Afrikaans: Die hawe Arthur slagting

Martin John Bryant, (gebore 7 Mei 1967), Port Arthur, Tasmanië, Australië, Spree Killer soek na wraak. Wat vermoor 35 en gewond 37 ander op 28 April, 1996. hegtenis geneem op dieselfde dag, en na 'n lang verhoor is gevonnis tot 35 lewenslange vonnisse sonder die moontlikheid van parool op November 22, 1996.

Sy slagoffers:
Alannah Louise Mikac (6); Andrew Bruce Mills (49); Anthony Nightingale (44); David Martin (72); Elizabeth Jayne Howard (26); Elva Rhonda Gaylard (48); Glen Roy Pere (35); Gwenda Joan Neander (67); Helene Maria Salzmann (50); Janette Kathleen Quin (50); Jason Bernard Winter (29); Kate Elizabeth Scott (21); Kevin Vincent Sharp (68); Leslie Dennis Lever (53); Madeline Grace Mikac (3); Mary Elizabeth Howard (57); Mary Rose Nixon (60); Mervyn John Howard (55); Moh Yee aanlyn Ng (48); Nanette Patricia Mikac (36); Nicole Louise Burgess (17); Noelene Joyce Martin (69); Pauline Virjeana Masters (49); Peter Brenton Nash (32); Raymond John Sharp (67); Robert Graham Salzmann (58); Ronald Noel Jary (71); Royce William Thompson (59); Russell James Pollard (72); Sarah Kate Loughton (15); Sou Leng Chung (32); Tony Vadivelu kistan (51); Walter John Bennett (66); Winifred Joyce Aplin (58), en Zoe Anne Hall (28).

Sy kinderjare:
Martin Bryant is die oudste van twee kinders van Maurice en Carleen Bryant. Bryant is beskou as ongewoon in sy kinderjare en in die vroeë jare van sy skoolloopbaan gediagnoseer as 'n IK van 66 (wat beskou word as verstandelike gestremdheid te dui) en in 'n spesiale onderwys klasse sit. Hy is beskryf deur onderwysers as buitengewoon los van die werklikheid en as óf emosieloos of as die uitdrukking van onvanpaste emosies. Hy was glo 'n ontwrigtende en soms gewelddadige kind en is erg geboelie deur ander kinders. Bryant verwys is vir psigiatriese behandeling verskeie kere tydens sy kinderjare. In 1984, 'n sielkundige evaluering deur dr Eric Cunningham Dax het hom beskryf as verstandelik gestremde en gesê dat hy 'n persoonlikheid siekte gehad het.

Die volwassenheid:
Beskrywings van gedrag Bryant se as 'n jong man te wys dat hy het voortgegaan om versteur. Wanneer sy pa, wat vroeë aftrede geneem het om te sorg vir hom, het gesterf in 'n oënskynlike selfmoord, ambulans beamptes beskryf Bryant as baie opgewonde deur die search en besorg oor die dood. Bryant was aanmerking te kom vir 'n ongeskiktheidstoelae te danke aan sy lae IK en het op 'n pensioen vir 'n paar jaar. Hy het op los werkies as 'n nutsman en tuinier. Een van hierdie werkies gelei het tot hom ontmoet Helen Harvey, erfgenaam van 'n aandeel in die Tattersall's Lottery fortuin. Harvey bevriend Bryant, nooi hom om te lewe met haar. Sy is berig dat daar groot bedrae geld spandeer op hom. Harvey en Bryant verskuif saam Copping, waar hulle gewoon het tot haar dood in 'n motorongeluk. Bryant is aangewys as die enigste begunstigde van Harvey se wil en in besit van 'n huis in Hobart en ander bates ten bedrae van meer as die helfte van 'n miljoen dollar. In 1993 toegepas sy ma vir en was 'n voogdyskap bevel bates Bryant se onder die bestuur van trustees verleen. Die bevel is gebaseer op bewyse van verminderde intellektuele kapasiteit Bryant se. Bryant gereis beide in Australië en internasionaal gedurende hierdie tydperk, blykbaar soek sosiale kontak met ander reisigers, maar is gefrustreerd oor negatiewe reaksies van mense se aan hom.

Die bloedbad en nadraai:
Bryant het op voorwaarde botsende en verward rekeninge van wat hom gelei het tot 35 mense by die Port Arthur webwerf doodmaak op 28 April 1996. Dit blyk sy begeerte vir aandag (en vertel van 'n buurman "Ek sal iets wat sal maak dat almal dink aan my doen "), sowel as toenemende frustrasie op sy sosiale isolasie, het hom ondraaglik kwaad gemaak. Die moontlike oorsaak van die moord, is verhinder verkoop tuisgemaakte snuisterye buite die Broad Arrow Cafe, toe hy 9 jaar oud was. Sy eerste slagoffers, David en Sally Martin, wat 'n gastehuis besit in die gebied, het glo kwaad vir hom deur die koop van 'n gastehuis hy wou koop. Hy het hulle ook raakgeskiet in die huis voor die reis na die Port Arthur ruïnes en die opening van die vuur op besoekers. Nadat hy vermoor die meeste van sy slagoffers op die terrein self en die res gedurende sy ontsnapping, het hy teruggekeer na die gastehuis waar die polisie, onbewus daarvan dat die Martins al dood was, het aanvaar dat hy hulle moes as gyselaars en beleër die gastehuis. Een potensiële slagoffer is gespaar, want wanneer Bryant gesê die geweer op hom hul oë ontmoet en Bryant hom dadelik herken as iemand wat hy voorheen bekend met en skynbaar besluit om hom te laat leef voordat ons na die moorde voortgaan. Na 18 uur, Bryant aan die brand gesteek die gastehuis en poging om te ontsnap in die verwarring. Hy gely het brandwonde aan die een kant van sy liggaam, is gevang en na Royal Hobart hospitaal geneem waar hy behandel is vir die brandwonde en onder swaar bewaking gehou.

As 'n reaksie op die moord boemel, die Howard regering verbied semi-outomatiese sentrum-vuur gewere, hoë-kapasiteit herhaal haelgewere en 'n hoë-kapasiteit geweer tydskrifte. Benewens hierdie, is swaar beperkings ook in plek gestel op 'n lae-kapasiteit herhaal haelgewere en velling vuur semi-outomatiese gewere. Die Tasmanian staat regering probeer om hierdie richtlijn te ignoreer, maar was gedreig met 'n aantal boetes van die federale regering. Hoewel dit het gelei tot roer omstredenheid, die meeste Regering teenkanting teen die nuwe wette is stilgemaak deur die media mening en toenemende openbare mening in die nasleep van die skietery.

Sy verhoor en tronkstraf:
Ten spyte van sy geestelike disfunksie, was Bryant geoordeel as geskik is om verhoor te staan ​​en 'n verhoor is geskeduleer om te begin 7 November 1996, maar Bryant, oortuig deur sy prokureur is, het skuldig gepleit op die moord. Twee weke later, Hobart Hooggeregshof Regter William Cox het Bryant 35 lewenslange vonnisse en aanbeveel dat hy in die tronk moet bly totdat hy sterf. Hy het selfmoord 6 keer probeer terwyl gevange geneem. Vir die eerste agt maande van sy tronkstraf, is hy gehou in 'n doelgeboude spesiale selfmoord voorkoming sel, in byna voltooi eensame opsluiting. Hy het in beskermende bewaring vir sy eie veiligheid, totdat hy onlangs verhuis aanhouding sentrums, 'n dekade ná sy skuldigbevinding. Onlangse verslae van besoekers Bryant beskryf as 'n 'oorgewig, shambolic wrak. Op Maandag 13 November 2006, Bryant is verskuif na Hobart se Wilfred Lopes Centre, 'n veilige geestelike gesondheid eenheid wat deur die Tasmanian Departement van Gesondheid en Human Services. Die 35-bed eenheid vir gevangenes met ernstige geestelike siekte is beman binne met dokters, verpleegsters en ander ondersteuning werkers. Gevangenes is nie gevries af en toe kan kom en gaan uit hul selle. Buite sekuriteit by die fasiliteit is verskaf deur 'n drie-muur omtrek gepatrolleer deur private kontrak wagte.

Die massiewe mediadekking
Koerant dekking onmiddellik na die slagting wat ernstige vrae oor joernalistieke praktyke. Foto's van Martin Bryant het digitaal gemanipuleer met die effek van die maak van Bryant verskyn versteurde. Daar was ook vrae oor hoe die foto's is verkry. Die Tasmanian Direkteur van Openbare Aanklaers het gewaarsku dat die media dat die verslagdoening gedrang 'n regverdige verhoor en lasbriewe is uitgereik teen die Hobart Mercury (wat prentjie Bryant se onder die opskrif gebruik "Dit is die man"), die Australiese, die ouderdom en die Australiese Uitsaaikorporasie oor hul dekking. Die voorsitter Australiese Press Raad, David Flint, het aangevoer dat, omdat die Australiese koerante gereeld geïgnoreer minagting van die hof-bepalings, het getoon dat die wet nie die koerante, wat nodig is verandering. Flint het voorgestel dat so 'n verandering in die wet nie noodwendig sou lei tot verhoor deur die media.

Dit was 'n monster om meer as 70 mense, deur die bestudering van diegene wat verdorwe ons kan maar net begin om die motivering wat hulle gedryf het om so waansin verstaan. Begrip is net die eerste stap in die voorkoming, om 'n slegte gesindheid unstand is om die tekens te leer ken, en wat om te kyk in die toekomstige geslagte. - Voël

-0-