Dutch: Het antwoord van ons lichaam op extreme stress: het gevecht of de vluchtreactie:

Iedereen, vooral militair personeel, gaat in hun leven een soort stressvolle of gevaarlijke situatie tegenkomen, en gelukkig heeft ons lichaam een ​​natuurlijke, ingebouwde stressrespons op bedreigende situaties die de 'strijd- of vluchtreactie' wordt genoemd. Het begrijpen van het natuurlijke antwoord van ons lichaam op bedreiging en gevaar kan ons helpen de symptomen van PTSS beter te begrijpen.

De strijd of de vluchtreactie verwijst naar een specifieke biochemische reactie die zowel mensen als dieren tijdens intense stress of angst ervaren. Het sympathische zenuwstelsel geeft hormonen vrij die ervoor zorgen dat wijzigingen in het hele lichaam voorkomen.

Wat is vecht- of vluchtreactie?

Dit is de reactie van het lichaam op waargenomen dreiging of gevaar. Tijdens deze reactie worden bepaalde hormonen zoals adrenaline en cortisol vrijgegeven, waardoor de hartslag, de spijsvertering vertraagt, het rangeren van de bloedstroom naar grote spiergroepen, en het veranderen van verschillende andere autonome zenuwfuncties, waardoor het lichaam een ​​uitbarsting van energie en kracht geeft. Oorspronkelijk genoemd om zijn vermogen om ons in staat te stellen zich fysiek te bevechten of weg te rennen wanneer ze worden geconfronteerd met gevaar, het is nu geactiveerd in situaties waarin geen van beide respons geschikt is, zoals in het verkeer of tijdens een stressvolle dag op het werk. Wanneer de waargenomen dreiging verdwenen is, zijn systemen ontworpen om terug te keren naar de normale functie via de ontspanningsrespons, maar in onze tijden van chronische stress gebeurt dit vaak niet genoeg, waardoor het lichaam schade aanricht.

De vecht-of -vluchtrespons, ook bekend als de acute stressrespons, verwijst naar een psychologische reactie die optreedt in de aanwezigheid van iets dat angstaanjagend is, ofwel mentaal of fysiek. De reactie van de gevecht-of -vlucht werd voor het eerst beschreven in de jaren 1920 door American Physioloog Walter Cannon. Kanon besefte dat een keten van snel voorkomende reacties in het lichaam de middelen van het lichaam helpen mobiliseren om met dreigende omstandigheden om te gaan. In reactie op acute stress wordt het sympathieke zenuwstelsel van het lichaam geactiveerd vanwege de plotselinge afgifte van hormonen. De sympathieke zenuwstelsels stimuleert de bijnieren die de afgifte van catecholamines veroorzaken, die adrenaline en noradrenaline omvatten. Dit resulteert in een toename van de hartslag, bloeddruk en ademhaling. Nadat de dreiging is verdwenen, duurt het tussen de 20 tot 60 minuten voor het lichaam om terug te keren naar zijn pre-arousal-niveaus.

De reactie van de gevecht-of -vlucht is ook bekend als de acute stress of extreme reactie. In wezen bereidt het antwoord het lichaam voor om de dreiging te bestrijden of te vluchten. Het is ook belangrijk op te merken dat het antwoord kan worden geactiveerd vanwege zowel echte als imaginaire bedreigingen.

Het verschil tussen angst en angst: voordat we bespreken wat er gebeurt in het gevecht of het vliegsyndroom, is het belangrijk om eerst het verschil te bespreken tussen angst en angst. Angst is de emotie die je ervaart wanneer je eigenlijk in een gevaarlijke situatie bent. Angst is wat je ervaart tot een gevaarlijke, stressvolle of bedreigende situatie. Je kunt ook angst ervaren als je denkt aan iets stressvol of gevaarlijk dat je kan gebeuren. Andere woorden voor angst kunnen 'dread' of 'angstaanjagen'.

Het verschil tussen angst en angst kan op deze manier mooi worden geïllustreerd. Denk aan de laatste keer dat je op een achtbaan ging. Angst is wat je voelde toen je in de rij was, kijkend naar de heuvels, steile druppels en loops, en het horen van het geschreeuw van andere renners. Je voelde waarschijnlijk ook angst wanneer je op de achtbaan bent terwijl je dichter bij de top van de eerste heuvel kwam. Angst is wat je hebt ervaren terwijl je over de top van de heuvel ging en begon je val in de eerste heuvel.

Angst en angst zijn behulpzaam: Angst en angst zijn zeer behulpzame reacties. De menselijke race bestaat misschien niet eens als het niet voor deze hard-bekabelde antwoorden op gevaar en bedreiging was. Angst en angst biedt ons informatie. Dat wil zeggen, ze vertellen ons wanneer het gevaar aanwezig is en ze bereiden ons voor om te handelen.

Wanneer je in een stressvolle of gevaarlijke situatie bent en angst en angst ervaart, gaat je lichaam door een aantal veranderingen:

* Hartslag kan toenemen.

* Visie kan smal (soms 'tunnelvisie' genoemd).

* Mogelijk merkt dat uw spieren gespannen worden.

* kan beginnen te zweten.

* Hoorzitting kan gevoeliger worden.

* Al deze veranderingen maken deel uit van het gevecht of het vliegsyndroom. Aangezien de naam al aangeeft, bereiden deze wijzigingen u voor op onmiddellijke actie. Ze bereiden je voor om te vluchten, bevriezen (soort van een kangoeroe doet wanneer ze in iemands koplampen worden gevangen) of om te vechten. * Al deze zijn adaptieve lichamelijke reacties in wezen ontworpen om ons in leven te houden, en omdat deze reacties belangrijk zijn voor onze overleving, komen ze snel en zonder gedachten voor. Ze zijn automatisch.

*Een nadeel van dit antwoord: het zou geweldig zijn als angst en angst alleen voorkwamen in situaties waarin we in direct gevaar waren. Helaas werkt het niet altijd op deze manier. Bijvoorbeeld, veel mensen hebben angst en angst bij het spreken voor andere mensen. Je mag ook angst en angst hebben bij het ontmoeten van iemand die nieuw is. Een persoon met PTSS kan angst en angst ervaren als ze uitgaan in drukke of krappe plaatsen, zoals een supermarkt of een metro. Deze situaties zijn niet gevaarlijk in de zin dat ze onze overleving niet bedreigen. Dus, waarom kunnen we in deze situaties angst en angst hebben?

We hebben angst en angst in deze situaties vanwege de manier waarop we deze situaties evalueren. Ons lichaam kan niet altijd het verschil zien tussen echte en ingebeelde bedreiging. Daarom, wanneer we een situatie als bedreiging interpreteren, zal ons lichaam reageren alsof die situatie gevaarlijk en bedreigend is, ook al is het echt niet in werkelijkheid.

De gevecht of de vlucht Reactie en PTSS: wanneer mensen iets traumatisch ervaren en / of PTSS hebben, kunnen ze misschien niet langer het gevoel hebben dat de wereld een veilige plaats is. Het kan voelen alsof het gevaar overal is. Als gevolg hiervan kan een persoon constant in een staat van angst en angst zijn. Om deze reden richten cognitieve gedragsbehandelingen voor PTSS vaak veel aandacht aan het veranderen van de manieren waarop mensen hun omgeving interpreteren. Mindfulness kan een andere manier zijn om 'een stap terug te nemen' van gedachten, waardoor hun macht wordt verminderd om de gevecht of de vluchtreactie te activeren.

De gemeenschappelijke borden: de gevecht of de vluchtrespons is een vangst-alle uitdrukking die het antwoord van het lichaam op stress beschrijft. Vechten of vlucht verwijst naar de twee keuzes die onze voorouders hadden bij het tegenkijken van een gevaarlijk dier of vijand. In dat moment van stress (angst) bereidt het lichaam zich voor op gewond en brengt energie uit in de grote spiergroepen van de armen, benen en schouders die we gebruiken om te vechten of te lopen (vlucht).

Een vecht- of vluchtreactie veroorzaakt een paar algemene borden: koele, bleke huid: de bloedstroom naar het oppervlak van het lichaam wordt verminderd, zodat de bloedstroom naar de armen, benen, schouders, hersenen, ogen, oren en neus kan worden verhoogd. Naast je klaar om te rennen en te vechten, bereidt het lichaam zich voor om snel na te denken en bewust te zijn van bedreigingen door dingen te horen, het beter te zien en te ruiken. Het bloed uit de huid trekken, helpt ook het bloeden van snijwonden en krassen af ​​te nemen. Zweten: rennen of worstelen met beren zal zeker een toename van lichaamswarmte veroorzaken. Om daarop voor te bereiden, begint het lichaam te zweten zodra het gestrest aanvoelt. Dus niet alleen is ons gevoel van geur verhoogd, maar zo ruiken we naar anderen (lichaamsgeur). In medische termen is dit soort zweten ook bekend als diaforesis.

Verwijde leerlingen: om meer licht in te laten en het zicht te verbeteren, dileren de leerlingen.

Droge mond: maagsappen en speekselproductie neemt af, omdat de bloedstroom naar het spijsverteringsstelsel is afgenomen. Het lichaam kan de spijsvertering van die hamburger onderbreken tot nadat de dreiging is geëlimineerd. Denk eraan als een prioriteitssysteem: het is belangrijker om nu te leven dan om voedsel te verteren. Deze zelfde reactie kan ook een maagklachten veroorzaken. De vecht- of vluchtreactie is een direct gevolg van adrenaline die wordt vrijgegeven in de bloedbaan. Alles wat de stress op het lichaam veroorzaakt, zal een gevecht of vlucht reactie veroorzaken - boze baas, deadlines, familiebevecht, ziekte, auto-ongeluk, hartaanval, enz.

*Dit antwoord bereidt ook het lichaam voor voor snelle actie. Of u ervoor kiest om te vluchten of te vechten, uw lichaam heeft al zijn middelen nodig. Dit wordt verondersteld een evolutionaire ontwikkeling te zijn en kan alleen worden onderdrukt door intens werk en opleiding.

Als je een fobie hebt, kan de gevecht of de vluchtreactie worden geactiveerd wanneer je wordt geconfronteerd met het object van je angst. Daarom kun je schudden, huilen, vijandig worden of zelfs uit de situatie runnen.

Een fobie kan een langetermijneffect hebben op uw lichamelijke gezondheid. Frequente of chronische activering van de strijd- of vluchtreactie, met name in situaties waarin geen van beide uitkomst praktisch is, kan leiden tot spijsverteringsproblemen, verhoogd risico op hartaandoeningen en de andere bekende effecten van chronische stress. Met de behandeling kun je echter leren om je angst te overwinnen.

Het temmen van de vlucht of vluchtreactie

Wat voel je in je lichaam als je je angstig voelt? Meestal merkt u mogelijk een snelle hartslag, ondiepe, snelle ademhaling en gespannen spieren. Deze fysieke reacties zijn het resultaat van het responsysteem 'Fight of Flight', een ingenieus mechanisme. Wanneer een persoon iets zintijd als potentieel bedreigend, vindt een aantal fysiologische veranderingen in het lichaam plaats. De hersenen zenden waarschuwingssignalen door het centrale zenuwstelsel. De bijnieren beginnen met het produceren van hormonen (adrenaline en noradrenalin) die ervoor zorgen dat het hart sneller klopt en ademt sneller te worden. Spieren gespannen en leerlingen verwijden zich.

Het lichaam van de persoon maakt zich klaar om een ​​van de twee dingen te doen:

Confronteer de dreiging en deal ermee, of

Krijg zo snel mogelijk zo ver mogelijk van de bedreiging.

Deze strijd of vluchtreactie is geschikt en kan eigenlijk het leven redden wanneer er een daadwerkelijke en dreigende fysieke dreiging is. Wanneer de chauffeur voor u bijvoorbeeld plotseling op de remmen slaat, moet u snel reageren (en zonder veel gedachte) om een ​​ongeluk te voorkomen. Sommige mensen hebben echter een vroeg waarschuwingssysteem dat een beetje te gevoelig is. Voor deze mensen worden de gevecht of vluchtreacties geactiveerd door gebeurtenissen die door vele anderen zouden worden genegeerd. Deze overgevoeligheid kan worden veroorzaakt door een aantal factoren, waaronder:

Een geërfde onbalans in hersenhormonen, zoals in angst en bipolaire aandoeningen; Een geschiedenis van verbaal of fysiek misbruik in de kindertijd; Andere posttraumatische stressstoornissen.

Het is vermoeiend en ongemakkelijk om zoveel tijd door te brengen in een staat van hoge waarschuwing. Daarnaast zijn er mogelijke fysieke gevolgen voor het gevoel dat de hele tijd benadrukt, inclusief hoge bloeddruk, spanning of migraine hoofdpijn, fibromyalgie en TMJ (temporomandibulair gezamenlijk) syndroom.

Wat kunnen we doen? Hoe ontladen we al die energie als we beseffen dat er echt geen gevaar is? Immers, de strijd- of vluchtreactie is een onvrijwillige fysieke reactie op een situatie. Het is misschien niet mogelijk om een ​​mentale richtlijn te geven aan onze bijnieren om hen te vertellen dat ze stoppen met het produceren van adrenaline en noradrenaline. Sooe-ademhalingsoefeningen bieden een relatief gemakkelijke tool om naar beneden te komen van deze verhoogde staat van alert.

Nogmaals, het is niet nodig om jezelf te duwen of jezelf te beoordelen omdat je angstig bent. Het idee is gewoon om een ​​korte tijd stil te zijn en je omgeving te merken, soms alleen is dit alleen een veel grotere stressverliefder dan zelfs de experts kunnen quantum.

Zoals altijd, op de hoogte en blijf veilig!

vogel