Greek: Μύθους και τα στερεότυπα του βιασμού

Ο βιασμός είναι ένα από τα πιο σοβαρά όλων των ποινικών αδικημάτων. Μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιες τραύμα για τα θύματα και τις οικογένειές τους και ο στόχος μας, όπως και με όλες τις περιπτώσεις, είναι η δίωξη όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα.

Ο τοπικός εισαγγελέας αποφασίζει αν πρέπει ή όχι να ασκήσει δίωξη, σύμφωνα με το νόμο. Εισαγγελείς. Ο νόμος περιλαμβάνει μια διαδικασία δύο σταδίων. Πρώτον, η κοινωνία πρέπει να πεισθεί ότι υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να παρέχουν μια ρεαλιστική προοπτική καταδίκης κατά εναγομένου σε ένα φορτίο. Αυτό είναι γνωστό ως η αποδεικτική δοκιμή. Αν η υπόθεση δεν περνά την αποδεικτική στάδιο, δεν θα πρέπει να προχωρήσει ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικό ή σοβαρό μπορεί να είναι. Αν η υπόθεση έχει περάσει την αποδεικτική στάδιο, η κοινωνία πρέπει στη συνέχεια να αποφασίσει αν η ποινική διαδικασία είναι απαραίτητη για το δημόσιο συμφέρον. Πιστεύω ότι ο βιασμός είναι τόσο σοβαρή ώστε η δίωξη είναι σχεδόν βέβαιο ότι απαιτείται για το δημόσιο συμφέρον.

Προκειμένου να κριθεί αν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τη δίωξη περιπτώσεις βιασμού, οι εισαγγελείς δεν θα πρέπει να επιτρέπουν τυχόν μύθους και τα στερεότυπα να επηρεάσουν τις αποφάσεις τους, και θα πρέπει να σθεναρά αμφισβητήσει τέτοιες συμπεριφορές στην αίθουσα του δικαστηρίου. Για παράδειγμα, είναι ένας μύθος ότι ο βιασμός συμβαίνει μεταξύ αγνώστων σε σκοτεινά σοκάκια. Στην πραγματικότητα, η πλειοψηφία των θυμάτων βιασμού, ο οποίος μπορεί να είναι αρσενικό ή θηλυκό, γνωρίζουν βιαστή τους. Ημερομηνία ή γνωριμία του βιασμού είναι πολύ κοινό και τα θύματα συχνά θύματα βιασμού στα σπίτια τους. θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι όλες οι περιπτώσεις βιασμού είναι εξίσου σοβαρή και τραυματική για το θύμα και να έχουν καταστροφικές συνέπειες για τις οικογένειές τους.

Ορισμένοι μύθοι που πρέπει να αντιμετωπιστούν εδώ για μια καλύτερη κατανόηση του τι βιαστής μπορεί να σκέφτεται:

Είναι ένας μύθος ότι οι γυναίκες που πίνουν αλκοόλ ή χρήση ναρκωτικών ζητώντας να βιάζονται και ο νόμος είναι απολύτως ανεπηρέαστη από μια τέτοια μύθος, που και οι δύο προσπάθειες να δικαιολογήσει το βιασμό και κατηγορούν το θύμα και την εκ νέου victimizes και στιγματίζει το θύμα. Τα γεγονότα είναι ότι:

• Οι γυναίκες έχουν το ίδιο δικαίωμα να καταναλώνουν αλκοόλ από τους άνδρες
• Όντας ευάλωτοι δεν συνεπάγεται τη συγκατάθεσή
• Αν μια γυναίκα ή άνδρας δεν είναι σε θέση να δώσει τη συγκατάθεσή γιατί αυτός / αυτή είναι μεθυσμένος, υπό την επήρεια ναρκωτικών ή ασυνείδητη, είναι ο βιασμός, και
• Μόνο ο βιαστής είναι υπεύθυνο για το βιασμό.

«Αν δεν ουρλιάζουν, την καταπολέμηση της ή να τραυματιστεί, δεν ήταν Βιασμός:"

• Τα θύματα σε περιπτώσεις βιασμού είναι συχνά δικαιολογημένα φοβούνται να σκοτώνονται ή τραυματίζονται σοβαρά και έτσι συνεργάζονται με το βιαστή για να σώσουν τις ζωές τους.
• Η αντίληψη του θύματος της απειλής επηρεάζει τη συμπεριφορά τους.
• βιαστές χρησιμοποιούν πολλές χειραγώγηση τεχνικές για να εκφοβίσει και να εξαναγκάσει τα θύματά τους.
• Τα θύματα σε μια κατάσταση βιασμού συχνά γίνονται φυσικά παραλύσει από τον τρόμο ή σοκ και δεν είναι σε θέση να μετακινήσετε ή να πολεμήσουν, και
• Μη-συναινετική σεξουαλική επαφή δεν είναι πάντα αφήνουν ορατά σημάδια στο σώμα.
"Αν το θύμα δεν διαμαρτύρονται αμέσως, δεν ήταν βιασμός."

Τα γεγονότα είναι ότι το τραύμα του βιασμού μπορεί να προκαλέσει αισθήματα ντροπής και ενοχής που μπορεί να αναστέλλουν ένα θύμα από την καταγγελία. Το γεγονός αυτό έχει αναγνωριστεί από τα δικαστήρια σε περίπτωση κατά την οποία το Δικαστήριο έκρινε ότι δικαστές έχουν το δικαίωμα να κατευθύνει ενόρκους ότι λόγω της ντροπής και σοκ, θύματα βιασμού δεν μπορεί να παραπονεθεί για κάποιο χρονικό διάστημα και ότι η καθυστερημένη καταγγελία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι μια ψεύτικη καταγγελία.

«Δεν είναι ο βιασμός, αν είστε παντρεμένοι:"

Οι λογικές συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι ότι ο σύζυγος έχει το δικαίωμα να βιάζουν τη γυναίκα του και ότι μια γυναίκα δεν έχει το δικαίωμα να αρνηθεί τη συναίνεση. Στην πραγματικότητα, ο βιασμός στο γάμο είχε ποινικοποιηθεί στο καταστατικό το 1994 και δεν υπάρχει καμία διάκριση στη νομοθεσία μεταξύ ενός άνδρα ο οποίος βιάζει τη σύζυγό του και άλλους βιαστές. Ο νόμος παραμένει το ίδιο αν ο βιασμός συμβαίνει μέσα σε μια σχέση ή ένα βιασμό ξένος. Με άλλα λόγια, «δεν επιτρέπεται η εισαγωγή ισούται με καμία σεξ».

ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ
Η ισχύουσα νομοθεσία που καθορίζει ποια βιασμός είναι: «η διείσδυση από ένα πέος του κόλπου, του πρωκτού ή το στόμα του άλλου προσώπου." Ο νόμος καθορίζει επίσης την έννοια της συναίνεσης και πίστη σε συναίνεση.

"Ένα πρόσωπο που συναινεί, αν αυτός ή αυτή συμφωνεί με την επιλογή και έχει την ελευθερία ή την ικανότητα να κάνει αυτή την επιλογή. Η ουσία αυτού του ορισμού είναι η συμφωνία με την επιλογή. Ο νόμος δεν απαιτεί από το θύμα να έχουν αντισταθεί φυσικά, προκειμένου να αποδείξει την έλλειψη συναίνεσης ".

Θα πρέπει να απαιτείται η ο εναγόμενος παράσταση (είναι αρμόδια αποδεικτικά στοιχεία) ότι η πίστη του στη συναίνεση ήταν λογικό. Να αποφασίζουν για το ζήτημα της συναίνεσης, μια κριτική επιτροπή πρέπει να λαμβάνει υπόψη όλες τις περιστάσεις, συμπεριλαμβανομένων τυχόν βήματα που έχει λάβει για να εξακριβωθεί κατά πόσον το θύμα συναίνεσε. Σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχει τεκμήριο ότι το θύμα δεν είχε συναινέσει στην σεξουαλική δραστηριότητα και ο εναγόμενος δεν εύλογα πιστεύουμε ότι το θύμα συναίνεσε, εκτός εάν μπορεί να αποδείξει το αντίθετο.

Παραδείγματα περιπτώσεων όπου ισχύει το τεκμήριο είναι όπου το θύμα ήταν αναίσθητος, υπό την επήρεια ναρκωτικών, έχουν απαχθεί ή υπόκεινται σε απειλές ή ο φόβος της σοβαρής βλάβης. Αποδεικνύοντας την απουσία συναίνεσης είναι συνήθως το πιο δύσκολο κομμάτι της δίωξης βιασμού και είναι η πιο κοινή αιτία για μια υπόθεση βιασμού για να αποτύχει. Οι εισαγγελείς θα ψάξει για αποδείξεις, όπως τραυματισμό, αγώνα ή άμεση αγωνία να τους βοηθήσει να αποδείξει ότι το θύμα δεν είχε συναινέσει, αλλά συχνά μπορεί να μην υπάρχει τέτοια επιβεβαιώνουν στοιχεία.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι υποθέσεις αυτές δεν μπορεί ποτέ να διωχθεί επιτυχώς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πιο δύσκολο. Το θέμα της ικανότητας της να συναινέσει μπορεί να είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό θέμα, όταν το θύμα είναι εθελοντικά σε κατάσταση μέθης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εισαγγελείς θα πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά αν το θύμα είχε στην πραγματικότητα έχουν την ικανότητα να συναινέσει και τι περαιτέρω αποδεικτικά στοιχεία μπορούν να ληφθούν για να αποδείξει ότι το θύμα ήταν τόσο μεθυσμένος που αυτός ή αυτή είχε χάσει αυτή την ικανότητα. Για παράδειγμα, στοιχεία από τους μάρτυρες που μπορούν να επιβεβαιώσουν την ακραία κατάσταση μέθης κατάσταση του θύματος ή / και οποιαδήποτε ιατρική ή εμπειρογνώμονα στοιχεία σχετικά με αυτή την πτυχή και το αίμα-τα επίπεδα του αλκοόλ και των αναμενόμενων επιπτώσεων τέτοιων.

Το 2007, το Court of Appeal διατύπωσε τις ακόλουθες παρατηρήσεις σχετικά με την εθελοντική δηλητηρίαση σε περίπτωση Crown-v-Μπρι, EWCA Crim 256, σεξουαλικά εγκλήματα - συναίνεση - δηλητηρίαση του consentee,
Δείτε: www.lawteacher.net/cases/criminal-law/criminallawcases.php#ixzz46sW1z5z0


• Ο ορισμός της συγκατάθεσης αντιμετωπίζει επαρκώς το ζήτημα της συναίνεσης στο πλαίσιο της εθελοντικής κατανάλωσης αλκοόλ από τον καταγγέλλοντα - αν μέσω ποτό (ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο) ο καταγγέλλων έχει χάσει προσωρινά την ικανότητα της να επιλέξουν αν θα έχουν επαφή στη σχετική ευκαιρία που δεν συναινούν και υπόκεινται σε ερωτήσεις σχετικά με την κατάσταση του κατηγορουμένου από το μυαλό, αν συνουσία λαμβάνει χώρα αυτό θα ήταν βιασμός.
• Σε περίπτωση που ο καταγγέλλων έχει καταναλώσει εθελοντικά, ακόμη και σημαντικές ποσότητες αλκοόλ, αλλά παρ 'όλα αυτά παραμένει ικανό να επιλέγουν το αν πρέπει ή όχι να έχει σεξουαλική επαφή και ποτό συμφωνεί να το πράξει, αυτό δεν θα ήταν βιασμός.
• Ικανότητα συγκατάθεση μπορεί να εξατμιστεί πολύ πριν ο καταγγέλλων χάσει τις αισθήσεις του. Είτε αυτό είναι έτσι ή όχι, ωστόσο, είναι το γεγονός συγκεκριμένες.
• Όταν συνοψίζοντας την κριτική επιτροπή σε περιπτώσεις βιασμού, η βοήθεια πρέπει να δοθεί ως προς την έννοια της παραγωγικής ικανότητας σε περιπτώσεις εθελοντικά προκαλείται από δηλητηρίαση και σε ποιο βαθμό θα μπορούσαν να το λάβουμε υπόψη για να αποφασιστεί εάν ο καταγγέλλων είχε συναινέσει.
Στη συνέχεια, πρέπει να εξεταστεί αν ο καταγγέλλων ήταν σε θέση να κάνουν ελεύθερα την επιλογή, η οποία δεν περιορίζεται με οποιονδήποτε τρόπο. Υποθέτοντας ότι ο καταγγέλλων είχε τόσο την ελευθερία και την ικανότητα να συναινέσει, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν ο καταγγέλλων συμφωνεί η δραστηριότητα από την επιλογή. "

Υποστήριξη για τα θύματα των βιασμών και των μαρτύρων:
Όλα τα Δικαστήρια αποφασισμένη να λάβει όλα τα εφικτά μέτρα για να βοηθήσει τα θύματα βιασμού και των μαρτύρων μέσω του συχνά δύσκολη εμπειρία του να εμπλακεί στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης. Η υποστήριξη είναι διαθέσιμη σε πολύ πρώιμο στάδιο, από την αστυνομία και άλλες υπηρεσίες υποστήριξης, η οποία μπορεί να συνεχιστεί καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του ποινική δίωξη και τα δικαστήρια να βεβαιωθείτε ότι οι κατάλληλες ρυθμίσεις για δικαστικές διαδικασίες, οι οποίες ονομάζονται ειδικά μέτρα.

Ειδικά μέτρα
 "Όλες οι καταγγέλλοντες όσον αφορά σεξουαλικά αδικήματα που είναι μάρτυρες έχουν αυτόματη επιλεξιμότητα για τα ειδικά μέτρα κατά την κατάθεσή τους. Αυτό περιλαμβάνει παίζει στο δικαστήριο του θύματος ή βίντεο-καταγράφονται συνέντευξη μάρτυρα (που έχουν ληφθεί προηγουμένως από την Αστυνομία κατά τη διάρκεια της έρευνας), και απαντώντας σε ερωτήσεις που τους τέθηκαν από το δικηγόρο του κατηγορουμένου σε κατ 'αντιπαράσταση εξέταση με τη βοήθεια ενός ζωντανού βίντεο -σύνδεσμος.

"Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την παροχή αποδεικτικών στοιχείων πίσω από μια οθόνη σε μια αίθουσα του δικαστηρίου για να αποτρέψει το θύμα (ή άλλων μαρτύρων) και τον κατηγορούμενο να δει ο ένας τον άλλο, και η χρήση των μεσαζόντων για τις ευπαθείς μάρτυρες, όπως λογοθεραπευτές."

 «Πολλά θύματα και μάρτυρες ανησυχούν για την ασφάλειά τους και φοβούνται ότι τα προσωπικά στοιχεία ή πληροφορίες σχετικά με αυτούς θα μπορούσε να γίνει δημόσια γνώση και τα βάζουμε σε κίνδυνο ή την περαιτέρω επίθεση. Τα θύματα βιασμού και σοβαρών σεξουαλικών αδικημάτων δικαιούται ως θέμα του νόμου για την ανωνυμία στα μέσα ενημέρωσης, ακόμα και αν το όνομά τους έχει δοθεί στο δικαστήριο. Μια άλλη ανησυχία των θυμάτων βιασμού είναι ότι θα μπορούσε να ζητηθεί για την προηγούμενη σεξουαλική συμπεριφορά πέρα ​​από τις περιστάσεις της εν λόγω αδίκημα. Αποδεικτικά στοιχεία της προηγούμενης σεξουαλική ιστορία θα επιτρέπεται μόνο εφόσον πληρούνται εκ του νόμου κριτήρια και το δικαστήριο θεωρεί ότι μπορεί να φθάσει σε ένα μη ασφαλές συμπέρασμα σχετικά με ένα θέμα που πρέπει να αποφασιστεί σε περίπτωση εφόσον οι τίτλοι αυτοί δεν έγινε δεκτή. Οι εισαγγελείς είναι ισχυρή στην αντιμετώπιση τέτοιου είδους εφαρμογές από τους αμυντικούς και δραστηριοποιούνται στη λήψη κατάλληλων αντιρρήσεις για οποιαδήποτε ανάρμοστη ανάκριση.

Εγώ, προσωπικά, θα ήθελα να εκμεταλλευτώ αυτή την ευκαιρία για να απευθύνω έκκληση προς κάθε θύματα βιασμού να έχουν την αυτοπεποίθηση να το αναφέρετε στην αστυνομία εξασφαλίσει τη γνώση ότι τα δικαστήρια θα κάνουν ό, τι μπορούν για να ασχοληθεί με τον ισχυρισμό γερά και να παρέχει υψηλού επιπέδου προσαρμοσμένων στήριξη στο θύμα.

Όπως πάντα, παραμείνετε ασφαλείς!

πουλί

***