελίδα κάθε εφημερίδας της περιοχής. Ο Ραμίρεζ προσπάθησε να φύγει, αλλά μια ομάδα τοπικών κατοίκων τον συνέλαβε, κρατώντας τον αιχμάλωτο μέχρι να φτάσει η αστυνομία. Ένας δικαστής κάλεσε τα εγκλήματά του πράξεις «σκληρότητας, σκληρότητας και κακοποίησης πέρα ​​από κάθε ανθρώπινη κατανόηση» και καταδίκασε τον Ramirez σε 13 ποινές θανάτου. Ο Ramirez δεν θα έβλεπε ούτε ένα: ο σειριακός δολοφόνος πέθανε ενώ περίμενε το θάνατο το 2013.

Σημάδια του δολοφονικού μέλλοντος του Gary Ridgway εμφανίστηκαν νωρίς στη ζωή. Στην ηλικία των 16 ετών, έπραξε την πρώτη επίθεσή του όταν παρασύρει ένα έξιχρονο αγόρι στο δάσος και τον μαχαιρώθηκε μέσα από τις πλευρές. Σύμφωνα με τις δηλώσεις που έδωσε στο δικαστήριο, ο Ridgway αργότερα σκότωσε τόσες πολλές γυναίκες - πολλοί από τους οποίους ήταν πόρνες και αυτοκράτορες - ότι απλά έχασε τον αριθμό. Ο Γκάρι Ρίνγκγουεϊ, γνωστός ως δολοφόνος του Πράσινου Ποταμού, πραγματοποίησε τις δολοφονίες στο Σιάτλ και παρόλο που έχει εξομολογηθεί σε μεγάλο αριθμό από αυτούς, δεν είναι ξεκάθαρο πόσοι σκοτώθηκαν. Σήμερα, είναι ακόμα ζωντανός και εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης στη Φλωρεντία, Κολοράντο.

Μεταξύ του 1988 και του 1993, ο Σεργκέι Ριάκοφσκυ ήταν υπεύθυνος για το θάνατο 19 ατόμων στη Μόσχα. Οι ηλικιωμένες γυναίκες αποτελούσαν την πλειοψηφία των θυμάτων και είχε ήδη περάσει χρόνο στη φυλακή επειδή προσπάθησε να βιάσει αρκετές ηλικιωμένες γυναίκες. Το 1993, η αστυνομία έψαχνε την περιοχή μιας πρόσφατης δολοφονίας, όταν βρήκαν μια εγκαταλελειμμένη σακαράδα με ένα θόρυβο που κρέμεται από το ανώτατο όριο για να προετοιμαστεί για μια νέα δολοφονία. Μια ομάδα παρακολούθησης κατάφερε να καταλάβει τον Ryakhovsky, ο οποίος ομολόγησε τις δολοφονίες και καταδικάστηκε σε θάνατο με πυροβολισμό. Ωστόσο, το μορατόριουμ του 1996 για τις εκτελέσεις στη Ρωσία σήμαινε την αλλαγή της ποινής του και πέθανε από φυματίωση ενώ εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης σε ποινική αποικία.

Chaddwick Tiptons, αμερικανικός σειριακός δολοφόνος και βιαστής. Αυτή η μία από τις νεότερες εγγραφές σε αυτόν τον κατάλογο., Tipton b. 1986, έκανε τα πρώτα του 5 σκοτώματα και 3 βιασμούς το 2003, σε ηλικία 17 ετών. Ο Tipton και ένας φίλος, εισέβαλαν σε ένα πάρτι, ένα επιχείρημα που ακολούθησε μια πάλη και 5 άλλοι άντρες πυροβολήθηκαν, ο Tipton βίασε στη συνέχεια τη μητέρα, . 43, και η κόρη, 12, ενός από τους άντρες που πυροβολήθηκαν. οι καταγγελίες υποβλήθηκαν στην Royal Canadian Mounted Police, στη Βρετανική Κολομβία, στον Καναδά και στον Tipton. Σήμερα είναι φυλακισμένος στο Max του Idaho. Ασφάλεια για μη σχετικές χρεώσεις.

Ο Τσέστερ Τέρνερ ήταν ένας στρατευμένος που στοιχειώνει το Λος Άντζελες μεταξύ 1987 και 1998. Είχε ήδη σκοτώσει 10 γυναίκες όταν η αστυνομία τον συνέλαβε για μια ανεξάρτητη σεξουαλική επίθεση το 2002. Κατά τη διάρκεια της καταδίκης του, έδωσε ένα δείγμα DNA - δείγμα DNA που αντιστοιχούσε Το DNA ανακτήθηκε στη σκηνή δύο δολοφονιών. Τελικά, τον έδεσαν σε δεκατρείς δολοφονίες, για τις οποίες καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο Τέρνερ περιμένει τώρα το θάνατο και η καταδίκη του απελευθέρωσε έναν άνθρωπο ο οποίος κακώς κατηγορήθηκε για τα εγκλήματα του Τέρνερ.

Ο Randall Woodfield, γνωστός ως I-5 Bandit, καταδικάστηκε μόνο για μια δολοφονία - αλλά το DNA και άλλα στοιχεία τον έχουν συνδέσει με τους θανάτους 44 ανθρώπων. Το 1975, ντρεπόμενος για το γεγονός ότι κόπηκε από τους Greenbay Packers για μια σειρά από άσεμνες κατηγορίες έκθεσης, ξεκίνησε σεξουαλική επίθεση και ληστεύοντας τις γυναίκες του Πόρτλαντ. Τα τέσσερα χρόνια στη φυλακή απλώς έκαναν τα πράγματα χειρότερα. Ξαναγύρισε, άρχισε να βιάζει και να σκοτώνει παλιούς φίλους, γνωστούς και τελικά άγνωστους κατά μήκος του διαδρόμου I-5. Η αστυνομία ήξερε ότι ήταν αυτός, αλλά τα αποδεικτικά στοιχεία ήταν περιστασιακά - μέχρι τελικά ένας μάρτυρας τον ονόμασε σε μια σειρά. Καταδικάστηκε στη ζωή στη φυλακή και το κράτος του Όρεγκον, πληγώνει για μετρητά, αποφάσισε να μην συνεχίσει τα άλλα εγκλήματά του - ήταν ήδη πίσω από τα μπαρ για ζωή.

Ενώ εργάστηκε ως πόρνη στη Φλόριντα μεταξύ 1989 και 1990, η Aileen Wuornos σκότωσε επτά άνδρες. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι όλα τα θύματά της είχαν επιχειρήσει να τα βιάσουν και ότι ήταν σε αυτοάμυνα. Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι μπάτσοι τον έπιασαν το 1991, αφού μάρτυρες είχαν δει την οδήγηση του αυτοκινήτου ενός θύματος και της έδωσαν ακριβή περιγραφή. Μετά από μια μακρά δίκη, ο δικαστής διέταξε τη θανατική ποινή. Το 2001, ο Wuornos επέλεξε να τερματίσει όλες τις εκκλήσεις και δήλωσε σχετικά με τα κίνητρά του, γράφοντας: «Σκότωσα αυτούς τους άντρες, τους έκλεψα κρύο όσο ο πάγος και θα το έκανα και πάλι, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να με κρατήσω ζωντανό ή τίποτα , επειδή θα ήθελα να σκοτώσω ξανά Έχω μίσος που σέρνεται μέσα από το σύστημά μου ... Είμαι τόσο άρρωστος που ακούω αυτά τα πράγματα είναι τρελός Έχω αξιολογηθεί τόσες πολλές φορές Είμαι ικανός και υγιής, προσπαθώ να πω την αλήθεια, είμαι αυτός που μισεί σοβαρά την ανθρώπινη ζωή και θα σκοτώσει και πάλι. " Στις 9 Οκτωβρίου 2002, εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση.

Όπως πάντα, μείνετε ασφαλείς και χαρούμενοι!

- Πουλιά

** Και θα σας δω την επόμενη φορά: D ***