سندرم مونچاوزن توسط پروکسی و حقیقت احتمالاً اکثر ما از قبل حداقل با ایده سندرم مونچاوزن توسط پروکسی آشنا هستیم، حتی اگر با نام آن آشنا نباشیم. این فیلم به لطف فیلم‌ها و نمایش‌های تلویزیونی مانند سریال جنایی واقعی The Act برنده جایزه امی Hulu که داستان زندگی و قتل دی بلانچارد توسط دخترش، جیپسی رز (Gypsy Rose) را روایت می‌کند، وارد تخیل عمومی شده است.
این عبارت که اولین بار در سال 1976 ابداع شد، مراقبت کننده ای را توصیف می کند که یا اتهام خود را به تظاهر بیماری تشویق می کند یا در برخی موارد شدید، آنها را واقعاً بیمار می کند تا تشخیص ها، مراقبت های پزشکی و در نهایت توجه و همدردی دریافت کند. حداقل، این طور است که عموماً آن را درک می کنند. این نام از سندرم مونچاوزن گرفته شده است، اصطلاحی که اولین بار در سال 1951 برای توصیف افرادی که علائم پزشکی خود را اغراق کرده یا صحنه سازی می کنند، ابداع شد، که خود به خاطر شخصیت خیالی بارون مونچاوزن، شخصیتی از کتاب آلمانی قرن هجدهم، نامگذاری شده است.
اما واقعاً سندرم مونچاوزن توسط پروکسی چیست؟ چگونه آشکار می شود؟ و چقدر رایج است؟ برای پاسخ به این سؤالات، ما باید کمی در خود این اصطلاح کاوش کنیم. در واقع، این اختلال هرگز در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است - حداقل با این نام ذکر نشده است. در ویرایش پنجم این کتابچه، این اختلال به عنوان اختلال واهی تحمیل شده بر دیگری (FDIA) ذکر شده است که در حال حاضر نام آن در تشخیص ها، حداقل در ایالات متحده، پذیرفته شده است. به طور مشابه، سازمان بهداشت جهانی این بیماری را صرفاً به عنوان "اختلال ساختگی" شناسایی می کند. همانطور که چنین سردرگمی در مورد اصطلاحات ممکن است نشان دهد، در حالی که اعتقاد عمومی به وجود سندرم مونچاوزن توسط پروکسی (با هر نامی) ممکن است رایج باشد، واقعیت، ماهیت و شیوع خود این اختلال همچنان در محافل پزشکی بحث برانگیز است. در واقع، روی میدو، یکی از پزشکانی که اغلب به ابداع این اصطلاح شناخته می‌شوند، بعداً به ساختن یک «نظریه بدون علم» متهم شد. تا حدی، این بحث از این واقعیت ناشی می‌شود که اثبات اختلال ساختگی یا سندرم مونچاوزن توسط پروکسی تقریباً غیرممکن است، و نه تنها به شواهدی نیاز دارد که بیماری کودک واقعی نیست، بلکه به درک انگیزه‌های پشت سر چرایی جعلی یا اغراق‌آمیز بودن بیماری نیاز دارد. یک فرد مبتلا به این اختلال ممکن است تمام نشانه‌هایی را نشان دهد که واقعاً باور داشته باشد که فرزندش بیمار است، در حالی که سوء استفاده‌کننده‌ای که از این اختلال رنج نمی‌برد، ممکن است در تلاش برای پنهان کردن شواهد آزار خود، کاملاً از آن تقلید کند.
صدمه بیشتر به اعتبار این اختلال چندین مورد برجسته است که روی میدو شاهد اصلی آنها بود. در طول دهه 1990 و اوایل دهه 2000، میدو در تعقیب پرونده های متعددی که مادران را به دلیل مرگ فرزندانشان به زندان فرستاد، نقش مهمی داشت و در سال 1998 به دلیل فعالیت هایش در زمینه سلامت کودکان به عنوان شوالیه لقب گرفت.
با این حال، در سال‌های اخیر، چند مورد از پرونده‌هایی که میدو در آن به عنوان شاهد عمل می‌کرد، لغو شده است و او به دلیل نقشش در محاکمه سالی کلارک - که به کشتن دو نوزادش محکوم شده بود، از دفتر ثبت پزشکی بریتانیا حذف شد. پسران - تنها در سال 2003 که میدو به ارائه مدارک دروغین و گمراه کننده متهم شد، محکومیت لغو شد. متأسفانه، حتی پس از آزادی، کلارک از مشکلات متعددی رنج می‌برد و تنها در عرض چند سال بر اثر مسمومیت با الکل درگذشت.
این مناقشات بر سر تشخیص و قابل پذیرش بودن آن در دادگاه در سال‌های اخیر ادامه داشته است و این اختلال تا سال 2021 در پرونده‌های دادگاه مطرح شد. در یک میلیون تا 28 در هر میلیون، هر چند برخی هستند که گمان می کنند این اختلال که کمتر درک شده است ممکن است شایع تر از آن چیزی باشد که به طور کلی تصور می شود.
برای کسانی که وجود آن را می پذیرند، این اختلال به صورت نوعی سوء استفاده ظاهر می شود، که در آن یک مراقب (معمولاً والدین، اغلب یک مادر) یا به فرزند خود آموزش می دهد که مریض باشد یا در غیر این صورت واقعاً آنها را بیمار می کند تا اغلب گران تمام شود. مداخلات پزشکی دردناک و تهاجمی. دلایل این رفتار یکی از عناصر بحث برانگیز این اختلال است، اما اغلب به عنوان یک نیاز آسیب شناختی برای توجه و اعتبار در نظر گرفته می شود - راهی برای مراقبت کننده تا به طور نایب نقش "بیمار" را تجربه کند.
علیرغم نادر بودن نسبی آن، این اختلال یک شکل خاص سوء استفاده خطرناک و موذیانه است، با نرخ مرگ و میر که ممکن است 6-10٪ یا حتی بیشتر باشد. برخی آن را کشنده‌ترین شکل سوء استفاده می‌دانند و حتی زمانی که افرادی که قربانی سندرم مونچاوزن توسط پروکسی شده‌اند، زنده می‌مانند، اغلب در معرض مشکلات مزمنی هستند که هم از خود آزار و هم از مداخلات پزشکی غیرضروری ناشی می‌شود. برای تحمل ساخته شدند تا حدی به دلیل این خطرات و تا حدی به دلیل اینکه خود پرونده ها هنگام فاش شدن بسیار چشمگیر هستند، در طول سال ها چندین پرونده برجسته در مورد سندرم مونچاوزن توسط پروکسی وجود داشته است.
از جمله موارد کتی بوش، یک زن فلوریدا است که دخترش، جنیفر، بیش از 640 روز را در بیمارستان های مختلف گذرانده بود و تا زمانی که او هشت ساله بود، حدود 40 عمل جراحی انجام داده بود. این پرونده مورد توجه بانوی اول هیلاری کلینتون قرار گرفت، اما در سال 1996، بوش متهم شد که در واقع تجهیزات پزشکی و داروهای دخترش را دستکاری کرده است تا بیماری او را طولانی تر کند. کتی بوش به زندان رفت و جنیفر از خانه خارج شد، اگرچه بیش از 19 سال بعد، آن دو دوباره به هم رسیدند و جنیفر ادعا کرد که مادرش هرگز او را مورد آزار قرار نداده است.
بسیاری از موارد دیگر پایان تراژیک تری داشتند. به عنوان مثال، مورد گارنت-پل تامپسون اسپیرز را در نظر بگیرید که مادر مجردش، لیسی، آنقدر به او نمک خوراکی داد که او در سن پنج سالگی بر اثر آن درگذشت. در طول محاکمه او، جایی که او به هر دو قتل درجه دوم و قتل درجه یک مجرم شناخته شد، ادعا شد که روش مسمومیت او به دلیل تحقیقات اینترنتی به وجود آمده است و او با توجه به بیماری پسرش در شبکه های اجتماعی انگیزه او را جلب کرده است. رسانه ها.
شاید بدنام ترین مورد اخیر مربوط به سندرم مونچاوزن توسط پروکسی، قتل دی دی بلانچارد باشد. تنها پس از اینکه زن میسوری با ضربات چاقو از پشت پیدا شد، حقیقت زندگی او با دخترش مشخص شد - در حالی که کسانی که آنها را می‌شناختند ادعاهای بلانچارد را باور کرده بودند که او مادری مجرد با دختری بیمار مزمن است که نمی‌توانست به او اهمیت دهد. برای خودش، پس از قتل بلانچارد، مشخص شد که دخترش، جیپسی رز، قربانی سال‌ها آزار و اذیت شده است.
برای یک چیز، جیپسی رز بزرگتر از آن چیزی بود که مادرش ادعا می کرد. در حالی که بلانچارد گفت که دخترش هنوز یک نوجوان است، جیپسی در آن زمان که او و دوست پسر آنلاینش برای کشتن مادرش توطئه کردند در واقع 24 سال داشت. با آشکار شدن حقیقت سوء استفاده طولانی مدت کولی، همدردی عمومی راه او را تغییر داد و اگرچه او در نهایت به خاطر نقشی که در مرگ مادرش داشت به قتل درجه دوم محکوم شد، اما مجازات کمتری دریافت کرد و دادستان پرونده را فراخواند. فوق العاده و غیرعادی.» و این حقیقت این موضوع است.
مثل همیشه ایمن بمان!
پرنده
No comments:
Post a Comment
Please be considerate of others, and please do not post any comment that has profane language. Please Do Not post Spam. Thank you.