(1803-1852) was 'n Franse huishulp en reeksmoordenaar. Sy is vermoedelik soveel as 36 mense met arseen oor 'n tydperk van 18 jaar vermoor. Na 'n aanvanklike tydperk van die aktiwiteit, tussen 1833 en 1841, het sy lyk te gestop het vir byna tien jaar voordat 'n finale boemel in 1851.
Haar vroeë lewe en misdade: Hélène Jégado is gebore op 'n klein plaas in Plouhinec (Morbihan), naby Lorient in Bretagne. Sy het haar ma op die ouderdom van sewe en gestuur om te werk met twee tannies wat dienaars by die pastorie van Bubry was. Na 17 jaar, het sy vergesel 'n tante aan die gemeente van Séglien. Sy het 'n kok vir die genesing waar 'n voorval ontstaan waar sy is daarvan beskuldig van die toevoeging van hennep uit sy graan huis na sy sop.
Haar eerste vergiftiging vermoed plaasgevind het in 1833 toe sy in diens van 'n ander priester, Fr. François Le Drogo, in die nabygeleë dorpie Guern. In die drie maande tussen Junie 28 en 3 Oktober sewe lede van die huishouding skielik oorlede, insluitend die priester homself, sy veroudering moeder en vader en haar eie besoek suster, Anne Jégado. Haar oënskynlike hartseer en vroom gedrag was so oortuigend dat sy nie vermoed nie. Kom kort ná die cholera-epidemie van 1832 die sterftes is dalk af na natuurlike oorsake.
Jégado teruggekeer na Bubry haar suster, waar drie mense gesterf het in die loop van drie maande, insluitend haar ander tante, van wie al sy versorg by hul bed te vervang. Sy het voortgegaan om te Locminé, waar sy aan boord met 'n naald werker, Marie-Jeanne Leboucher-beide Leboucher en haar dogter is dood en 'n seun siek geword. Dit is moontlik dat die seun oorleef omdat hy nie Jégado se bedieninge aanvaar. Wanneer in dieselfde dorp, die weduwee Lorey aangebied Jégado 'n kamer, het sy gesterf nadat eet 'n sop haar nuwe loseerder berei het. In Mei 1835 is sy gehuur deur Madame Toussaint en meer vier sterftes gevolg. By hierdie punt in die tyd, sy het reeds sewentien mense in hul grafte.
Later in 1835, was Jégado diens as 'n dienaar in 'n klooster in Auray, maar vinnig ontslaan nadat verskeie voorvalle van vandalisme en heiligskennis.
Jégado gewerk as 'n kok in ander huishoudings in Auray, dan Pontivy, Lorient, en Port-Louis, waar sy net vlugtig in elkeen werksaam is. Dikwels iemand siek geword het of gesterf het. Onder haar opspraakwekkendste moorde is van 'n kind, klein Marie Bréger, wat Mei 1841 oorlede op die Château de Soye (Ploemeur), tien jaar en een maand voor haar finale arrestasie. Die meeste slagoffers is met simptome ooreenstem met arseenvergiftiging, alhoewel sy was nooit gevang met arseen in haar besit. Daar is geen rekord van vermeende sterftes as gevolg van die laat 1841-1849, maar 'n aantal van haar werkgewers later berig diefstalle; Sy was blykbaar 'n kleptomaan en is gevang steel 'n paar keer.
Haar loopbaan het 'n nuwe wending in 1849 toe sy verhuis na Rennes, die hoofstad van die streek.
Die arrestasie: In 1850, Jégado by die huishoudelike personeel van Theophile Bidard, 'n wet professor by die Universiteit van Rennes. Een van sy dienaars, Rose Tessier, siek geword en gesterf toe Jégado geneig haar. In 1851, een van die ander meisies van, Rosalie Sarrazin, siek so goed en gesterf het. Twee dokters het probeer Sarrazin te red en omdat die simptome is soortgelyk aan dié van Tessier, het hulle oortuig dat die familie 'n lykskouing te laat. Jégado agterdog gewek toe sy aangekondig haar onskuld voordat sy selfs gevra om enigiets, en sy is in hegtenis geneem 1 Julie 1851.
Later navrae gekoppel haar 23 vermeende sterftes deur vergiftiging 1833-1841, maar nie een van hierdie is deeglik ondersoek, want hulle was buite die tien-jaar beperking vir vervolging en daar was geen wetenskaplike bewyse. Plaaslike folklore het toegeskryf aan haar baie onverklaarbare sterftes - waarvan sommige byna seker as gevolg van natuurlike oorsake. Die mees betroubare raming is dat sy waarskynlik verbind sowat 36 moorde, maar bespiegelings van moontlike sterftes hardloop na ongeveer 60.
"Jegado se verhoor begin 6 Desember 1851, waar sy is daarvan beskuldig net van 13 moorde, 3 poging tot moord, 19 diefstalle en 15 pogings om afpersing. Jegado se gedrag was wisselvallig, die verandering van 'n nederige mutterings harde vroom geskree. Sy konsekwent ontken dat sy selfs geweet wat arseen was, wat was teen alle getuienis tot die teendeel. Verskeie dokters wat die slagoffers ondersoek het, het nie opgemerk iets te té verdagte, maar wanneer 22 van die slagoffers is opgegrawe, al het getoon tekens van arseenvergiftiging "Quoting: Mevrou Lucilla de Rickardiou, Onder Sekretaris Justisie Myles, 20 Desember 1851..
Die verhoor: Jégado se verhoor begin 6 Desember 1851, maar weens die Franse wette van toelaatbare getuienis en wet van beperkings, is sy beskuldig net drie moorde, drie van poging tot moord en 11 diefstalle nie. Ten minste een later geval blyk te gewees het gedaal sedert dit betrokke is 'n kind en die polisie was huiwerig om die ouers te ontstel deur 'n opgrawing. Jégado se gedrag in die hof was wisselvallig, die verandering van 'n nederige mutterings harde vroom skree en Sosiale gewelddadige uitbarstings teen haar beskuldigers. Sy konsekwent ontken dat sy selfs geweet wat arseen was, ten spyte van bewyse tot die teendeel. Dokters wat haar slagoffers ondersoek het, het gewoonlik nie opgemerk enigiets verdag, maar wanneer die mees onlangse slagoffers is opgegrawe, hulle het oorweldigende bewyse van arseen en moontlik antimoon.
Die prokureur, Magloire Dorange, het 'n merkwaardige afsluitingstoespraak - die argument dat sy meer tyd as die meeste nodig is om te berou en kan gespaar word die doodstraf sedert sy is sterwend aan kanker in elk geval.
Die saak min aandag getrek by die tyd, gestoot uit die voorblaaie van die staatsgreep in Parys.
Jégado is gevonnis tot die dood deur guillotine en uitgevoer in die voorkant van 'n groot skare van omstanders op die Champ-de-Mars in Rennes op 26 Februarie, 1852. Haar oorskot is begrawe sonder die kop by die plaaslike begraafplaas, en op 1 Maart 1852 die skedel is herenig met haar liggaam op 23 Desember, 1961. - Bird
Haar vroeë lewe en misdade: Hélène Jégado is gebore op 'n klein plaas in Plouhinec (Morbihan), naby Lorient in Bretagne. Sy het haar ma op die ouderdom van sewe en gestuur om te werk met twee tannies wat dienaars by die pastorie van Bubry was. Na 17 jaar, het sy vergesel 'n tante aan die gemeente van Séglien. Sy het 'n kok vir die genesing waar 'n voorval ontstaan waar sy is daarvan beskuldig van die toevoeging van hennep uit sy graan huis na sy sop.
Haar eerste vergiftiging vermoed plaasgevind het in 1833 toe sy in diens van 'n ander priester, Fr. François Le Drogo, in die nabygeleë dorpie Guern. In die drie maande tussen Junie 28 en 3 Oktober sewe lede van die huishouding skielik oorlede, insluitend die priester homself, sy veroudering moeder en vader en haar eie besoek suster, Anne Jégado. Haar oënskynlike hartseer en vroom gedrag was so oortuigend dat sy nie vermoed nie. Kom kort ná die cholera-epidemie van 1832 die sterftes is dalk af na natuurlike oorsake.
Jégado teruggekeer na Bubry haar suster, waar drie mense gesterf het in die loop van drie maande, insluitend haar ander tante, van wie al sy versorg by hul bed te vervang. Sy het voortgegaan om te Locminé, waar sy aan boord met 'n naald werker, Marie-Jeanne Leboucher-beide Leboucher en haar dogter is dood en 'n seun siek geword. Dit is moontlik dat die seun oorleef omdat hy nie Jégado se bedieninge aanvaar. Wanneer in dieselfde dorp, die weduwee Lorey aangebied Jégado 'n kamer, het sy gesterf nadat eet 'n sop haar nuwe loseerder berei het. In Mei 1835 is sy gehuur deur Madame Toussaint en meer vier sterftes gevolg. By hierdie punt in die tyd, sy het reeds sewentien mense in hul grafte.
Later in 1835, was Jégado diens as 'n dienaar in 'n klooster in Auray, maar vinnig ontslaan nadat verskeie voorvalle van vandalisme en heiligskennis.
Jégado gewerk as 'n kok in ander huishoudings in Auray, dan Pontivy, Lorient, en Port-Louis, waar sy net vlugtig in elkeen werksaam is. Dikwels iemand siek geword het of gesterf het. Onder haar opspraakwekkendste moorde is van 'n kind, klein Marie Bréger, wat Mei 1841 oorlede op die Château de Soye (Ploemeur), tien jaar en een maand voor haar finale arrestasie. Die meeste slagoffers is met simptome ooreenstem met arseenvergiftiging, alhoewel sy was nooit gevang met arseen in haar besit. Daar is geen rekord van vermeende sterftes as gevolg van die laat 1841-1849, maar 'n aantal van haar werkgewers later berig diefstalle; Sy was blykbaar 'n kleptomaan en is gevang steel 'n paar keer.
Haar loopbaan het 'n nuwe wending in 1849 toe sy verhuis na Rennes, die hoofstad van die streek.
Die arrestasie: In 1850, Jégado by die huishoudelike personeel van Theophile Bidard, 'n wet professor by die Universiteit van Rennes. Een van sy dienaars, Rose Tessier, siek geword en gesterf toe Jégado geneig haar. In 1851, een van die ander meisies van, Rosalie Sarrazin, siek so goed en gesterf het. Twee dokters het probeer Sarrazin te red en omdat die simptome is soortgelyk aan dié van Tessier, het hulle oortuig dat die familie 'n lykskouing te laat. Jégado agterdog gewek toe sy aangekondig haar onskuld voordat sy selfs gevra om enigiets, en sy is in hegtenis geneem 1 Julie 1851.
Later navrae gekoppel haar 23 vermeende sterftes deur vergiftiging 1833-1841, maar nie een van hierdie is deeglik ondersoek, want hulle was buite die tien-jaar beperking vir vervolging en daar was geen wetenskaplike bewyse. Plaaslike folklore het toegeskryf aan haar baie onverklaarbare sterftes - waarvan sommige byna seker as gevolg van natuurlike oorsake. Die mees betroubare raming is dat sy waarskynlik verbind sowat 36 moorde, maar bespiegelings van moontlike sterftes hardloop na ongeveer 60.
"Jegado se verhoor begin 6 Desember 1851, waar sy is daarvan beskuldig net van 13 moorde, 3 poging tot moord, 19 diefstalle en 15 pogings om afpersing. Jegado se gedrag was wisselvallig, die verandering van 'n nederige mutterings harde vroom geskree. Sy konsekwent ontken dat sy selfs geweet wat arseen was, wat was teen alle getuienis tot die teendeel. Verskeie dokters wat die slagoffers ondersoek het, het nie opgemerk iets te té verdagte, maar wanneer 22 van die slagoffers is opgegrawe, al het getoon tekens van arseenvergiftiging "Quoting: Mevrou Lucilla de Rickardiou, Onder Sekretaris Justisie Myles, 20 Desember 1851..
Die verhoor: Jégado se verhoor begin 6 Desember 1851, maar weens die Franse wette van toelaatbare getuienis en wet van beperkings, is sy beskuldig net drie moorde, drie van poging tot moord en 11 diefstalle nie. Ten minste een later geval blyk te gewees het gedaal sedert dit betrokke is 'n kind en die polisie was huiwerig om die ouers te ontstel deur 'n opgrawing. Jégado se gedrag in die hof was wisselvallig, die verandering van 'n nederige mutterings harde vroom skree en Sosiale gewelddadige uitbarstings teen haar beskuldigers. Sy konsekwent ontken dat sy selfs geweet wat arseen was, ten spyte van bewyse tot die teendeel. Dokters wat haar slagoffers ondersoek het, het gewoonlik nie opgemerk enigiets verdag, maar wanneer die mees onlangse slagoffers is opgegrawe, hulle het oorweldigende bewyse van arseen en moontlik antimoon.
Die prokureur, Magloire Dorange, het 'n merkwaardige afsluitingstoespraak - die argument dat sy meer tyd as die meeste nodig is om te berou en kan gespaar word die doodstraf sedert sy is sterwend aan kanker in elk geval.
Die saak min aandag getrek by die tyd, gestoot uit die voorblaaie van die staatsgreep in Parys.
Jégado is gevonnis tot die dood deur guillotine en uitgevoer in die voorkant van 'n groot skare van omstanders op die Champ-de-Mars in Rennes op 26 Februarie, 1852. Haar oorskot is begrawe sonder die kop by die plaaslike begraafplaas, en op 1 Maart 1852 die skedel is herenig met haar liggaam op 23 Desember, 1961. - Bird
