Afrikaans: Secrets van die Eerste Wêreldoorlog slagveld ontbloot

'N deurlopende argeologiese opname van 'n Tweede Wêreldoorlog I webwerf in Turkye het tot dusver ontbloot 'n doolhof van slote, sowel as sowat 200 artefakte wat leidrade om die lewe op 'n slagveld waar Gallipoli troepe die gesig gestaar het vir agt maande te bied. In Julie 2015, 100 jaar na hierdie historiese stryd, argeoloog gevind bewyse of hoe gruwelike hierdie stryd is, 15.820 liggame is gevind to-date, waarvan 237 is byna perfek bewaarde. Hierdie opname en ondersoek is een van die mees omvattende tot op datum van 'n historiese slagveld.

Op 25 April 1915 het minder as 'n jaar ná die Eerste Wêreldoorlog uitgebreek het, Geallieerde magte - van Australië, Nieu-Seeland, Brittanje en Frankryk - geland op die Gallipoli-skiereiland, nou deel van Turkye. 'N Eeu gelede, hierdie land behoort aan die Ottomaanse Ryk, 'n bondgenoot van Duitsland en die Sentrale Magte. Die opname word gedoen oor die Anzac slagveld, wat 2 myl meet met 1,5 myl (3,2 kilometer deur 2,4 kilometer), waar die Australië-Nieu-Seeland Army Corps (bekend as die Anzac se) gesig gestaar het teen troepe uit die Ottomaanse Ryk tot Desember 19 en 20 Desember 1915, toe die Anzac troepe ontruim. Soos by ander WWI slagvelde, troepe geveg uit slote gegrawe in die grond. Sommige van die netwerke van loopgrawe naby die voorste linies van die Anzac slagveld was so dig dat hulle moeilik sou wees om te karteer, selfs met behulp van moderne tegnieke, volgens die navorsers.

Die slote vir beide kante was merkwaardig naby aan mekaar, hoofsaaklik as gevolg van die ruwe terrein, wat hul uitleg baie minder ordelike as sloot stelsels by die Eerste Wêreldoorlog slagvelde in Wes-Europa gevestig het, volgens Richard Reid, van die Australiese Departement van Veterane Sake en Ian McGibbon van Nieu-Seeland se Ministerie van Kultuur en Erfenis, sowel senior geskiedkundiges werk op die projek.

Die voorste linies loopgrawe beset ten alle tye, aangesien die twee kante kon net 10 tot 20 treë (9,1-18,3 meter) uitmekaar. Op 'n plek op die Anzac slagveld genoem Quinn se Post, beide kante voortdurend lobbed bomme op mekaar, so troepe gereeld gedraai in en uit, Reid en McGibbon het aan wetenskap leef in 'n e-pos. Die opname, gedoen word as deel van die tweede seisoen van die veld werk op die terrein, ook ontbloot die top van 'n vlak van terrasse gebou om die huis van reserwe troepe op Quinn se pos op die geallieerde kant. Hierdie ontdekking was 'n aangename verrassing, want erosie gevrees hierdie terrasse het uitgewis, het hulle gesê.

"In terme van argeologie, is die belangrikste vondse dalk verwant aan lewensomstandighede aan beide kante van die lyne - die eet en drink gewoontes van die troepe 'N Turkse oond is geleë is, en 200 oorblyfsels van die gevegte, wat wissel van koeëls bullet. -holed waterkanne, "het hulle geskryf.

Dit sluit in stukke mediese bottels; tin houers wat eens gehou kos, soos boeliebief, sardientjies en konfyt; verbruikte ammunisie; skrapnel en doringdraad fragmente. Dit blyk dat die Turkse troepe het meer toegang tot vars gekookte etes, as troepe op die geallieerde kant waar kos blikkies was meer volop.

"Ten spyte van die historiese belang van die Gallipoli slagveld, ons kennis van die gebied tot op datum is gebaseer op kaarte en geskrewe verslae. Hierdie gebied is nog nooit in detail bestudeer deur moderne argeologiese opname-metodes," sê Warren Snowdon, Australië se minister van Veterane sake in 'n verklaring gesê. [Geskiedenis se meeste oor die hoof gesien Mysteries] Die opname, wat deel uitmaak van die vyf-jaar-lange Turkye, Australië en Nieu-Seeland geskiedkundige en argeologiese Survey van die Anzac slagveld is een van die grootste ondersoeke in slagveld argeologie ooit probeer, volgens die Australiese regering.

In 2010 tot dag 2015 bied, het graafmachines byna 18.763 voete (5719 meter) van slote, 16 begraafplase, sowat 200 artefakte en talle ineengestort tonnels, dugouts en ander funksies gevind. Die volgende sitting van die veld werk word beplan vir Januarie 2016. Om gedoen terwyl die grond is nog gevries, so as om nie te veroorsaak verdere verval van waardevolle artefakte.

Uit 'n militêre oogpunt, die Turke het die veldtog, maar verloor meer as 80.000 dood. Die Ottomaanse leër nooit werklik herstel het van hierdie poging, en uiteindelik moes die nederlaag te aanvaar in 1918. Uiteindelik is hierdie veldtog was belangrik vir die ontwikkeling van die moderne Turkye, Nieu-Seeland en Australië, McGibbon en Reid het.

Uit 'n historiese stand punt, hierdie stryd verander die manier waarop militêre beplanners tans voer oorlog speletjies vandag.

Bird

***