Andrei Chikatilo bely tot 56 moorde toe hy uiteindelik gevang in 1990. Die wrede moordenaar gejag op kinders en jong rondlopers, eet intieme dele van hul liggame. Kannibalisme - nekrofilie - Ontweiding - Verminking van 1978 - 1990, in hegtenis geneem: 20 November 1990; Aantal slagoffers: 52-56; en die bekende slagoffers word dus gelys:
Akmaral Seydaliyeva (12), Alexander Chepel (11), Alexander Dyakonov (8), Alexey Khobotov (10), Alexey Moiseyev (10), Alexey Voronko (9), Andrei Kravchenko (11), Anna Lemesheva (19), Dmitri Illarionov (13), Dmitri Ptashnikov (10), Helena Varga (19), Igor Gudkov (7), Irina Dunenkova (13), Irina Gulyayeva (18), Irina Karabelnikova (19), Irina Luchinskaya (24),
Ivan Bilovetskiy (12), Ivan Fomin (11), Larisa Tkachenko (17), Laura Sarkisyan (15), Lena Zakotnova (9), Lyubov Biryuk (13), Lyubov Volobuyeva (14), Lyubov Zuyeva (31), Lyudmila Alekseyeva (17), Lyudmila Kushuba (24), Marta Ryabenko (45), Natalya Golosovskaya (16),
Natalya Pokhlistova (18), Natalya Shalapinina (17), Oleg Makarenkov (13), Oleg Pozhidayev (9), Olga Kuprina (16), Olga Stalmachenok (10), Sergey Kuzmin (15), Sergey Verborge (14),
Svetlana Korostik (22), Svetlana Petrosyan (11), Svetlana Tsana (20), Tatjana Petrosyan (32),
Tatjana Ryzhova (16), onbekende vrou (18-25), onbekende vrou (18-25), onbekende vrou (20-25), Vadim Gromov (16), Valentina Chuchulina (22), Vera Shevkun (19), Viktor Petrov (13), Viktor Tishchenko (16), Gabriela Makarov (10), Yelena Bakulina (22), Yevgeniy Muratov (15), en Yuri Tereshonok (16)
Gunsteling Metode: wurging - Steek met mes
Ligging: Rostov Oblast, Rusland
Andrei Chikatilo Romanowitsj is binne die USSR op 16 Oktober 1936 gebore in Yablochnoye, 'n dorp in die hart van landelike Oekraïne. Gedurende die 1930's, was die Oekraïne bekend as die "broodmandjie" van die Sowjet-Unie, en die beleid van die kommunisme, gerealiseer deur Stalin se handhawing van landbou kollektivisering, veroorsaak wydverspreide swaarkry in die land, wat lei uiteindelik tot 'n hongersnood wat uitgedun die bevolking. Teen die tyd van sy geboorte, die gevolge van die hongersnood was nog wyd gevoel, en sy vroeë kinderjare is beïnvloed deur die ontneming, erger nog toe die USSR het die oorlog teen Duitsland, wat veroorsaak dat die Oekraïne die onderwerp van volgehoue bomaanvalle te wees . In bykomend tot die eksterne swaarkry, is Chikatilo geglo van hidrokefalus gely het (of water op die brein) by geboorte, wat veroorsaak het dat hy genitale-urinêre probleme later in die lewe, insluitend bednatmaak in sy laat tienerjare en later die onvermoë om 'n ereksie te onderhou, hoewel hy in staat was om te ejakuleer. Sy huis lewe is deur sy pa se diensplig ontwrig in die oorlog teen Duitsland, waar hy is gevang, gevange gehou, en dan swartgesmeer deur sy landgenote vir die feit dat hy gevang word, toe hy uiteindelik terug huis toe. Dit was die politieke beheer uitgeoefen in die Sowjet-Unie in daardie tyd dat die jong Chikatilo die gevolge van sy pa se "lafhartigheid", wat hom die fokus van die skool boelies. Pynlik skaam as 'n gevolg van hierdie, sy enigste seksuele ervaring tydens adolessensie plaasgevind het, tussen die ouderdomme van 15, toe hy na berig word oorval 'n jong meisie, zaadlozing onmiddellik gedurende die kort stryd, vir wat hy ontvang het, selfs meer belaglik. Dit vernedering gekleurde alle toekomstige seksuele ervarings, en gesementeerde sy vereniging van seks met geweld. Hy het nie sy toelatingseksamen Moskou Staat Universiteit, en 'n spel van die Nasionale Service is gevolg deur 'n skuif na Rodionovo-Nesvetayevsky, 'n dorp naby Rostov, in 1960, waar hy 'n telefoon ingenieur. Sy jonger suster het saam met hom, en wat betrokke is by sy gebrek aan sukses met die teenoorgestelde geslag, sy ontwerp 'n vergadering met 'n plaaslike meisie, Fayina, met wie hy het om te trou in 1963. Ten spyte van sy seksuele probleme, en 'n gebrek aan belangstelling in konvensionele seks, het hulle twee kinders, en het 'n uiterlik normale familie lewe. In 1971, 'n loopbaan verandering te onderwyseres was van korte duur, wanneer 'n string van klagtes oor onsedelike aanranding op jong kinders hom gedwing het om van skool tot skool beweeg, voordat hy uiteindelik gevestig op 'n mynbou-skool in Shakhty naby Rostov.
Die Misdade: Op 22 Desember 1978, Chikatilo vermoor sy eerste gedokumenteer slagoffer; 9-jarige Lena Zakotnova is in 'n verlate skuur, waar Chikatilo probeer om haar te verkrag gelok. Probeer om die sukkelende kind te beheer, Chikatilo gekap haar met 'n mes, zaadlozing terwyl dit te doen, bevestig sy sielkundige verband tussen gewelddadige dood en seksuele bevrediging wat gegaan op alle toekomstige aanvalle te tipeer. 'N Ooggetuie het Chikatilo met die slagoffer gesien, kort voor haar verdwyning, maar sy vrou vir hom met 'n gietyster-alibi wat hom in staat gestel om enige verdere polisie aandag te ontduik. N 25-jaar oud, Alexsandr Kravchenko, met 'n vorige verkragting skuldigbevinding, is in hegtenis geneem en het bely aan die misdaad onder dwang, waarskynlik as gevolg van uitgebreide en wrede ondervraging. Hy probeer om vir die dood van Lena Zakotnova, en uitgevoer in 1984.
Miskien as 'n gevolg van sy noue kwas met die wet was daar nie meer nie gedokumenteer slagoffers vir die volgende drie jaar. Steeds geteister deur eise van kindermishandeling, Chikatilo gevind dat dit onmoontlik 'n ander onderrig post, toe hy oorbodig gemaak van sy mynbou skool post, vroeg in 1981 Hy het 'n werk as 'n klerk vir 'n rou materiaal fabriek in Rostov, te vind waar die reis betrokke by die posisie het hom onbeperkte toegang tot 'n wye verskeidenheid van jong slagoffers, oor die volgende 9 jaar. Op 3 September 1981, Larisa Tkachenko, 17, het sy volgende slagoffer, verwurg, gesteek en gemuilband met die aarde en blare, om te verhoed dat haar uitroep. Die wrede krag verleen Chikatilo sy seksuele vrylating, en hy het begin om 'n patroon van die aanval wat hom gesien het wat fokus op jong drosters van beide geslagte, wat hy bevriend by treinstasies en bushaltes te ontwikkel, voor te lok om hulle in die nabygeleë bos gebiede, waar hy hulle aanval, probeer verkragting en gebruik sy mes, as 'n penis plaasvervanger, om hulle te skend. In 'n aantal gevalle het hy geëet seksuele organe, of ander dele van die liggaam soos die punte van hul neuse of tale verwyder. In die vroegste gevalle is die algemene patroon was skade te berokken aan die oog area, verpletterend regoor die voetstukke en die verwydering van die eyeballs in baie gevalle, 'n daad wat Chikatilo later toegeskryf aan 'n oortuiging dat sy slagoffers gehou 'n afdruk van sy gesig in hul oë , selfs na die dood. Teen hierdie tyd het reeksmoordenaars was 'n feitlik onbekende verskynsel in die Sowjet-Unie, of as 'n gevolg van die onderdrukking van inligting, of wyer kulturele verskille tussen die Sowjetunie en die Westerse samelewings. Bewyse van seriële moord, of kindermishandeling, is dikwels onderdruk deur die staat-beheerde media, in die belange van die openbare orde. Die oog verminking was 'n modus operandi duidelike genoeg om ander gevalle gekoppel word, toe die Sowjet-owerhede uiteindelik erken dat hulle 'n reeksmoordenaar te kampe het. As die liggaam telling gemonteer, gerugte van buitelandse geïnspireer erwe, en weerwolf aanvalle, meer algemeen geword het, en openbare vrees en rente het, ten spyte van die gebrek aan enige media dekking.
In 1983 Moskou speurder, Groot Mikhail Fetisov, gesekondeer na Rostov beheer van die ondersoek aan te neem. Hy erken dat 'n reeksmoordenaar kan wees op die los, en opgedra 'n spesialis forensiese ontleder, Victor Burakov, die ondersoek in die Shakhty area aan die hoof. Die ondersoek gesentreer op die bekende seks oortreders, en die geestelik siek, maar dit was die ondervraging metodes van die plaaslike polisie gesê dat hulle gereeld gevra valse belydenisse van gevangenes, die verlaat Burakov skepties van die meerderheid van hierdie "belydenisse". Vordering was stadig, veral as in daardie stadium, nie almal van die slagoffer se lyke is ontdek, sodat die ware liggaam telling was onbekend aan die polisie. Met elke liggaam, die forensiese getuienis gemonteer, en die polisie was oortuig dat die moordenaar het die bloed tipe AB, soos bewys deur die semen monsters van 'n aantal van misdaadtonele. Monsters van identiese grys hare is ook opgespoor.
Wanneer 'n verdere 15 slagoffers in die loop van 1984 is bygevoeg, het die polisie pogings drasties toegeneem, en hulle gemonteer massiewe toesig bedrywighede wat gewerf meeste plaaslike vervoer hubs. Chikatilo is in hegtenis geneem vir die gedrag verdag by 'n bushalte in hierdie tyd, maar weer vermy agterdog oor die aanklagte van moord, as sy bloed tipe het nie ooreen met die verdagte profiel, maar hy was 'n gevangene vir 3 maande vir 'n aantal kleiner uitstaande oortredings. Wat is nie besef by die tyd was dat Chikatilo se werklike bloed tipe, tipe A, was anders as die soort wat in sy ander liggaamsvloeistowwe (tipe AB), want hy was 'n lid van 'n minderheid groep wat bekend staan as "nie-secretors", wie se bloed tipe kan nie afgelei word deur enigiets anders as 'n bloedmonster. As die polisie slegs 'n voorbeeld van semen, en nie bloed, van die misdaadtonele het, Chikatilo kon die vermoede van moord te ontsnap. Vandag se gesofistikeerde DNA tegnieke is nie onderhewig aan dieselfde feilbaarheid. Na sy vrylating, Chikatilo werk gekry as 'n reisende koper vir 'n trein maatskappy, gebaseer in Novocherkassk, en daarin geslaag om 'n lae profiel te hou tot Augustus 1985, toe hy twee vroue in afsonderlike voorvalle vermoor. Teen ongeveer dieselfde tyd as die moorde, Burakov, gefrustreerd oor die gebrek aan positiewe vordering, wat betrokke is die hulp van psigiater, Alexandr Bukhanovsky, wat die profiel van die moordenaar verfyn, beskryf hom as 'n "Necro-sadis", of iemand wat bereik seksuele bevrediging van die lyding en dood van ander. Bukhanovsky ook die moordenaar se ouderdom geplaas as tussen 45 en 50, aansienlik ouer as het geglo tot op daardie punt. Desperate die moordenaar te vang, Burakov selfs 'n onderhoud 'n reeksmoordenaar, Anatoly Slivko, kort voor sy teregstelling, in 'n poging om 'n insig in sy ontwykende reeksmoordenaar te kry. Saamval met hierdie poging om die gedagte van die moordenaar te verstaan, aanvalle gelyk opdroog, en die polisie vermoed dat hul teiken kan gestop het die moord, is opgesluit vir ander misdade, of gesterf het. Maar vroeg in 1988, Chikatilo weer hervat sy moord, die meerderheid voorkom weg van die Rostov gebied, en die slagoffers is nie meer uit die plaaslike openbare vervoer-winkels, polisie toesig van hierdie gebiede voortgesit. Oor die volgende twee jaar die liggaam telling met 'n verdere 19 slagoffers, en het dit geblyk dat die moordenaar was wat toenemende risiko's, met die fokus hoofsaaklik op jong seuns, en dikwels die dood in openbare plekke waar die risiko van die opsporing was veel hoër. Die onlangs onbelemmerde media van Gorbatsjof se Glasnost samelewing geplaas enorme openbare druk op die polisie om die moordenaar te vang, en algemene polisiepatrollies is optrek, met Burakov teiken waarskynlik gebiede met onderdak polisie in 'n poging om uit te spoel die moordenaar. Chikatilo ontduik vang eng, op 'n paar van die geleenthede nie, maar op 6 November 1990, vars van die moord op sy laaste slagoffer, Sveta Korostik, was sy verdagte gedrag opgemerk deur patrolleer polisiemanne by die stasie in die buurt, en sy besonderhede geneem. Sy naam is gekoppel aan sy vorige arrestasie in 1984, en hy is onder toesig geplaas.
Sy inhegtenisneming: Chikatilo is in hegtenis geneem op 20 November 1990, na aanleiding van meer verdagte gedrag, maar hy het geweier om eers te bely enige van die moord. Burakov besluit om die sielkundige, Bukhanovski, wat bereid was om die oorspronklike profiel, om te praat met Chikatilo, onder die dekmantel van probeer om die gedagte van 'n moordenaar van 'n wetenskaplike konteks te verstaan te laat. Chikatilo, duidelik gevlei deur hierdie benadering, oopgemaak vir die psigiater, die verskaffing van uitgebreide besonderhede van al sy moord, en selfs lei polisie na die webwerf van die liggame wat voorheen onontdekte. Hy beweer dat die lewens van 56 slagoffers geneem, maar daar is slegs 53 van hierdie kan onafhanklik geverifieer word. Hierdie syfer is ver bo die 36 gevalle wat die polisie het aanvanklik toegeskryf aan hul reeksmoordenaar.
Die verhoor: Nadat sane en fiks verklaar om verhoor te word, Chikatilo na die hof op 14 April 1992, en dwarsdeur die verhoor was hy in 'n yster hok ontwerp hom uitmekaar te hou van die familie van sy vele slagoffers gehou. Waarna in die media as "Die Maniac", sy gedrag in die hof het gewissel van verveeld maniese, sing en praat brabbeltaal; by een punt het hy selfs na berig word laat val sy broek, waai sy geslagsdele aan die skare. Die regter verskyn minder as onpartydige, dikwels oorheersende Chikatilo se prokureur, en dit was duidelik dat Chikatilo se skuld was 'n uitgemaakte saak. Die verhoor duur tot Augustus en, verrassend, gegewe die regter se vooroordeel, die uitspraak is nie bekend gemaak nie, totdat twee maande later, op 15 Oktober 1990 toe Chikatilo is skuldig bevind op 52 van die 53 aanklagte van moord en gevonnis tot die dood vir elk van die moorde.
Die nadraai: Chikatilo se appèl rondom die eis dat die psigiatriese evaluering wat hom gekry het geskik is om verhoor te staan het was bevooroordeeld, maar hierdie proses was onsuksesvol en 16 maande later, is hy uitgevoer deur 'n skoot na die agterkant van die kop, op 14 Februarie 1994.
Die psigiater wat instrumenteel was in sy vang, Aleksandr Bukhanovski, het op 'n gevierde kenner op seksuele afwykings en reeksmoordenaars geword. - Bird
Akmaral Seydaliyeva (12), Alexander Chepel (11), Alexander Dyakonov (8), Alexey Khobotov (10), Alexey Moiseyev (10), Alexey Voronko (9), Andrei Kravchenko (11), Anna Lemesheva (19), Dmitri Illarionov (13), Dmitri Ptashnikov (10), Helena Varga (19), Igor Gudkov (7), Irina Dunenkova (13), Irina Gulyayeva (18), Irina Karabelnikova (19), Irina Luchinskaya (24),
Ivan Bilovetskiy (12), Ivan Fomin (11), Larisa Tkachenko (17), Laura Sarkisyan (15), Lena Zakotnova (9), Lyubov Biryuk (13), Lyubov Volobuyeva (14), Lyubov Zuyeva (31), Lyudmila Alekseyeva (17), Lyudmila Kushuba (24), Marta Ryabenko (45), Natalya Golosovskaya (16),
Natalya Pokhlistova (18), Natalya Shalapinina (17), Oleg Makarenkov (13), Oleg Pozhidayev (9), Olga Kuprina (16), Olga Stalmachenok (10), Sergey Kuzmin (15), Sergey Verborge (14),
Svetlana Korostik (22), Svetlana Petrosyan (11), Svetlana Tsana (20), Tatjana Petrosyan (32),
Tatjana Ryzhova (16), onbekende vrou (18-25), onbekende vrou (18-25), onbekende vrou (20-25), Vadim Gromov (16), Valentina Chuchulina (22), Vera Shevkun (19), Viktor Petrov (13), Viktor Tishchenko (16), Gabriela Makarov (10), Yelena Bakulina (22), Yevgeniy Muratov (15), en Yuri Tereshonok (16)
Gunsteling Metode: wurging - Steek met mes
Ligging: Rostov Oblast, Rusland
Andrei Chikatilo Romanowitsj is binne die USSR op 16 Oktober 1936 gebore in Yablochnoye, 'n dorp in die hart van landelike Oekraïne. Gedurende die 1930's, was die Oekraïne bekend as die "broodmandjie" van die Sowjet-Unie, en die beleid van die kommunisme, gerealiseer deur Stalin se handhawing van landbou kollektivisering, veroorsaak wydverspreide swaarkry in die land, wat lei uiteindelik tot 'n hongersnood wat uitgedun die bevolking. Teen die tyd van sy geboorte, die gevolge van die hongersnood was nog wyd gevoel, en sy vroeë kinderjare is beïnvloed deur die ontneming, erger nog toe die USSR het die oorlog teen Duitsland, wat veroorsaak dat die Oekraïne die onderwerp van volgehoue bomaanvalle te wees . In bykomend tot die eksterne swaarkry, is Chikatilo geglo van hidrokefalus gely het (of water op die brein) by geboorte, wat veroorsaak het dat hy genitale-urinêre probleme later in die lewe, insluitend bednatmaak in sy laat tienerjare en later die onvermoë om 'n ereksie te onderhou, hoewel hy in staat was om te ejakuleer. Sy huis lewe is deur sy pa se diensplig ontwrig in die oorlog teen Duitsland, waar hy is gevang, gevange gehou, en dan swartgesmeer deur sy landgenote vir die feit dat hy gevang word, toe hy uiteindelik terug huis toe. Dit was die politieke beheer uitgeoefen in die Sowjet-Unie in daardie tyd dat die jong Chikatilo die gevolge van sy pa se "lafhartigheid", wat hom die fokus van die skool boelies. Pynlik skaam as 'n gevolg van hierdie, sy enigste seksuele ervaring tydens adolessensie plaasgevind het, tussen die ouderdomme van 15, toe hy na berig word oorval 'n jong meisie, zaadlozing onmiddellik gedurende die kort stryd, vir wat hy ontvang het, selfs meer belaglik. Dit vernedering gekleurde alle toekomstige seksuele ervarings, en gesementeerde sy vereniging van seks met geweld. Hy het nie sy toelatingseksamen Moskou Staat Universiteit, en 'n spel van die Nasionale Service is gevolg deur 'n skuif na Rodionovo-Nesvetayevsky, 'n dorp naby Rostov, in 1960, waar hy 'n telefoon ingenieur. Sy jonger suster het saam met hom, en wat betrokke is by sy gebrek aan sukses met die teenoorgestelde geslag, sy ontwerp 'n vergadering met 'n plaaslike meisie, Fayina, met wie hy het om te trou in 1963. Ten spyte van sy seksuele probleme, en 'n gebrek aan belangstelling in konvensionele seks, het hulle twee kinders, en het 'n uiterlik normale familie lewe. In 1971, 'n loopbaan verandering te onderwyseres was van korte duur, wanneer 'n string van klagtes oor onsedelike aanranding op jong kinders hom gedwing het om van skool tot skool beweeg, voordat hy uiteindelik gevestig op 'n mynbou-skool in Shakhty naby Rostov.
Die Misdade: Op 22 Desember 1978, Chikatilo vermoor sy eerste gedokumenteer slagoffer; 9-jarige Lena Zakotnova is in 'n verlate skuur, waar Chikatilo probeer om haar te verkrag gelok. Probeer om die sukkelende kind te beheer, Chikatilo gekap haar met 'n mes, zaadlozing terwyl dit te doen, bevestig sy sielkundige verband tussen gewelddadige dood en seksuele bevrediging wat gegaan op alle toekomstige aanvalle te tipeer. 'N Ooggetuie het Chikatilo met die slagoffer gesien, kort voor haar verdwyning, maar sy vrou vir hom met 'n gietyster-alibi wat hom in staat gestel om enige verdere polisie aandag te ontduik. N 25-jaar oud, Alexsandr Kravchenko, met 'n vorige verkragting skuldigbevinding, is in hegtenis geneem en het bely aan die misdaad onder dwang, waarskynlik as gevolg van uitgebreide en wrede ondervraging. Hy probeer om vir die dood van Lena Zakotnova, en uitgevoer in 1984.
Miskien as 'n gevolg van sy noue kwas met die wet was daar nie meer nie gedokumenteer slagoffers vir die volgende drie jaar. Steeds geteister deur eise van kindermishandeling, Chikatilo gevind dat dit onmoontlik 'n ander onderrig post, toe hy oorbodig gemaak van sy mynbou skool post, vroeg in 1981 Hy het 'n werk as 'n klerk vir 'n rou materiaal fabriek in Rostov, te vind waar die reis betrokke by die posisie het hom onbeperkte toegang tot 'n wye verskeidenheid van jong slagoffers, oor die volgende 9 jaar. Op 3 September 1981, Larisa Tkachenko, 17, het sy volgende slagoffer, verwurg, gesteek en gemuilband met die aarde en blare, om te verhoed dat haar uitroep. Die wrede krag verleen Chikatilo sy seksuele vrylating, en hy het begin om 'n patroon van die aanval wat hom gesien het wat fokus op jong drosters van beide geslagte, wat hy bevriend by treinstasies en bushaltes te ontwikkel, voor te lok om hulle in die nabygeleë bos gebiede, waar hy hulle aanval, probeer verkragting en gebruik sy mes, as 'n penis plaasvervanger, om hulle te skend. In 'n aantal gevalle het hy geëet seksuele organe, of ander dele van die liggaam soos die punte van hul neuse of tale verwyder. In die vroegste gevalle is die algemene patroon was skade te berokken aan die oog area, verpletterend regoor die voetstukke en die verwydering van die eyeballs in baie gevalle, 'n daad wat Chikatilo later toegeskryf aan 'n oortuiging dat sy slagoffers gehou 'n afdruk van sy gesig in hul oë , selfs na die dood. Teen hierdie tyd het reeksmoordenaars was 'n feitlik onbekende verskynsel in die Sowjet-Unie, of as 'n gevolg van die onderdrukking van inligting, of wyer kulturele verskille tussen die Sowjetunie en die Westerse samelewings. Bewyse van seriële moord, of kindermishandeling, is dikwels onderdruk deur die staat-beheerde media, in die belange van die openbare orde. Die oog verminking was 'n modus operandi duidelike genoeg om ander gevalle gekoppel word, toe die Sowjet-owerhede uiteindelik erken dat hulle 'n reeksmoordenaar te kampe het. As die liggaam telling gemonteer, gerugte van buitelandse geïnspireer erwe, en weerwolf aanvalle, meer algemeen geword het, en openbare vrees en rente het, ten spyte van die gebrek aan enige media dekking.
In 1983 Moskou speurder, Groot Mikhail Fetisov, gesekondeer na Rostov beheer van die ondersoek aan te neem. Hy erken dat 'n reeksmoordenaar kan wees op die los, en opgedra 'n spesialis forensiese ontleder, Victor Burakov, die ondersoek in die Shakhty area aan die hoof. Die ondersoek gesentreer op die bekende seks oortreders, en die geestelik siek, maar dit was die ondervraging metodes van die plaaslike polisie gesê dat hulle gereeld gevra valse belydenisse van gevangenes, die verlaat Burakov skepties van die meerderheid van hierdie "belydenisse". Vordering was stadig, veral as in daardie stadium, nie almal van die slagoffer se lyke is ontdek, sodat die ware liggaam telling was onbekend aan die polisie. Met elke liggaam, die forensiese getuienis gemonteer, en die polisie was oortuig dat die moordenaar het die bloed tipe AB, soos bewys deur die semen monsters van 'n aantal van misdaadtonele. Monsters van identiese grys hare is ook opgespoor.
Wanneer 'n verdere 15 slagoffers in die loop van 1984 is bygevoeg, het die polisie pogings drasties toegeneem, en hulle gemonteer massiewe toesig bedrywighede wat gewerf meeste plaaslike vervoer hubs. Chikatilo is in hegtenis geneem vir die gedrag verdag by 'n bushalte in hierdie tyd, maar weer vermy agterdog oor die aanklagte van moord, as sy bloed tipe het nie ooreen met die verdagte profiel, maar hy was 'n gevangene vir 3 maande vir 'n aantal kleiner uitstaande oortredings. Wat is nie besef by die tyd was dat Chikatilo se werklike bloed tipe, tipe A, was anders as die soort wat in sy ander liggaamsvloeistowwe (tipe AB), want hy was 'n lid van 'n minderheid groep wat bekend staan as "nie-secretors", wie se bloed tipe kan nie afgelei word deur enigiets anders as 'n bloedmonster. As die polisie slegs 'n voorbeeld van semen, en nie bloed, van die misdaadtonele het, Chikatilo kon die vermoede van moord te ontsnap. Vandag se gesofistikeerde DNA tegnieke is nie onderhewig aan dieselfde feilbaarheid. Na sy vrylating, Chikatilo werk gekry as 'n reisende koper vir 'n trein maatskappy, gebaseer in Novocherkassk, en daarin geslaag om 'n lae profiel te hou tot Augustus 1985, toe hy twee vroue in afsonderlike voorvalle vermoor. Teen ongeveer dieselfde tyd as die moorde, Burakov, gefrustreerd oor die gebrek aan positiewe vordering, wat betrokke is die hulp van psigiater, Alexandr Bukhanovsky, wat die profiel van die moordenaar verfyn, beskryf hom as 'n "Necro-sadis", of iemand wat bereik seksuele bevrediging van die lyding en dood van ander. Bukhanovsky ook die moordenaar se ouderdom geplaas as tussen 45 en 50, aansienlik ouer as het geglo tot op daardie punt. Desperate die moordenaar te vang, Burakov selfs 'n onderhoud 'n reeksmoordenaar, Anatoly Slivko, kort voor sy teregstelling, in 'n poging om 'n insig in sy ontwykende reeksmoordenaar te kry. Saamval met hierdie poging om die gedagte van die moordenaar te verstaan, aanvalle gelyk opdroog, en die polisie vermoed dat hul teiken kan gestop het die moord, is opgesluit vir ander misdade, of gesterf het. Maar vroeg in 1988, Chikatilo weer hervat sy moord, die meerderheid voorkom weg van die Rostov gebied, en die slagoffers is nie meer uit die plaaslike openbare vervoer-winkels, polisie toesig van hierdie gebiede voortgesit. Oor die volgende twee jaar die liggaam telling met 'n verdere 19 slagoffers, en het dit geblyk dat die moordenaar was wat toenemende risiko's, met die fokus hoofsaaklik op jong seuns, en dikwels die dood in openbare plekke waar die risiko van die opsporing was veel hoër. Die onlangs onbelemmerde media van Gorbatsjof se Glasnost samelewing geplaas enorme openbare druk op die polisie om die moordenaar te vang, en algemene polisiepatrollies is optrek, met Burakov teiken waarskynlik gebiede met onderdak polisie in 'n poging om uit te spoel die moordenaar. Chikatilo ontduik vang eng, op 'n paar van die geleenthede nie, maar op 6 November 1990, vars van die moord op sy laaste slagoffer, Sveta Korostik, was sy verdagte gedrag opgemerk deur patrolleer polisiemanne by die stasie in die buurt, en sy besonderhede geneem. Sy naam is gekoppel aan sy vorige arrestasie in 1984, en hy is onder toesig geplaas.
Sy inhegtenisneming: Chikatilo is in hegtenis geneem op 20 November 1990, na aanleiding van meer verdagte gedrag, maar hy het geweier om eers te bely enige van die moord. Burakov besluit om die sielkundige, Bukhanovski, wat bereid was om die oorspronklike profiel, om te praat met Chikatilo, onder die dekmantel van probeer om die gedagte van 'n moordenaar van 'n wetenskaplike konteks te verstaan te laat. Chikatilo, duidelik gevlei deur hierdie benadering, oopgemaak vir die psigiater, die verskaffing van uitgebreide besonderhede van al sy moord, en selfs lei polisie na die webwerf van die liggame wat voorheen onontdekte. Hy beweer dat die lewens van 56 slagoffers geneem, maar daar is slegs 53 van hierdie kan onafhanklik geverifieer word. Hierdie syfer is ver bo die 36 gevalle wat die polisie het aanvanklik toegeskryf aan hul reeksmoordenaar.
Die verhoor: Nadat sane en fiks verklaar om verhoor te word, Chikatilo na die hof op 14 April 1992, en dwarsdeur die verhoor was hy in 'n yster hok ontwerp hom uitmekaar te hou van die familie van sy vele slagoffers gehou. Waarna in die media as "Die Maniac", sy gedrag in die hof het gewissel van verveeld maniese, sing en praat brabbeltaal; by een punt het hy selfs na berig word laat val sy broek, waai sy geslagsdele aan die skare. Die regter verskyn minder as onpartydige, dikwels oorheersende Chikatilo se prokureur, en dit was duidelik dat Chikatilo se skuld was 'n uitgemaakte saak. Die verhoor duur tot Augustus en, verrassend, gegewe die regter se vooroordeel, die uitspraak is nie bekend gemaak nie, totdat twee maande later, op 15 Oktober 1990 toe Chikatilo is skuldig bevind op 52 van die 53 aanklagte van moord en gevonnis tot die dood vir elk van die moorde.
Die nadraai: Chikatilo se appèl rondom die eis dat die psigiatriese evaluering wat hom gekry het geskik is om verhoor te staan het was bevooroordeeld, maar hierdie proses was onsuksesvol en 16 maande later, is hy uitgevoer deur 'n skoot na die agterkant van die kop, op 14 Februarie 1994.
Die psigiater wat instrumenteel was in sy vang, Aleksandr Bukhanovski, het op 'n gevierde kenner op seksuele afwykings en reeksmoordenaars geword. - Bird
