Translate

Saturday, May 27, 2023

English: First Book: Chapter 3.

 "AND so, after a time, I came to the mountains. Then, the course of my journey was altered, and I began to move along their bases, until, all at once, I saw that I had come opposite to a vast rift, opening into the mountains. Through this, I was borne, moving at no great speed. On either side of me, huge, scarped walls of rock-like substance rose sheer. Far overhead, I discerned a thin ribbon of red, where the mouth of the chasm opened, among inaccessible peaks. Within, was gloom, deep and sombre, and chilly silence. For awhile, I went onward steadily, and then, at last, I saw, ahead, a deep, red glow, that told me I was near upon the further opening of the gorge. "A minute came and went, and I was at the exit of the chasm, staring out upon an enormous amphitheatre of mountains. Yet, of the mountains, and the terrible grandeur of the place, I recked nothing; for I was confounded with amazement, to behold, at a distance of several miles, and occupying the centre of the arena, a stupendous structure, built apparently of green jade. Yet, in itself, it was not the discovery of the building that had so astonished me; but the fact, which became every moment more apparent, that in no particular, save in colour and its enormous size, did the lonely structure vary from this house in which I live.

 

"For awhile, I continued to stare, fixedly. Even then, I could scarcely believe that I saw aright. In my mind, a question formed, reiterating incessantly: 'What does it mean?' 'What does it mean?' and I was unable to make answer, even out of the depths of my imagination. I seemed capable only of wonder and fear. For a time longer, I gazed, noting, continually, some fresh point of resemblance that attracted me. At last, wearied and sorely puzzled, I turned from it, to view the rest of the strange place on to which I had intruded.

 

"Hitherto, I had been so engrossed in my scrutiny of the House, that I had given only a cursory glance round. Now, as I looked, I began to realise upon what sort of a place I had come. The arena, for so I have termed it, appeared a perfect circle of about ten to twelve miles in diameter, the House, as I have mentioned before, standing in the centre. The surface of the place, like to that of the Plain, had a peculiar, misty appearance, that was yet not mist.

 

"From a rapid survey, my glance passed quickly upwards, along the slopes of the circling mountains. How silent they were. I think that this same abominable stillness was more trying to me, than anything that I had, so far, seen or imagined. I was looking up, now, at the great crags, towering so loftily. Up there, the impalpable redness gave a blurred appearance to everything.

 

"And then, as I peered, curiously, a new terror came to me; for, away up among the dim peaks to my right, I had descried a vast shape of blackness, giant-like. It grew upon my sight. It had an enormous equine head, with gigantic ears, and seemed to peer stead-fastly down into the arena. There was that about the pose, that gave me the impression of an eternal watchfulness--of having warded that dismal place, through unknown eternities. Slowly, the monster became plainer to me; and then, suddenly, my gaze sprang from it to something further off and higher among the crags. For a long minute, I gazed, fearfully. I was strangely conscious of something not altogether unfamiliar--as though something stirred in the back of my mind. The thing was black, and had four grotesque arms. The features showed, indistinctly. Round the neck, I made out several light-coloured objects. Slowly, the details came to me, and I realised, coldly, that they were skulls. Further down the body was another circling belt, showing less dark against the black trunk. Then, even as I puzzled to know what the thing was, a memory slid into my mind, and straightway, I knew that I was looking at a monstrous representation of Kali, the Hindu goddess of death.

 

"Other remembrances of my old student days drifted into my thoughts. My glance fell back upon the huge beast-headed Thing. Simultaneously, I recognised it for the ancient Egyptian god Set, or Seth, the Destroyer of Souls. With the knowledge, there came a great sweep of questioning--'Two of the--!' I stopped, and endeavoured to think. Things beyond my imagination, peered into my frightened mind. I saw, obscurely. 'The old gods of mythology!' I tried to comprehend to what it was all pointing. My gaze dwelt, flickeringly, between the two. 'If--'

 

"An idea came swiftly, and I turned, and glanced rapidly upwards, searching the gloomy crags, away to my left. Something loomed out under a great peak, a shape of greyness. I wondered I had not seen it earlier, and then remembered I had not yet viewed that portion. I saw it more plainly now. It was, as I have said, grey. It had a tremendous head; but no eyes. That part of its face was blank. Now, I saw that there were other things up among the mountains. Further off, reclining on a lofty ledge, I made out a livid mass, irregular and ghoulish. It seemed without form, save for an unclean, half-animal face, that looked out, vilely, from somewhere about its middle. And then, I saw others--there were hundreds of them. They seemed to grow out of the shadows. Several, I recognised, almost immediately, as mythological deities; others were strange to me, utterly strange, beyond the power of a human mind to conceive.

 

"On each side, I looked, and saw more, continually. The mountains were full of strange things--Beast-gods, and Horrors, so atrocious and bestial that possibility and decency deny any further attempt to describe them. And I--I was filled with a terrible sense of overwhelming horror and fear and repugnance; yet, spite of these, I wondered exceedingly. Was there then, after all, something in the old heathen worship, something more than the mere deifying of men, animals and elements? The thought gripped me-- was there?

 

"Later, a question repeated itself. What were they, those Beast-gods, and the others? At first, they had appeared to me, just sculptured Monsters, placed indiscriminately among the inaccessible peaks and precipices of the surrounding mountains. Now, as I scrutinised them with greater intentness, my mind began to reach out to fresh conclusions. There was something about them, an indescribable sort of silent vitality, that suggested, to my broadening consciousness, a state of life-in-death--a something that was by no means life, as we understand it; but rather an inhuman form of existence, that well might be likened to a deathless trance--a condition in which it was possible to imagine their continuing, eternally. 'Immortal!' the word rose in my thoughts unbidden; and, straightway, I grew to wondering whether this might be the immortality of the gods.

 

"And then, in the midst of my wondering and musing, something happened. Until then, I had been staying, just within the shadow of the exit of the great rift. Now, without volition on my part, I drifted out of the semi-darkness, and began to move slowly across the arena--towards the House. At this, I gave up all thoughts of those prodigious Shapes above me--and could only stare, frightenedly, at the tremendous structure, towards which I was being conveyed so remorselessly. Yet, though I searched earnestly, I could discover nothing that I had not already seen, and so became gradually calmer.

 

"Presently, I had reached a point more than half-way between the House and the gorge. All around, was spread the stark loneliness of the place, and the unbroken silence. Steadily, I neared the great building. Then, all at once, something caught my vision, something that came round one of the huge buttresses of the House, and so into full view. It was a gigantic thing, and moved with a curious lope, going almost upright, after the manner of a man. It was quite unclothed, and had a remarkable luminous appearance. Yet it was the face that attracted and frightened me the most. It was the face of a swine.

 

"Silently, intently, I watched this horrible creature, and forgot my fear, momentarily, in my interest in its movements. It was making its way, cumbrously, round the building, stopping, as it came to each window, to peer in, and shake at the bars, with which--as in this house--they were protected; and whenever it came to a door, it would push at it, fingering the fastening stealthily. Evidently, it was searching for an ingress into the House.

 

"I had come now to within less than a quarter of a mile of the great structure, and still I was compelled forward. Abruptly, the Thing turned, and gazed, hideously, in my direction. It opened its mouth, and, for the first time, the stillness of that abominable place was broken, by a deep, booming note, that sent an added thrill of apprehension through me.

 

Then, immediately, I became aware that it was coming towards me, swiftly and silently. In an instant, it had covered half the distance that lay between. And still, I was borne helplessly to meet it. Only a hundred yards, and the brutish ferocity of the giant face numbed me with a feeling of unmitigated horror. I could have screamed, in the supremeness of my fear; and then, in the very moment of my extremity and despair, I became conscious that I was looking down upon the arena, from a rapidly-increasing height. I was rising, rising. In an inconceivably short while, I had reached an altitude of many hundred feet. Beneath me, the spot that I had just left, was occupied by the foul Swine-creature. It had gone down on all fours, and was snuffing and rooting, like a veritable hog, at the surface of the arena. A moment, and it rose to its feet, clutching upwards, with an expression of desire upon its face, such as I have never seen in this world.

 

"Continually, I mounted higher. A few minutes, it seemed, and I had risen above the great mountains--floating, alone, afar in the redness. At a tremendous distance below, the arena showed, dimly; with the mighty House looking no larger than a tiny spot of green. The Swine-thing was no longer visible.

 

"Presently, I passed over the mountains, out above the huge breadth of the plain. Far away, on its surface, in the direction of the ring-shaped sun, there showed a confused blur. I looked towards it, indifferently. It reminded me, somewhat, of the first glimpse I had caught of the mountain-amphitheatre.

 

"With a sense of weariness, I glanced upwards at the immense ring of fire. What a strange thing it was! Then, as I stared, out from the dark centre, there spurted a sudden flare of extraordinary vivid fire. Compared with the size of the black centre, it was as naught; yet, in itself, stupendous. With awakened interest, I watched it carefully, noting its strange boiling and glowing. Then, in a moment, the whole thing grew dim and unreal, and so passed out of sight. Much amazed, I glanced down to the Plain from which I was still rising. Thus, I received a fresh surprise. The Plain--everything, had vanished, and only a sea of red mist was spread, far below me. Gradually, as I stared, this grew remote, and died away into a dim, far mystery of red, against an unfathomable night. Awhile, and even this had gone, and I was wrapped in an impalpable, lightless gloom.

 

~~~ To be Continued ...

 

 

Albanian: Libri i parë: Kapitulli 3.

 "Dhe kështu, pas një kohe, erdha në male. Më pas, rrjedha e udhëtimit tim u ndryshua dhe fillova të lëviz përgjatë bazave të tyre, derisa menjëherë pashë se kisha ardhur përballë një përçarjeje të madhe. , duke u hapur në male. Përmes kësaj, unë u përballa, duke lëvizur me një shpejtësi të vogël. Në të dyja anët e mia, mure të mëdha, të gërvishtura me substancë të ngjashme me shkëmbin ngriheshin tejdukshëm. Larg sipër, dallova një fjongo të hollë të kuqe, ku u hap gryka e humnerës, midis majave të paarritshme. Brenda, ishte errësirë, e thellë dhe e zymtë dhe heshtje e ftohtë. Për pak kohë vazhdova në mënyrë të qëndrueshme dhe më në fund pashë, përpara, një shkëlqim të thellë, të kuq, që tregonte Unë isha afër në hapjen e mëtejshme të grykës. "Një minutë erdhi e shkoi, dhe unë isha në dalje të humnerës, duke parë një amfiteatër të madh malesh. Megjithatë, nga malet dhe madhështia e tmerrshme e vendit, nuk mendova asgjë; sepse isha i hutuar nga habia, kur shikoja, në një distancë prej disa miljesh, dhe duke zënë qendrën e arenës, një strukturë të mrekullueshme, të ndërtuar me sa duket me xhade të gjelbër. Megjithatë, në vetvete, nuk ishte zbulimi i ndërtesës që më kishte habitur aq shumë; por fakti, që bëhej çdo çast më i dukshëm, se në asnjë mënyrë, përveç ngjyrës dhe përmasave të mëdha, struktura e vetmuar ndryshonte nga kjo shtëpi ku unë jetoj.

 

"Për ca kohë, vazhdova të shikoja, i fiksuar. Edhe atëherë, mezi mund ta besoja se pashë mirë. Në mendjen time u krijua një pyetje, duke përsëritur vazhdimisht: "Çfarë do të thotë?" 'Çfarë do të thotë?' dhe nuk isha në gjendje të përgjigjesha, as nga thellësia e imagjinatës sime. Më dukej i aftë vetëm për habi dhe frikë. Për një kohë të gjatë, vështrova, duke vënë në dukje, vazhdimisht, një pikë të freskët ngjashmërie që më tërhiqte. Më në fund, I lodhur dhe shumë i hutuar, u ktheva nga ajo, për të parë pjesën tjetër të vendit të çuditshëm ku kisha hyrë. Tani, ndërsa shikoja, fillova të kuptoja se çfarë lloj vendi kisha ardhur. Arena, sepse kështu e kam quajtur unë, dukej një rreth i përsosur prej rreth dhjetë deri në dymbëdhjetë milje në diametër, Shtëpia, siç e kam përmendur më parë, qëndronte në qendër. Sipërfaqja e vendit, si ajo e fushës, kishte një pamje të veçantë, të mjegullt, që nuk ishte ende mjegull.

 

"Nga një sondazh i shpejtë, vështrimi im kaloi shpejt lart, përgjatë shpateve të maleve që qarkullonin. Sa të heshtur ishin ata. Mendoj se kjo qetësi e neveritshme po më mundonte më shumë se çdo gjë që kisha parë apo imagjinuar deri tani. Po shikoja lart, tani, shkrepat e mëdhenj, që ngriheshin aq lart.Atje lart, skuqja e padukshme i jepte një pamje të turbullt çdo gjëje.

 

"Dhe më pas, ndërsa shikoja, me kuriozitet, më erdhi një tmerr i ri; sepse, lart midis majave të zbehta në të djathtën time, kisha përshkruar një formë të madhe të zezë, si gjigante. Ajo u rrit në shikimin tim. Ajo kishte një kokë gjigante kali, me veshë gjigantë dhe dukej sikur shikonte me këmbëngulje poshtë në arenë. Ishte ajo në lidhje me pozën, që më dha përshtypjen e një vigjilence të përjetshme - se kisha ruajtur atë vend të mjerë, përmes përjetësive të panjohura. Ngadalë, përbindëshi u bë më i qartë për mua; dhe më pas, papritmas, vështrimi im doli prej tij në diçka më larg dhe më lart midis shkëmbinjve. Për një minutë të gjatë, vështrova me frikë. Isha çuditërisht i vetëdijshëm për diçka jo krejt të panjohur - sikur diçka më trazohej në pjesën e prapme të mendjes sime. Gjëja ishte e zezë dhe kishte katër krahë groteskë. Tiparet dukeshin në mënyrë të paqartë. Rreth qafës dallova disa objekte me ngjyra të çelura. Ngadalë më erdhën detajet dhe E kuptova, ftohtë, se ishin kafka, më poshtë trupit ishte një rrip tjetër rrethues, që tregonte më pak errësirë ​​përballë trungut të zi. Më pas, edhe pse në mëdyshje të dija se çfarë ishte gjëja, një kujtim rrëshqiti në mendjen time dhe menjëherë e kuptova se po shikoja një paraqitje monstruoze të Kali, perëndeshës hindu të vdekjes.

 

"Kujtime të tjera të ditëve të mia të vjetra studentore u futën në mendimet e mia. Vështrimi im ra përsëri mbi Gjënë e madhe me kokë bishë. Njëkohësisht, e njoha atë për perëndinë e lashtë egjiptiane Set, ose Seth, Shkatërruesi i shpirtrave. Me njohurinë, atje erdhi një spastrim i madh i pyetjeve--'Dy nga--!' U ndala dhe u përpoqa të mendoja. Gjërat përtej imagjinatës sime, më shikuan në mendjen time të frikësuar. Pashë, në mënyrë të errët. "Perënditë e vjetër të mitologjisë!" Unë u përpoqa të kuptoja se çfarë po tregonte e gjitha. Vështrimi im qëndroi, duke u dridhur, midis të dyve. 'Nëse--'.

 

"Një ide erdhi me shpejtësi, dhe unë u ktheva dhe hodha një vështrim me shpejtësi lart, duke kërkuar shkëmbinjtë e zymtë, larg në të majtë. Diçka u shfaq nën një majë të madhe, një formë gri. Pyes veten se nuk e kisha parë më parë, dhe më pas u kujtova Nuk e kisha parë ende atë pjesë. E pashë më qartë tani. Ishte, siç thashë, gri. Kishte një kokë të jashtëzakonshme, por pa sy. Ajo pjesë e fytyrës së saj ishte bosh. Tani, pashë se kishte gjëra të tjera lart midis maleve. Më tej, i mbështetur në një parvaz të lartë, dallova një masë të egër, të çrregullt dhe të ndyrë. Më dukej pa formë, përveç një fytyre të papastër, gjysmë kafshe, që dukej nga diku jashtë, e neveritshme. rreth mesit të saj. Dhe më pas, pashë të tjera -- ishin qindra prej tyre. Ata dukej se u rritën nga hijet. Disa, unë i njoha, pothuajse menjëherë, si hyjnitë mitologjike; të tjera ishin të çuditshme për mua, krejtësisht të çuditshme, përtej fuqia e mendjes njerëzore për të konceptuar.

 

"Në secilën anë, shikoja dhe shihja më shumë, vazhdimisht. Malet ishin plot me gjëra të çuditshme - perëndi-bisha dhe tmerre, aq mizore dhe shtazarake saqë mundësia dhe mirësjellja mohojnë çdo përpjekje të mëtejshme për t'i përshkruar ato. Dhe unë-- Isha i mbushur me një ndjenjë të tmerrshme tmerri, frike dhe neverieje të tmerrshme; megjithatë, pavarësisht nga këto, pyesja shumë. A kishte atëherë, në fund të fundit, diçka në adhurimin e vjetër pagan, diçka më shumë se hyjnizimi i thjeshtë i njerëzve, kafshëve dhe Mendimi më pushtoi -- ishte aty?

 

"Më vonë, një pyetje u përsërit. Çfarë ishin ata, ato perëndi-bishë dhe të tjerët? Në fillim më ishin dukur, thjesht përbindësha të skalitur, të vendosur pa dallim midis majave dhe greminave të paarritshme të maleve përreth. Tani, si I shqyrtova me vëmendje më të madhe, mendja ime filloi të arrinte në përfundime të reja. Kishte diçka në to, një lloj vitaliteti i heshtur i papërshkrueshëm, që sugjeronte, në vetëdijen time të zgjeruar, një gjendje jete në vdekje - një diçka. kjo nuk ishte aspak jetë, siç e kuptojmë ne, por më tepër një formë çnjerëzore e ekzistencës, ajo pus mund të krahasohet me një ekstazë pa vdekje - një gjendje në të cilën ishte e mundur të imagjinohej vazhdimi i tyre, përjetësisht. "I pavdekshëm!" fjala u ngrit në mendimet e mia pa u thirrur dhe, menjëherë, u rrita në veten time nëse kjo mund të ishte pavdekësia e perëndive.

 

"Dhe më pas, në mes të habisë dhe meditimit tim, diçka ndodhi. Deri atëherë, unë kisha qëndruar, vetëm në hijen e daljes së çarjes së madhe. Tani, pa vullnet nga ana ime, dola nga gjysma. -errësirë ​​dhe fillova të lëviz ngadalë nëpër arenë - drejt shtëpisë. Në këtë moment, hoqa dorë nga të gjitha mendimet e atyre Formave të mrekullueshme mbi mua - dhe munda vetëm të shikoja, i frikësuar, strukturën e jashtëzakonshme, drejt së cilës isha. E përcolli kaq pa pendim. Megjithatë, megjithëse kërkova me zell, nuk munda të zbuloja asgjë që nuk e kisha parë tashmë, dhe kështu u bëra gradualisht më e qetë.

 

"Aktualisht, unë kisha arritur në një pikë më shumë se gjysmë të rrugës midis shtëpisë dhe grykës. Rreth e rrotull ishte përhapur vetmia e thellë e vendit dhe heshtja e pandërprerë. Në mënyrë të qëndrueshme, iu afrova ndërtesës së madhe. Pastaj, përnjëherë. , diçka më zuri vizionin, diçka që erdhi rreth njërës nga mbështetëset e mëdha të Shtëpisë dhe kështu në pamje të plotë. Ishte një gjë gjigante dhe lëvizte me një lopë kureshtare, duke shkuar pothuajse drejt, sipas mënyrës së një burri. ishte krejt i zhveshur dhe kishte një pamje të shquar shkëlqyese.Megjithatë ishte fytyra që më tërhoqi dhe më trembi më shumë.Ishte fytyra e një derri.

 

"Në heshtje, me vëmendje, e pashë këtë krijesë të tmerrshme dhe harrova frikën time, për momentin, në interesin tim për lëvizjet e saj. Ajo po bënte rrugën e saj, në mënyrë të vështirë, rreth ndërtesës, duke ndaluar, ndërsa vinte në çdo dritare, për të parë, dhe tundi hekurat, me të cilët - si në këtë shtëpi - ata mbroheshin; dhe sa herë që vinte te një derë, ajo e shtynte atë, duke e shtrënguar me gisht fshehurazi. .

 

"Unë kisha arritur tani në më pak se një çerek milje nga struktura e madhe, dhe ende isha i detyruar përpara. Papritur, Gjë u kthye dhe shikoi, në mënyrë të frikshme, në drejtimin tim. Ajo hapi gojën dhe, për hera e parë, qetësia e atij vendi të neveritshëm u thye, nga një notë e thellë, e ndezur, që më dërgoi një drithërimë të shtuar frikësimi.

 

Më pas, menjëherë e kuptova se po vinte drejt meje, me shpejtësi dhe në heshtje. Në një çast, ai kishte përshkuar gjysmën e distancës që shtrihej mes tyre. Dhe prapëseprapë, unë u përballa i pafuqishëm për ta takuar atë. Vetëm njëqind metra, dhe egërsia e egër e fytyrës gjigante më mpiri me një ndjenjë tmerri të pazbutur. Unë mund të kisha bërtitur, në supremitetin e frikës sime; dhe më pas, pikërisht në momentin e ekstremitetit dhe dëshpërimit tim, u bëra i vetëdijshëm se po shikoja nga lart arenën, nga një lartësi që rritej me shpejtësi. Po ngrihesha, po ngrihesha. Në një kohë të pakonceptueshme, unë kisha arritur një lartësi prej qindra këmbësh. Poshtë meje, vendi që sapo kisha lënë, e zinte krijesa e ndyrë Derri. Ai kishte zbritur me të katër këmbët, dhe po thithte e rrënjoste, si një derr i vërtetë, në sipërfaqen e arenës. Një moment, dhe u ngrit në këmbë, duke u shtrënguar lart, me një shprehje dëshire në fytyrë, siç nuk e kam parë kurrë në këtë botë.

 

"Vazhdimisht, u ngjita më lart. M'u duk, disa minuta dhe isha ngritur mbi malet e mëdha - duke lundruar, i vetëm, larg në skuqje. Në një distancë të jashtëzakonshme poshtë, arena dukej e zbehtë; me Shtëpinë e fuqishme duke parë jo më e madhe se një njollë e vogël jeshile. Gjërat e derrit nuk shiheshin më.

 

"Aktualisht, kalova mbi male, mbi gjerësinë e madhe të fushës. Larg, në sipërfaqen e saj, në drejtim të diellit në formë unaze, dukej një turbullim i turbullt. Shikova drejt tij, indiferent. Më kujtoi mua, disi, nga pamja e parë që kisha kapur nga amfiteatri malor.

 

"Me një ndjenjë lodhjeje, hodha një vështrim lart te unaza e pamasë e zjarrit. Çfarë gjëje e çuditshme ishte! Më pas, ndërsa shikoja, nga qendra e errët, shpërtheu një flakërim i papritur zjarri i jashtëzakonshëm i gjallë. Krahasuar me madhësinë e qendrës së zezë, ishte si asgjë, megjithatë, në vetvete, mahnitëse. Me interes të zgjuar, e pashë me kujdes, duke vënë re vlimin dhe shkëlqimin e tij të çuditshëm. Pastaj, në një çast, e gjithë gjëja u zbeh dhe joreale, dhe kështu kaloi Shumë i habitur, hodha një vështrim nga fusha nga e cila po ngrihesha akoma. Kështu, mora një surprizë të re. Rrafshina - gjithçka ishte zhdukur dhe vetëm një det mjegull e kuqe ishte përhapur shumë poshtë meje Gradualisht, ndërsa shikoja, kjo u bë e largët dhe vdiq në një mister të zbehtë të kuq, kundër një nate të pazbulueshme.

 

~~~ Vazhdon...

 

Arabic: الكتاب الأول: الفصل الثالث.

"وهكذا ، بعد فترة ، جئت إلى الجبال. ثم تغير مسار رحلتي ، وبدأت أتحرك على طول قواعدهم ، حتى رأيت مرة واحدة أنني قد أتيت مقابل صدع واسع ، الانفتاح على الجبال. من خلال هذا ، حملتني ، أتحرك بسرعة كبيرة. على جانبي ، ارتفعت الجدران الضخمة المكسورة من مادة تشبه الصخر. انفتح فم الهوة ، بين القمم التي يتعذر الوصول إليها. كان بداخلها صمتًا كئيبًا وعميقًا وكئيبًا وباردًا. لفترة ، واصلت المضي قدمًا بثبات ، وبعد ذلك ، أخيرًا ، رأيت ، أمامًا ، وهجًا أحمر عميقًا ، كنت قريبًا عند الفتح الإضافي للمضيق. "جاءت دقيقة وذهبت ، وكنت عند مخرج الهوة ، أحدق في مدرج ضخم من الجبال. ومع ذلك ، من الجبال وعظمة المكان الرهيبة ، لم أحسب شيئًا. فذهلت من دهشتي لأرى ، على مسافة عدة أميال ، ويحتل وسط الساحة ، بناء هائل مبني على ما يبدو من اليشم الأخضر. ومع ذلك ، في حد ذاته ، لم يكن اكتشاف المبنى هو ما أدهشني ؛ لكن الحقيقة ، التي أصبحت أكثر وضوحًا في كل لحظة ، أنه ليس على وجه الخصوص ، باستثناء اللون وحجمه الهائل ، هل يختلف الهيكل الوحيد عن هذا المنزل الذي أعيش فيه.

 

"لفترة من الوقت ، واصلت التحديق بثبات. وحتى في ذلك الوقت ، لم أستطع أن أصدق أنني رأيت الحق. في ذهني ، تم تشكيل سؤال ، مكررًا باستمرار:" ماذا يعني ذلك؟ " 'ماذا يعني ذلك؟' ولم أتمكن من الإجابة ، حتى من أعماق مخيلتي. بدت لي قادرًا فقط على التساؤل والخوف. لفترة أطول ، حدقت ، وأشير باستمرار إلى نقطة تشابه جديدة جذبتني. أخيرًا ، مرهقًا ومربكًا للغاية ، التفت عنه ، لأرى بقية المكان الغريب الذي دخلت إليه. "حتى الآن ، كنت منغمسًا في تدقيقي على المنزل ، لدرجة أنني لم أعطي سوى نظرة خاطفة. الآن ، عندما نظرت ، بدأت أدرك نوع المكان الذي أتيت إليه. الساحة ، على حد وصفي لها ، بدت دائرة كاملة يبلغ قطرها حوالي عشرة إلى اثني عشر ميلاً ، البيت ، كما ذكرت من قبل ، يقف في الوسط. كان لسطح المكان ، مثل سطح السهل ، مظهر غريب وضبابي ، لم يكن ضبابًا بعد.

 

"من مسح سريع ، مرت نظراتي بسرعة إلى أعلى ، على طول منحدرات الجبال الدائرية. ما مدى صمتهم. أعتقد أن هذا السكون البغيض نفسه كان يحاولني أكثر من أي شيء رأيته أو تخيلته حتى الآن كنت أنظر إلى أعلى ، الآن ، في الصخور العظيمة ، شاهقة بشكل مرتفع للغاية. هناك ، أعطى الاحمرار غير المحسوس مظهرًا غير واضح لكل شيء.

 

"وبعد ذلك ، عندما نظرت بفضول ، جاءني رعب جديد ؛ لأنني ، بعيدًا بين القمم القاتمة على يميني ، وصفت شكلاً واسعاً من السواد ، مثل العملاق. نما على بصري. رأس خيل ضخم ، بأذنين عملاقين ، وبدا وكأنه يحدق بثبات إلى أسفل في الحلبة.كان هناك ذلك حول الوضع ، الذي أعطاني انطباعًا عن اليقظة الأبدية - من حراسة هذا المكان الكئيب ، من خلال الأبدية غير المعروفة. ببطء ، أصبح الوحش أكثر وضوحًا بالنسبة لي ؛ وفجأة ، انبثقت نظراتي منه إلى شيء أبعد وأعلى بين الصخور. لمدة دقيقة طويلة ، حدقت بخوف. كنت على دراية بشيء ليس غير مألوف تمامًا - كما لو أن شيئًا ما تحرك في الجزء الخلفي من ذهني. كان الشيء أسود ، وله أربعة أذرع بشعة. وأظهرت الملامح ، بشكل غير واضح. حول العنق ، صنعت العديد من الأشياء ذات الألوان الفاتحة. ببطء ، جاءت التفاصيل إلي ، و أدركت ، ببرود ، أنها كانت جماجم ، وفي أسفل الجسم كان هناك حزام دائري آخر ، يظهر أقل قتامة على الجذع الأسود. ثم ، حتى عندما كنت في حيرة لمعرفة ما هو الشيء ، انزلقت ذاكرة في ذهني ، وعلى الفور ، علمت أنني كنت أنظر إلى تمثيل وحشي لكالي ، إلهة الموت الهندوسية.

 

"ذكريات أخرى من أيام دراستي القديمة انجرفت إلى أفكاري. تراجعت نظراتي على الشيء الضخم ذي رأس الوحش. في الوقت نفسه ، تعرفت عليه من أجل الإله المصري القديم ست ، أو سيث ، مدمر الأرواح. مع العلم ، هناك جاءت عملية استجواب كبيرة - "اثنان من -!" توقفت وحاولت التفكير. أشياء تفوق خيالي حدق في ذهني الخائف. رأيت بشكل غامض. "آلهة الأساطير القديمة!" حاولت أن أفهم ما يشير إليه كل شيء ، فحل نظري خافتًا بين الاثنين.

 

"جاءت الفكرة بسرعة ، واستدرت ، ونظرت سريعًا إلى الأعلى ، أبحث في الصخور القاتمة ، بعيدًا إلى يساري. كان هناك شيء ما يلوح في الأفق تحت قمة عظيمة ، شكل من الرمادي. تساءلت أنني لم أره من قبل ، ثم تذكرت لم أشاهد هذا الجزء بعد. لقد رأيته الآن بشكل أكثر وضوحًا. لقد كان ، كما قلت ، رماديًا. كان له رأس هائل ؛ لكن بلا عيون. كان ذلك الجزء من وجهه فارغًا. الآن ، رأيت أنه كان هناك أشياء أخرى بين الجبال. بعيدًا ، متكئًا على حافة شاهقة ، صنعت كتلة حية ، غير منتظمة ومبهمة. بدت بلا شكل ، باستثناء وجه غير نظيف ، نصف حيوان ، بدا ، بفظاظة ، من مكان ما حول وسطه. وبعد ذلك ، رأيت آخرين - كان هناك المئات منهم. ويبدو أنهم خرجوا من الظل. أدركت على الفور تقريبًا العديد من الآلهة الأسطورية ؛ وكان البعض الآخر غريبًا بالنسبة لي ، وغريبًا تمامًا ، وراء قوة العقل البشري على تصور.

 

"على كل جانب ، نظرت ، ورأيت المزيد باستمرار. كانت الجبال مليئة بأشياء غريبة - آلهة وحوش ، وأهوال ، فظيعة ووحشية لدرجة أن الاحتمال واللياقة تنفي أي محاولة أخرى لوصفها. وأنا-- كنت مليئًا بإحساس رهيب بالرعب والخوف والاشمئزاز ؛ ومع ذلك ، على الرغم من ذلك ، كنت أتساءل كثيرًا. هل كان هناك ، بعد كل شيء ، شيء في العبادة الوثنية القديمة ، شيء أكثر من مجرد تأليه البشر والحيوانات و العناصر؟ سيطر علي الفكر - هل كان هناك؟

 

"في وقت لاحق ، كرر السؤال نفسه. ماذا كانوا هم ، هؤلاء الآلهة الوحوش ، والآخرين؟ في البداية ، لقد ظهروا لي ، مجرد وحوش منحوتة ، تم وضعها بشكل عشوائي بين القمم والمنحدرات التي يتعذر الوصول إليها للجبال المحيطة. والآن ، كما لقد قمت بفحصها بدقة أكبر ، وبدأ عقلي في الوصول إلى استنتاجات جديدة. كان هناك شيء عنهم ، نوع لا يمكن وصفه من الحيوية الصامتة ، التي اقترحت ، لوعائي الواسع ، حالة من الحياة في الموت - شيء لم يكن ذلك بأي حال من الأحوال حياة كما نفهمها ؛ بل شكل من أشكال الوجود اللاإنساني ، يمكن تشبيهه بنشوة لا تموت - حالة كان من الممكن فيها تخيل استمرارها إلى الأبد. "خالدة!" ارتفعت الكلمة في أفكاري غير ممنوعة ؛ وعلى الفور ، كبرت لأتساءل عما إذا كان هذا قد يكون خلود الآلهة.

 

"وبعد ذلك ، في خضم التساؤل والتفكير ، حدث شيء ما. حتى ذلك الحين ، كنت أقيم ، فقط في ظل مخرج الصدع الكبير. الآن ، دون إرادة من جانبي ، انجرفت من شبه - الظلام ، وبدأت تتحرك ببطء عبر الساحة - نحو المنزل. في هذا الوقت ، تخليت عن كل أفكار تلك الأشكال الرائعة فوقي - ولم أستطع سوى التحديق ، بخوف ، في الهيكل الهائل ، الذي كنت أتواجد فيه نقلت بلا رحمة. ومع ذلك ، على الرغم من أنني بحثت بجدية ، لم أتمكن من اكتشاف أي شيء لم أره بالفعل ، وبالتالي أصبحت أهدأ تدريجياً.

 

"في الوقت الحاضر ، وصلت إلى نقطة أكثر من منتصف الطريق بين المنزل والمضيق. في كل مكان ، انتشرت الوحدة الصارخة للمكان ، والصمت المستمر. اقتربت بثبات من المبنى العظيم. ثم ، كل ذلك مرة واحدة ، شيء ما لفت نظري ، شيء جاء حول إحدى الدعامات الضخمة للمنزل ، وهكذا أصبح مرئيًا بالكامل. لقد كان شيئًا عملاقًا ، وتحرك بقبضة غريبة ، مستقيمة تقريبًا ، على طريقة الرجل. كان عاريًا تمامًا ، وكان له مظهر مضيء رائع ، إلا أن الوجه كان أكثر ما جذبني وخوفًا ، لقد كان وجه الخنزير.

 

"بصمت ، باهتمام ، شاهدت هذا المخلوق الرهيب ، ونسيت خوفي ، للحظات ، في اهتمامي بحركاته. كان يشق طريقه ، بشكل متراكم ، حول المبنى ، متوقفًا ، عند وصوله إلى كل نافذة ، للنظر فيه ، وتهتز على القضبان ، التي - كما هو الحال في هذا المنزل - كانت محمية ؛ وكلما وصل الباب ، كان يدفعه ، ويصبع بإصبعه خلسة. ومن الواضح أنه كان يبحث عن دخول إلى المنزل .

 

"لقد جئت الآن إلى مسافة أقل من ربع ميل من الهيكل العظيم ، وما زلت مضطرًا إلى الأمام. فجأة ، استدار الشيء ، وحدق في اتجاهي ، بفظاعة. فتح فمه ، و في المرة الأولى ، تحطمت سكون ذلك المكان البغيض ، بملاحظة عميقة ومزدهرة ، أرسلت إلي مزيدًا من التشويق والتخوف.

 

ثم ، على الفور ، أدركت أنها قادمة نحوي بسرعة وبصمت. في لحظة ، غطت نصف المسافة الواقعة بينهما. ومع ذلك ، فقد تحملت بلا حول ولا قوة لمواجهتها. على بعد مائة ياردة فقط ، وخدرت الضراوة الوحشية للوجه العملاق بشعور من الرعب التام. كان بإمكاني أن أصرخ في خوف خوفي. وبعد ذلك ، في نفس اللحظة التي أشعر فيها باليأس واليأس ، أدركت أنني كنت أنظر إلى الساحة ، من ارتفاع متزايد بسرعة. كنت أرتفع ، أرتفع. في فترة قصيرة لا يمكن تصورها ، وصلت إلى ارتفاع عدة مئات من الأقدام. تحتي ، البقعة التي تركتها للتو ، احتلها مخلوق الخنازير القبيح. لقد نزل من على أطرافه الأربعة ، وكان يشم ويتجذر ، مثل خنزير حقيقي ، على سطح الحلبة. لحظة ، وقفت على قدميها ، متشبثة بالأعلى ، مع تعبير عن الرغبة على وجهها ، كما لم أره في هذا العالم من قبل.

 

"باستمرار ، صعدت إلى أعلى. بدا لي أنني صعدت فوق الجبال العظيمة لبضع دقائق - عائمًا ، وحيدًا ، بعيدًا في الاحمرار. على مسافة هائلة أدناه ، كانت الساحة تظهر بشكل خافت ؛ مع نظرة البيت العظيم ليس أكبر من بقعة صغيرة من اللون الأخضر. لم يعد شيء الخنازير مرئيًا.

 

"في الوقت الحاضر ، مررت فوق الجبال ، فوق العرض الهائل للسهل. بعيدًا ، على سطحه ، في اتجاه الشمس على شكل حلقة ، ظهر ضبابية مشوشة. نظرت نحوها ، بلا مبالاة. ذكّرت لي ، إلى حد ما ، من أول لمحة قد التقطتها عن المدرج الجبلي.

 

"بشعور من الإرهاق ، ألقيت نظرة سريعة على حلقة النار الهائلة. يا له من شيء غريب! ثم ، عندما كنت أحدق ، من وسط الظلام ، انبثق توهج مفاجئ من نيران زاهية غير عادية. مقارنة بالحجم من المركز الأسود ، كان بلا شيء ؛ ومع ذلك ، في حد ذاته ، مذهل. باهتمام مستيقظ ، شاهدته بعناية ، مشيرًا إلى غليانه وتوهجه الغريب. ثم ، في لحظة ، أصبح كل شيء باهتًا وغير واقعي ، ومضى بعيدًا عن الأنظار. ودهشت كثيرًا ، ألقيت نظرة خاطفة على السهل الذي كنت لا أزال أرتفع منه. وهكذا ، تلقيت مفاجأة جديدة. لقد اختفى السهل - كل شيء ، ولم ينتشر سوى بحر من الضباب الأحمر ، أسفل مني بكثير تدريجيًا ، بينما كنت أحدق ، أصبح هذا بعيدًا ، ومات بعيدًا في غموض غامض بعيد من اللون الأحمر ، في مواجهة ليلة لا يسبر غورها.

 

~~~ يتبع ...

 

Azerbaijani: Birinci kitab: 3-cü fəsil.

 "Və beləliklə, bir müddət sonra dağlara gəldim. Sonra səyahətimin istiqaməti dəyişdi və mən onların əsasları ilə hərəkət etməyə başladım, ta ki, bir anda böyük bir yarığın qarşısına gəldiyimi gördüm. , dağlara açılır.Bunun vasitəsilə mən böyük sürətlə hərəkət etdim.Mənim hər iki tərəfimdə qayaya bənzər maddədən ibarət nəhəng, qırıq divarlar şəffaf qalxdı. uçurumun ağzı açıldı, əlçatmaz zirvələr arasında.İçəridə zülmət, dərin və qaranlıq və sərin sükut vardı.Bir müddət dayanmadan irəlilədim və nəhayət, irəlidə dərin, qırmızı bir parıltı gördüm. Mən dərənin növbəti açılışına yaxın idim."Bir dəqiqə keçdi və mən uçurumun çıxışında idim və nəhəng bir amfiteatra baxırdım. Bununla belə, dağlar və yerin dəhşətli əzəməti haqqında heç bir şey hesab etmədim; çünki bir neçə mil aralıda və arenanın mərkəzində yaşıl nefritdən tikilmiş heyrətamiz bir quruluşu gördüyüm üçün heyrətdən çaşdım. Ancaq özlüyündə məni heyrətə gətirən binanın kəşfi deyildi; lakin hər an daha aydın görünən odur ki, rəngi və nəhəng ölçüsü istisna olmaqla, tənha tikili mənim yaşadığım bu evdən fərqli deyildi.

 "Bir müddət dayanmadan baxmağa davam etdim. Onda da düz gördüyümə inana bilmirdim. Beynimdə davamlı olaraq təkrarlanan bir sual yarandı: "Bu nə deməkdir? 'Bunun mənası nədi?' və təxəyyülümün dərinliklərindən belə cavab verə bilmədim.Mən yalnız heyrət və qorxuya qadir görünürdüm.Daha bir müddət məni cəlb edən yeni oxşarlıq nöqtəsinə baxaraq daima qeyd etdim.Nəhayət, yorğun və çox çaşqın halda içəri girdiyim qəribə yerin qalanını görmək üçün oradan döndüm: “İndiyə qədər mən Evi diqqətlə araşdırmağa o qədər qarışmışdım ki, yalnız bir nəzər salmışdım. İndi baxdıqca necə bir yerə gəldiyimi anlamağa başladım. Arena, mən onu belə adlandırdım, diametri təxminən on-on iki mil olan mükəmməl bir dairə göründü, Ev, əvvəllər qeyd etdiyim kimi, mərkəzdə dayandı. Yerin səthi, düzənlik kimi, özünəməxsus, dumanlı bir görünüşə sahib idi, hələ duman deyildi.

 "Sürətli bir araşdırmadan, baxışlarım dövrə vuran dağların yamacları boyunca sürətlə yuxarıya doğru keçdi. Necə də səssiz idilər. Düşünürəm ki, eyni iyrənc sükunət məni indiyə qədər gördüyüm və ya təsəvvür etdiyim hər şeydən daha çox sınadı. Mən indi, o qədər uca ucalan böyük qayalara baxırdım.Yuxarıda, əlçatmaz qırmızılıq hər şeyə bulanıq bir görünüş verirdi.

 "Sonra, baxdıqca, maraqla yeni bir qorxu başıma gəldi; çünki sağımdakı tutqun zirvələrin arasında mən nəhəngə bənzəyən geniş bir qaranlıq şəklini təsvir etmişdim. O, gözümün qabağında böyüdü. nəhəng at başı, nəhəng qulaqları ilə və sanki arenaya sürətlə aşağı baxırdı.. Poz haqqında mənə əbədi bir ayıqlıq təəssüratı yaradan bir şey var idi - naməlum əbədiyyətlər boyunca o kədərli yeri qorudum. Yavaş-yavaş canavar mənə aydınlaşdı; və sonra birdən baxışlarım ondan daha uzaqda və qayaların arasından daha hündür bir şeyə fırladı. Uzun bir dəqiqə qorxu ilə baxdım. Qəribə şəkildə heç də tanış olmayan bir şey hiss etdim... sanki beynimdə nəsə tərpəndi.Bu şey qara idi və dörd qrotesk qolu var idi.Öz cizgiləri qeyri-müəyyən şəkildə özünü göstərirdi.Boynumda bir neçə açıq rəngli əşyalar çıxartdım.Yavaş-yavaş detallar mənə gəldi və Mən soyuqqanlılıqla başa düşdüm ki, onlar kəllədirlər, daha aşağıda, qara gövdəyə qarşı daha az tünd görünən başqa bir dairəvi kəmər var idi. Sonra nə olduğunu bilmək üçün çaşqınlıq içində olsam da, ağlıma bir xatirə düşdü və dərhal Hindu ölüm ilahəsi Kalinin dəhşətli təsvirinə baxdığımı bildim.

 

"Köhnə tələbəlik günlərimin başqa xatirələri düşüncələrimə hopdu. Baxışım yenidən vəhşi başlı nəhəng şeyə düşdü. Eyni zamanda, mən onu qədim Misir tanrısı Set və ya Ruhları Məhv edən Set üçün tanıdım. Biliklə orada böyük bir sorğu-sual gəldi --'İkisi--!' Mən dayandım və düşünməyə çalışdım.Təxəyyülümdən kənar şeylər qorxulu beynimə baxdı.Mən qaranlıq bir şəkildə gördüm."Mifologiyanın köhnə tanrıları!" Bütün bunların nəyə işarə etdiyini anlamağa çalışdım.Baxışlarım titrəyərək ikisinin arasında qaldı."Əgər..."

 "Tez bir fikir gəldi və mən çevrildim və sürətlə yuxarıya baxdım, sol tərəfimdəki tutqun qayaları axtardım. Böyük bir zirvənin altında bir şey göründü, bozluq şəkli. Mən bunu əvvəllər görmədiyimə görə təəccübləndim və sonra xatırladım. Mən hələ o hissəyə baxmamışdım.İndi daha aydın gördüm.Dediyim kimi boz idi.Onun böyük başı var idi;amma gözləri yox idi.Üzünün o hissəsi boş idi.İndi gördüm ki, dağların arasında başqa şeylər.Daha uzaqda, hündür bir kənara söykənərək, qeyri-müntəzəm və iyrənc bir kütlə aşkar etdim. Hardansa, murdar, yarı heyvan siması istisna olmaqla, formasız görünürdü. onun ortasında.Və sonra mən başqalarını gördüm – yüzlərlə idi. Onlar sanki kölgədən böyüyürdülər. Bir neçəsini, demək olar ki, dərhal, mifoloji tanrılar kimi tanıdım; digərləri mənə qəribə gəldi, tamamilə qəribə, kənarda. insan ağlının təsəvvür etmək gücü.

 "Hər tərəfə baxdım və davamlı olaraq daha çox şey gördüm. Dağlar qəribə şeylərlə dolu idi - Heyvan tanrıları və Dəhşət, o qədər vəhşi və vəhşidir ki, imkan və ədəb onları təsvir etmək üçün hər hansı bir cəhdi inkar edir. Və mən... Mən dəhşətli bir dəhşət, qorxu və ikrah hissi ilə dolu idim, lakin bunlara baxmayaraq, mən çox təəccübləndim. Axı o zaman köhnə bütpərəst ibadətdə insanların, heyvanların və heyvanların sadəcə ilahiləşdirilməsindən başqa bir şey var idimi? Fikir məni tutdu... orada idi?

 "Sonradan bir sual təkrarlandı. Onlar, o Heyvan tanrıları və digərləri nə idilər? Əvvəlcə onlar ətrafdakı dağların əlçatmaz zirvələri və uçurumları arasında fərq qoymadan, sadəcə heykəltəraşlıq edən Canavarlar kimi görünürdülər. İndi Onları daha çox diqqətlə nəzərdən keçirdim, ağlım təzə nəticələr çıxarmağa başladı.Onlarda nəsə var idi, sözlə ifadə olunmaz bir növ səssiz canlılıq, mənim genişlənən şüuruma ölüm içində həyat vəziyyətini təklif edirdi. Bu, bizim anladığımız kimi, heç də həyat deyildi, əksinə, mövcudluğun qeyri-insani forması idi və bu, ölümsüz transa bənzədilə bilərdi - bu, onların əbədi olaraq davam etdiyini təsəvvür etmək mümkün olan bir vəziyyətdir. söz düşüncələrimdə ağlıma gəldi və dərhal mən bunun tanrıların ölməzliyi ola biləcəyini düşünməyə başladım.

 

"Və sonra, təəccüb və düşüncələrimin ortasında bir şey baş verdi. O vaxta qədər mən böyük yarığın çıxışının kölgəsində qalırdım. İndi öz iradəm olmadan yarımdan çıxdım. -qaranlıq və yavaş-yavaş arenadan keçərək- Evə doğru irəliləməyə başladım.Bununla mən üstümdəki o heyrətamiz Formalar haqqında bütün düşüncələrdən vaz keçdim- və yalnız qorxaraq, qarşıma gəldiyim nəhəng quruluşa baxa bildim. amansızcasına çatdırdım.Lakin mən ciddi-cəhdlə axtarsam da, görmədiyim heç nə tapa bilmədim və getdikcə sakitləşdim.

 

"Hazırda mən Evlə dərə arasında yolun yarısından çox olan bir nöqtəyə çatmışdım. Hər tərəfə buranın amansız tənhalığı və qırılmayan sükut yayılmışdı. Asta-asta böyük binaya yaxınlaşdım. Sonra birdən-birə , nəsə gözümün qabağına gəldi, Evin nəhəng dayaqlarından birinin ətrafına gələn bir şey və beləliklə, tam görünüşə çevrildi. Bu nəhəng bir şey idi və maraqlı bir lope ilə hərəkət etdi, kişi tərzinə uyğun olaraq, demək olar ki, dik getdi. kifayət qədər paltarsız idi və diqqətəlayiq parlaq bir görünüşə sahib idi.Amma məni ən çox cəlb edən və qorxudan üz idi.Bu donuz üzü idi.

 

"Səssiz, diqqətlə, bu dəhşətli məxluqa baxdım və onun hərəkətləri ilə maraqlandığım üçün qorxumu bir anlıq unutdum. O, sıxıntılı şəkildə binanın ətrafında dolanır, hər pəncərəyə yaxınlaşanda dayanırdı, içəri baxırdı. və barmaqlıqları silkələyirdilər, hansı ki, bu evdə olduğu kimi, onlar qorunurdular və nə vaxt qapıya yaxınlaşsa, o, onu itələyərək, gizlicə bərkidilirdi. .

 

"Mən indi böyük quruluşa dörddə bir mildən az bir məsafədə gəlmişdim və yenə də irəli getməyə məcbur idim. Əşya qəfil çevrildi və iyrənc şəkildə mənim istiqamətimə baxdı. Ağzını açdı və ilk dəfə o iyrənc yerin sükunətini dərin, gurultulu bir not pozdu ki, bu da içimdə əlavə bir qorxu hissi yaratdı.

 

Sonra dərhal anladım ki, o, sürətlə və səssizcə mənə tərəf gəlir. Bir anın içində aralarındakı məsafənin yarısını qət etmişdi. Və yenə də mən onunla görüşməkdən aciz qalmışdım. Cəmi yüz metr və nəhəng sifətin vəhşi vəhşiliyi məni sakitləşdirilməmiş bir dəhşət hissi ilə uyuşdurdu. Qorxumun üstünlüyündə qışqıra bilərdim; və sonra, həddindən artıq və ümidsiz olduğum anda, sürətlə artan yüksəklikdən arenaya baxdığımı anladım. Qalxırdım, qalxırdım. Ağlasığmaz qısa müddət ərzində yüzlərlə fut hündürlüyə çatdım. Altımda, indicə tərk etdiyim yeri murdar Donuz məxluqu tutmuşdu. Dörd ayaq üstə yerə enmişdi və arenanın səthində əsl donuz kimi burnunu soxub kök salırdı. Bir an və o, ayağa qalxdı, yuxarıdan yapışdı, üzündə bu dünyada heç vaxt görmədiyim bir arzu ifadəsi ilə.

 

"Davamlı olaraq, mən daha yüksəklərə qalxdım. Bir neçə dəqiqə, deyəsən, böyük dağların üzərinə qalxdım - üzən, tək, uzaqlarda qırmızılıqda. Aşağıda çox böyük bir məsafədə, arena tutqun görünürdü; qüdrətli Ev baxırdı. kiçik bir yaşıl ləkədən böyük deyil, Donuz əşyası artıq görünmürdü.

 

"Hazırda dağların üstündən, düzənliyin nəhəng eninin üstündən keçdim. Uzaqda, onun səthində, halqavari günəş istiqamətində çaşqın bir bulanıqlıq görünürdü. Mən ona laqeyd baxdım. Xatırladım. Mən, bir qədər, dağ amfiteatrına ilk baxışımdan.

 

"Yorğunluq hissi ilə nəhəng alov halqasına yuxarıya baxdım. Bu nə qəribə bir şey idi! Sonra qaranlıq mərkəzdən bayıra baxarkən, qeyri-adi parlaq alov anidən alovlandı. Ölçüsü ilə müqayisədə. qara mərkəzdə heç bir şey deyildi; bununla belə, özü-özlüyündə heyrətamiz idi. Oyanmış maraqla mən onu diqqətlə izlədim, onun qəribə qaynadığını və parladığını qeyd etdim. Sonra bir anda hər şey qaraldı və qeyri-real oldu və belə keçdi. Çox heyrətləndim və hələ də qalxdığım düzənliyə nəzər saldım.Beləliklə, yeni bir sürprizlə qarşılaşdım.Dənlik - hər şey yox olmuşdu və yalnız qırmızı duman dənizi yayılmışdı, məndən çox aşağıda. Tədricən, mən baxdıqca, bu uzaqlaşdı və ağlasığmaz bir gecənin qarşısında qaranlıq, uzaq bir qırmızı sirr içində öldü.

 

~~~ Davamı olacaq...

 

Bulgarian: Първа книга: Глава 3.

 „И така след известно време стигнах до планините. След това курсът на моето пътуване беше променен и аз започнах да се движа покрай основите им, докато изведнъж видях, че съм попаднал срещу огромна пукнатина , отваряйки се към планините. През това ме носеха, движейки се без голяма скорост. От двете ми страни отвесно се издигаха огромни, изпъкнали стени от скална субстанция. Далеч над мен различих тънка червена лента, където устието на пропастта се отвори, сред недостъпни върхове.Вътре беше мрак, дълбок и мрачен, и хладна тишина.За известно време вървях напред стабилно и тогава, най-накрая, видях пред себе си дълбоко, червено сияние, което каза Бях близо до по-нататъшното отваряне на дефилето. „Мина и отмина минута и бях на изхода на пропастта, взирайки се в огромен амфитеатър от планини. И все пак, от планините и ужасното величие на мястото, не прецених нищо; тъй като бях объркан от учудване, като видях на разстояние няколко мили, заемаща центъра на арената, огромна конструкция, изградена очевидно от зелен нефрит. И все пак, само по себе си, не откриването на сградата ме беше толкова учудило; но фактът, който ставаше все по-очевиден с всеки момент, че по нищо особено, освен по цвят и огромния си размер, самотната постройка не се различаваше от тази къща, в която живея.

 

„За известно време продължих да се взирам, втренчено. Дори тогава едва можех да повярвам, че виждам правилно. В ума ми се оформи въпрос, повтарящ се непрекъснато: „Какво означава?“ 'Какво означава?' и не бях в състояние да отговоря, дори от дълбините на въображението си. Изглеждах способен само на удивление и страх. По-дълго време се взирах, отбелязвайки непрекъснато някаква свежа точка на прилика, която ме привлече. Най-накрая, уморен и силно озадачен, аз се обърнах от него, за да видя останалата част от странното място, на което бях нахлул. „Досега бях толкова погълнат от моето изследване на Къщата, че бях хвърлил само бегъл поглед наоколо. Сега, като погледнах, започнах да осъзнавам на какво място съм попаднал. Арената, тъй като така я нарекох, изглеждаше като перфектен кръг от около десет до дванадесет мили в диаметър, а Къщата, както споменах преди, стоеше в центъра. Повърхността на мястото, подобно на тази на Равнината, имаше особен, мъглив вид, който все още не беше мъгла.

 

„От бързо проучване погледът ми премина бързо нагоре, по склоновете на обикалящите планини. Колко мълчаливи бяха те. Мисля, че същата тази отвратителна тишина ме измъчваше повече от всичко, което съм виждал или си представял досега ... Гледах нагоре към големите скали, извисяващи се толкова високо.Там горе неосезаемата червенина придаваше замъглен вид на всичко.

 

„И тогава, докато надникнах, любопитно, ме обзе нов ужас; защото някъде горе сред мрачните върхове отдясно бях описал огромна форма на тъмнина, подобна на гигант. Тя израсна пред погледа ми. огромна конска глава, с гигантски уши, и сякаш надничаше стабилно надолу към арената.Имаше нещо в позата, което ми създаде впечатлението за вечна бдителност - че съм пазил това мрачно място през непознати вечности. Бавно чудовището стана по-ясно за мен; и тогава, внезапно, погледът ми скочи от него към нещо по-далече и по-високо сред скалите. В продължение на дълга минута гледах уплашено. Странно осъзнах нещо не съвсем непознато - сякаш нещо се раздвижи в дъното на съзнанието ми. Нещото беше черно и имаше четири гротескни ръце. Чертите се виждаха неясно. Около шията различих няколко светлооцветени предмета. Бавно подробностите дойдоха до мен и Осъзнах студено, че са черепи.По-надолу по тялото имаше друг кръгъл пояс, показващ по-малко тъмен на фона на черния ствол. Тогава, докато се озадачих да разбера какво е това нещо, един спомен се плъзна в съзнанието ми и веднага разбрах, че гледам чудовищно изображение на Кали, индуистката богиня на смъртта.

 

„Други спомени от старите ми студентски дни навлязоха в мислите ми. Погледът ми отново се спря на огромното Нещо с глава на звяр. В същото време разпознах в него древния египетски бог Сет, или Сет, Унищожителят на душите. Със знанието, дойде голям размах от въпроси - "Двама от...!" Спрях и се опитах да помисля. Неща, надхвърлящи въображението ми, надникнаха в уплашения ми ум. Видях, неясно. "Старите богове на митологията!" Опитвах се да разбера към какво сочи всичко. Погледът ми се спря, трептящо, между двете. „Ако...“ .

 

„Идеята дойде бързо и аз се обърнах и погледнах бързо нагоре, търсейки мрачните скали, вляво от мен. Нещо се очертаваше под голям връх, форма на сивота. Чудех се, че не съм го виждал по-рано, и тогава си спомних Все още не бях виждал тази част. Сега я видях по-ясно. Беше, както казах, сиво. Имаше огромна глава; но нямаше очи. Тази част от лицето му беше празна. Сега видях, че има други неща горе сред планините. По-нататък, облегнат на висок перваз, видях сивкава маса, неправилна и призрачна. Изглеждаше без форма, с изключение на нечисто, полуживотинско лице, което гледаше, подло, отнякъде около средата му. И тогава видях други - имаше стотици от тях. Те сякаш израстваха от сенките. Няколко разпознах почти веднага като митологични божества; други бяха странни за мен, напълно странни, отвъд силата на човешкия ум да зачене.

 

„От всяка страна гледах и виждах повече непрекъснато. Планините бяха пълни със странни неща – богове-звяри и ужаси, толкова зверски и зверски, че възможността и благоприличието отричат ​​всеки по-нататъшен опит да ги опиша. И аз... Бях изпълнен с ужасно чувство на непреодолим ужас, страх и отвращение; но въпреки това се чудех изключително много. Имаше ли тогава нещо в старото езическо поклонение, нещо повече от простото обожествяване на хора, животни и елементи?“ Мисълта ме обзе – имаше ли?

 

„По-късно един въпрос се повтори. Какви бяха те, онези богове-зверове и другите? Отначало ми се бяха явили просто изваяни чудовища, разположени безразборно сред недостъпните върхове и пропасти на околните планини. Сега, като Разгледах ги с по-голямо внимание, умът ми започна да достига до нови заключения.Имаше нещо в тях, неописуема мълчалива жизненост, която подсказваше на моето разширяващо се съзнание състояние на живот-смърт - нещо това в никакъв случай не беше живот, както го разбираме ние, а по-скоро нечовешка форма на съществуване, която може да се оприличи на безсмъртен транс - състояние, в което беше възможно да си представим тяхното продължаване, вечно. думата изникна в мислите ми неканена и веднага започнах да се чудя дали това може да е безсмъртието на боговете.

 

„И тогава, в разгара на моето чудене и размишления, нещо се случи. Дотогава бях останал, точно в сянката на изхода на големия разлом. Сега, без да искам от моя страна, се отнесох от полу- -мрак, и започнах да се движа бавно през арената-към Къщата.При това се отказах от всички мисли за тези удивителни форми над мен-и можех само да се взирам уплашено в огромната структура, към която бях И все пак, въпреки че търсих сериозно, не можах да открия нищо, което вече да не бях видял, и така постепенно се успокоих.

 

„В момента бях стигнал до точка на повече от половината път между Къщата и дефилето. Наоколо се разпростираше пълната самота на мястото и ненарушимата тишина. Равномерно се приближих до голямата сграда. После, изведнъж , нещо привлече зрението ми, нещо, което заобиколи една от огромните подпори на Къщата и така се видя напълно. Беше гигантско нещо и се движеше с любопитен наклон, почти изправено, като човек. беше съвсем разголен и имаше забележителен светещ вид.И все пак това беше лицето,което ме привлече най-много.Това беше лицето на свиня.

 

„Мълчаливо, съсредоточено наблюдавах това ужасно създание и за момент забравих страха си в интереса си към движенията му. То си проправяше път, тромаво, около сградата, спирайки, когато идваше до всеки прозорец, за да надникне, и се разклащаше по решетките, с които - както в тази къща - те бяха защитени; и когато стигнеше до врата, я блъскаше, докосвайки крадешком закопчаването. Очевидно търсеше вход в къщата .

 

„Сега бях стигнал на по-малко от четвърт миля от великата структура и все още бях принуден да напредвам. Внезапно Нещото се обърна и погледна отвратително в моята посока. Отвори устата си и за за първи път тишината на това отвратително място беше нарушена от дълбока, бумтяща нотка, която изпрати допълнителна тръпка на страх в мен.

 

Тогава веднага осъзнах, че идва към мен, бързо и безшумно. За миг беше изминало половината от разстоянието между тях. И все пак бях понесен безпомощен да го посрещна. Само стотина ярда и зверската свирепост на гигантското лице ме вцепени с чувство на безупречен ужас. Можех да изкрещя в върховния си страх; и тогава, в самия миг на крайност и отчаяние, осъзнах, че гледам надолу към арената от бързо нарастваща височина. Ставах, ставах. За невъобразимо кратко време бях достигнал надморска височина от стотици фута. Под мен, мястото, което току-що бях напуснал, беше заето от отвратителното Свинско същество. Беше се спуснал на четири крака и душаше и се вкореняваше като истинска свиня в повърхността на арената. Миг и то се изправи на крака, сграбчи се нагоре, с израз на желание на лицето си, какъвто никога не съм виждал на този свят.

 

„Непрекъснато се качвах по-високо. Няколко минути, изглежда, и се бях издигнал над големите планини – плаващ, сам, далеч в червенината. На огромно разстояние долу арената се показваше смътно; с могъщата къща, която гледаше не по-голямо от мъничко зелено петно ​​Свинята вече не се виждаше.

 

„В момента минах над планините, над огромната ширина на равнината. Далеч, на повърхността й, по посока на пръстеновидното слънце, имаше объркано петно. Погледнах към него безразлично. Напомняше аз, донякъде, от първия поглед, който бях хванал за планинския амфитеатър.

 

„С чувство на умора погледнах нагоре към огромния огнен пръстен. Какво странно нещо беше! Тогава, докато се взирах, от тъмния център внезапно изригна необикновено ярък огън. В сравнение с размера на черния център, той беше като нищо; но, само по себе си, невероятно. Със събуден интерес го наблюдавах внимателно, забелязвайки странното му кипене и светене. Тогава, в един момент, цялото нещо стана смътно и нереално и така отмина Изчезна от погледа. Много изумен, аз погледнах надолу към Равнината, от която все още се издигах. Така получих нова изненада. Равнината - всичко беше изчезнало и само море от червена мъгла се разпръсна далеч под мен Постепенно, докато се взирах, това се отдалечи и изчезна в смътна, далечна мистерия на червено, на фона на необозрима нощ.За известно време дори това беше изчезнало и аз бях обгърнат в неосезаема, лишена от светлина тъмнина.

 

~~~ Следва продължение...

 

Chinese: 第一本書:第 3 章。

 “所以,過了一段時間,我來到了山上。然後,我的旅程路線發生了變化,我開始沿著它們的底部移動,直到,突然間,我看到我來到了一個巨大裂縫的對面,通向群山。通過這個,我被帶走了,移動的速度並不快。在我的兩側,巨大的、陡峭的岩石狀物質的牆壁聳立起來。在頭頂遠處,我看到一條細細的紅色絲帶,那裡裂口打開,在人跡罕至的山峰之間。裡面是幽暗、深沉、陰冷和寒冷的寂靜。有一段時間,我穩步前行,然後,終於,我看到前方,一道深紅的光輝,告訴我我已經接近峽谷的進一步開口了。“一分鐘過去了,我在峽谷的出口處,凝視著巨大的圓形山脈。然而,對於山脈和這個地方的可怕壯麗,我一無所知;因為我驚奇地看到,在幾英里外,佔據競技場中心的是一座巨大的建築,顯然是用綠色玉石建造的。然而,就其本身而言,讓我如此驚訝的並不是這座建築的發現;而是它本身。但事實變得越來越明顯,除了顏色和巨大的尺寸外,這座孤獨的建築與我住的這所房子沒有什麼特別的不同。

 

“有一段時間,我繼續凝視著,目不轉睛地盯著看。即便如此,我也幾乎不敢相信我看對了。在我的腦海裡,一個問題形成了,不斷地重複:‘這是什麼意思?’ '這是什麼意思?'我無法做出回答,即使是在我的想像深處。我似乎只能感到驚奇和恐懼。有一段時間,我凝視著,不斷地註意到一些吸引我的新相似點。最後,疲倦和極度困惑,我轉過身去,看看我闖入的陌生地方的其餘部分。現在,當我看著時,我開始意識到我來到了一個什麼樣的地方。競技場,因為我這樣稱呼它,看起來是一個直徑大約十到十二英里的完美圓圈,眾議院,正如我之前提到的,站在中心。這個地方的表面,就像平原的表面一樣,有一種奇特的、霧濛濛的外觀,但還不是霧。

 

“從快速的觀察中,我的目光迅速向上掃過,沿著盤旋的山脈的斜坡。他們是多麼的寂靜。我認為這種同樣令人厭惡的靜止對我來說比迄今為止我所看到或想像的任何東西都更難受. 現在,我正抬頭看著巨大的峭壁,高聳入雲。在那兒,難以捉摸的紅色使一切都變得模糊不清。

 

“然後,當我好奇地凝視時,一種新的恐懼湧上心頭;因為,在我右邊昏暗的山峰之間,我看到了一個巨大的黑暗形狀,像巨人一樣。它在我的視線中生長。它已經一個巨大的馬頭,長著巨大的耳朵,似乎堅定地凝視著競技場。關於這個姿勢,給我的印像是永恆的警惕——在未知的永恆中守護著那個陰暗的地方。慢慢地,這個怪物對我來說變得更清晰了;然後,突然間,我的目光從它身上跳到更遠、更高的懸崖峭壁上。我恐懼地註視了很長一分鐘。我奇怪地意識到一些並不完全陌生的東西——好像有什麼東西在我的腦海裡攪動。那東西是黑色的,有四隻怪異的手臂。五官模糊地顯示出來。在脖子上,我辨認出幾個淺色的東西。慢慢地,我想到了細節,然後我冷冷地意識到它們是頭骨。身體下方是另一條環形帶,在黑色軀幹的映襯下顯得不那麼暗。然後,就在我困惑地想知道那是什麼的時候,一段記憶滑進了我的腦海,我馬上就知道我正在看的是印度教死亡女神迦梨的一個可怕的形象。

 

“我的學生時代的其他記憶飄進了我的腦海。我的目光落回巨大的獸頭之物。同時,我認出了它是古埃及神塞特,或靈魂毀滅者塞特。有了知識,那裡傳來一大堆疑問——“兩個——!”我停下來,努力思考。超出我想像的事物,窺視著我驚恐的頭腦。我模糊地看到了。“神話中的古老神靈!”我試圖理解它指的是什麼。我的目光閃爍地停留在兩者之間。“如果——”。

 

“一個想法迅速湧現,我轉過身,迅速向上瞥了一眼,尋找陰暗的峭壁,遠離我的左邊。有什麼東西在一座巨大的山峰下若隱若現,灰色的形狀。我想知道我之前沒有看到它,然後想起了我還沒有看過那部分。我現在看得更清楚了。正如我所說,它是灰色的。它有一個巨大的腦袋;但沒有眼睛。它那部分臉是空白的。現在,我看到有山上的其他東西。在更遠的地方,斜倚在高高的岩架上,我看到一團青灰色,不規則且像食屍鬼。它似乎沒有任何形狀,除了一張不干淨的半動物臉,從某個地方邪惡地向外張望大約在它的中間。然後,我看到了其他人——有數百人。他們似乎從陰影中長出來。有幾個,我幾乎立刻認出,是神話中的神靈;其他人對我來說很陌生,完全陌生,超越了人類思想的構思能力。

 

“在每一邊,我不斷地觀察,看到更多。山上到處都是奇怪的東西——獸神和恐懼,它們是如此殘暴和野蠻,以致於不可能和體面地拒絕任何進一步描述它們的嘗試。而我——我充滿了壓倒一切的恐懼、恐懼和厭惡的可怕感覺;然而,儘管如此,我還是非常想知道。畢竟,在古老的異教崇拜中是否還有什麼東西,不僅僅是將人、動物和動物神化的東西?元素?這個想法抓住了我——有嗎?

 

“後來,一個問題又出現了,那些獸神他們是什麼東西?一開始,在我看來,它們只是怪物的雕像,隨意地散落在周圍群山高聳入雲的山峰和懸崖峭壁之間。現在,隨著我更加專心地審視它們,我的頭腦開始得出新的結論。它們身上有某種東西,一種難以形容的沉默的活力,在我不斷擴大的意識中暗示著一種生死攸關的狀態——某種東西那絕不是我們所理解的生命;而是一種非人的存在形式,可以將其比作不死的恍惚狀態——在這種狀態下,可以想像他們會永遠持續下去。“不朽!”這個詞不請自來地出現在我的腦海中;我立刻開始懷疑這是否可能是眾神的不朽。

 

“然後,就在我思索間,一件事發生了。在那之前,我一直待在,就在大裂隙出口的陰影裡。現在,我不由自主地,飄出了半- 黑暗,開始慢慢穿過競技場 - 走向房子。在這一點上,我放棄了對我上方那些巨大形狀的所有想法 - 只能驚恐地凝視著我正在面對的巨大結構如此狠狠地傳達,然而,雖然我認真地尋找,卻沒有發現任何我沒有看到的東西,因此逐漸平靜了下來。

 

“目前,我已經到達了房子和峽谷之間的一半以上的地方。四周瀰漫著這個地方的鮮明孤獨和不間斷的寂靜。我穩步靠近那座宏偉的建築。然後,突然間,有什麼東西引起了我的注意,有什麼東西繞過房子的一個巨大的扶壁,因此進入了全視野。這是一個巨大的東西,以一種奇怪的方式移動,幾乎是直立的,就像一個人的舉止。它衣衫不整,容光煥發。然而,最吸引我也讓我害怕的是那張臉。那是一張豬的臉。

 

“靜靜地,專注地,我看著這個可怕的生物,暫時忘記了我的恐懼,因為我對它的動作很感興趣。它笨拙地繞著建築物走,停下來,當它來到每個窗戶時,往裡看,並搖晃欄杆,就像在這所房子裡一樣,它們受到保護;每當它來到一扇門時,它就會推門,偷偷摸摸地用手指撥動門栓。顯然,它正在尋找進入房子的入口.

 

“我現在已經來到離這座宏偉建築不到四分之一英里的地方,但我仍然被迫向前。突然,那東西轉身,可怕地凝視著我的方向。它張開嘴,並且,為了第一次,那個令人厭惡的地方的寂靜被一個低沉的、隆隆的音符打破了,這使我更加恐懼。

 

然後,我立即意識到它正迅速而無聲地向我走來。剎那間,已經跨過一半的距離。儘管如此,我還是無助地面對它。只有一百碼,巨大面孔的野蠻兇猛讓我感到麻木,感到無比恐懼。我本可以在極度恐懼中尖叫;然後,就在我極度絕望的那一刻,我意識到我正在從一個迅速上升的高度俯視著這個競技場。我在上升,上升。在不可思議的短時間內,我到達了數百英尺的高度。在我下方,我剛剛離開的地方,被那隻骯髒的豬人生物佔據了。它已經四肢著地,在競技場的表面像一頭名副其實的豬一樣吸食和生根。片刻,它站起身來,向上抓住,臉上帶著渴望的表情,這是我在這個世界上從未見過的。

 

“不斷地,我爬得更高。幾分鐘,似乎,我已經上升到高山之上——漂浮著,獨自一人,遠方的紅色。在下面很遠的地方,競技場隱隱約約地顯現出來;強大的眾議院看起來只不過是一個小小的綠色斑點,豬怪已經看不見了。

 

“此刻,我越過群山,越過廣袤的平原之上。遠處,在它的表面,環狀太陽的方向,出現了一片迷茫的模糊。我冷漠地看向它。它提醒著我,有點,第一次瞥見山區圓形劇場。

 

“帶著疲倦的感覺,我向上看了一眼巨大的火圈。這是多麼奇怪的事情!然後,當我凝視著,從黑暗的中心,突然爆發出異常鮮豔的火焰。與大小相比在黑色的中心,它是虛無的;然而,它本身是驚人的。懷著被喚醒的興趣,我仔細地觀察它,注意到它奇怪的沸騰和發光。然後,在一瞬間,整個事物變得暗淡和不真實,就這樣過去了很驚訝,我低頭看了看我仍在上升的平原。於是,我收到了新的驚喜。平原——一切,都消失了,只有一片紅色的霧氣在我下方很遠的地方蔓延開來。 . 漸漸地,當我凝視時,這變得遙遠,並在深不可測的夜晚消失在暗淡、遙遠的紅色神秘之中。過了一會兒,甚至這一切都消失了,我被一種難以捉摸的、無光的黑暗所包裹。

 

~~~未完待續...

 

Croatian: Prva knjiga: 3. poglavlje.

 "I tako, nakon nekog vremena, došao sam do planina. Tada se tok mog putovanja promijenio, i počeo sam se kretati duž njihovih podnožja, sve dok, odjednom, nisam vidio da sam došao nasuprot ogromnoj pukotini , otvarajući se u planine. Nosio sam se kroz to, krećući se ne velikom brzinom. S obje moje strane, golemi, isprekidani zidovi od tvari nalik na stijenu strmo su se uzdizali. Daleko iznad glave, razabrao sam tanku crvenu vrpcu, gdje je otvorila su se usta ponora, među nedostupnim vrhovima. Unutar je bila tama, duboka i turobna, i hladna tišina. Neko vrijeme sam ravnomjerno išao naprijed, a onda, napokon, vidio sam ispred sebe duboki, crveni sjaj, koji je govorio Bio sam blizu daljnjeg otvaranja klanca. "Minuta je došla i prošla, a ja sam bio na izlazu iz ponora, zureći u golemi amfiteatar planina. Ipak, od planina i strašne veličanstvenosti mjesta nisam smatrao ništa; jer sam bio zbunjen od čuđenja, gledajući, na udaljenosti od nekoliko milja, i zauzimajući središte arene, ogromnu građevinu, izgrađenu očito od zelenog žada. Ipak, samo po sebi, nije otkriće zgrade ono što me toliko zapanjilo; ali činjenica, koja je svakim trenutkom postajala sve očiglednija, da se usamljena građevina ničim posebno, osim bojom i golemom veličinom, nije razlikovala od ove kuće u kojoj živim.

 

"Neko sam vrijeme nastavio zuriti, nepomično. Čak i tada, jedva sam mogao povjerovati da dobro vidim. U mislima mi se stvorilo pitanje, neprestano ponavljajući: 'Što to znači?' 'Što to znači?' i nisam bio u stanju odgovoriti, čak ni iz dubine svoje mašte. Činilo se da sam sposoban samo za čuđenje i strah. Dulje sam vrijeme gledao, primjećujući, neprekidno, neku svježu točku sličnosti koja me privukla. Napokon, umoran i krajnje zbunjen, okrenuo sam se od nje, da vidim ostatak čudnog mjesta na koje sam upao. "Do sada sam bio toliko zaokupljen svojim proučavanjem Kuće, da sam samo letimično pogledao uokolo. Sada, dok sam gledao, počeo sam shvaćati na kakvo sam mjesto došao. Arena, jer sam je tako nazvao, izgledala je kao savršeni krug od oko deset do dvanaest milja u promjeru, a Kuća je, kao što sam prije spomenuo, stajala u središtu. Površina mjesta, kao i ravnica, imala je neobičan, maglovit izgled, koji ipak nije bio magla.

 

"Od brzog pregleda, moj pogled je brzo prošao prema gore, uz obronke planina koje su kružile. Kako su bile tihe. Mislim da mi je ta ista gnusna tišina bila mučnija od bilo čega što sam do sada vidjela ili zamišljala ... Gledao sam gore, sada, u velike litice, koje su se uzdizale tako uzvišeno. Tamo gore, neopipljivo crvenilo davalo je zamagljen izgled svemu.

 

"A onda, dok sam zurila, znatiželjno, obuzeo me novi užas; jer, tamo gore među mutnim vrhovima s moje desne strane, opisala sam golemi oblik crnila, nalik na diva. Narastao mi je pred očima. Imao je ogromna konjska glava, s golemim ušima, i činilo se da nepomično viri dolje u arenu. Bilo je toga u pozi, što mi je dalo dojam vječne budnosti - da sam čuvao to turobno mjesto, kroz nepoznate vječnosti. Polako, čudovište mi je postalo jasnije; a onda, iznenada, moj pogled je skočio s njega na nešto dalje i više među liticama. Dugo sam minutu gledao, sa strahom. Bio sam neobično svjestan nečega što nije bilo posve nepoznato - kao da se nešto pomaknulo u pozadini moga uma. Stvar je bila crna i imala je četiri groteskne ruke. Crte su se pokazivale, nejasno. Oko vrata sam razaznao nekoliko svijetlih predmeta. Polako su mi detalji dolazili na pamet, i Hladno sam shvatio da su to lubanje. Dalje niz tijelo nalazio se još jedan kruži pojas, manje taman na crnom deblu. Tada, čak i dok sam pokušavao saznati što je to, sjećanje je kliznulo u moj um, i odmah sam znao da gledam u monstruoznu predstavu Kali, hinduističke božice smrti.

 

"Druga sjećanja na moje davne studentske dane odlutala su mi u misli. Pogled mi je ponovno pao na ogromnu Stvar s glavom zvijeri. Istovremeno sam u njoj prepoznao staroegipatskog boga Seta, ili Setha, Uništavača duša. Sa znanjem, tamo došao je veliki niz pitanja--'Dvojica od--!' Zaustavio sam se i pokušao razmisliti. Stvari izvan moje mašte zavirile su u moj uplašeni um. Vidio sam, nejasno. 'Stari bogovi iz mitologije!' Pokušao sam shvatiti na što je to sve upućivalo. Pogled mi je treptavo boravio između to dvoje. 'Ako...' .

 

"Brzo mi je došla ideja, okrenuo sam se i brzo pogledao prema gore, pretražujući tmurne litice, s moje lijeve strane. Nešto se naziralo ispod velikog vrha, oblik sivila. Pitao sam se nisam li to ranije vidio, a onda se sjetio Još nisam vidio taj dio. Sada sam ga jasnije vidio. Bio je, kao što sam rekao, siv. Imao je ogromnu glavu; ali nije imao oči. Taj dio lica bio je prazan. Sada sam vidio da ima druge stvari gore među planinama. Dalje, naslonjen na uzvišenu izbočinu, razaznao sam blijedu masu, nepravilnu i jezovitu. Činilo se bez oblika, osim nečistog, poluživotinjskog lica, koje je gledalo, podlo, odnekud oko njegove sredine. A onda sam vidio druge - bilo ih je na stotine. Činilo se da izrastaju iz sjene. Nekoliko sam, gotovo odmah, prepoznao kao mitološka božanstva; druga su mi bila čudna, krajnje čudna, izvan moć ljudskog uma da zamisli.

 

"Sa svake sam strane gledao, i vidio više, neprekidno. Planine su bile pune čudnih stvari - Bogova-zvijeri i Užasa, toliko okrutnih i zvjerskih da mogućnost i pristojnost poriču svaki daljnji pokušaj da ih se opiše. I ja-- Bio sam ispunjen užasnim osjećajem neodoljivog užasa, straha i gnušanja; ipak, usprkos tome, silno sam se pitao. Je li onda, nakon svega, postojalo nešto u starom poganskom obožavanju, nešto više od pukog obožavanja ljudi, životinja i elementi? Obuzela me misao-- je li bilo?

 

"Kasnije se pitanje ponovilo. Što su oni, ti bogovi-Zvijeri, i ostali? Isprva su mi se ukazali, samo skulpturirana Čudovišta, neselektivno smještena među nedostupnim vrhovima i provalijama okolnih planina. Sada, kao Proučavao sam ih s većom pažnjom, moj um je počeo dosezati do novih zaključaka. Bilo je nečega u njima, neopisive vrste tihe vitalnosti, koja je mojoj svijesti koja se širila sugerirala stanje života-u-smrti - nešto to nipošto nije bio život, kako ga mi shvaćamo; već prije neljudski oblik postojanja, koji bi se mogao usporediti s besmrtnim transom - stanjem u kojem je bilo moguće zamisliti njihov nastavak, vječno. 'Besmrtni!' riječ mi se pojavila u mislima nepozvana; i odmah sam se počeo pitati je li to možda besmrtnost bogova.

 

"A onda, usred mog čuđenja i razmišljanja, nešto se dogodilo. Do tada sam boravio, samo u sjeni izlaza iz velikog rascjepa. Sada sam, bez volje s moje strane, odlutao iz polu - tama, i počeo se polako kretati kroz arenu - prema Kući. Na to sam odustao od svih misli o tim čudesnim oblicima iznad mene - i mogao sam samo prestrašeno zuriti u ogromnu strukturu, prema kojoj sam bio Ipak, iako sam ozbiljno tražio, nisam mogao otkriti ništa što već nisam vidio, i tako sam postao postupno mirniji.

 

"Trenutno sam stigao do točke koja se nalazi više od pola puta između Kuće i klanca. Posvuda uokolo bila je raširena sušta samoća mjesta i neprekinuta tišina. Neprestano sam se približavao velikoj zgradi. Zatim, odjednom , nešto mi je zapelo u vidokrug, nešto što je zaobišlo jedan od golemih podupirača Kuće, i tako u potpunosti vidjelo. Bila je to gigantska stvar, i kretala se neobičnim nagibom, idući gotovo uspravno, poput čovjeka. Bio je sasvim neodjeven i imao je nevjerojatno blistav izgled. Ipak, to je bilo lice koje me najviše privuklo i uplašilo. Bilo je to lice svinje.

 

"Tiho, pozorno, promatrao sam to užasno stvorenje, i zaboravio na svoj strah, na trenutak, u interesu za njegovo kretanje. Nezgrapno se probijao oko zgrade, zaustavljajući se, dok je dolazio do svakog prozora, da proviri unutra, i tresti rešetke, kojima su - kao u ovoj kući - bili zaštićeni; i kad god bi došla do vrata, gurnula bi ih, kriomice pipajući po zatvaraču. Očito je tražila ulaz u Kuću .

 

"Sada sam došao na manje od četvrt milje od velike građevine, ali sam i dalje bio prisiljen naprijed. Naglo, Stvar se okrenula i pogledala, užasno, u mom smjeru. Otvorila je usta i, za prvi put je tišinu tog odvratnog mjesta narušila duboka, gromka nota koja je u meni izazvala dodatno uzbuđenje strepnje.

 

Tada sam odmah postao svjestan da dolazi prema meni, brzo i nečujno. U trenu je prešao pola udaljenosti koja je ležala između. Pa ipak, bespomoćno sam to dočekao. Samo stotinu metara, a brutalna žestina divovskog lica umrtvila me osjećajem neublaženog užasa. Mogao sam vrištati, u vrhuncu svog straha; a onda, u samom trenutku svoje krajnosti i očaja, postao sam svjestan da gledam dolje na arenu, s visine koja se brzo povećavala. Ustajao sam, ustajao. U nezamislivo kratkom vremenu dosegao sam visinu od više stotina stopa. Ispod mene, mjesto koje sam upravo napustio, bilo je okupirano odvratnim Svinjskim stvorenjem. Spustio se na sve četiri i njuškao se i uvijao, poput prave svinje, u površinu arene. Trenutak, i ono je ustalo na noge, hvatajući se prema gore, s izrazom želje na licu, kakav nikada nisam vidio na ovom svijetu.

 

"Stalno sam se penjao sve više. Nekoliko minuta, činilo se, i uzdigao sam se iznad velikih planina - lebdeći, sam, daleko u crvenilu. Na ogromnoj udaljenosti dolje, nejasno se pokazivala arena; s moćnom Kućom koja je gledala ne veće od sićušne zelene mrlje.. Svinjska stvar više nije bila vidljiva.

 

"Trenutno sam prolazio preko planina, iznad goleme širine ravnice. Daleko, na njenoj površini, u smjeru prstenastog sunca, pokazivala se zbunjena mrlja. Pogledao sam prema njoj, ravnodušno. Podsjećalo je ja, donekle, prvi put koji sam bacio na planinski amfiteatar.

 

"S osjećajem umora, pogledao sam prema gore u golemi vatreni prsten. Kakva je to čudna stvar bila! Zatim, dok sam zurio, iz tamnog središta iznenada je izbio bljesak neobično žive vatre. U usporedbi s veličinom crnog središta, bilo je ništavno; ipak, samo po sebi, zadivljujuće. S probuđenim zanimanjem, pažljivo sam ga promatrao, primjećujući njegovo neobično ključanje i sjaj. Zatim, u trenutku, cijela je stvar postala mutna i nestvarna, i tako prošla nestao s vidika. Zadivljen, bacio sam pogled na ravnicu iz koje sam se još uzdizao. Tako sam dobio novo iznenađenje. Ravnica - sve je nestalo, a samo se more crvene magle raširilo, daleko ispod mene .. Postupno, dok sam zurio, ovo je postalo udaljeno, i zamrlo u mutnoj, dalekoj misteriji crvene boje, naspram nedokučive noći. Neko vrijeme, i to je nestalo, i bio sam umotan u neopipljivu, besvjetlosnu tamu.

 

~~~ Nastavit će se...

 

Dutch: Eerste boek: hoofdstuk 3.

 "En zo kwam ik na een tijdje bij de bergen. Toen veranderde de koers van mijn reis en begon ik langs hun basis te bewegen, totdat ik ineens zag dat ik tegenover een enorme kloof was gekomen , uitmondend in de bergen. Hierdoor werd ik gedragen, bewegend met geen grote snelheid. Aan weerszijden van mij rezen enorme, steile wanden van rotsachtige substantie steil omhoog. Ver boven mijn hoofd zag ik een dun rood lint, waar de monding van de kloof ging open, tussen ontoegankelijke toppen. Binnenin was somberheid, diepe en sombere, en kille stilte. Een tijdje ging ik gestaag verder, en toen, eindelijk, zag ik voor me uit een diepe, rode gloed, die vertelde Ik was vlak bij de verdere opening van de kloof." Een minuut ging voorbij en ik was bij de uitgang van de kloof, starend naar een enorm amfitheater van bergen. Toch rekende ik niets van de bergen en de vreselijke grootsheid van de plaats; want ik stond versteld van verbazing toen ik op een afstand van enkele mijlen, en in het midden van de arena, een kolossaal bouwwerk aanschouwde, ogenschijnlijk gebouwd van groene jade. Maar op zich was het niet de ontdekking van het gebouw dat me zo had verbaasd; maar het feit, dat elk moment duidelijker werd, dat de eenzame structuur in geen enkel opzicht, behalve in kleur en enorme omvang, verschilde van dit huis waarin ik woon.

 

'Een tijdje bleef ik strak staren. Zelfs toen kon ik nauwelijks geloven dat ik het goed zag. In mijn hoofd vormde zich een vraag, die onophoudelijk herhaalde: 'Wat betekent het?' 'Wat betekent het?' en ik was niet in staat om antwoord te geven, zelfs niet vanuit de diepten van mijn verbeelding. Ik leek alleen in staat tot verwondering en angst. Nog een tijdje staarde ik, terwijl ik voortdurend een nieuw punt van gelijkenis opmerkte dat me aantrok. Eindelijk, vermoeid en erg verward keerde ik me ervan af om de rest van de vreemde plek te bekijken waar ik was binnengedrongen. "Tot nu toe was ik zo in beslag genomen door mijn onderzoek van het Huis, dat ik slechts een vluchtige blik om me heen had geworpen. Nu, terwijl ik keek, begon ik te beseffen op wat voor soort plaats ik was gekomen. De arena, want zo heb ik het genoemd, leek een perfecte cirkel van ongeveer tien tot twaalf mijl in doorsnee, met het huis, zoals ik al eerder zei, in het midden. Het oppervlak van de plaats had, net als dat van de Vlakte, een eigenaardige, mistige aanblik, die nog geen mist was.

 

"Van een snel overzicht ging mijn blik snel omhoog, langs de hellingen van de cirkelende bergen. Wat waren ze stil. Ik denk dat diezelfde afschuwelijke stilte me meer beproefde dan alles wat ik tot nu toe had gezien of gedacht. Ik keek nu omhoog naar de grote rotsen, die zo hoog oprijzen.Daarboven gaf de ongrijpbare roodheid een wazig aanzien aan alles.

 

"En toen, terwijl ik nieuwsgierig tuurde, kwam er een nieuwe verschrikking tot me; want, ver weg tussen de vage pieken aan mijn rechterkant, had ik een enorme vorm van zwartheid ontdekt, als een reus. Het groeide voor mijn zicht. Het had een enorm paardenhoofd, met gigantische oren, en leek standvastig de arena in te turen.Er was iets aan de houding dat me de indruk gaf van een eeuwige waakzaamheid - dat ik die sombere plek door onbekende eeuwigheden had bewaakt. Langzaam werd het monster duidelijker voor me, en toen, plotseling, gleed mijn blik van het af naar iets verder weg en hoger tussen de rotsen. Een minuut lang staarde ik angstig. Ik was me vreemd genoeg bewust van iets dat niet helemaal onbekend was... alsof er iets in mijn achterhoofd bewoog. Het ding was zwart en had vier groteske armen. De gelaatstrekken waren onduidelijk zichtbaar. Rond de nek ontwaarde ik verschillende lichtgekleurde voorwerpen. Langzaam kwamen de details tot me, en Ik realiseerde me koud dat het schedels waren.Verderop het lichaam was nog een rondlopende riem, die minder donker afstak tegen de zwarte romp. Toen, zelfs terwijl ik me afvroeg wat het ding was, gleed er een herinnering door mijn hoofd, en meteen wist ik dat ik naar een monsterlijke voorstelling van Kali, de hindoegodin van de dood, keek.

 

"Andere herinneringen aan mijn oude studententijd dreven in mijn gedachten. Mijn blik viel terug op het enorme beestachtige Ding. Tegelijkertijd herkende ik het voor de oude Egyptische god Seth, of Seth, de vernietiger van zielen. Met de kennis, daar kwam een ​​groot aantal vragen - 'Twee van de...!' Ik stopte en probeerde na te denken. Dingen die mijn voorstellingsvermogen te boven gingen, gluurden in mijn angstige geest. Ik zag, vaag. 'De oude goden van de mythologie!' Ik probeerde te begrijpen waar het allemaal naar wees. Mijn blik dwaalde flikkerend tussen de twee. 'Als...'.

 

"Een idee kwam snel, en ik draaide me om en keek snel omhoog, zoekend naar de sombere rotsen, weg aan mijn linkerkant. Iets doemde op onder een grote piek, een vorm van grijsheid. Ik vroeg me af dat ik het niet eerder had gezien, en herinnerde me toen Ik had dat deel nog niet gezien. Ik zag het nu duidelijker. Het was, zoals ik al zei, grijs. Het had een geweldige kop, maar geen ogen. Dat deel van zijn gezicht was blanco. Nu zag ik dat er andere dingen tussen de bergen. Verderop, leunend op een hoge richel, ontwaarde ik een lijkbleke massa, onregelmatig en griezelig. Het leek zonder vorm, afgezien van een onrein, half dierlijk gezicht, dat gemeen naar buiten keek van ergens ongeveer in het midden. En toen zag ik anderen - het waren er honderden. Ze leken uit de schaduw te groeien. Verscheidene herkende ik bijna onmiddellijk als mythologische goden; anderen waren vreemd voor mij, volkomen vreemd, voorbij de vermogen van een menselijke geest om zwanger te worden.

 

"Aan elke kant keek ik en zag steeds meer. De bergen waren vol vreemde dingen - Beestgoden en Verschrikkingen, zo afschuwelijk en beestachtig dat mogelijkheid en fatsoen elke verdere poging om ze te beschrijven ontkennen. En ik... Ik was vervuld van een verschrikkelijk gevoel van overweldigende afschuw en angst en weerzin; toch vroeg ik me desondanks buitengewoon af. Was er dan toch iets in de oude heidense eredienst, iets meer dan alleen maar het vergoddelijken van mensen, dieren en elementen?De gedachte greep me aan-- was er?

 

"Later herhaalde zich een vraag. Wat waren zij, die Beast-goden en de anderen? Eerst waren ze aan mij verschenen, gewoon gebeeldhouwde Monsters, willekeurig geplaatst tussen de ontoegankelijke toppen en afgronden van de omringende bergen. Nu, als Ik bekeek ze met grotere aandacht, mijn geest begon nieuwe conclusies te trekken.Er was iets in hen, een onbeschrijflijk soort stille vitaliteit, dat in mijn verruimende bewustzijn een staat van leven-in-dood suggereerde - iets dat was geenszins leven, zoals wij het begrijpen, maar eerder een onmenselijke vorm van bestaan, die heel goed zou kunnen worden vergeleken met een onsterfelijke trance - een toestand waarin het mogelijk was zich voor te stellen dat ze eeuwig zouden voortduren. het woord kwam ongevraagd in mijn gedachten op, en meteen begon ik me af te vragen of dit de onsterfelijkheid van de goden zou kunnen zijn.

 

"En toen, temidden van mijn verwondering en mijmering, gebeurde er iets. Tot dan toe was ik gebleven, net binnen de schaduw van de uitgang van de grote kloof. Nu, zonder wil van mijn kant, dreef ik weg uit de semi -duisternis, en begon langzaam door de arena te bewegen - in de richting van het huis. Hierop gaf ik alle gedachten aan die wonderbaarlijke vormen boven me op - en kon ik alleen maar angstig staren naar het enorme gebouw waar ik naartoe werd geleid. zo meedogenloos overgebracht, maar hoewel ik ernstig zocht, kon ik niets ontdekken dat ik niet al had gezien, en zo werd ik langzamerhand rustiger.

 

"Weldra had ik een punt bereikt, meer dan halverwege tussen het huis en de kloof. Overal rondom was de grimmige eenzaamheid van de plaats en de ononderbroken stilte verspreid. Gestaag naderde ik het grote gebouw. ​​Toen, ineens ,,iets ving mijn blik op, iets dat om een ​​van de enorme steunberen van het huis kwam, en zo in het volle zicht. was geheel ongekleed en zag er opmerkelijk stralend uit.Toch was het het gezicht dat me het meest aantrok en bang maakte.Het was het gezicht van een zwijn.

 

"Stil, aandachtig keek ik naar dit afschuwelijke wezen en vergat even mijn angst in mijn interesse in zijn bewegingen. Het baande zich moeizaam een ​​weg door het gebouw en stopte, als het bij elk raam kwam, om naar binnen te turen, en schudde aan de tralies, waarmee ze - zoals in dit huis - werden beschermd, en telkens als het bij een deur kwam, duwde het ernaar, terwijl hij heimelijk aan de sluiting vingerde. .

 

"Ik was nu tot op minder dan een kwart mijl van het grote bouwwerk gekomen, en nog steeds werd ik naar voren gedwongen. Plotseling draaide het Ding zich om en staarde afschuwelijk in mijn richting. Het opende zijn mond en, voor de De eerste keer werd de stilte van die afschuwelijke plek verbroken door een diepe, dreunende toon, die me een extra gevoel van angst bezorgde.

 

Toen, onmiddellijk, werd ik me ervan bewust dat het snel en stil op me af kwam. In een oogwenk had het de helft van de afstand afgelegd die ertussen lag. En toch werd ik hulpeloos gedragen om het te ontmoeten. Slechts honderd meter, en de brute wreedheid van het gigantische gezicht verdoofde me met een gevoel van regelrechte afschuw. Ik had kunnen schreeuwen, in de hoogste van mijn angst; en toen, op het moment van mijn extremiteit en wanhoop, werd ik me ervan bewust dat ik vanaf een snel toenemende hoogte neerkeek op de arena. Ik stond op, stond op. In een onvoorstelbaar korte tijd had ik een hoogte van vele honderden voet bereikt. Onder me, de plek die ik net had verlaten, werd ingenomen door het gemene zwijnwezen. Het was op handen en voeten gevallen en snuffelde en wroet, als een echt zwijn, aan de oppervlakte van de arena. Een ogenblik, en het stond op, omhoog grijpend, met een uitdrukking van verlangen op zijn gezicht, zoals ik nog nooit in deze wereld heb gezien.

 

"Voortdurend klom ik hoger. Een paar minuten, zo leek het, en ik was boven de grote bergen uitgestegen - zwevend, alleen, ver in de roodheid. Op een enorme afstand beneden was de arena vaag zichtbaar; niet groter dan een klein stukje groen.Het Zwijnding was niet meer te zien.

 

"Weldra passeerde ik de bergen, boven de enorme breedte van de vlakte. Ver weg, op het oppervlak, in de richting van de ringvormige zon, was er een verwarde waas te zien. Ik keek er onverschillig naar. mij, enigszins, van de eerste glimp die ik had opgevangen van het amfitheater in de bergen.

 

"Met een gevoel van vermoeidheid keek ik omhoog naar de immense ring van vuur. Wat een vreemd ding was het! Toen, terwijl ik staarde, vanuit het donkere centrum, spoot er een plotselinge uitbarsting van buitengewoon levendig vuur. Vergeleken met de grootte van het zwarte centrum was het als niets, maar op zichzelf al verbazingwekkend. Met ontwaakte interesse bekeek ik het aandachtig en merkte op hoe vreemd het kookte en gloeide. Toen, in een oogwenk, werd het hele ding vaag en onwerkelijk, en ging zo voorbij uit het zicht. Zeer verbaasd keek ik neer op de vlakte van waaruit ik nog steeds opsteeg. Zo kreeg ik een nieuwe verrassing. De vlakte - alles was verdwenen en alleen een zee van rode mist was ver onder mij verspreid. Geleidelijk aan, terwijl ik staarde, werd dit ver weg en stierf weg in een vaag, ver mysterie van rood, tegen een ondoorgrondelijke nacht. Een tijdje, en zelfs dit was verdwenen, en ik was gehuld in een ongrijpbare, lichtloze duisternis.

 

~~~ Wordt vervolgd...

 

French: Premier Livre : Chapitre 3.

 "ET ainsi, après un certain temps, je suis arrivé aux montagnes. Alors, le cours de mon voyage a été modifié, et j'ai commencé à me déplacer le long de leurs bases, jusqu'à ce que, tout à coup, j'ai vu que j'étais venu en face d'une vaste faille , s'ouvrant sur les montagnes. Par là, j'ai été emporté, sans grande vitesse. De chaque côté de moi, d'énormes murs escarpés de substance semblable à de la roche s'élevaient à pic. Au-dessus de ma tête, j'ai discerné un mince ruban de rouge, où le la bouche du gouffre s'ouvrit, parmi des sommets inaccessibles. À l'intérieur, régnait l'obscurité, profonde et sombre, et un silence glacial. Pendant un moment, j'avançai régulièrement, et puis, enfin, je vis, devant moi, une profonde lueur rouge, qui disait moi, j'étais près de l'autre ouverture de la gorge. " Une minute vint et passa, et j'étais à la sortie du gouffre, regardant un énorme amphithéâtre de montagnes. Pourtant, des montagnes et de la grandeur terrible de l'endroit, je ne comptais rien; car je fus confondu d'étonnement en voyant, à une distance de plusieurs milles, et occupant le centre de l'arène, une construction prodigieuse, bâtie apparemment en jade vert. Pourtant, en soi, ce n'était pas la découverte de l'édifice qui m'avait tant étonné ; mais le fait, qui devenait à chaque instant plus apparent, qu'à part la couleur et sa taille énorme, la structure solitaire ne différait en rien de cette maison dans laquelle j'habite.

 

"Pendant un moment, j'ai continué à regarder, fixement. Même alors, je pouvais à peine croire que j'avais bien vu. Dans mon esprit, une question s'est formée, réitérant sans cesse : 'Qu'est-ce que cela signifie ?' 'Qu'est-ce que ça veut dire?' et je n'étais pas en mesure de répondre, même du plus profond de mon imagination. Je ne semblais capable que d'émerveillement et de crainte. Pendant un certain temps encore, je regardai, notant, sans cesse, quelque nouveau point de ressemblance qui m'attirait. Enfin, fatigué et profondément perplexe, je m'en détournai pour voir le reste de l'étrange endroit dans lequel j'avais pénétré. "Jusqu'à présent, j'avais été tellement absorbé par mon examen minutieux de la Chambre, que je n'avais donné qu'un coup d'œil superficiel autour de moi. Maintenant, alors que je regardais, je commençais à réaliser sur quelle sorte d'endroit j'étais venu. L'arène, car c'est ainsi que je l'ai appelée, apparaissait comme un cercle parfait d'environ dix à douze milles de diamètre, la Maison, comme je l'ai déjà mentionné, se tenant au centre. La surface de l'endroit, semblable à celle de la Plaine, avait un aspect particulier, brumeux, qui n'était pourtant pas de la brume.

 

"D'un aperçu rapide, mon regard passa rapidement vers le haut, le long des pentes des montagnes qui l'entouraient. Comme elles étaient silencieuses. Je pense que cette même abominable immobilité m'a plus éprouvée que tout ce que j'avais, jusqu'à présent, vu ou imaginé. Je levais les yeux, maintenant, vers les grands rochers qui s'élevaient si haut... Là-haut, l'impalpable rougeur donnait à tout un aspect flou.

 

"Et alors, alors que je regardais, curieusement, une nouvelle terreur m'est venue; car, loin parmi les pics sombres à ma droite, j'avais aperçu une vaste forme de noirceur, semblable à un géant. Elle a grandi à ma vue. Elle avait une tête équine énorme, avec des oreilles gigantesques, et semblait regarder fixement dans l'arène.Il y avait cela dans la pose, qui me donnait l'impression d'une vigilance éternelle, d'avoir gardé ce lieu lugubre, à travers des éternités inconnues. Lentement, le monstre m'est devenu plus évident ; puis, tout à coup, mon regard s'est envolé vers quelque chose de plus éloigné et plus haut parmi les rochers. Pendant une longue minute, j'ai regardé, craintif. J'étais étrangement conscient de quelque chose qui n'était pas tout à fait inconnu : comme si quelque chose remuait au fond de mon esprit. La chose était noire, et avait quatre bras grotesques. Les traits apparaissaient, indistinctement. Autour du cou, je distinguai plusieurs objets de couleur claire. Lentement, les détails me vinrent, et Je réalisai froidement qu'il s'agissait de crânes Plus bas sur le corps se trouvait une autre ceinture circulaire, moins sombre sur le tronc noir. Puis, alors même que je me demandais ce que c'était, un souvenir s'est glissé dans mon esprit, et aussitôt, j'ai su que je regardais une représentation monstrueuse de Kali, la déesse hindoue de la mort.

 

"D'autres souvenirs de mes anciens jours d'étudiant ont dérivé dans mes pensées. Mon regard est retombé sur l'énorme Chose à tête de bête. Simultanément, je l'ai reconnu pour l'ancien dieu égyptien Set, ou Seth, le Destructeur d'âmes. Avec la connaissance, il y a est venu un grand champ d'interrogation--'Deux des--!' Je m'arrêtai, et m'efforçai de réfléchir. Des choses au-delà de mon imagination, scrutèrent mon esprit effrayé. Je vis, obscurément. "Les anciens dieux de la mythologie !" J'essayai de comprendre ce que tout cela indiquait. Mon regard s'arrêta, vacillant, entre les deux. " Si... ".

 

"Une idée m'est venue rapidement, et je me suis retourné, et j'ai jeté un rapide coup d'œil vers le haut, cherchant les rochers sombres, loin sur ma gauche. Quelque chose se profilait sous un grand pic, une forme de gris. Je me suis demandé si je ne l'avais pas vu plus tôt, puis je me suis souvenu Je n'avais pas encore vu cette partie. Je la voyais plus clairement maintenant. Elle était, comme je l'ai dit, grise. Elle avait une tête énorme, mais pas d'yeux. Cette partie de son visage était vide. plus loin, couché sur un rebord élevé, je distinguai une masse livide, irrégulière et macabre. Elle semblait sans forme, à l'exception d'un visage sale, à moitié animal, qui regardait vilainement de quelque part. autour de son milieu. Et puis, j'en ai vu d'autres - il y en avait des centaines. Ils semblaient sortir de l'ombre. Plusieurs, j'ai reconnu, presque immédiatement, comme des divinités mythologiques ; d'autres m'étaient étranges, tout à fait étranges, au-delà du pouvoir d'un esprit humain de concevoir.

 

"De chaque côté, je regardais et voyais plus, continuellement. Les montagnes étaient pleines de choses étranges - des dieux-bêtes et des horreurs, si atroces et bestiales que la possibilité et la décence interdisent toute autre tentative de les décrire. Et je - - J'étais rempli d'un terrible sentiment d'horreur, de peur et de répugnance accablantes ; pourtant, malgré cela, je me demandais extrêmement. Y avait-il donc, après tout, quelque chose dans l'ancien culte païen, quelque chose de plus que la simple déification des hommes, des animaux et des animaux ? éléments ? La pensée m'a saisi-- était là ?

 

« Plus tard, une question se répéta. Qu'étaient-ils, ces dieux-bêtes et les autres ? Je les examinais avec une plus grande attention, mon esprit commençait à tendre vers de nouvelles conclusions. Il y avait quelque chose en eux, une sorte indescriptible de vitalité silencieuse, qui suggérait, à ma conscience qui s'élargissait, un état de vie dans la mort - quelque chose ce n'était en aucun cas la vie, telle que nous la comprenons, mais plutôt une forme d'existence inhumaine, qui pourrait bien être assimilée à une transe sans mort - une condition dans laquelle il était possible d'imaginer leur continuation, éternellement. le mot s'éleva spontanément dans ma pensée, et aussitôt je me mis à me demander s'il ne s'agissait pas là de l'immortalité des dieux.

 

"Et puis, au milieu de mes interrogations et de mes réflexions, quelque chose s'est produit. Jusque-là, j'étais resté, juste à l'ombre de la sortie de la grande faille. Maintenant, sans volonté de ma part, je suis sorti de la semi - l'obscurité, et j'ai commencé à me déplacer lentement à travers l'arène - vers la Maison. À cela, j'ai abandonné toutes les pensées de ces Formes prodigieuses au-dessus de moi - et je ne pouvais que regarder, effrayé, l'énorme structure, vers laquelle j'étais en train d'être Pourtant, bien que je cherchais avec ferveur, je ne pus rien découvrir que je n'eusse déjà vu, et ainsi je devins progressivement plus calme.

 

"Présentement, j'avais atteint un point plus qu'à mi-chemin entre la Maison et la gorge. Tout autour, s'étendait la solitude austère de l'endroit, et le silence ininterrompu. Régulièrement, je m'approchai du grand bâtiment. Puis, tout à coup , quelque chose a attiré ma vision, quelque chose qui est venu autour d'un des énormes contreforts de la maison, et donc en pleine vue. C'était une chose gigantesque, et se déplaçait avec un mouvement curieux, allant presque debout, à la manière d'un homme. était tout à fait dévêtu, et avait un aspect remarquablement lumineux, mais c'était le visage qui m'attirait et m'effrayait le plus, c'était le visage d'un porc.

 

"Silencieusement, attentivement, j'ai observé cette horrible créature, et j'ai oublié ma peur, momentanément, dans mon intérêt pour ses mouvements. et secouait les barreaux, avec lesquels, comme dans cette maison, ils étaient protégés, et chaque fois qu'il arrivait à une porte, il la poussait, en tapotant furtivement la fermeture. .

 

"J'étais maintenant arrivé à moins d'un quart de mile de la grande structure, et j'étais toujours obligé d'avancer. Brusquement, la Chose s'est tournée et a regardé, hideusement, dans ma direction. première fois, le silence de cet endroit abominable a été brisé par une note grave et retentissante qui m'a envoyé un frisson supplémentaire d'appréhension.

 

Puis, immédiatement, j'ai pris conscience qu'il venait vers moi, rapidement et silencieusement. En un instant, il avait parcouru la moitié de la distance qui les séparait. Et pourtant, j'ai été porté impuissant à le rencontrer. Seulement une centaine de mètres, et la férocité brutale du visage géant m'engourdit avec un sentiment d'horreur absolu. J'aurais pu crier, dans la suprématie de ma peur ; et puis, au moment même de mon extrémité et de mon désespoir, j'ai pris conscience que je regardais l'arène d'une hauteur qui augmentait rapidement. Je montais, montais. En un temps incroyablement court, j'avais atteint une altitude de plusieurs centaines de pieds. Au-dessous de moi, l'endroit que je venais de quitter était occupé par l'immonde créature porcine. Il s'était mis à quatre pattes et reniflait et fouillait, comme un véritable porc, à la surface de l'arène. Un instant, et il s'est levé, s'agrippant vers le haut, avec une expression de désir sur son visage, comme je n'en ai jamais vu dans ce monde.

 

"Continuellement, je montais plus haut. Quelques minutes, semblait-il, et je m'étais élevé au-dessus des grandes montagnes - flottant, seul, au loin dans la rougeur. pas plus large qu'une petite tache verte, la chose-porc n'était plus visible.

 

« Bientôt, je passai au-dessus des montagnes, au-dessus de l'immense étendue de la plaine. Au loin, sur sa surface, dans la direction du soleil en forme d'anneau, se dessinait une tache confuse. Je regardai vers elle, indifférent. moi, un peu, du premier aperçu que j'avais eu de la montagne-amphithéâtre.

 

"Avec un sentiment de lassitude, j'ai jeté un coup d'œil vers l'immense anneau de feu. Quelle chose étrange c'était ! Puis, alors que je regardais du centre sombre, jaillit une soudaine flambée de feu extraordinairement vif. Comparé à la taille du centre noir, c'était comme rien ; pourtant, en soi, prodigieux. Avec un intérêt éveillé, je l'ai regardé attentivement, notant son étrange ébullition et son incandescence. Puis, en un instant, tout est devenu sombre et irréel, et ainsi s'est passé hors de vue. Très émerveillé, je jetai un coup d'œil vers la plaine d'où je m'élevais encore. Ainsi, je reçus une nouvelle surprise. La plaine - tout avait disparu, et seule une mer de brume rouge s'étendait, loin en dessous de moi. Peu à peu, alors que je regardais, cela s'est éloigné et s'est éteint dans un sombre et lointain mystère de rouge, contre une nuit insondable. Un moment, et même cela avait disparu, et j'étais enveloppé dans une obscurité impalpable et sans lumière.

 

~~~ A suivre...

 

German: Erstes Buch: Kapitel 3.

 „UND so kam ich nach einer Weile zu den Bergen. Dann änderte sich der Verlauf meiner Reise und ich begann mich an ihren Stützpunkten entlang zu bewegen, bis ich plötzlich sah, dass ich vor einem riesigen Spalt stand , die sich in die Berge öffnete. Durch sie wurde ich getragen, bewegte mich jedoch nicht mit großer Geschwindigkeit. Zu beiden Seiten von mir erhoben sich riesige, schroffe Wände aus felsähnlicher Substanz. Weit über mir erkannte ich ein dünnes rotes Band, wo die Die Mündung des Abgrunds öffnete sich zwischen unzugänglichen Gipfeln. Drinnen herrschte Düsternis, tief und düster, und kühle Stille. Eine Zeit lang ging ich stetig weiter, und dann sah ich endlich vor mir ein tiefes, rotes Leuchten, das verriet Ich war nahe an der weiteren Öffnung der Schlucht. „Eine Minute verging und verging, und ich befand mich am Ausgang des Abgrunds und starrte auf ein riesiges Amphitheater aus Bergen. Doch die Berge und die schreckliche Größe des Ortes machten mir nichts aus; denn ich war voller Erstaunen, als ich in einer Entfernung von mehreren Meilen und in der Mitte der Arena ein gewaltiges Bauwerk sah, das offenbar aus grüner Jade gebaut war. Doch es war nicht die Entdeckung des Gebäudes an sich, die mich so in Erstaunen versetzte; sondern die Tatsache, die mit jedem Augenblick deutlicher wurde, dass sich das einsame Gebäude, abgesehen von der Farbe und seiner enormen Größe, in nichts von dem Haus unterschied, in dem ich wohne.

 

„Eine Zeit lang starrte ich starr weiter. Selbst dann konnte ich kaum glauben, dass ich richtig gesehen hatte. In meinem Kopf formte sich eine Frage, die ich unaufhörlich wiederholte: ‚Was bedeutet das?‘ 'Was bedeutet das?' und ich war nicht in der Lage, eine Antwort zu geben, nicht einmal aus den Tiefen meiner Vorstellungskraft heraus. Ich schien nur zu Staunen und Angst fähig zu sein. Eine Zeit lang starrte ich hin und bemerkte immer wieder einen neuen Punkt der Ähnlichkeit, der mich anzog. Endlich Erschöpft und zutiefst verwirrt wandte ich mich ab, um den Rest des seltsamen Ortes zu betrachten, an den ich eingedrungen war. „Bislang war ich so in meine Untersuchung des Hauses vertieft, dass ich mich nur flüchtig umgesehen hatte.“ Als ich nun hinsah, wurde mir klar, an was für einen Ort ich gekommen war. Die Arena, so habe ich sie genannt, schien ein perfekter Kreis von etwa zehn bis zwölf Meilen Durchmesser zu sein, wobei das Haus, wie ich bereits erwähnt habe, in der Mitte stand. Die Oberfläche des Ortes hatte, ähnlich wie die der Ebene, ein eigenartiges, nebliges Aussehen, das jedoch kein Nebel war.

 

„Nach einem schnellen Überblick wanderte mein Blick schnell nach oben, entlang der Hänge der umlaufenden Berge. Wie still sie waren. Ich glaube, dass dieselbe abscheuliche Stille für mich anstrengender war als alles, was ich bisher gesehen oder mir vorgestellt hatte . Ich schaute jetzt zu den großen Felsen hinauf, die so hoch aufragten. Dort oben ließ die unfühlbare Rötung alles verschwommen erscheinen.

 

„Und dann, als ich neugierig hinsah, überkam mich ein neuer Schrecken; denn weit oben zwischen den düsteren Gipfeln zu meiner Rechten hatte ich eine gewaltige schwarze Gestalt gesehen, die einem Riesen ähnelte. Sie wuchs bei meinem Anblick. Das war der Fall Er hatte einen riesigen Pferdekopf mit riesigen Ohren und schien unerschütterlich in die Arena zu blicken. Da war etwas an der Pose, das mir den Eindruck einer ewigen Wachsamkeit vermittelte – als hätte ich diesen düsteren Ort seit unbekannten Ewigkeiten bewacht. Langsam wurde das Monster für mich deutlicher sichtbar, und dann richtete sich mein Blick plötzlich auf etwas, das weiter entfernt und höher zwischen den Felsen lag. Eine lange Minute lang blickte ich ängstlich. Ich war mir seltsamerweise bewusst, dass etwas nicht ganz Unbekanntes war – als würde sich etwas in meinem Hinterkopf regnen. Das Ding war schwarz und hatte vier groteske Arme. Die Gesichtszüge waren undeutlich zu erkennen. Um den Hals herum erkannte ich mehrere helle Gegenstände. Langsam kamen mir die Details klar, und Kalt erkannte ich, dass es sich um Schädel handelte. Weiter unten am Körper befand sich ein weiterer umlaufender Gürtel, der sich weniger dunkel vom schwarzen Rumpf abhob. Dann, noch während ich darüber nachdachte, was das Ding war, kam mir eine Erinnerung in den Sinn und ich wusste sofort, dass ich eine monströse Darstellung von Kali, der hinduistischen Todesgöttin, vor mir hatte.

 

„Andere Erinnerungen an meine alte Studienzeit kamen mir in den Sinn. Mein Blick fiel wieder auf das riesige, tierköpfige Ding. Gleichzeitig erkannte ich darin den altägyptischen Gott Set oder Seth, den Zerstörer der Seelen. Mit dem Wissen, dort Es folgte eine große Anzahl von Fragen: „Zwei davon!“ Ich hielt inne und versuchte nachzudenken. Dinge, die jenseits meiner Vorstellungskraft lagen, blickten in meinen verängstigten Geist. Ich sah undeutlich: „Die alten Götter der Mythologie!“ Ich versuchte zu begreifen, worauf das alles hindeutete. Mein Blick schweifte flackernd zwischen den beiden hin und her. „Wenn –“ .

 

„Eine Idee kam mir schnell, und ich drehte mich um und blickte schnell nach oben, suchte die düsteren Felsen zu meiner Linken ab. Unter einem großen Gipfel ragte etwas auf, eine graue Gestalt. Ich wunderte mich, dass ich es nicht schon früher gesehen hatte, und erinnerte mich dann Ich hatte diesen Teil noch nicht gesehen. Jetzt sah ich ihn deutlicher. Er war, wie ich schon sagte, grau. Er hatte einen riesigen Kopf, aber keine Augen. Dieser Teil seines Gesichts war leer. Jetzt sah ich, dass es welche gab andere Dinge oben zwischen den Bergen. Weiter entfernt, auf einem hohen Felsvorsprung liegend, erkannte ich eine fahle Masse, unregelmäßig und gespenstisch. Sie schien formlos zu sein, abgesehen von einem unreinen, halbtierischen Gesicht, das abscheulich von irgendwoher schaute Ungefähr in der Mitte. Und dann sah ich andere – es waren Hunderte. Sie schienen aus den Schatten zu wachsen. Einige erkannte ich fast sofort als mythologische Gottheiten; andere waren für mich fremd, völlig fremd, jenseits der Fähigkeit des menschlichen Geistes, schwanger zu werden.

 

„Auf jeder Seite schaute ich und sah ständig mehr. Die Berge waren voller seltsamer Dinge – Tiergötter und Schrecken, so grausam und bestialisch, dass Möglichkeit und Anstand jeden weiteren Versuch, sie zu beschreiben, verweigern. Und ich – Ich war von einem schrecklichen Gefühl überwältigenden Entsetzens, von Furcht und Abscheu erfüllt, und trotzdem fragte ich mich zutiefst: Gab es denn überhaupt etwas in der alten heidnischen Anbetung, etwas mehr als die bloße Vergöttlichung von Menschen, Tieren usw.? Elemente? Der Gedanke packte mich – war da?

 

„Später wiederholte sich eine Frage. Was waren sie, diese Tiergötter und die anderen? Zuerst waren sie mir erschienen, nur geformte Monster, wahllos zwischen den unzugänglichen Gipfeln und Abgründen der umliegenden Berge platziert. Nun, wie Ich untersuchte sie mit größerer Aufmerksamkeit und mein Geist begann, neue Schlussfolgerungen zu ziehen. Sie hatten etwas an sich, eine unbeschreibliche Art stiller Vitalität, die meinem sich erweiternden Bewusstsein einen Zustand des Lebens im Tod vorstellte – ein Etwas Das war keineswegs Leben, wie wir es verstehen, sondern eher eine unmenschliche Form der Existenz, die man durchaus mit einer unsterblichen Trance vergleichen könnte – einem Zustand, in dem man sich ihr ewiges Fortbestehen vorstellen konnte. „Unsterblich!“ Das Wort stieg ungebeten in meinen Gedanken auf, und sofort begann ich mich zu fragen, ob dies die Unsterblichkeit der Götter sein könnte.

 

„Und dann, mitten in meinem Grübeln und Grübeln, geschah etwas. Bis dahin hatte ich mich nur im Schatten des Ausgangs des großen Risses aufgehalten. Jetzt verließ ich ohne meinen Willen das Halbfinale -Dunkelheit, und begann sich langsam über die Arena zu bewegen – auf das Haus zu. Dabei gab ich alle Gedanken an diese erstaunlichen Gestalten über mir auf – und konnte nur erschrocken auf das gewaltige Bauwerk starren, auf das ich zusteuerte Obwohl ich ernsthaft suchte, konnte ich nichts entdecken, was ich nicht schon gesehen hatte, und so wurde ich allmählich ruhiger.

 

„Jetzt hatte ich einen Punkt erreicht, der sich mehr als auf halbem Weg zwischen dem Haus und der Schlucht befand. Überall breitete sich die völlige Einsamkeit des Ortes und die ungebrochene Stille aus. Stetig näherte ich mich dem großen Gebäude. Dann auf einmal , etwas erregte meine Sicht, etwas, das um einen der riesigen Strebepfeiler des Hauses herumkam und so in volles Blickfeld gelangte. Es war ein gigantisches Ding und bewegte sich mit einer merkwürdigen Bewegung, fast aufrecht, nach Art eines Mannes. Es war völlig unbekleidet und hatte ein bemerkenswert leuchtendes Aussehen. Doch es war das Gesicht, das mich am meisten anzog und mir am meisten Angst machte. Es war das Gesicht eines Schweins.

 

„Still und aufmerksam beobachtete ich dieses schreckliche Geschöpf und vergaß für einen Moment meine Angst, weil ich mich für seine Bewegungen interessierte. Es ging umständlich um das Gebäude herum und blieb an jedem Fenster stehen, um hineinzuschauen. und rüttelte an den Gittern, mit denen sie – wie in diesem Haus – geschützt waren; und wann immer es an eine Tür kam, drückte es dagegen und betastete heimlich den Verschluss. Offensichtlich suchte es nach einem Zugang in das Haus .

 

„Ich war jetzt weniger als eine Viertelmeile von dem großen Bauwerk entfernt und wurde immer noch nach vorne gezwungen. Plötzlich drehte sich das Ding um und blickte grässlich in meine Richtung. Es öffnete sein Maul und, zum Glück Zum ersten Mal wurde die Stille dieses abscheulichen Ortes von einem tiefen, dröhnenden Ton durchbrochen, der mich zusätzlich beunruhigte.

 

Dann wurde mir sofort bewusst, dass es schnell und lautlos auf mich zukam. In einem Augenblick hatte es die Hälfte der Distanz zurückgelegt, die dazwischen lag. Und dennoch wurde ich ihm hilflos ausgeliefert. Nur hundert Meter entfernt, und die brutale Wildheit des riesigen Gesichts betäubte mich mit einem Gefühl grenzenlosen Entsetzens. Ich hätte schreien können, vor lauter Angst; und dann, genau in dem Moment meiner äußersten Not und Verzweiflung, wurde mir bewusst, dass ich aus immer größerer Höhe auf die Arena herabblickte. Ich stieg, stieg. In unvorstellbar kurzer Zeit hatte ich eine Höhe von mehreren hundert Fuß erreicht. Unter mir, an der Stelle, die ich gerade verlassen hatte, befand sich das widerliche Schweinegeschöpf. Es war auf alle Viere gesunken und schnüffelte und wühlte wie ein wahres Schwein auf der Oberfläche der Arena. Einen Moment lang erhob es sich und klammerte sich nach oben, mit einem Ausdruck des Verlangens im Gesicht, wie ich ihn noch nie auf dieser Welt gesehen habe.

 

„Immer höher stieg ich auf. Ein paar Minuten, so schien es, und ich war über die großen Berge gestiegen – schwebte allein in der Ferne in der Röte. In gewaltiger Entfernung unten war die Arena undeutlich zu erkennen, und das mächtige Haus schaute zu nicht größer als ein winziger grüner Fleck. Das Schweine-Ding war nicht mehr sichtbar.

 

„Plötzlich überquerte ich die Berge, über der riesigen Weite der Ebene. In der Ferne, auf ihrer Oberfläche, in Richtung der ringförmigen Sonne, zeigte sich ein verwirrter Fleck. Ich schaute gleichgültig darauf hin. Es erinnerte mich Ich erinnerte mich ein wenig an den ersten Blick, den ich auf das Bergamphitheater erhaschte.

 

„Mit einem Gefühl der Müdigkeit blickte ich nach oben auf den riesigen Feuerring. Was für ein seltsames Ding das war! Dann, als ich aus dem dunklen Zentrum starrte, spritzte plötzlich ein Aufflackern außergewöhnlich lebhaften Feuers. Verglichen mit der Größe.“ Von der schwarzen Mitte aus war es nichts, aber an sich schon erstaunlich. Mit gewecktem Interesse beobachtete ich es aufmerksam und bemerkte sein seltsames Kochen und Leuchten. Dann, in einem Moment, wurde das Ganze dunkel und unwirklich, und so verging es Außer Sichtweite. Sehr erstaunt blickte ich auf die Ebene hinab, aus der ich immer noch aufstieg. So erlebte ich eine neue Überraschung. Die Ebene – alles war verschwunden, und nur ein Meer aus rotem Nebel breitete sich weit unter mir aus . Allmählich, während ich starrte, entfernte sich dies und verschwand in einem trüben, fernen roten Geheimnis vor einer unergründlichen Nacht. Eine Weile, und selbst dies war vergangen, und ich war in eine unfühlbare, lichtlose Düsternis gehüllt.

 

~~~ Fortsetzung folgt ...

 

Powered By Blogger

Labels

Abduction (2) Abuse (3) Advertisement (1) Agency By City (1) Agency Service Provided Beyond Survival Sexual Assault (1) Aggressive Driving (1) Alcohol (1) ALZHEIMER'S DISEASE (2) Anti-Fraud (2) Aspartame (1) Assault (1) Auto Theft Prevention (9) Better Life (1) Books (1) Bribery (1) Bullying (1) Burglary (30) Car Theft (8) Carjackng (2) Child Molestation (5) Child Sexual Abuse (1) Child Abuse (2) Child Kidnapping (3) Child Porn (1) Child Rape (3) Child Safety (18) Child Sexual Abuse (9) Child Violence (1) Classification of Crime (1) Club Drugs (1) College (1) Computer (4) Computer Criime (4) Computer Crime (8) Confessions (2) CONFESSIONS (7) Cons (2) Credit Card Scams (2) Crime (11) Crime Index (3) Crime Prevention Tips (14) Crime Tips (31) Criminal Activity (1) Criminal Behavior (3) Crimm (1) Cyber-Stalking (2) Dating Violence (1) Deviant Behavior (6) Domestic Violence (7) E-Scams And Warnings (1) Elder Abuse (9) Elder Scams (1) Empathy (1) Extortion (1) Eyeballing a Shopping Center (1) Facebook (9) Fakes (1) Family Security (1) Fat People (1) FBI (1) Federal Law (1) Financial (2) Fire (1) Fraud (9) FREE (4) Fun and Games (1) Global Crime on World Wide Net (1) Golden Rules (1) Government (1) Guilt (2) Hackers (1) Harassment (1) Help (2) Help Needed (1) Home Invasion (2) How to Prevent Rape (1) ID Theft (96) Info. (1) Intent (1) Internet Crime (6) Internet Fraud (1) Internet Fraud and Scams (7) Internet Predators (1) Internet Security (30) Jobs (1) Kidnapping (1) Larceny (2) Laughs (3) Law (1) Medician and Law (1) Megans Law (1) Mental Health (1) Mental Health Sexual (1) Misc. (11) Missing Cash (5) Missing Money (1) Moner Matters (1) Money Matters (1) Money Saving Tips (11) Motive (1) Murder (1) Note from Birdy (1) Older Adults (1) Opinion (1) Opinions about this article are Welcome. (1) Personal Note (2) Personal Security and Safety (12) Porn (1) Prevention (2) Price of Crime (1) Private Life (1) Protect Our Kids (1) Protect Yourself (1) Protection Order (1) Psychopath (1) Psychopathy (1) Psychosis (1) PTSD (2) Punishment (1) Quoted Text (1) Rape (66) Ravishment (4) Read Me (1) Recovery (1) Regret (1) Religious Rape (1) Remorse (1) Road Rage (1) Robbery (5) Safety (2) SCAM (19) Scams (62) Schemes (1) Secrets (2) Security Threats (1) Serial Killer (2) Serial Killer/Rapist (4) Serial Killers (2) Sexual Assault (16) Sexual Assault - Spanish Version (3) Sexual Assault against Females (5) Sexual Education (1) Sexual Harassment (1) Sexual Trauma. (4) Shame (1) Sociopath (2) Sociopathy (1) Spam (6) Spyware (1) SSN's (4) Stalking (1) State Law (1) Stress (1) Survival (2) Sympathy (1) Tax Evasion (1) Theft (13) this Eve (1) Tips (13) Tips on Prevention (14) Travel (5) Tricks (1) Twitter (1) Unemployment (1) Victim (1) Victim Rights (9) Victimization (1) Violence against Women (1) Violence. (3) vs. (1) Vulnerable Victims (1) What Not To Buy (2)